Πίτσα ή σουβλάκι;

Λίγο πολύ, τα υπόλοιπα ζητήματα είναι λυμένα. Μπύρα. Σίγουρα. Καναπές. Σίγουρα. Με φίλους και όχι με κοπέλες. Αλλά το θέμα του φαγητού παραμένει δίλημμα. Πίτσα ή σουβλάκι; Μανιτάρια ή κρεμμύδια. Σάλτσα ντομάτας ή τζατζίκι; Δεν ήταν εύκολο αλλά το λύσαμε κι αυτό. Θα παραδεχτούμε εδώ ότι έχουμε ξανασυζητήσει το συγκεκριμένο ζήτημα. Αλλά είναι ένα δίλημμα το οποίο έρχεται τέτοιες μέρες ξανά και ξανά στο προσκήνιο. Στις 19:00 κάθε απόγευμα, στις 22:00 κάθε βράδυ, στη 01:00 κάθε ξημέρωμα.

Κι εντάξει, εδώ στο γραφείο την έχουμε βρει τη λύση στο ερώτημα “Πεινάς;”. Μπαίνουμε στο Deliveras.gr, διαλέγουμε πιτσαρία ή σουβλατζίδικο και εξαντλούμε την πείνα μας σε γύρους, ζυμάρια με Philadelphia και κάτι κυβικά μέτρα τζατζίκι.

Εσύ όμως στο σπίτι τι κάνεις; Τι παραγγέλνεις;

Σουβλάκι ο Γρηγόρης Μπάτης

Η πίτσα είναι για λίγες και καλές παραστάσεις. Η πίτσα είναι για πάρτι, για κόντρες με τους φίλους σου ποιος θα φάει περισσότερα κομμάτια, για να μαγειρέψεις μια στο σπίτι σου εύκολα και γρήγορα, άντε και για να μπει στη μέση ενός τραπεζιού και να συμπληρώσει το υπόλοιπο γεύμα. Είναι όλα τα παραπάνω, αλλά ποτέ δεν θα γίνει σουβλάκι. Ποτέ δεν θα κατακτήσει τη θέση του τυλιχτού σε φάσεις που η πείνα κάνει την εμφάνισή της και θέλεις να την κερδίσεις μ’ ένα γρήγορο γκολ ή όταν το ματς ξεκινά και πρέπει να γίνει κατάσταση πριν τη σέντρα. Το σουβλάκι σου δίνει την επιλογή να φας ένα όταν δεν πεινάς πολύ, σε αντίθεση με την πίτσα, το σουβλάκι σου δίνει τη δροσ(ι)ά των ζουμιών (τζατζίκι, γιαούρτι, σως) ενώ η πίτσα σε φορτώνει με τυρίλα, το σουβλάκι σου δίνει γενικά όσα ζητάς. Αθάνατος αυτός που είχε την ιδέα και την υλοποίησε..

Πίτσα ο Στέλιος Αρτεμάκης

Κανονικά σουβλάκι. Ξεκάθαρα. Προσέχω τη διατροφή μου (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία) τα τελευταία 10 χρόνια. Πρωτεΐνη, υδατάνθρακες, ζαρζαβατικά. Παραγγέλνω καλαμάκια κοτόπουλο, αλάδωτες πίττες, ντομάτα και βάζω γιαούρτι μόνος μου για να είναι light και να θυμίζει πατρίδα. Κρήτη. Χανιά. Και είμαι ευτυχής που στο σουβλάκι υπάρχει απόλυτη δημοκρατία. Μικρά μαγαζιά, μπορείς να παραγγείλεις ό,τι ακριβώς θες, μπορείς να αναπτύξεις σχέση ζωής με το σουβλατζή. Έτσι είμαι με τον Πάνο στη Φρύνης. Καλημέρα. Καλησπέρα. Τι κάνεις. Κλπ. Πριν τελειώσω τη παραγγελία με ρωτάει “Ασπασίας;” Ναι του λέω και μου κλείνει το τηλέφωνο. Εκεί έχουμε φτάσει. Αλλά τώρα για τους αγώνες, επιτρέπω στον εαυτό μου μια παρασπονδία. Ασε που με την πίτσα δεν χρειάζεται να κοιτάς μη σου τρέξει. Παίρνεις το κομμάτι και αράζεις καναπέ. Πίτσα και μουντιάλ είναι ένα. Ξεκάθαρα.

