Χατζής ή Κακιούζης;

Το Ευρωμπάσκετ ξεκινά αύριο και μπορείς να μαθαίνεις τα πάντα για αυτό μέσα από το SPORT24, αλλά για κάτι πιο vintage, η δημοσιογραφική ομάδα του ΟΝΕΜΑΝ γυρνάει μερικά χρόνια στο παρελθόν, σε ένα από τα πιο πετυχημένα δίδυμα του ελληνικού μπάσκετ, και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Διαλέγει ανάμεσά τους!

Ψήφισε εσύ και μετά δες τι διαλέξαμε εμείς:

Κακιούζης, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Θεωρώ τον Χατζή πολύ πιο ταλαντούχο παίκτη από τον Κακιούζη. Καλύτερος σουτέρ, ένας αυθεντικός σκόρερ, ο οποίος στην καλή του ημέρα μπορούσε να φορτώσει το αντίπαλο καλάθι με 30 πόντους. Ο Κακιούζης από την άλλη, μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα από τον Χατζή, όμως τίποτα τέλεια. Κι όμως ο πρώτος έπαιξε πολύ μικρό ρόλο στην Εθνική, ενώ ο δεύτερος ήταν ο αρχηγός της σε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ιστορίας της, όπως το Ευρωμπάσκετ του 2005 και το Μουντομπάσκετ του 2006. Γιατί ο Χατζής ποτέ δεν έκανε την καριέρα που θα μπορούσε, ούτε έφτασε στο ταβάνι των δυνατοτήτων του. Αν ρωτούσες 100 φίλους της ΑΕΚ λίγο μετά το πρωτάθλημα του 2002 ποιος παίκτης πιστεύουν ότι θα ζήσει τις μεγαλύτερες στιγμές στη συνέχεια της καριέρας του, οι 90 θα έλεγαν τον Χατζή. Κι όμως ο Χατζής μοιάζει σαν να πάτησε pause και έμεινε να κοιτάζει τον Κακιούζη και τους άλλους συνομίληκούς του να γράφουν χρυσές σελίδες στο βιβλίο της Εθνικής ομάδας. Αλήθεια, θυμάσαι ότι ο Χατζής έπαιξε στον Ολυμπιακό και μετά γύρισε για δυο σεζόν ακόμα στην ΑΕΚ; Σαν να έβαλε νεκρά, ο Καλαματιανός μοιάζει να ήθελε απλά μια ομάδα για να παίζει το άθλημα που του αρέσει, σε αντίθεση με τον Κακιούζη, που μοιάζει να ήθελε πάντα να είναι πρώτος. Επειδή λοιπόν μου αρέσουν οι άνθρωποι που θέλουν να είναι πρώτοι, θα ψηφίσω τον Κακιούζη. Θα συνεχίσω πάντως να χαίρομαι και τους δυο καθώς εξακουλοθούν να κάνουν αυτό αυτό που αγαπούν κι ας πλησιάζουν πια τα 40.

Κακιούζης, ο Γιώργος Μυλωνάς

Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τις μπασκετικές τους ικανότητες, αφού για να σας πω την αλήθεια δεν τους θυμάμαι ιδιαίτερα επάνω στο παρκέ. Έστω, ότι και οι δύο είχαν την ίδια μπασκετική αξία, παρόλο που αγωνίζονταν σε διαφορετικές θέσεις, θα στηρίξω τον Κακιούζη ως προσωπικότητα. Ο Χατζής μου δίνει την εντύπωση του παίκτη που θα του έλεγες ακόμα και στα 30 του πόσο καλός ήταν και εκείνος θα χαμήλωνε το κεφάλι από ντροπή. Αντίθετα, ο Κακιούζης αν του έκανες το ίδιο σχόλιο μου πιστεύω πως θα απαντούσε: “δεν έχεις δει τίποτα ακόμα”. Δεν είμαι εχθρός της μετριοφροσύνης, αλλά ο Κακιούζης φαίνεται να έχει πιο πολύ ενδιαφέρον σαν άνθρωπος. Γούσταρα την περίοδο που ήταν αρχηγός στην Εθνική, γιατί αυτή η “μπλαζεδιά” του, μας έδινε το κάτι παραπάνω. Επιπλέον, ο άνθρωπος έχει γράψει βιβλίο με τις μπασκετικές εμπειρίες του, όπως μας είχε υποσχεθεί. Τέλος, δεν θα ψήφιζα σε καμία περίπτωση Χατζή, γιατί παρόλο που η Νίκη Κάρτσωνα αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι των υγρών εφηβικών μου ονείρων, ο Μιχάλης έκανε το λάθος να την παντρευτεί κάμποσα χρόνια αφότου είχαν χωρίσει. Σαν άντρας δεν μπορώ να του συγχωρήσω με τίποτα αυτή την επιστροφή.

