ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Molten ή Spalding;

Μετά το Γκάλης-Γιαννάκης και το Βετούλας-Μολφέτας, το ΟΝΕΜΑΝ δίνει τέλος σ' ένα από τα μεγάλα μπασκετικά διλήμματα

Βελούδινη ή σπυριάρα; Marketing ή ουσία; Off-road ή street (ναι, κάποιος έκανε κι αυτόν τον παραλληλισμό); Οι συντάκτες του ONEMAN καλούνται να αποφασίσουν ποια είναι η μπάλα μπάσκετ της καρδιάς του. Εσύ φυσικά μπορείς να συμμετάσχεις στα σχόλια.

Molten ο Μάνος Μίχαλος

JB. Τι να λέμε τώρα. JB 77. Από πού να αρχίσω και πού να σταματήσω; Να πω για τα σουτ που παίρνεις πιο ωραία; Να πω ότι είναι τόσο μαλακή στο χέρι όσο χρειάζεται; Ότι νιώθεις τα σπυριά και αν δεν νιώθεις σπυριά, τι διάολο τη θέλεις την μπάλα του μπάσκετ αγόρι μου; Βέβαια, να πω ότι η μπάλα δεν κάνει τον παίκτη, αλλά ο παίκτης κάνει την μπάλα να φαίνεται μικρή ή μεγάλη, βαριά ή ελαφριά. Ωστόσο, ανέκαθεν ήμουν παιδί της Molten, δηλαδή παιδί του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τα έχουμε πει και σε άλλο Δίλημμα. Η Molten σίγουρα, δεν είχε διαφημίσεις επιπέδου ΝΒΑ, δεν είχε ένα τρελό marketing από πίσω, δεν την κρατούσε ο MJ στα χέρια, με τα ακροδάκτυλα που θα έλεγε και ο Δ. Χατζηγεωργίου, αλλά η Molten έχει πάνω της, γύρω στα 17 δικά μου χρόνια. Ε, σόρι, τι Spalding μου λέτε;

Spalding ο Ηλίας Αναστασιάδης

Ξέρω ότι θα στεναχωρήσω τον χαμένο αδερφό σε όλα τ’ άλλα Μάνο Μίχαλο, αλλά θα διαλέξω την μπάλα του παρκέ, μάλλον από απωθημένο που έφαγα τα νιάτα μου σε ανοιχτά γήπεδα, στα οποία κάθε πτώση σήμαινε και λίγο (εξαρτάται) αίμα. Κανένα πρόβλημα με τα σπυριά (τι σόι μπασκετικός θα ήμουν αν δεν εκτιμούσα το μεγαλείο τους), αλλά η Spalding ήταν πάντα το όνειρο. Πιο σκληρός, πιο σοβαρός ήχος στην ντρίμπλα, κάτι σαν μέσα από την κάσα μιας άδειας ντουλάπας, ένα ‘ξύλινο’, κούφιο πράγμα. Λεία και πιο σκούρα, η Spalding είναι η μπάλα που θα κρατούσες στα χέρια αν γινόσουν ποτέ πόστερ. Ή έστω η μπάλα με την οποία θα κάρφωνε κάποιος στη μούρη σου και θα σε έβαζε έτσι στο πόστερ. Να πούμε και κάπου εδώ ότι οι Molten έκαναν πολύ πιο εύκολα καρούμπαλα όταν έτρωγαν κλωτσιές. Έλα, οι κλωτσιές ήταν πάντα μέρος του παιχνιδιού.

Spalding η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Εγώ θέλω να ψηφίσω Wilson που είναι  σταρούμπα και έχει πάει στο Χόλιγουντ, αλλά εσείς οι ιθύνοντες των διλημμάτων δεν φαίνεται να την έχετε σε μεγάλη υπόληψη. Θα πω Spalding λοιπόν, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί αν κρινόταν η ζωή μου από το να ονοματίσω ένα brand μπάλας, νομίζω αυτό θα ήταν το μοναδικό που θα μου ερχόταν στο μυαλό. Καλύτερο marketing ή απλά αυτές έτυχε να έχουμε εμείς οι Αρσακειάδες στην διάθεσή μας; Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά. Άλλωστε την ώρα της γυμναστικής έκανα σχεδόν πάντα κοπάνα.

Spalding ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Με εκνεύριζαν οι Molten. Με αυτή την υφή που αποθεώνει ο Μίχαλος αλλά εμένα με έκανε να θέλω να τις έχω μόνο για μαξιλάρια στον καναπέ. Με την Spalding ήξερες ότι έπαιζες μπάσκετ. Ακόμα κι αν την πρώτη μου Spalding την έπιασα σε ηλικία που δεν έφτανα ούτε με κουτάλα την μπασκέτα, ένιωθα ότι παίζω μπάσκετ απλά και μόνο γιατί κρατούσα την μπάλα του. Η Molten ήταν στην παρέα μου αυτή που θα καθόταν καρτερικά δίπλα στην μπασκέτα και θα περίμενε να φύγει να πάει σπίτι εκείνος που είχε την Spalding (τον καλούσες να παίξει για να φέρει την μπάλα κι ας μην ήξερε μπάσκετ). Συγγνώμη δηλαδή αλλά το να παίζεις εκείνα τα χρόνια με την Molten ήταν σαν να ζητούσε ο Κάστρο να του φέρουν ένα ρούμι και να του έφερναν κάποιο που δεν φτιάχνεται στην Κούβα.

