REVIEWS

O Michael Fassbender δε θα σε σώσει από τον ‘Snowman’

Είδαμε και σχολιάζουμε τις ταινίες που έκαναν πρεμιέρα στις αίθουσες την εβδομάδα της 12ης Οκτωβρίου.

Κάθε εβδομάδα στο PopCode, θα μοιραζόμαστε μαζί σου τη γνώμη μας για τις φρέσκιες ταινίες που σε περιμένουν στις αίθουσες.

Έχουμε και λέμε:

Ο Χιονάνθρωπος (The Snowman)

Σκηνοθέτης:  Τόμας Άλφρεντσον

Ο αντι-ηρωικός ιδιοφυής ντετέκτιβ Χάρι Χόλε δοκιμάζει την τύχη του στη μεγάλη οθόνη. Με πηγή το διάσημο ομώνυμο βιβλίο του Γιου Νέσμπε, σκηνοθέτη τον Τόμας Άλφρεντσον του ανέλπιστα τρυφερού βαμπιρικού ‘Άσε το Κακό Να Μπει’, και πρωταγωνιστή έναν Μάικλ Φασμπέντερ θαρρείς φτιαγμένο για να βιώσει τα πάθη του καταθλιπτικού, εθισμένου χαρακτήρα του, τι θα μπορούσε να πάει λάθος; Σχεδόν τα πάντα.

Αν ο Χόλε δεν ήταν ανάμεσα στους θρύλους της νορβηγικής αστυνομίας θα είχε απολυθεί. Αυτό συμβαίνει στις περισσότερες δουλειές με τους ανθρώπους που δεν ξέρουν σε ποιο πεζοδρόμιο μπορεί να ξυπνήσουν το επόμενο πρωί. Οι ικανότητές του είναι πολύτιμες όμως και αυτές πρέπει να επιστρατεύσει τώρα που ένας κατά συρροήν δολοφόνος έχει επιστρέψει για να ολοκληρώσει το έργο του. Εάν οι εισαγωγικές σκηνές του ‘Χιονάνθρωπου’ όμως σε προετοιμάζουν γι’ αυτό που τα αστυνομικά θρίλερ ξέρουν να κάνουν καλά, να εξετάζουν δηλαδή την ανθρώπινη φύση μέσα από τη σύγκρουση, ολόκληρη η συνέχεια σε αδειάζει. Βρέθηκες στο δέκατο επεισόδιο χωρίς να σου έχουν δείξει τον πιλότο.

Η ένταση χτίζεται σπάνια και αποσυμφορίζεται συχνότερα. Οι υποπλοκές μπλέκονται ανομοιόμορφα. Η ψυχογράφηση του ήρωα σε αφήνει πολλά βήματα πίσω από τις σχέσεις του και από όσα συμβαίνουν μέσα του, όσο σθεναρά κι αν πιστεύει ότι κάνει το αντίθετο. Θρίλερ χωρίς τρόμο, προσωπογραφία χωρίς πρόσωπο. Ένα τουλάχιστον από τα δύο θα πρέπει να το κάνει καλά μια ταινία του είδους για να βρει την αξία της. Παρά τη φιλότιμη παρουσία του Φασμπέντερ και τα επιβλητικά χιονισμένα τοπία του Όσλο όμως, ο ‘Χιονάνθρωπος’ δε σπάει ποτέ τον πάγο με τον θεατή του. – Ιωσηφίνα Γριβέα

Η Άλλη Όψη της Ελπίδας (The Other Side of Hope)

Σκηνοθέτης: Άκι Καουρισμάκι

Είτε ο κόσμος γίνεται πιο φωτεινός είτε πιο σκοτεινός, το σινεμά του Άκι Καουρισμάκι δε θα πάψει ποτέ να είναι αναγνωρίσιμο στις ίδιες αποχρώσεις, το οποίο το λέω 100% ως κοπλιμέντο. Γιατί την ίδια στιγμή η ματιά του απλώνεται ώστε ποτέ να μη μοιάζει αποκομμένος ή χαμένος στον δικό του κόσμο. Η υπέροχη νέα ταινία του μοιάζει υπό μία έννοια να αρχίζει ως θεματική αν μη τι άλλο προέκταση της προηγούμενης (‘Το Λιμάνι της Χάβρης’), καθώς ένας Σύριος πρόσφυγας φτάνει στη Φινλανδία και η μοίρα του ενώνεται με ενός εστιάτορα που αβέβαια δοκιμάζει τις δυνάμεις του στο χώρο. Η παράλληλη εξιστόρηση των ζωών των δύο ανδρών δεν είναι κάτι που απαραίτητα δικαιολογεί την ύπαρξή της ως εύρημα, όμως η απαλότητα με την οποία προσεγγίζει ο Καουρισμάκι τον αγώνα του Σύρου ήρωά του είναι αφοπλιστική. Ο πρόσφυγας δεν ενδιαφέρεται καν για τον εαυτό του- αυτό που θέλει είναι να βρεθεί σώα η αδελφή του, με την οποία χωρίστηκαν στα σύνορα. Ο Καουρισμάκι εξακολουθεί να καδράρει τα πάντα ως εκθαμβωτικούς ουμανιστικούς πίνακες που λάμπουν μες στο σκοτάδι, οι ήρωές του πάντοτε άνθρωποι με ακέραιη ηθική βάση. Το φινάλε είναι ως εκ τούτου άκρως συζητήσιμο (και σίγουρα αξέχαστο), κυρίως επειδή με διακριτικό τρόπο, ο δημιουργός έχει ως τότε ζωγραφίσει ένα πολυσήμαντο πορτρέτο για την ψυχή της σημερινής Ευρώπης. – Θοδωρής Δημητρόπουλος