Χατζής ο Πάνος Κοκκίνης

Χατζής γιατί δεν ξέρω Χριστό από μπάσκετ οπότε δεν μπορώ να καταλάβω τα 1.000+1 παραπάνω πράγματα που ενδεχομένως κάνει στο παρκέ ο Κακιούζης. Ενώ το τι κάνει ο Χατζής είναι εύκολα κατανοητό. Του δίνεις την μπάλα και εκείνος την βάζει, με κάποιον τρόπο, πάντα στο καλάθι. ΟΚ,  σχεδόν πάντα, δεν θα τα χαλάσουμε σε αυτή την λεπτομέρεια. Επίσης Χατζής γιατί εκείνος ήταν που τελικά καπάρωσε δια βίου μια γυναίκα που ήθελε όλη η Ελλάδα. Με άλλα λόγια, το παλικάρι ‘σκοράρει’ εντός και εκτός γηπέδου.

Μιχάλης Κακιούζης ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Θα το πω χωρίς φόβο και πάθος ότι η πρώτη απάντηση που μου ήρθε στο μυαλό είναι Νίκος Ζήσης. Εκείνο το buzzer beater με την Εφες που ματωμένος παραπάτησε, σηκώθηκε και το χλάτσωσε με πλάτη με έχει στιγματίσει. Αλλά επειδή το δίλημμα θέλει απάντηση θα πω το όνομα Μιχάλης Κακιούζης. Τίμιος, ηγέτης, μυαλό, μπασκετικός. Αυτό το σουτ από την κοιλιά, αυτά τα ποσταρίσματα, αυτή η μόνιμη ψυχραιμία. Ο Μιχάλης δεν είναι πλασμένος σταρ αλλά είναι γεννημένος ηγέτης. Είναι αυτός που θα τον βάλεις μέσα και ξέρεις ότι δεν θα κάνει ούτε ένα λάθος και θα δώσει στην ομάδα την απαραίτητη ηρεμία. Αν σου βάλει και τους πόντους τότε ξέρεις ότι όλα θα πάνε καλά. Όπως στο έπος της Σαιτάμα που φόρτωσε με 15 πόντους το καλάθι των ΗΠΑ και ακόμα θυμάμαι να τελειώνει το ματς και να σηκώνει τα χέρια ψηλά αφού με τις δικές του βολές ολοκληρώθηκε η κατοστάρα στην dream team. Τον Χατζή τον θυμάμαι περισσότερο για τις κόντρες με τον Λυμπερόπουλο για την Κάρτσωνα παρά για ότι έκανε μέσα στο γήπεδο. Όχι ότι είναι μικρό το κατόρθωμα του αλλά ξέρεις, είναι ωραίο να είσαι ηγέτης και ταυτόχρονα ταπεινός σαν τον Κακιούζη. Άσε που είναι απολαυστικότατος στον σχολιασμό παιχνιδιών.

Χατζή ο Ηλίας Αναστασιάδης

Οι Διόσκουροι. Ο Δάμων κι ο Φειδίας. Οι δύο παίκτες που έχω δει μαζί στο γήπεδο περισσότερο από οποιουσδήποτε άλλους δύο. Θα πάω με τον Χατζή, γιατί είναι ο άνθρωπος που με έκανε να πιστέψω ότι θέλω να παριστάνω τον σουτέρ. Ότι αυτός είναι ο ρόλος μου στο παιχνίδι. Τη δουλειά του Κακιούζη, με τα αμέτρητα επιθετικά ριμπάουντ και την πάντα καίρια θέση στο γήπεδο, προφανώς την εκτιμώ, αλλά δεν τη ζηλεύω. Αυτό που ζήλεψα για ένα φεγγάρι είναι ότι αυτός έχει βγάλει βιβλίο, ενώ εγώ όχι, αλλά κάνω ό,τι μπορώ για να διορθώσω αυτήν την παραφωνία. Πέφτοντας τυχαία πάνω στο Νίκο Χατζή πέρυσι στην Τρίπολη, του είπα με θάρρος που δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο, “ρε Νίκο, έχω κλάψει με Χατζή ρε Νίκο”, αναφερόμενος προφανώς στο πρωτάθλημα του 2002. Επιπλέον, αυτό είναι το πρώτο δίλημμα στο οποίο μπορώ να ποστάρω φωτογραφία μου με έναν εκ των ηρώων του δίπολου, άρα πώς να ψηφίσω Κακιούζη;

