VENICE VIDI VICI

Robert Redford και Jane Fonda ξανά μαζί στη Βενετία, 37 χρόνια μετά

Οι δύο θρύλοι επανενώνονται μετά από δεκαετίες για το ρομαντικό φιλμ ‘Our Souls at Night’ και μιλούν στο Φεστιβάλ Βενετίας για το πώς είναι να ερωτεύονται (ξανά).

Το ‘Our Souls at Night’ με τον Robert Redford και τη Jane Fonda streamάρει τώρα στο Netflix. Αυτή είναι η ανταπόκρισή μας από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας, στο Φεστιβάλ Βενετίας.

***

Το ‘Our Souls at Night’ δεν είναι καμία σπουδαία ταινία, ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό με το καλημέρα. Είναι μια ταινία Netflix, όχι με τον τρόπο του ‘Okja’, αλλά με την παλιά, παραδοσιακή, “ας κάνουμε μια βιντεοταινία για το κοινό μας” έννοια.

Όμως είναι μια βιντεοταινία που φέρνει ξανά μαζί στην οθόνη δύο ζωντανούς θρύλους του Αμερικάνικου σινεμά, και στο πλαίσιο της κοινής τους πορείας αξίζει να εκτιμηθεί ως κάτι τίμιο, καλόκαρδο, και κάπως σπάνιο κιόλας.

Διότι οι ερωτικές ιστορίες ανάμεσα σε δύο ανθρώπους πολύ μεγάλης ηλικίας δεν έρχονται πολύ συχνά στο σινεμά, το οποίο είναι και πολύ άδικο κιόλας. Και σίγουρα όχι με την απλότητα με την οποία βλέπουμε πολύ συχνά, κοινότυπες ιστορίες 30άρηδων που ανακαλύπτουν ακόμα τους εαυτούς τους.

Στο ‘Our Souls at Night’, η Fonda (79 χρονών) κι ο Redford (81) παίζουν δυο χηρευμένους γείτονες που μετά από χρόνια η μία απέναντι από τον άλλο, αποφασίζουν να αρχίσουν να κοιμούνται μαζί. Αλλά αυτό. Να κοιμούνται. Όχι για σεξ, αλλά “επειδή οι νύχτες είναι οι δυσκολότερες”, όπως του λέει η Fonda όταν του προτείνει την ιδέα. Για να έχουν απλά έναν άνθρωπο να μιλάνε καθώς πέφτει η νύχτα.

Φυσικά στην πορεία τα πράγματα εξελίσσονται από αυτό τον αρχικό σταθμό, οι οικογένειές τους περιπλέκουν (ή ομορφαίνουν) τα πράγματα, παλιά προβλήματα επιστρέφουν στην επιφάνεια, γενικά είναι ένα από αυτά τα αισθηματικά φιλμ που τα μαντεύεις άνετα καθώς προχωρούν, όμως έχουν κάτι που άλλα αντίστοιχα ανώδυνα ρομάντζα δεν έχουν: την Fonda και τον Redford, να ερωτεύονται ξανά από την αρχή.

“Θυμάμαι την πρώτη φορά που πέρασα χρόνο μαζί του,” θυμάται η Fonda, καθώς οι δύο οριακά μυθικοί σταρς άρχισαν να μιλούν για τη σχέση τους στο πέρασμα των δεκαετιών. “Ήμασταν στην Paramount, περπατάγαμε στο διάδρομο σε ένα κτίριο της διεύθυνσης και όλες οι γραμματείς έκαναν “ω θεέ μου, νά’τος”. Και τότε σκέφτηκα “θεέ μου, αυτός ο άντρας θα γίνει τεράστιος σταρ”. Μπορούσες να το νιώσεις στον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αντιδρούσαν απέναντί του. Ήταν πολύ συναρπαστικό να δουλεύεις μαζί του σε αυτό το πρώιμο στάδιο.”

ΚΙ ΑΛΛΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

Όλη η ανταπόκριση του PopCode

To ‘Our Souls at Night’ είναι η 4η ταινία που κάνουν οι δυο τους μαζί, μετά την ‘Καταδίωξη’, το αξέχαστο ‘Ξυπόλητοι στο Πάρκο’ και τον ‘Ηλεκτρικό Καβαλάρη’ το 1979. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 4 δεκαετίες, πριν επανενωθούν στην οθόνη. “Γι’αυτό ήθελα να κάνω την ταινία,” εξομολογείται η Fonda. “Δεν έχουμε δουλέψει μαζί για 37 χρόνια. Το Ινστιντούτο Σάντανς μόλις ξεκινούσε και αυτό που δημιούργησε ο Robert έχει αλλάξει το αμερικάνικο σινεμά με βαθύ τρόπο. Δεν τον αγαπώ μόνο ως ηθοποιό και σκηνοθέτη, αλλά αυτός είναι ένας άνθρωπος που έχει επηρεάσει βαθύτατα το αμερικάνικο σινεμά. Ήμουν πάντα ερωτευμένη μαζί του σε όλες τις ταινίες. Έκανα αυτήν μαζί του επειδή ήθελα να τον ερωτευτώ ξανά.”

