REVIEWS

Οι ‘Τρεις Πινακίδες’ είναι το φετινό φαβορί των Όσκαρ

Είδαμε και σχολιάζουμε τις ταινίες που έκαναν πρεμιέρα στις αίθουσες στις 18 Ιανουαρίου.

Κάθε εβδομάδα στο PopCode, θα μοιραζόμαστε μαζί σου τη γνώμη μας για τις φρέσκιες ταινίες που σε περιμένουν στις αίθουσες.

Έχουμε και λέμε:

Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri)

Σκηνοθετεί: Μάρτιν ΜακΝτόνα

Παίζουν: Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Σαμ Ρόκγουελ, Γούντι Χάρελσον

Μητέρα που έχασε την κόρη της σε φρικτό έγκλημα ταράζει την τοπική της κοινωνία σε μια επαρχιακή πόλη του Μιζούρι όταν ανεβάζει σε τρεις μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες ένα επιθετικό μήνυμα προς τον ντόπιο σερίφη. Αυτή η κίνηση θέτει σε κίνηση ένα δραματικό ντόμινο ανατροπών, βίας και εξιλέωσης.

Οι «Τρεις Πινακίδες» (φαβορί για το φετινό Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας) είναι ένα εξαιρετικά περίεργο είδος ταινίας να κρίνεις και να εκτιμήσεις, προσφέροντας εντυπωσιακά παιγμένο υλικό, γραμμένο με ορμή και μεράκι από έναν άνθρωπο που -για να το θέσω κομψά- δεν έχει ιδιαίτερη ιδέα γι’ αυτό για το οποίο μιλάει. Γράφει και σκηνοθετεί ο Μάρτιν ΜακΝτόνα, Ιρλανδός θεατρικός θρύλος που τα τελευταία χρόνια έχει μετακινηθεί και στο σινεμά, ξεκινώντας με το υπέροχο ντεμπούτο του «Αποστολή στη Μπριζ», ένα δράμα παραλόγου και εξιλέωσης για δύο Ιρλανδούς εκτελεστές. (Κέρδισε κι ένα Όσκαρ για το μικρού μήκους «Six Shooter».)

Στις «Τρεις Πινακίδες» μεταφέρει το σκηνικό του θεατρικής φύσεως καθαρτηρίου του σε μια αμερικάνικη επαρχία που βράζει, γεμάτη διαφυλετικές εντάσεις και ανείπωτη σεξουαλική βία. Τίποτα από αυτά δεν αποδίδεται με ιδιαίτερη πειθώ, παρά δρουν ως καύσιμο πλοκής για τις όσες οριακά σουρεαλιστικές εξελίξεις πρόκειται να συμβούν, πιθανώς επειδή δεν ενδιαφέρουν τον ΜακΝτόνα ή δεν έχει ιδέα πώς να γράψει ευθέως για δράμα αντί για την αλυσίδα εκρηκτικών συνεπειών του (μια κομβική επεξηγηματική σκηνή σε φλάσμπακ είναι ντροπιαστικά γραμμένη). Η Φράνσις ΜανΝτόρμαντ παίζει τη χαροκαμμένη μητέρα με μια ιερή οργή που θα κάνει τον θεατή να θέλει να σηκωθεί στα πόδια του χειροκροτώντας κάθε δέκα λεπτά, κι αυτό σε συνδυασμό με την ψυχωμένη της αποστολή δικαίωσης αρκεί για να μη θες να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη.

Η ταινία είναι άνιση- οι ερμηνείες και ο έλεγχος του ΜακΝτόνα πάνω στη δραματική ανατροπή όμως, κάθε άλλο. Ποτέ δεν υποπτεύεσαι προς τα πού θα στρίψει το φιλμ, ενώ υπάρχει μια αξέχαστη στιγμή όπου μια άμεση τρυφερή μεταστροφή της ΜακΝτόρμαντ είναι από τα πιο συγκινητικά πράγματα που είδα φέτος στο σινεμά. Ο Σαμ Ρόκγουελ ως ρατσιστής, βίαιος αστυνομικός δίνει στον χαρακτήρα του περισσότερο ζουμί από όσο έχει γράψει για εκείνον ο ΜακΝτόνα ενώ ο Γούντι Χάρελσον ως σερίφης είναι η ψυχή του φιλμ. Το οποίο φλερτάρει με την ιδέα του γκροτέσκου για να στήσει ένα ανατρεπτικό θέατρο ανθρώπινου παραλόγου, για ψυχές παγιδευμένες (όπως και στην «Αποστολή στη Μπριζ» εξάλλου) κάπου μεταξύ κόλασης και παραδείσου: η απόδραση έρχεται μόνο όταν βρουν ειρήνη και εσωτερική γαλήνη. Αλλά εις βάρος τίνος;

Η Πιο Σκοτεινή Ώρα (The Darkest Hour)