Πίτσα ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Διανύουμε περίοδο μουντιαλική. Περίοδο που είμαστε βιδωμένοι στον καναπέ, το μόνο μέρος του σώματος που γυμνάζεται είναι ο αντίχειρας στο τηλεκοντρόλ, ψάχνουμε ποίος είναι το θύμα που θα φέρει παγάκια για την κοκα κόλα, ποιος θα κάτσει στην χειρότερη θέση στον καναπέ και ποιος θα ανοίξει το app να παραγγείλει. Και τώρα που είπαμε να παραγγείλουμε, παρέα είμαστε, να πάρουμε 3-4 πίτσες διαφορετικές να τις βάλουμε στην μέση, να γίνει μάχη. Με την πίτσα εκτός του ότι έχεις ποικιλία γεύσεων (εγώ μία με bbq sauce και ότι άλλο θέλετε), υπάρχει ένα μόνιμο challenge ποιος θα φάει περισσότερα κομμάτια, κάνεις ανταλλαγές κομματιών σαν να είναι χαρτάκια panini και τρως τα κομμάτια ζύμης που έχει αφήσει ο ξενέρωτος της παρέας. Γενικά η πίτσα είναι ιδανική για να βλέπεις μπάλα με την παρέα σου. Για να βλέπεις μουντιάλ με την παρέα σου. Δεν έχει και πολλές σάλτσες και τζατζίκια για να φοβάσαι μην λερωθείς όπως με το σουβλάκι. Το πιτόγυρο είναι μοναχικό, είναι σαν να είσαι στο τοίχος και δεν μπορείς να αγγίξεις το σουβλάκι του διπλανού γιατί ο διαιτητής σου έχει βάλει γραμμή με αφρό. Σου καλύπτει και με το παραπάνω την πείνα σου αλλά εκείνη την ιερή στιγμή είσαι μόνος σου μέσα σε μία κάψουλα από τζατζίκι και μπορείς να μοιραστείς την απόλαυση σου με…. κανέναν. Και αν δεν μπορείς να μοιραστείς κάτι, τότε χάνεις την μισή απόλαυση.

Πίτσα ο Μάνος Χωριανόπουλος

Όλοι αγαπάμε το σουβλάκι, αλλά όπως έγραψε και ο Γρηγόρης αρκετές φορές, πρόκειται για ένα γρήγορο γκολ κατά της πείνας. Η πίτσα είναι κάτι παραπάνω, κάτι σπέσιαλ και δεν συνδέεται τυχαία με ποδόσφαιρο. Πίτσες, μπύρες ματς. Δηλαδή, κομμάτια, που μοιράζεσαι με τους φίλους σου, σε μια ανδρική ιεροτελεστία, που όσοι την έχουμε τελέσει, γνωρίζουμε την αξία και τη σημασία της. Ακόμα και στις γεύσεις και τις επιλογές να πάμε, η πίτσα έχει ποικιλίες που δεν μπορεί να φτάσει το σουβλάκι, λόγω του ότι μια πολύ καλή σάλτσα, μπορεί να σου προσφέρει μια αξέχαστη γευστική εμπειρία.

Βγάζω τον σκούφο του Μαμαλάκη και ομολογώ ότι έγραψα την παραπάνω πρόταση, ως αντίβαρο στο ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΟ επιχείρημα που ακολουθεί. Θα διαλέξω σουβλάκι αν μου βρείτε καλύτερο αστείο από το παρακάτω SMS:

“Αγάπη μου θα έρθεις το βράδυ για πίτσα;”

“Είναι σίγουρα γιώτα αυτό ή να κάνω μπάνιο;”