“H πρώτη μας ταινία ήταν η ‘Καταδίωξη’,” θυμάται με τη σειρά του ο Redford. “Ήταν πρώτη φορά που βρεθήκαμε μαζί. Μπορώ να μιλήσω μονο για εκείνη τη στιγμή και το πώς εκτείνεται στο τώρα. Από τη δική μου οπτική, τα πράγματα με τη Jane ήταν πάντα εύκολα, πάντα βρίσκονταν στη θέση τους. Δε χρειαζόταν πολλή συζήτηση, ήταν κάτι μεταξύ μας. Και έμειναν έτσι στο πέρασμα του χρόνου.” “Αυτή η ταινία είναι στην πραγματικότητα παρεμφερής με το ‘Ξυπόλητοι στο Πάρκο’,” τονίζει η Fonda. “Είναι διαφορετικές αλλά η δυναμική είναι παρόμοια. Ο χαρακτήρας μου είναι που λέει ‘ας το κάνουμε!’, τους τραβάει μπροστά, εκείνος ακολουθεί. Υπάρχει αυτή η ομοιότητα, είναι πολύ διασκεδαστικό. Παίξαμε τον νεανικό έρωτα και τώρα παίζουμε τον έρωτα δύο μεγάλων ανθρώπων, και το σεξ ανάμεσα σε δύο μεγάλους ανθρώπους. Νομίζω πως ο σκηνοθέτης έκοψε τη σκηνή του σεξ πολύ νωρίς! Ή μήπως το έκανες εσύ, Robert;” του λέει παιχνιδιάρικα. “Μήπως δεν σου άρεσε;” “Δεν ήμουν εγώ!,” απαντά ο Redford, για να κλείσει το θέμα η Fonda γελώντας: “Λατρεύω τις σκηνές σεξ. Φιλάει εκπληκτικά.”

“Πώς αλλάζει ο ρομαντικός έρωτας όσο μεγαλώνεις;” αναρωτιέται γελώντας. “Απλά αυξάνεται,” απαντά ο Redford. “Νομίζω γινόμαστε καλύτεροι, είμαστε πιο γενναίοι. Τι διάολο έχουμε να χάσουμε;” συμπληρώνει η Fonda. “Ξέρω τι χρειάζεται το σώμα μου. Ξέρεις το σώμα σου καλύτερα.” “Η σκηνή του σεξ θα είναι στα extras του DVD,” γελά ο Redford.

Μέσα από την όλη αυτή διαδικασία, από το να τους βλέπεις στην οθόνη να παίζουν αβίαστα η μία απέναντι στον άλλον σαν ένα αυτοσχεδιαστικό αποτέλεσμα χρόνων ή παρακολουθώντας τους να κινούνται δίπλα-δίπλα στο κόκκινο χαλί ή να κοιτάζονται σα να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο το να είναι πάντοτε μαζί, ο Redford και η Fonda ενσαρκώνουν την απόλυτη ιδέα των μεγάλων σταρ με έναν τρόπο σχεδόν μυθολογικό. Δεν χρειάζεται καν να μιλήσουν ιδιαίτερα, σίγουρα δεν χρειάζεται να μιλήσουν για τίποτε άλλο. Ο δικός τους θρύλος είναι σίγουρα πάνω από οτιδήποτε άλλο τους περιβάλει ανά πάσα στιγμή, και το ξέρουν και όλοι το ξέρουμε. (Στο Φεστιβάλ Βενετίας βρίσκονται by the way για να βραβευτούν για την καριέρα τους.)

Κάποια στιγμή ρωτούνται για τη σχέση τους. “Υπήρχε αληθινός έρωτας στο ‘Ξυπόλητοι στο Πάρκο’ και ίσως ήταν αμοιβαίος. Ήσασταν κι οι δύο σε σχέσεις εκείνη την περίοδο. Επηρέασε αυτό τη σχέση των χαρακτήρων σας;” “Υπάρχουν πράγματα που λέγονται και πράγματα που είναι ανείπωτα. Τα ανείπωτα πράγματα κουβαλούν ένα κάποιο βάρος μαζί τους,” είναι το μόνο που απαντά ο Redford.

“Όταν έκανα την προετοιμασία μου, ο χαρακτήρας του είχε δεσμό με μια δασκάλα, μια Ινδιάνα. Άρχισα να έχω φαντασιώσεις γι’αυτόν τότε. Ο χαρακτήρας του Robert ήταν φαντασίωση στο μυαλό μου για πάρα πολύ καιρό. Δε στο είπα ποτέ;” τον ρωτάει η Fonda.

-Δεν μου το είπες.

-Είναι πολλά που δεν σου είπα για την προετοιμασία μου για αυτή την ταινία.

-Πρέπει να βγουν όλα εδώ;

-Ναι, πρέπει.

Ποιοι χαρακτήρες, τελικά, αναρωτιέσαι. Οι δυο τους παίζουν την προσωπική τους μυθολογία, είναι οντότητες που ξεπερνούν το χαρτί, βγαίνουν από την οθόνη.

“Μια ερωτική ιστορία πάντα έχει ζωή,” λέει ο Redford εξηγώντας γιατί ήθελε να κάνει αυτή την ταινία. “Και ήθελα να κάνω μια ταινία με την Jane, δεν είχαμε κάνει ταινία μαζί εδώ και 37 χρόνια. Ήθελα να κάνω άλλη μία πριν πεθάνω. Έχουμε μεγάλη ιστορία μαζί και σκέφτηκα πως ήταν μια ευκαιρία να κάνουμε μαζί μια ταινία που θα ικανοποιεί την αληθινή μας ηλικία.”

Το ίδιο βράδυ, οι δυο τους περπάτησαν το κόκκινο χαλί, λίγο αφού η ατμόσφαιρα είχε καθαρίσει απολύτως μετά από μια καταρρακτώδη βροχή που προηγήθηκε. Ο αέρας ήταν γλυκός και καθαρός, και μπροστά μας, στην είσοδο της επιβλητικής Sala Grande, δίπλα-δίπλα, πάντα δίπλα-δίπλα, ήταν τα δύο πιο αστραφτερά αστέρια όλων.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Η ερμηνεία ζωής του Robert Redford στο ‘All Is Lost’