Κακιούζη ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Σε κάθε εργαλειοθήκη υπάρχουν δύο κατσαβίδια. Το ίσιο (αν λέγεται έτσ) και το σταυροκατσάβιδο. Και τα δύο εξίσου χρήσιμα αλλά αν σου έλεγαν να διαλέξεις ένα από τα δύο κατσαβίδια, πες αλήθεια, το στραβοκατσάβιδο δεν θα διάλεγες; α) Γιατί είναι πιο ωραίο εμφανισιακά, β) γιατί στις γκανγκστερικές ταινίες με στραβοκατσάβιδα σκότωναν, όχι με τα άλλα τα φλώρικα και γ) γιατί κάνει για περισσότερες δουλειές. Την ίδια δουλειά προφανώς αλλά σε μεγαλύτερο εύρος. Κανένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο και κανένα δεν θα μπορέσει ποτέ να κυριαρχήσει απόλυτα. Σαν σωστά εργαλεία και τα δύο δουλεύουν μαζί, δουλεύουν αλτρουιστικά, δουλεύουν για το καλό του επίπλου. Αλλά αφού είμαστε σαδιστές και θέλουμε να διαλέξουμε ένα από τα δύο θα διαλέξω το στραβοκατσάβιδο. Το χρησιμοποιήσαμε πιο πολύ, το θαυμάσαμε πιο πολύ, δούλεψε πιο πολύ.

Κακιούζης η Δώρα Τσαμπάζη

Χαίρομαι που μπαίνουν τέτοια διλήμματα, γιατί έτσι μπορώ να ξεδιπλώσω τις γνώσεις μου και στο μπάσκετ. Γιατί Κακιούζης λοιπόν; ΑΡΧΗΓΟΣ (ναι, με κεφαλαία)  της Εθνικής ομάδας στην μεγαλύτερη μετά-87-ομάδα της ελληνικής ιστορίας μπάσκετ. Πρωταθλητής Ευρώπης, 100άρα στους Αμερικανούς, Αργυρός παγκόσμιος πρωταθλητής,  παγκόσμιος πρωταθλητής εφήβων το ’95. Εκτός από όλα αυτά, είναι ο μοναδικός αθλητής μπάσκετ που έχω δει, που παίρνει ριμπάουντ χωρίς να πηδήξει. Όχι γιατί είναι τυχερός, αλλά επειδή ξέρει καντάρια μπάσκετ και ξέρει πού να βρίσκεται πριν το μάθει καν η μπάλα. Μιχάλης  Κακιούζης it is and your argument is invalid.

Χατζής ο Μάνος Μίχαλος

Καλό ερώτημα, καλό δίλημμα για μια μπασκετική γεννιά που ήταν γεμάτη από ταλέντα, όλα βγαλμένα από το έπος του 1987 καθότι έβλεπαν τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα και τ’ άλλα παιδιά (δανείζομαι λίγο το σύνθημα του Άρεως). Χατζής ή Κακιούζης; Θαντηφόρος σουτέρ ή ελαφρύ τεσσάρι; Αναλόγως πώς θα το δεις. Εγώ πάντα ήμουν του σουτ, αλλά σέβομαι και τα καλά τεσσάρια. Θα διαλέξω Χατζή τελικά, ίσως γιατί η ιδιοσυγρκρασία του ήταν πιο friendly, σε αντίθεση με τον αντισυμβατικό Κακιούζη που είχε μια ισχυρή προσωπικότητα μέσα κι έξω από το γήπεδο. Δεν θέλω να μετρήσω επιτυχίες, τρόπαια και καριέρες, γιατί τα διλήμματα δεν πρέπει να απαντώνται με τον προφανή τρόπο. Νίκος Χατζής. Βγήκε από τα σκιν, το πήρε το σουτάκι του.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… KAKIOYZHΣ ΜΕ 62,5%

Πρωταθλητής, αρχηγός, και θριαμβευτής. Μιχάλης Κακιούζης!