Το Star Trek ταξιδεύει beyond επιστρέφοντας στα βασικά

Ο Captain Kirk έχει ξενερώσει. Με τον Justin Lin να κινεί ρυθμικά την κάμερα από το ένα μέλος του πληρώματος στο άλλο, το voiceover του James μας λέει ότι η πενταετής αποστολή του Enterprise στο αχανές διάστημα, έχει κάνει τη ζωή του μονότονη.

Είναι πλέον επισήμως ένα χρόνο μεγαλύτερος από την ηλικία που πρόλαβε να φτάσει ο πατέρας του, αλλά σε αντίθεση με την προσήλωση του μπαμπά, ο ίδιος έχει ήδη αρχίσει να αμφισβητεί τον ρόλο του ως καπετάνιος. Όπως τον έχεις ήδη ακούσει να σου λέει στο τρέιλερ, ο George Kirk ήθελε να καταταγεί στο Starfleet γιατί πίστευε σ’ αυτό. Ο γιος του πήρε την απόφαση να μπει στην Ακαδημία μόνο για την πρόκληση και πλέον δεν είναι και τόσο σίγουρος ότι θα μπορεί να τη βρίσκει για πολύ ακόμα.

Δεν είναι όμως ο μόνος στο Enterprise που του έχει κάτσει στο σβέρκο το βάρος της κληρονομιάς του κι είναι έτοιμος να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω. Ο Spock πρέπει σιγά-σιγά κι αυτός να πάρει μια απόφαση. Μένει με την Uhura ή βοηθάει στην επιβίωση της φυλής του στον Νέο Vulcan; Με την πραγματική ζωή να επηρεάζει την αφήγηση, ο θάνατος του Leonard Nimoy γίνεται ο θάνατος του πρέσβη Spock σε ένα γλυκό, σύντομο nod, που είχε περιθώρια μεγαλύτερης εξερεύνησης σε σχέση με τις μελλοντικές αποφάσεις του Spock στο δικό μας timeline από αυτή που είδαμε, αλλά παρ’ όλα αυτά σαν κίνηση είχε την επίδραση που περιμένεις να έχει μία αναφορά στον Nimoy.

Ο θεσμός της οικογένειας μας έκανε άλλο ένα, επίσης σύντομο νεύμα με τις φευγαλέες συστάσεις του συζύγου και της κόρης του πιλότου Sulu όταν το Enterprise κάνει στάση στο Yorktown για να ανεφοδιάσει. Όταν η βάση θα κινδυνεύσει από την πλήρη καταστροφή που θέλει να φέρει ο αγνώριστος Idris Elba στον ρόλο του εξωγήινου Krall, ο Sulu αποκτά αυτόματα ένα προσωπικό κίνητρο για να βοηθήσει το Yorktown, πέρα από το προφανές που λέει ότι καλό είναι να μην ανατινάζουμε τον κόσμο.

Το πλήρωμα, όμως, πάνω απ’ όλα είναι αυτό που παίρνει έναν ρόλο ευρύτερης οικογένειας με ουσιαστικές σχέσεις, που δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε μέχρι τώρα στο ανανεωμένο franchise. Πέρα από την αυτονόητη προσοχή στον διαχρονικό, win συνδυασμό Kirk και Spock, οι συμφορές που βρίσκουν κάθε φορά το πλήρωμα έχουν έρθει πάντα πολύ γρήγορα για να εδραιωθούν και οι σχέσεις μεταξύ των υπόλοιπων χαρακτήρων. Ο χρόνος που αφιερώνεται σε μία τηλεοπτική σειρά για να πειστείς ότι ορίστε, αυτοί εδώ οι άνθρωποι τα βρίσκουνε σε μία κοινή καθημερινότητα, δε μπορεί ποτέ να υπάρξει σε κινηματογραφικό περιβάλλον, οπότε πρέπει να βρίσκεις άλλους τρόπους για να επενδύει το κοινό. Γι’ αυτό ήταν πολύ καλή η απόφαση να περάσει το franchise στον βετεράνο των ‘Fast & Furious’, Lin. Πολύ απλά ξέρει να διαχειρίζεται ένα ensemble καστ.

Πέρα από τις αρχικές σκηνές στην πρώτη πράξη της ταινίας που έδιναν την αίσθηση μιας εύκολης οικειότητας μεταξύ των χαρακτήρων, η επίθεση του Krall στο Enterprise και η ολική καταστροφή του σκάφους που σκόρπισε τους χαρακτήρες σε διάφορα σημεία ενός αφιλόξενου πλανήτη, μας δίνουν συνδυασμούς που δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε μέχρι στιγμής.