Σκηνοθετεί: Τζο Ράιτ

Παίζουν: Γκάρι Όλντμαν, Μπεν Μέντελσον, Λίλι Τζέιμς

Ο Τζο Ράιτ («Εξιλέωση», «Άννα Καρένινα») κινηματογραφεί τις κρίσιμες πρώτες μέρες της διακυβέρνησης Τσόρτσιλ, καθώς οι δυνάμεις του Χίτλερ πλησιάζουν τη Μεγάλη Βρετανία, ως μια σειρά από επικούς μονολόγους μέσα σε χαμηλού φωτισμού, άψογου καδραρίσματος αίθουσες. (Με εξαίρεση μία ενοχλητικά κακή, τεμπέλικη σεκάνς στον υπόγειο του Λονδίνου.) Ουσιαστικά, ο πόλεμος ως δράμα δωματίου με τον Όλντμαν να γεμίζει κάθε χώρο στον οποίο βρίσκεται με το σώμα και με τις λέξεις του. Θα ευχόμουν το διαρκές στυλιζάρισμα του Ράιτ να υπηρετούσε μια ιστορία που αναλογιζόταν περισσότερο το ηθικό βάρος των διλημμάτων και των αδιεξόδων της ηγεσίας που αφηγείται, όμως σε αυτό το βιογραφικό δράμα-αγιογραφία τα πάντα είναι απλουστευτικά. Σε κάθε περίπτωση, ο Ράιτ μπορεί να σκηνοθετήσει καθηλωτικά τα πάντα, και το φιλμ προσφέρεται για ένα απρόσμενο double feature με τη φετινή «Δουνκέρκη» του Κρίστοφερ Νόλαν.

Ζάμα (Zama)

Σκηνοθετεί: Λουκρέσια Μαρτέλ

Παίζουν: Ντανιέλ Χιμένεζ Κάτσο, Λόλα Ντουένιας

O Ντιέγκο ντε Ζάμα, Ισπανός αξιωματικός στις αποικίες τον 17ο αιώνα, περιμένει εναγωνίως τη μετάθεσή του από την Ασουνσιόν στο Μπουένος Άιρες, αλλά αυτή μοιάζει να μην έρχεται ποτέ.

Εφιαλτικό φιλμ από την Αργεντίνα δημιουργό του «Γυναίκα Χωρίς Κεφάλι», γεμάτο οριζόντιες συνθέσεις κάδρων που δημιουργούν μια αίσθηση βάθους και αποκομμένων ανθρώπων σε ένα σκηνικό εποχής που σταδιακά μεταφέρεται από τον ακινητοποιημένο, φθαρμένο πολιτισμό του κέντρου, στη ζούγκλα του αγνώστου. Η Μαρτέλ μιλάει για την αποικιοκρατία ως έναν αδιέξοδο εφιάλτη σε μια αποστομωτική ταινία-εμπειρία που βουτά στα ενδότερα για να μιλήσει για ένα κάποιο τέλος του κόσμου. Εδώ η κοινωνική πρόοδος είναι μια χίμαιρα και η διαρκής απόπειρα απόδρασης οδηγεί σε καταστάσεις όλο και πιο ζωώδεις, όλο και πιο απομακρυσμένες από κοινωνικά συστήματα. Το τελευταίο μισάωρο ειδικότερα είναι αγνά τρομακτικό, και τρομακτικά όμορφο σινεμά.

Mountain

Σκηνοθετεί: Τζένιφερ Πίντομ

Αφήγηση: Γουίλεμ Νταφόε

Οπτικά εντυπωσιακό ντοκιμαντέρ που περισσότερο μοιάζει με ελεύθερο κείμενο πάνω στην ίδια την ιδέα της ύπαρξης των βουνών και των όσων συμβολίζουν για τους ανθρώπους που επιχειρούν να τα κατακτήσουν, ντυμένο με ορχηστρική μουσική που υπερτονίζει κάθε σκαρφάλωμα και πτώση. Είναι ελαφρώς μονότονο, αλλά όπως λέει κι η αφήγηση του Γουίλεμ Νταφόε, «τα βουνά που σκαρφαλώνουμε είναι βουνά του μυαλού».

Ακόμα κυκλοφορούν

Το ντοκιμαντέρ «Maria by Callas: Η Μαρία Κάλλας Εξομολογείται» που παρουσιάζει την άνοδο, το απόγειο και τη μοίρα της θρυλικής Μαρία Κάλλας μέσα από σπάνιο υλικό και συνεντεύξεις, σε αφήγηση Φανί Αρντάν. Η περιπέτεια «Η Ληστεία του Αιώνα» με τον Τζέραρντ Μπάτλερ και τον 50 Cent για όσους φανς της «Έντασης» δε βρίσκουν που άφησαν το DVD της ταινίας του Μάικλ Μαν. Η περιπέτεια «12 Δυνατοί» με τον Κρις Χέμσγουορθ για μια επίλεκτη ομάδα αντρών που φτάνουν στο Αφγανιστάν μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Και τέλος το οικογενειακό animation «Γατο…Συμμορία: Η Αρχή» για μια παρέα γάτων στη Νέα Υόρκη που προσπαθούν να κλέψουν ένα διαμάντι από έναν κακοποιό.

* Οι κριτικές αναδημοσιεύονται από την εφημερίδα Έθνος.