Spalding o Στέφανος Τριαντάφυλλος

Μάτια στη στεφάνη, το στήθος και τα πόδια “τετράγωνα” προς το καλάθι, ίσια ο αγκώνας, follow-through. Αυτά με απασχολούσαν μικρό. Όχι τι μάρκα είναι η μπάλα. Molten, Spalding, η χρωματιστή των Charlotte Hornets; Όλες μέσα πήγαιναν, οπότε δεν με ενδιέφεραν τέτοια ζητήματα, για αυτό κι έγινα ο καλύτερος σουτέρ στην Καλαβρύτων 3. Καλά στον 3ο όροφο της Καλαβρύτων 3. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι μεγαλώσαμε με Spalding. Τη χρυσή και την ασημένια. Αυτές βάζαμε παραμάσχαλα και τρέχαμε να προλάβουμε τη μπασκέτα στο διάλειμμα. (Ακούστηκε πολύ φλώρικο). Αυτές βάζαμε παραμάσχαλα, πλακώναμε 5-6 παρέες στον διάδρομο, νταραβεριζόμασταν με 5-6 κορίτσια και βάζαμε δυναμιτάκια στα ρουθούνια του γυμνασιάρχη, πριν προλάβουμε τη μπασκέτα στο διάλειμμα (καλύτερα).

Αυτές σκάγαμε σε όλη τη διαδρομή μέχρι το γήπεδο κάθε απόγευμα. Αυτές έτρωγε με περισσή θέρμη ο Ρέτζι και ο Ιγκόρ (εκ του Μίλερ και του Κουντέλιν φυσικά – και τα δυο λυκόσκυλα) και μετά είχαμε ντράβαλα. Αυτές είναι οι επίσημες μπάλες τόσο του ΝΒΑ, όσο και της Euroleague. Αυτές ερωτεύτηκα από 11 ετών.  Αυτές άλλαξαν τη ζωή μου (επαγγελματικά και όχι μόνο). Αυτές τα ξεκίνησαν όλα, έστω κι αν όλα αυτά τα χρόνια πέρασαν πολλές άλλες από τα χέρια μου (molten, wilson, baden) και καμιά φορά από τα πόδια του (δεν φταίω εγώ, ο Μπόμπι Νάιτ το ξεκίνησε). Αυτές δημιούργησαν το καλύτερο παράθυρο για να τελείως διαφορετικό -υπέροχο- κόσμο. Αυτές. Η χρυσή κι η ασημένια.

Αγαπητή Spalding, σόρι. Αν τα ήξερα από τότε όλα αυτά, δεν θα άφηνα ποτέ τον Ρέτζι και τον Ιγκόρ να σας μασουλάνε.

Spalding o Στέλιος Αρτεμάκης

Δεν έχεις παίξει μπάσκετ αν δεν έχει συρματόπλεγμα γύρω γύρω, προβολείς που δουλεύουν δε δουλεύουν (είναι κάπως σκοτεινό το μπάσιμο από αριστερά), η ρακέτα είναι ελάχιστα στραβή και τα χέρια είναι μέσα στη μουτζούρα. Αλήθεια φίλε, δεν έχει παίξει. Είναι αυτό το κάτω-από-την-γέφυρα μπάσκετ που παίζεται με σπυριάρα Spalding. Θέλω να πω ότι ok, και από τις δύο κατηγορίες ειχαν οι δύο μάρκες. Αλλά αν ήθελες να κάνεις τον καμπόσο, ότι τα ‘χεις, θα έσκαγες με μία Molten παραμάσχαλα στο σχολείο και θα δάγκωνες όποιον πήγαινε να την αγγίξει. “Ε… μ#@$3κα άστη κάτω τώρα, ξέρεις πόσα κάνει;” και τέτοια. Αλλά είχαν γνώση οι μπασκετοφύλακες. Ήξεραν ποια μπάλα είναι για τη γειτονιά το πραγματικό μπάσκετ δηλαδή και ποια για το κλειστό. Για να στο πω αλλιώς η διαφορά τους είναι η διαφορά μεταξύ off-road και street. Χωμάτινου τένις και σκληρού. Μπορεί να είσαι πιο γρήγορος στο δρόμο αλλά έχει κάτι πολύ προβλέψιμο η φάση. Στη  βρώμα που τίποτα δεν είναι δεδομένο και φαίνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Είναι συναρπαστικό το απρόβλεπτο. Ποτέ ένα σουτ, μία στροφή, ένα χτύπημα δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο. Οπότε, ναι, Spalding, ξεκάθαρα.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: Spalding με 83%

Ούτε buzzerbeater, ούτε αγχωτικές νίκες. Η μπάλα του λαού κέρδισε ξεκάθαρα ένα Δίλημμα με προεκτάσεις πολύ μεγαλύτερες του μπάσκετ.

ΨΗΦΙΣΕ ΣΤΟ TWITTER


ή