ORIGINALS

Ο παίκτης που έπαιρνα πάντα στο ‘Γίνε Πρόεδρος’

Ο ιστορικός διαγωνισμός του Εθνοσπόρ επιστρέφει την Κυριακή 17/12 κι εμείς τιμάμε τους ποδοσφαιριστές που μας χάριζαν βαθμούς με το τσουβάλι.

Μολύβι. Χαρτί. Κομπιουτεράκι. Το Εθνοσπόρ διάπλατα ανοιχτό και στη μέση ο πίνακας συγκέντρωσης βαθμών της ενδεκάδας. Αποθέωση για  κάθε παίκτη που έδωσε το κάτι παραπάνω, οργή για τον αμυντικό που έβαλε αυτογκόλ και κόστισε πολύτιμους βαθμούς στο δρόμο για τα μεγάλα δώρα. Προσθέσεις, αφαιρέσεις και υπολογισμοί, για όλες τις ενδεκάδες που είχες φτιάξει.

Το παραπάνω σκηνικό περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο αγαπούσαμε να περνάμε τις Δευτέρες μας: στον πυρετό του ‘Γίνε Πρόεδρος‘, του διαγωνισμού-ιεροτελεστία ο οποίος από το 1995 μας έμαθε να στέλνουμε γράμματα και αποτέλεσε τον προάγγελο του Football Manager και των παιχνιδιών Fantasy. Τόσο μπροστά από την εποχή του ήταν ο διαγωνισμός, ο οποίος επιστρέφει με το Έθνος της Κυριακής, 17 Δεκεμβρίου, ξυπνώντας σε όλους μας ευχάριστες μνήμες.

Το ‘Γίνε Πρόεδρος’ επιστέφει, κι εμείς βρίσκουμε την τέλεια αφορμή να δοξάσουμε τους παίκτες πάνω στους οποίους στήναμε τις ενδεκάδες μας, περιμένοντας από εκείνους βαθμούς. Τόσα εκατομμύρια είχαμε ξοδέψει για εκείνους άλλωστε.

Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ο Γρηγόρης Μπάτης

EUROKINISSI

Στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου και τις πρώτες του Λυκείου, όταν είχα αφήσει πίσω μου το Δημοτικό και όλη την καζούρα γα τα “ερυθρόλευκα” πέτρινα χρόνια, ο Ολυμπιακός είχε ξεκινήσει να χτίζει αυτοκρατορία και εγώ διάφορες ομάδες στο “Γίνε Πρόεδρος”. Το χρώμα που επικρατούσε στις επιλογές μου ήταν το κόκκινο, με διάφορες εναλλαγές κάθε χρονιά, αλλά συνάμα και με μια σταθερά. Τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Ο εμβληματικός αρχηγός και ίσως ο πιο σπουδαίος ηγέτης που γνώρισε ποτέ η ομάδα του Πειραιά, ήταν η σταθερή αξία και ο πιο αποδοτικός παίκτης για πολλούς λόγους. Ο Ολυμπιακός κέρδιζε, εκείνος σκόραρε, εκείνος εκτελούσε τα πέναλτι και όλα αυτά μεταφράζονται σε περισσότερους πόντους στο “Γίνε Πρόεδρος”. Και κάθε που ο τρελός καράφλας πανηγύριζε μ’ ένα μεγάλο άλμα και τα χέρια στον αέρα, η ομάδα μου, ανέβαινε θέσεις στη βαθμολογία.

Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και ο Μιχάλης Παπαδάκος

Πάντα κάτι δίνεις και πάντα κάτι παίρνεις. Με τον Τζόλε έδινες ένα κάρο λεφτά, γεγονός που σου στερούσε την πολυτέλεια να κάνεις μεταγραφές… αεροδρομίου, ωστόσο, αν σου καθόταν ένας ακόμα παίχτης-λαχειάκι, τότε το σετάκι σου, έστω από την μπουτίκ της αγαπημένης σου ομάδας (βλέπε δώρα του διαγωνισμού) το είχες στο τσεπάκι. Ο βιονικός αρχηγός του Ολυμπιακού, ήταν λίρα εκατό. Κάρτες δεν έπαιρνε συχνά, οι τραυματισμοί ήταν άγνωστες λέξεις στο λεξιλόγιό του, απ’ όπου σούταρε είτε με αριστερό, είτε με δεξί, έμπαινε, ασίστ μοίραζε με το τσουβάλι, πέναλτι δεν έχανε ποτέ. Θες κι άλλα;