Η Μάχη των Φύλων (Battle of the Sexes)

Σκηνοθέτες: Τζόναθαν Ντέιτον, Βαλερί Φάρις

Παρά την επίκαιρη θεματολογία του και τις χαρισματικές ερμηνείες του Στιβ Καρέλ και της Έμμα Στόουν στον πρώτο μετα-οσκαρικό της ρόλο, η νέα ταινία των σκηνοθετών του ‘Little Miss Sunshine’ δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τη βικιπαιδειακή προσέγγιση ενός δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, με θέμα έναν διάσημο αγώνα τένις του 1973 ανάμεσα σε δύο πρωταθλητές. Μια γυναίκα και έναν άντρα. – Ιωσηφίνα Γριβέα

Η Μεγάλη Υπόσχεση (The Promise)

Σκηνοθέτης: Τέρι Τζορτζ

Ερωτικό τρίγωνο με φόντο τη γενοκτονία των Αρμενίων, από τον σκηνοθέτη του ‘Hotel Rwanda’ και σεναριογράφο του ‘Εις το Όνομα του Πατρός’. Με Κρίστιαν Μπέιλ, και τον Όσκαρ Άιζακ να σηκώνει την κατάρα της ψεύτικης σπαστής αγγλικής προφοράς, η ταινία του Τέρι Τζορτζ εστιάζει σε ένα ιστορικό γεγονός που απολύτως αξίζει κάθε αναγνώρισης, όμως η ταινία, δημιουργικά, είναι ατυχώς ανέμπνευστη. – Θοδωρής Δημητρόπουλος

Ο Αγαπημένος σου Βίνσεντ (Loving Vincent)

Σκηνοθέτες: Ντορότα Κομπιέλα, Χιου Γουέλσμαν

Εικαστικά θαυμαστό πορτρέτο (πορτρέτο, χα) του Βίνσεντ βαν Γκογκ που χρησιμοποιεί την έρευνα ενός άντρα για τη ζωή, το έργο, και το θάνατο του ζωγράφου για να σχηματίσει ένα ανορθόδοξο βιογραφικό. Η α λα ‘Πολίτης Κέιν’ προσέγγιση του στόρι περνά εντελώς σε δεύτερη μοίρα και η αφήγηση κουράζει χωρίς να προσφέρει εκπλήξεις ή φρέσκες ιδέες, όμως η αισθητική προσέγγιση από μόνη της αξίζει την τιμή του εισιτηρίου: το φιλμ αποτελείται από χιλιάδες χρωματισμένα στο χέρι καρέ-ζωγραφιές εμπνευσμένα από τα ίδια τα έργα του βαν Γκογκ. – Θοδωρής Δημητρόπουλος

Under the Sun

Σκηνοθέτης: Βιτάλι Μάνσκι

Ντοκιμαντεριστικό crew κινηματογραφεί την οικογενειακή ζωή ενός μικρού κοριτσιού στη Βόρεια Κορέα με τις ευλογίες του καθεστώτος, που νομίζει πως δίνει το ΟΚ για προπαγάνδα ενώ στην πραγματικότητα έχει επιτρέψει τη δημιουργία ενός εγκεκριμένου από το κράτος expose πάνω στις εξωφρενικές τακτικές προσηλυτισμού ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Ένα από αυτά τα ‘πρέπει να τα δεις για να πιστέψεις’ ντοκιμαντέρ που υπογραμμίζουν πως το ακριβώς ίδιο αντικείμενο, ειδωμένο από διαφορετική οπτική γωνία και σε διαφορετικό περιβάλλον, αποκτά ακραία αντιθετική υπόσταση. – Θοδωρής Δημητρόπουλος

ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ:

Στην περιπέτεια ‘Εκδικητής’ (The Foreigner) του Μάρτιν ‘Casino Royale’ Κάμπελ ο Τζάκι Τσαν παίζει επιχειρηματία στο Λονδίνο που μετά τη δολοφονία της έφηβης κόρης του σε τρομοκρατικό χτύπημα, συγκρούεται με κυβερνητικό αξιωματούχο (Πιρς Μπρόσναν).

* Οι παραπάνω κριτικές αναδημοσιεύονται από την εφημερίδα Το Έθνος.