Σουβλάκι ο Χρήστος Δεμέτης

Είσαι στον δρόμο, 3 το βράδυ, έχεις πιει, το αλκοόλ ρέει στις φλέβες, πεινάς, ή μάλλον, δεν πεινάς, ένα ένστικτο σε οδηγεί στην τροφή και το στομάχι σου χορεύει σάμπα. Τι θα φας; Πίτσα; Πίτσα; Είναι δυνατόν; Σουβλάκι κύριοι, καλαμάκι, μικρή σούβλα, πιτόγυρο, πίτα με διάφορα μέσα, πες το όπως θες δε με ενδιαφέρει. Η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία. Μπερδέψαμε τα φαγητά. Ας μείνουμε στο τίμιο, παραδοσιακό, άξιο σουβλάκι. Με τα πάντα όλα μέσα όταν είσαι μόνος, χωρίς κρεμμύδι όταν συνοδεύεις κορίτσι. Η πίτσα είναι μόνο για παρέα, Μουντιάλ, μπάλες γενικά, μπύρες ομαδικές και κουβέντες σε σαλόνια μετά τα μεσάνυχτα. Εκτός αν είσαι στην Ιταλία οπότε εντάξει, πρέπει να δοκιμάσεις τα εκεί τοπικά εδέσματα. Και να πούμε σε αυτό το σημείο, ότι δεν νοείται σουβλάκι με πίτα λαδωμένη. Αλάδωτη παιδιά και βάλτε μέσα ότι θέλετε για να γλιστράει. Ναι, το παραδέχομαι, έχω φάει και σουβλάκι με κέτσαπ μουστάρδα ΚΑΙ τζατζίκι.

Σουβλάκι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Υπάρχει η πίτσα και η κορυφαία πίτσα (domino’s Pepperoni hot με φιλαδέλφεια – δεν θέλω μα και μου αυτή θα πάρετε και μετά θα πείτε τρεις φορές κρατώντας χέρια “πόσο δίκιο έχει ο Τριαντάφυλλος”). Η πίτσα κατά τα άλλα έχει ένα καλό και ένα κακό: είναι πίτσα. Δηλαδή: πόσο κακή να’ ναι, αλλά και πόσο καλή να’ ναι. Επί της ουσίας το μόνο συγκριτικό της πλεονέκτημα είναι ότι φτιάχτηκε για ποδοσφαιρικούς αγώνες: να την αφήνεις πάνω στο τραπέζι και να παίρνεις ένα κομμάτι και να τρως, χωρίς να θέλεις πολλά-πολλά, πχ πιάτα, να προσέχεις μη λερωθείς κτλ. Το σουβλάκι, όμως, είναι άλλη ιστορία. Είναι το μόνο φαγητό που κανείς δεν βαριέται να τρώει. Αφενός γιατί είναι στην Ελλάδα και αφετέρου γιατί γιατί έχει πάρα πολλές επιλογές (γύρο-κρέας, κοτόπουλο-χοιρινό, με τζατζίκι-σος κτλ κτλ). Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να πάω απέναντι στο σουβλάκι. Δεν γίνεται, όχι, όχι. Μην επιμένετε. Δεν μπορώ λέμε.

*Και μιας που είμαστε εδώ και τα λέμε ωραία, να αποκαλύψω ότι αν τρώτε σουβλάκι δοκιμάστε να βάλετε μέσα τυροκαυτερή αντί για τζατζίκι, ή γιαούρτι, ή σος. Και πάλι μετά ελεύθερα θα κάνετε τη γνωστή διαδικασία εν χορώ.

Σουβλάκι ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Έξαλλος με όσα έχουν απαντήσει τα καθίκια οι συνάδελφοι πιο πάνω. Τι πίτσα μωρέ; Μπορεί στα τελευταία 6 live chat του Game of Thrones να έχουμε μπει στο app του Deliveras.gr και να έχουμε παραγγείλει πίτσες αλλά το μυαλό λέει σουβλάκι κάθε φορά που τίθεται αυτό το δίλημμα. Σουβλάκια για την ακρίβεια γιατί αν δεν φας 2, καλύτερα να φας σαλάτα. Δεν θα τσακωθούμε εδώ για το πώς θα φας το σουβλάκι σου. Και είμαι φοβερά υπέρ της ποικιλίας στο σουβλάκι. Τα τελευταία χρόνια τα σουβλατζίδικα παίζουν βρώμικα με αλάδωτες πίτες, γιαούρτια, καρότα, πικάντικες σως, πίτες ολικής αλέσεως. Καλά κάνουν. Δίνω ίδια αξία σε ένα με πίτα ολικής καλαμάκι χοιρινό ντομάτα και πολύ τζατζίκι όση δίνω και στα δικά μου πίτα γύρο χοιρινό ντομάτα κρεμμύδι μαγιονέζα (άντε τζατζίκι). Το μόνο πρόβλημά μου με τα σουβλάκια τώρα που έχω γεροπαραξενέψει, είναι η ώρα που θα τα φάω. Αν παίξω σουβλάκια αργά το βράδυ και από το λάθος σουβλατζίδικο, κατά τις 3 τα ξημερώματα θα με δεις να ψάχνω για νερό. Ζήτω το Pitta Time, ζήτω το Tasty Corner (RIP), ζήτω το Ψητόπολις, ζήτω ο Θανάσης, ζήτω ο Ζάχος, ζήτω ο Πανερυθραϊκός, ζήτω ο Κομίνης, ζήτω ο Phil Dunphy, ζήτω τα σουβλάκια.