Kirk με Chekov, Spock με Bones – πολλοί Trekkies θα χαμογελάσουν με την επαναφορά των γνωστών πειραγμάτων τους – και Uhura με Sulu. Ο ηθοποιός και σεναριογράφος της ταινίας Simon Pegg στον ρόλο του Scotty δε βρίσκει κάποιο ταίρι που να γνωρίζουμε ήδη, αλλά η ντόπια του πλανήτη, Jaylah (Sophia Boutella)- με χαρακτήρα εμπνευσμένο από τον ρόλο της Jennifer Lawrence στο ‘Winter’s Bone’ και όνομα επίσης εμπνευσμένο από την ηθοποιό – είναι η διασκεδαστική νέα προσθήκη της ταινίας, με γερή δόση καρατεκιάς, ευπρόσδεκτου κομιξο-attitude και ανάλαφρου χιούμορ που δίνει την αφορμή για αρκετά ευτράπελα. Η συντροφικότητα και συναδελφικότητα μεταξύ του βασικού καστ διευρύνεται σε κάποιες σκηνές ακόμα και στους κομπάρσους που αποτελούν το υπόλοιπο Enterprise, γιατί όπως λένε οι χαρακτήρες, αυτό σημαίνει να είσαι μέλος πληρώματος. Κανείς δε μένει πίσω. Τα καλύτερα, μάλλον, κομμάτια της ταινίας είναι – χωρίς να εκπλήσσεται κανείς – αυτά που θυμίζουν περισσότερο το τηλεοπτικό ‘Star Trek’.

Αυτό θυμίζει και το κόνσεπτ του ‘Beyond’ γενικότερα, με την έννοια ότι θα μπορούσες κάλλιστα να δεις τη συγκεκριμένη πλοκή να αποτελεί ένα-δύο επεισόδια στη σειρά, γιατί παρά το γεγονός ότι το Enterprise ξεφεύγει επιτέλους από το περιβάλλον της Γης, η αφήγηση μένει σε πιο γνώριμα για τους φαν λημέρια, που κι ένας απλός θεατής όμως μπορεί άνετα να παρακολουθήσει χωρίς να χρειάζεται τόνους backstory. Στα highlight πρέπει να βάλουμε και μία σκηνή που δε θα μαρτυρήσουμε, αλλά θα την καταλάβεις όταν ακούσεις τις νότες που οι χαρακτήρες ονομάζουν “κλασική μουσική”.

Η τελευταία πράξη της ταινίας μετατρέπεται σε μία καθαρόαιμη περιπέτεια με πολύ γρονθοκόπημα και για την οθόνη και για τ’ αυτιά σου που μπορεί να σε κουράσει κι ένα βαρβάτο twist που έρχεται πολύ αργά – και με πολύ βολικό τρόπο – για να έχει τον σοβαρό σχολιασμό για τους βετεράνους πολέμου που θα μπορούσε να ‘χει σε μια ταινία με καλύτερο ρυθμό. Μπορεί επίσης να διαπιστώσεις ότι κατά τόπους θολώνουν λίγο τα πράγματα στην αλληλουχία των γεγονότων στις μεγάλες σεκάνς δράσης, αλλά τα φοβερά set pieces που ξέρει να στήνει ο Lin, τουλάχιστον θα σου γεμίσουν το μάτι. Όσο και το rollercoaster vibe που έχουν πολλές από τις σκηνές ειδικά προς το τέλος, μπορεί να σε εξαντλήσουν, αλλά μπορεί και να σε συνεπάρουν. Εξαρτάται από το ενδιαφέρον που θα έχεις αποκτήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Το ‘Star Trek Beyond’ δεν ανανεώνει το franchise με τον τρόπο που το έκανε ο Abrams το ‘09, αλλά θα ήταν παράλογο να περιμένουμε να γίνεται συνεχώς κάτι τέτοιο σε ένα brand που χρειάζεσαι δύο εβδομάδες συνεχόμενης θέασης για να το εξαντλήσεις. Δεν είναι επίσης ιδιαίτερα φιλόδοξο πέρα από την ελπίδα που έχει να σε κάνει να χαμογελάσεις ή να σε τονώσει με ενέσεις αδρεναλίνης. Ξέρει όμως πολύ καλά τι έχει κάνει το ‘Star Trek’ αυτό που είναι και το σέβεται απόλυτα.

* Το ‘Star Trek Beyond’ κυκλοφορεί από τις 21 Ιουλίου από την UIP.