Τον Ντάριο Μουτσοτρίγκο, ο Ηλίας Αναστασιάδης

EUROKINISSI

Δεν θυμάμαι πολύ καθαρά τις ομάδες που έφτιαχνα στον κορυφαίο των κορυφαίων διαγωνισμών, αλλά θυμάμαι το βασικότερο: δεν είχα κερδίσει ούτε χαρτομάντιλο. Συνηθέστερα έπαιρνα παίκτες της ΑΕΚ στην ομάδα μου, βασισμένος στο αρχαίο ρητό “ή θα τους πάρουμε ή θα μας πάρει ο διάολος”, το οποίο σε ελεύθερη απόδοση μοιάζει με το “αν δεν κερδίσει η ΑΕΚ, θα κλαίμε για δυο λόγους”. Το φοβερό είναι πως ακόμα κι όταν η ΑΕΚ έριχνε πεντάρες, οι ομάδες μου δεν έμπαιναν ούτε στην πρώτη 500άδα. Τέλος πάντων, μια σταθερή λύση ανάγκης ήταν ο Ντάριο Μουτσοτρίγκο, αυτός ο μπαγάσας εξτρέμ του Ιωνικού που ήταν πάντα έντονα παρών στα ματς. Ή θα έβαζε κάνα γκολ, ή θα έτρωγε καμιά κόκκινη, ή θα έβγαζε καμιά ασίστ μετά από σουτ-τσουρουκιά. Τον έπαιρνα γιατί προσέφερε θέαμα και γεγονότα στο χαρτί με τους πόντους της ομάδας. Και γιατί ήταν φτηνός.

Γρηγόρη Γεωργάτο, ο Θοδωρής Κουνάδης

EUROKINISSI

Αλητεία γιατί με πρόλαβε ο Μπάτης και μου πήρε τον Τζόρτζεβιτς. Είναι βλέπετε η αρχή της παντοκρατορίας του Ολυμπιακού, στην οποία η επίθεσή του πετά φλόγες. Το ένα γκολ μπαίνει μετά το άλλο και τι καλύτερη λύση από το να βρεις παίκτες που δεν είναι επιθετικοί αλλά σκοράρουν; Παίρνεις +5 πόντους για κάθε γκολ της γραμμής κρούσης, να και άλλα πεντάποντα από τον μέσο Τζόλε. Υπάρχει όμως και ένας άλλος καραφλός που βλέπει δίχτυα και δεν πιάνει θέση στράικερ. Ούτε καν μέσου. Ναι, σωστά καταλάβατε, αναφέρομαι στον Γρηγόρη Γεωργάτο. Τη σεζόν 1998-1999 που έβαλε 12 γκολ, πόσοι και πόσι πρόεδροι δεν κάναμε πάρτι! Το ερυθρόλευκο “21” ήταν εγγύηση και τον ευχαριστώ για τους πόντους που μου έδωσε.

Τον Γιώργο Ανατολάκη, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

 

Ναι ναι ξέρω, τόσα αστέρια υπήρχαν τότε στο ελληνικό πρωτάθλημα, είναι δυνατόν η σταθερά στις ενδεκάδες μου να ήταν ο Ανατόλ; Κι όμως, η άμυνα του Ολυμπιακού τότε (σε αντίθεση με σήμερα) δεχόταν γκολ σπανιότατα, οπότε το +3 ήταν ψιλοσιγουράκι, ενώ συχνά-πυκνά έβαζε και τα γκολ του με κεφαλιές από στημένες φάσεις (μέχρι και σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είχε σκοράρει), χαρίζοντάς μου αναπάντεχα πεντάποντα. Με λίγα λόγια, τα έβγαζε τα λεφτά του και με το παραπάνω, στηρίζοντας τα βαριά χαρτιά που είχε από τη μέση και μπροστά η ομάδα μου. Μοναδικό τίμημα, τα απορημένα βλέμματα που εισέπραττα στο γήπεδο κάθε φορά που γινόμουν έξαλλος όταν αντίκριζε κάρτα. Τζάμπα χαμένοι βαθμοί.

Τον Ντέμπε Ντέμπε ο Χρήστος Δεμέτης

EUROKINISSI

Πολλά χρόνια πριν εξορκιστεί για να γιάνει τα ταλαιπωρημένα του γόνατα, ο ντέμπε-ντέμπε, ο ‘Μανώλης’ του Παναθηναικού αποτελούσε παραδοσιακή μου μεταγραφή στο Γίνε Πρόεδρος. Από το 2001 και μετά έβαζε τα γκολάκια του και ήταν σταθερά ενδεκαδάτος. Σίγουροι πόντοι δηλαδή. Άσε που τη σεζόν του νταμπλ το “Μανωλάκη εεε” ήταν το αγαπημένο μου σύνθημα, οπότε όπως καταλαβαίνεις η χαρά ήταν διπλή κάθε φορά που σκόραρε ο Νιγηριανός. Άλλες επιλογές μου ήταν ο Λύμπε από τον καιρό της Καλαμάτας, ο Γεωργάτος, ο Ανατολάκης απ’ όταν έπαιζε στον Ηρακλή και ο Κασάπης. Ωραία χρόνια.

