REVIEWS

500 λόγοι για το “Pacific Rim”

Καθώς η χρονιά κλείνει, αποτίουμε έναν ελάχιστο φόρο τιμής στην ταινία που μας έκανε να φωνάξουμε περισσότερο φέτος στο σινεμά.

Οι λόγοι φυσικά δεν είναι 500, αλλά στο πλαίσιο φανταστικής υπερβολής των πάντων σε αυτή την ταινία, έμοιαζε πιο ταιριαστό το 500 αντί για το ας πούμε πιο γήινο 27. Εξάλλου, αν το καλοσκεφτείς (ή, ξέρεις, το αντίθετο) σχεδόν κάθε νυχτερινό πλάνο της ταινίας είναι και ένας λόγος. Οπότε ναι, 500.

Η ουσία είναι πως αυτή η ταινία μπορεί να μην έβαλε φωτιά στο box office όπως άλλα, πιο αναγνωρισμένα brands, αλλά πραγματικά, δείξε μου έναν άνθρωπο που να το είδε και να μην χάζεψε. Ο Guillermo del Toro ξεσηκώνει εμπνέεται από “Neon Genesis Evangelion” και τα μισά ακόμα anime που έχουν γυριστεί, γυρίζοντας ένα εγκάρδιο και τρομερά ενθουσιώδες homage. Υπάρχει μέχρι και σκηνή με γιαπωνέζα πιλότο που πατάει ένα μεγάλο κουμπί με ένα σπαθί επάνω, και λίγο μετά φωνάζει, “ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ!”. Εντάξει.

Η πλοκή για όποιον το έχει χάσει, αφορά μια επίθεση διαρκείας στον πλανήτη, από κάτι τεράστια πλάσματα ονόματι kaiju, τα οποία έρχονται στη διάστασή μας μέσα από ρήγματα στον ωκεανό. Η ανθρωπότητα κατασκευάζει τεράστια ρομπότ, τα jaeger, για να αντιμετωπίσει την επίθεση. Αρχικά τα πάμε καλά, αλλά μετά όχι και τόσο.

Ακολουθεί ένα δίωρο γεμάτο μάχες τεράστιων ρομπότ με τεράσια τέρατα, το οποίο είναι όσο σαχλό και τέλειο ακούγεται- ακόμα περισσότερο για την ακρίβεια. (Σε σχεδόν καθημερινή βάση, θα υπάρξει κάποια κουβέντα που θα καταλήξει στη χρήση των λέξεων “Pacific Rim”.) Είναι η ταινία που θες για το θερινό σινεμά δράσης. Αγνό fun, και αγνό γενικώς. Μια ταινία σκοτεινή και πολύχρωμη ταυτόχρονα, που σου λέει να αράξεις σα να ήσουν πάλι 12 χρονών, να θυμηθείς τι σημαίνει να εμπιστεύεσαι τον συνάνθρωπό σου, να γουρλώσεις το μάτι κοιτώντας τις νυχτερινές μάχες-κάδρα, να θαυμάσεις τον πιο κουλ θριαμβευτικό λόγο του σινεμά μετά τα ’00s, και α ναι, να λιώσεις κανά τέρας στο ξύλο.

Θες κι άλλους λόγους; Επειδή έχουμε:

Αυτό το kaiju μπροστά από αυτό το background

Απλά για να φύγει νωρίς από τη μέση.

Τα neon χρώματα

Δηλαδή αλήθεια. Το παίρνεις σε blu-ray, το βάζεις στη μεγάλη οθόνη και το χαζεύεις μέχρι να σου πονέσει το σαγόνι.

Έχει την κορυφαία ατάκα της χρονιάς

(via)

Συγγνώμη αλλά εγώ ό,τι διέταζε ο Idris Elba δε θα τολμούσα να το παρακούσω.

O χαρακτήρας του Idris Elba λέγεται Στάκερ Πέντεκοστ

Θες να μου πεις πως εσύ θα παράκουγες διαταγή του ηρωικού στρατηγού ΣΤΑΚΕΡ ΠΕΝΤΕΚΟΣΤ.

Οι άνθρωποι ελέγχουν τα Jaegers σε ζευγάρια, συνδέοντας τα ημισφαίρια των εγκεφάλων τους

(via)

Δε βγάζει κανένα νόημα, είναι φανταστικό.

Τέρατα εναντίον μηχανών

(via)

(via)

(via)

“Για να πολεμήσουμε τα τέρατα φτιάξαμε τέρατα” λέει το tag line της ταινίας. Μιλάμε για truth in advertising, όχι αηδίες.

