Μία χώρα που πρέπει να μάθει να παίζει Boules

Δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά ξεκινώ μία εκστρατεία. Στα σοβαρά, στην πλάκα, θα δείξει. Το θέμα είναι ότι θέλω μέχρι το 2020 αυτό το άθλημα, αυτή η ενασχόληση, αυτό το χόμπι να διαδοθεί σε κάθε ραχούλα, σε κάθε ψαροχώρι, σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη της επικράτειας.

Μπορεί να σου φανεί απόλυτα βαρετό και ανιαρό. Να αναρωτιέσαι τι το φοβερό έχει ένα τέτοιο παιχνίδι. Αλλά πίστεψέ με ότι η εικόνα μερικών γερασμένων Γάλλων να παίζουν boules (μπουλ) κάτω από τα πλατάνια στην πλατεία ενός χωριού δεν συγκρίνεται με τίποτα με την εικόνα μερικών Ελλήνων παππούδων που στριμώχνονται στο καφενείο παρακολουθώντας στην τηλεόραση το Μυκονιάτικο ρεπορτάζ του Τσιλιπουνιδάκη.

Ειλικρινά το θεωρώ ιδανική εικόνα στις παραλίες, τις πλατείες και τις αλάνες της Ελλάδας να βλέπεις νέους ή ηλικιωμένους να στήνουν τον δικό τους χώρο για boules αντί να την βγάζουν μόνο σε τραπεζάκια παίζοντας τάβλι ή σε καρέκλες σιγοπίνοντας φραπέ.

Αυτά σκεφτόμουν το περασμένο Πάσχα όταν με τον κολλητό μου τον Γκαέλ παρακολουθούσαμε κάτι Γάλλους στο St Tropez να παίζουν boules σε μια πλατεία.

Και έχω δει δεκάδες φορές Ιταλάρες να παίζουν “Bocce” (έτσι το λένε στην ιταλία το παιχνίδι) από τον Βορρά μέχρι τη Σικελία. Θα παίξουν και χαρτιά. Κάποιοι θα παίξουν και τάβλι. Αλλά σε κάθε πόλη της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Κροατίας θα δεις μερικούς ωραίους τύπους να στήνουν τον δικό τους χώρο για παιχνίδι.

Ένα παιχνίδι που δεν το σταματά κανείς. Ακόμα και οι Ρωμαϊκές λεγεώνες.

(καλά το θυμόμουν ότι κάπου στο Asterix είχε παιχτεί κάτι με boules)

Τι είναι ακριβώς το boules;

Έτσι ονομάζουν οι Γάλλοι μία κατηγορία παιχνιδιών με μπάλες. Με μεταλλικές για την ακρίβεια μπάλες οι οποίες πρέπει να έχουν συγκεκριμένο μέγεθος και βάρος. Διάμετρος από 70.5 μέχρι 80 mm και βάρος από 650 μέχρι 800 γραμμάρια.

Είναι ένα παιχνίδι παλιό…

Πολύ παλιό…

Το οποίο έχει πλέον ομάδες, πρωταθλήματα, ομοσπονδίες αλλά και διεθνή τουρνουά.

Εγώ αναφέρομαι συγκεκριμένα στο petanque αν και γενικά όσοι μιλούν για boules αναφέρονται συνήθως σε αυτό το παιχνίδι. Η διαφορά του petanque από τα άλλα γενικά παιχνίδια που αναφέρονται ως boules είναι ότι τις μπάλες τις πετάς, δεν τις σέρνεις. Δεν τρέχεις για να ρίξεις την μπάλα αλλά είσαι στατικός. Αλλάς ας δούμε λίγο καλύτερα τους κανόνες.

Πώς παίζεται το petanque;

Δύο, τέσσερα ή έξι άτομα στο παιχνίδι με τους παίκτες να χωρίζονται σε δύο ομάδες. Στα παιχνίδια δύο ή τεσσάρων ατόμων καθένας έχει από τρεις μπάλες στα χέρια. Στο έξι ατόμων ο καθένας έχει από δύο μπάλες. Με κέρμα αποφασίζεται η ομάδα που ξεκινά.

Η ομάδα που ξεκινά ορίζει με έναν κύκλο διαμέτρου 35-50 cm το από πού θα ρίχνονται οι μπάλες. Ο πρώτος παίκτης ρίχνει το “cochonnet” (κοσονέ), ένα μικρό σφαιρίδιο φτιαγμένο είτε από ξύλο είτε από συνθετικό υλικό, σε απόσταση 6 με 10 μέτρα, ορίζοντας ουσιαστικά τον στόχο. Εκείνος που έριξε το κοσονέ ρίχνει και την πρώτη βολή προσπαθώντας να ρίξει την μπάλα όσο πιο κοντά στο κοσονέ.

Σειρά παίρνει η αντίπαλη ομάδα προσπαθώντας να ρίξει την μπάλα πιο κοντά ή ακόμα και να απομακρύνει την μπάλα του αντιπάλου.

Νικήτρια είναι η ομάδα της οποίας η μπάλα είναι πιο κοντά στο κοσονέ με τους περισσότερους να μετράνε ακόμα και διπλούς πόντους αν έχουν περισσότερες από μία μπάλες κοντύτερα στο κοσονέ από τον αντίπαλο.

Οι κανόνες διαφέρουν αρκετά να σου πω την αλήθεια από περιοχή σε περιοχή και από παρέα σε παρέα. Εσύ ξεκίνα με τους βασικούς που μπορείς να βρεις ακόμα και στην Wikipedia.

Γιατί να παίξεις κι εσύ;

Γιατί είναι ένα πολύ ωραίο παιχνίδι, πολύ χαλαρό και μπορείς να το παίξεις ακόμα και στην αυλή του σπιτιού σου ή στο πάρκο και την αλάνα κοντά σε αυτό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να προμηθευτείς τις μπάλες και να βρεις την κατάλληλη παρέα.

Εγώ την βρήκα και περνούσαμε κάθε πρωί και απόγευμα πριν και μετά το μπάνιο παίζοντας petanque.

Με καφέ στο χέρι, με ποτό, καλοντυμένος ή ρακένδυτος, το petanque (το boules γενικότερα) είναι ένα πολύ κυριλέ και στιλάτο παιχνίδι που μπορείς να παίξεις με τον κολλητό σου, τους πατεράδες σας και τους φίλους σας.

Από το να βλέπω τον πατέρα μου και τους συνομηλίκους του να περνούν τα απογεύματά τους στα καφενεία, προτιμώ χίλιες φορές να τους βλέπω μπροστά στο καφενείο, με τους καφέδες να τους περιμένουν στο τραπέζι, να στήνουν το δικό του χώρο για boules.

Μην ανησυχείς για το αν είναι πολύ φλώρικο το παιχνίδι για τον Έλληνα. Κάτσε να είναι οι μπάλες σε ίδια απόσταση και ούτε με το ειδικό σκοινάκι να μην βγάζεις άκρη για το ποιος κέρδισε και ποιος όχι.

Γαλατικό χωριό εν μέσω μάχης θα γίνει το καφενείο.