Σουβλάκι ο Ηλίας Αναστασιάδης

Έρχομαι εδώ δημόσια και παραδέχομαι ότι, όσο κι αν πετάει διαρκώς υπονοούμενα για το αντίθετο, ο Τριαντάφυλλος με σπρώχνει ακόμα πιο κοντά στο να σταματήσω το γράψιμο γενικότερα, κάθε φορά που τοποθετείται περί φαγητού. Τόσο πολύ με καλύπτει. Τι είπε τώρα ο ηγέτης της κοινής στομαχικής γνώμης. “Πόσο καλή μπορεί να είναι μια πίτσα”; ΑΚΡΙΒΩΣ. Στο τέλος της ημέρας, θα είναι πάλι μια πίτσα. Σουβλάκι με τζατζίκι -αυτό με τις τυροκαυτερές το προσπερνάω, είπαμε- αρκεί να μην ταλαιπωρήσεις κάποιον άνθρωπο το ίδιο βράδυ, γύρο χοιρινό, πατάτες και ντομάτα. Δε συμφωνείς στα συστατικά; Τι σημασία έχει; Αυτή είναι η μαγεία του σουβλακίου. Μπορείς να κάνεις 2.500 συνδυασμούς. Τι; Και στην πίτσα το ίδιο; ΟΚ. Ξέρεις πολλές πιτσαρίες που να έχουν τερματίσει την πίστα ‘Τίτλος στο μαγαζί μου’; Ξέρεις πολλές πιτσαρίες που να λέγονται ‘Ο γυρολόγος’; Κάνε μας τη χάρη λοιπόν.

Σουβλάκι ο Μάνος Μίχαλος

Σκέφτομαι να αλλάξω απάντηση σε σχέση με αυτήν που είχα δώσει παλαιότερα. Ίσως γιατί από τότε έχω φάει τόσα πολλά σουβλάκια, όπου αυτήν την περίοδο με έχει επηρεάσει όλη αυτή η πιτίλα και βλέπω την πίτσα με καλύτερο μάτι. Όμως, τι άντρας θα είμαι αν αλλάζω έτσι εύκολα απόψεις και απαντήσεις στα Αιώνια Διλήμματα; Δεν είναι σωστό, δεν είναι ηθικό, δεν είναι διδακτικό. Είναι γραφικό. Συνεπώς, θα μείνω στο σουβλάκι. Το πίτα, ντομάτα, κρεμμύδι, κόκκινο πιπέρι. Δεν με νοιάζει το αν θα έχει καλαμάκι, γύρο χοιρινό, κεμπάπ ή μπιφτέκι, αρκεί να έχει τα παραπάνω που ανέφερα. Γιατί, σε αντίθεση με τι πιστεύει ο πολύς κόσμος, τα γύρω γύρω είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά στο τυλιχτό. Αυτή η ζύμωση γεύσεων και συστατικών είναι που ξεκλειδώνει κάποιο νευρώνα του εγκεφάλου. Σουβλάκι, λοιπόν, ξανά και ξανά, ειδικά τώρα που η μπάλα απαιτεί πολύ delivery. Πίτα μπάλα. Βγάλτε το “σ”.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΜΕ 66%

Βαρύ σκορ. Ξεκάθαρη επικράτηση του φαβορί. Πλούσιο θέαμα και ένα χειροκρότημα για τον ηττημένο που δεν κλείστηκε στα καρέ του για να κλέψει το αποτέλεσμα. Πάντα τέτοια.