Τον Όλιβερ Μακόρ ο Γιώργος Μυλωνάς

EUROKINISSI

Για να είμαι ειλικρινής ο Μακόρ της Προοδευτικής, του Αιγάλεω και κυρίως του Ιωνικού ήταν ένας μόνο από τους 3-4 παίχτες που συνήθιζα να παίρνω στο Γίνε Πρόεδρος. Το θέμα με τον Μακόρ και τους υπόλοιπους που θα αναφέρω παρακάτω ήταν πως αν και δεν κόστιζαν πολλά λεφτά μπορούσαν να προσφέρουν πολλούς πόντους στην ομάδα μου χάρη στα γκολ και στις ασίστς τους. Δεν έκαναν πάντα καλή σεζόν, αλλά όποτε έκαναν με έβγαζαν ασπροπρόσωπο. Αν από την άλλη δεν τράβαγαν, δεν είχα δώσει ένα τσουβάλι λεφτά για να τα κλαίω. Μακόρ ή/ και Μουτσοντρίγκο, Γιακόβλεβιτς, Πις, Αλμανίδης και Αρμύλαγος.

Αλεξανδρή στα ‘κρυφά’, ο Ανδρέας Παπαλουκάς

Eίχα την τύχη να ζήσω εκ των έσω τη δημιουργία, την έμπνευση, όπως θέλετε πείτε το, ίσως του πιο έξυπνου ‘παιδιού’, σίγουρα, όμως, του περισσότερο διαπρέψαντος ‘τέκνου’ του διευθυντή του ‘ΕΘΝΟΣΠΟΡ’ την εποχή εκείνη, Πέτρου Μπακατσέλου.

Ο Πέτρος, ένα διαρκώς ανήσυχο πνεύμα, του οποίου το μυαλό δούλευε ακόμα κι όταν το σώμα του ήταν εν υπνώσει, «γέννησε» τον διαγωνισμό «Γίνε Πρόεδρος» στην Α΄ Εθνική, τον οποίον στη συνέχεια εμείς, οι επίγονοί του, προσπαθήσαμε να μεγαλώσουμε με την ίδια αγάπη. Το ‘Γίνε Πρόεδρος’ μπορεί να ξεκίνησε ως διαγωνισμός, αλλά εξελίχθηκε σε θεσμό που μεγάλωσε πολλές γενιές ‘παικτών’, οι οποίοι, μέσω του διαγωνισμού, έβγαλαν το… απωθημένο του ιδανικού προέδρου, του καλού μάνατζερ ή τεχνικού διευθυντή.

Η απαγόρευση, σε όλους εμάς του εργαζόμενους στο ‘ΕΘΝΟΣΠΟΡ’ (από) την εποχή εκείνη, ρητή, κατηγορηματική και… αυστηρή: “Εσείς δεν επιτρέπεται να συμμετέχετε“. Και τότε πώς θα δοκιμάζαμε τις δυνάμεις στη συγκρότηση μίας ομάδας; Κάποιοι στα μουλωχτά, άλλοι στα… φανερά, οι νομιμόφρονες στη δημιουργία ομάδας η οποία συμμετείχε εκτός διαγωνισμού στον… διαγωνισμό. Κι επειδή τότε φαινόταν ότι ο Αλέξης Αλεξανδρής… έρχεται με φόρα, ότι μπορεί να δώσει το εύκολο γκολ στην ομάδα του και σε μένα βαθμούς, αποτελούσε τη βασική μου επιλογή στις ενδεκάδες μου. Πίσω από τις… λέξεις, κρυβόταν ο Αλέξης και φανερώνονταν τα γκολ (του) και οι βαθμοί (μου)… Έστω και χωρίς δώρα. Έμενα με την ικανοποίηση των ορθών επιλογών… Κάτι ήταν κι αυτό…

Το ‘Γίνε Πρόεδρος’ επιστρέφει αυτή την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου με το Έθνος (στο φύλλο με τις προσφορές), πιο ανανεωμένο από ποτέ! Με 3 καθημερινά δώρα για 2 εβδομάδες, 2 μεγάλα δώρα στα Κυριακάτικα φύλλα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς και φυσικά 3 μεγάλα δώρα! Ένα αυτοκίνητο και δεκάδες πλούσια δώρα, περιμένουν τους καλύτερους Προέδρους της φετινής Superleague. Το παιχνίδι ξεκινά αυτή την Κυριακή, γιατί Πρόεδρος δεν γεννιέσαι…. γίνεσαι!

Κεντρική φωτογραφία: Eurokinissi