Στη θάλασσα!

(via)

Στις ταράτσες!

(via)

Ανάμεσα σε ταράτσες!

(via)

Υπό βροχή!

(via)

Μες στα χρώματα.

(via)

Δηλαδή σοβαρά, ότι μια από τις ομορφότερες ταινίες της χρονιάς θα ήταν κάτι που θα μπορούσε να είναι η οπτική φασαρία του “Transformers” κι αντ’αυτού είναι… Να δηλαδή δες:

Η υφή της εικόνας

(via)

Πρόσεξε ακόμα και τη βροχή, τα νερά που τινάζει το Kaiju από το σώμα του.

Ο κόκος

Σε όραμα μέσα είναι, αλλά και πάλι.

Η LSD θολούρα

Η άλλη ατάκα του Στάκερ Πέντεκοστ

“Δεν άκουσες; Είναι το τέλος του κόσμου. Πού θα προτιμούσες να πεθάνεις, εδώ Ή ΣΕ ΕΝΑ JAEGER!!” Τυπικά είναι ερώτηση, αλλά ΤΙΠΟΤΑ που να λέει ο Στάκερ Πέντεκοστ δεν είναι ερώτηση.

Awesome Dumb Robot Movie

Είναι φτιαγμένο σαν homage στα πάντα οπότε είναι generic και χαζό και το ξέρει και το απολαμβάνει. Αλλά το awesome; Αυτό θα πει awesome.

Το Jaeger διαλύει το σαγόνι ενός Kaiju χτυπώντας πολύ δυνατά παλαμάκια στο κεφάλι του

(via)

To Jaeger σέρνει ένα τάνκερ σα να ήταν ρόπαλο και μετά ροπαλιάζει το Kaiju που έχει απέναντί του

(via)

To Jaeger ξεριζώνει την καρδιά του Kaiju

(via)

To Jaeger βγάζει σπαθί και σκίζει τον ΔράκοKaiju στα δύο

(via)

Παιδιά, σπαθί λέμε

(via)

Η σκηνή που με έκανε να φωνάζω στο σινεμά σα να ήμουν δώδεκα χρονών.

Περιέχει τοποθέτηση Ron Perlman

(via)

Πάντα τέλειο να έχουμε και λίγο Ron Perlman, ακόμα και σε μια ταινία που όλοι οι μη-ΣτάκερΠέντεκοστ άνθρωποι είναι υποσημειώσεις.

Και Charlie Day, μιας και τον είδαμε

Από τους αγαπημένους μας τηλεοπτικούς κωμικούς, ο Charlie του “It’s Always Sunny” δίνει ζωή και κέφι στο κουρασμένο και ‘υποχρεωτικό’ ρόλο του χιουμοριστικού sidekick που είναι εκεί για τις ατάκες και για τις πληροφορίες για τον εχθρό.

Η ουσία του πράγματος

Ναι, έχει κι από τέτοια το κατάστημα. Το “Pacific Rim” είναι μια ταινία για μια παγκόσμια απειλή την οποία η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει ενωμένη. Δεν υπάρχουν έθνη στην ταινία- και μόνο η ιδέα του να σηκώσουμε τείχη για να προστατευτούμε, καταρρέει πιο γρήγορα από το ίδιο αυτό το τείχος. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που το σπάνιο μπλοκμπάστερ δίχως την παραμικρή πατριωτική κορώνα απέδωσε τα τριπλάσια έσοδά του μακριά από τις ΗΠΑ, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένα αληθινά διεθνές και παγκόσμιο έργο.

O Guillermo del Toro είναι γαμάτος

(via)

Και η ταινία του επίσης. Ο ορισμός.

Και στο μυαλό του γίνεται πανηγύρι

(via)

Δηλαδή όχι σόβαρά, κοίτα αυτό το πλάνο με την επίθεση του Kaiju. 99 στις 100 άλλες σημερινές μπλοκμπαστεριές θα το έκαναν μια ψηφιακή μουτζούρα και θα προχωρούσαν παρακάτω, αλλά αυτό; Αυτό είναι σα να κοιτάς το “Godzilla”, γυρισμένο σαν crossover του “Neon Genesis Evangelion” και του “Power Rangers” γραμμένο από τον Λάβκραφτ. Σοβαρά, τι συμβαίνει μες στο κεφάλι του del Toro; Είναι μαγεία.

Πάμε άλλη μία για εμπέδωση

(via)

Αυτή η ταινία είναι έπος.