ΜΟΥΣΙΚΗ

Ανταπόκριση Muse: Δώστε στον λαό μπαλόνια

Ένας δημοσιογράφος βρέθηκε χθες το βράδυ στην πλατεία Νερού και καταγράφει όσα έγιναν στη δεύτερη ημέρα του Ejekt Festival.

Τι ζήστηκε πάλι αυτή την εβδομάδα. Μετά τα στεφάνια που φόρεσε η ομάδα του PopCode στην Lana, σειρά είχαν οι Muse, για να κλείσουν τη φετινή φεστιβαλική σεζόν με εντυπωσιακό τρόπο.

Πριν από τέτοιες συναυλίες, ακούμε συνήθως φράσεις όπως “η πολυαναμενόμενη συναυλία του καλοκαιριού”, η “συναυλία που όλη η πόλη περιμένει”, “χαμός με εισιτήρια, προλάβετε!!!111” και όταν φτάνουμε στο χώρο διαπιστώνουμε ότι ο άδειος χώρος είναι αρκετός για να παίξουμε ένα πρόχειρο παιχνίδι ποδοσφαίρου με τους φίλους μας.

Χθες δεν ήταν έτσι. Δεν ξέρω αν στην Πλατεία Νερού βρέθηκε όντως 20.000 κόσμος όπως γράφτηκε (μου φάνηκε τρομερά υπερβολικό το νούμερο, εκτός κι αν κρυβόταν κόσμος κάτω απ’ το νερό) αλλά υπήρξε πολύς κόσμος. Πάρα πολύς κόσμος. Κόσμος που είχε ταξιδέψει για να δει τους Muse, κόσμος που δεν έφυγε το Σαββατοκύριακο για να τους δει από κοντά, κόσμος με μπλουζάκια Muse που περίμενε να δει τους Άγγλους με ανυπομονησία από την ημέρα που ανακοινώθηκε το live.

 

Φτάνοντας στο Φάληρο λίγο πριν βγουν στη σκηνή οι UNKLE, ήταν φανερό ότι η Πλατεία Νερού ήταν διαφορετική σε σχέση με τις προηγούμενες συναυλίες του φετινού καλοκαιριού. Πιο δύσκολο παρκάρισμα, μεγαλύτερες ουρές, περισσότερος κόσμος, ακόμα κι η ζέστη έμοιαζε περισσότερη λόγω της συγκέντρωσης όλου αυτού του κόσμου.

A video posted by Freddos (@freddos) on

 

Κανένας δεν έμοιαζε όμως να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα, αφού όλοι είχαν ένα βλέμμα κι ένα χαμόγελο αδημονίας. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των τιμιότατων UNKLE, οι οποίοι έδωσαν το  100%, παίζοντας όλα τα κομμάτια που θέλαμε να ακούσουμε (“Lonely Soul” FTW), ο κόσμος έμοιαζε να σκέφτεται ήδη το show των Muse.

Θα ήταν άδικο πάντως να μην πούμε δυο λόγια για τους έτερους Βρετανούς της βραδιάς, οι οποίοι και το κοινό τους έχουν κι άψογοι μουσικά ήταν και επικοινωνιακοί ήταν και αποθέωναν στο τέλος κάθε τους κομματιού τη χώρα και τους Έλληνες. Ο ήχος δεν τους βοήθησε πολύ αλλά μας ζέσταναν μια χαρά για το μεγάλο event της βραδιάς.

Με μια ακαδημαϊκή καθυστέρηση ενός τετάρτου λοιπόν, ο Matt Bellamy κι η παρέα του ανέβηκαν στη σκηνή με το “Psycho”. Ναι, προφανώς κι έγινε χαμός, όμως η πρώτη πραγματικά εκρηκτική στιγμή της συναυλίας ήρθε αμέσως μετά, όταν δηλαδή έπαιξαν τις πρώτες νότες του “Plug In Baby”.

 

Οι πρώτες φωτοβολίδες, χοροπηδητά, κινητά να τραβάνε βίντεο, τραγούδι. Ένας μικρός χαμός. Χαμός που επαναλήφθηκε πολλές φορές, κι ιδιαίτερα στο σερί “Starlight” και “Time is Running Out”, λίγο πριν το τέλος του live. Ενός live που είχε μπαλόνια, κομφετί, drones, video walls, αλλά δεν είχε τη σκηνή 360 μοιρών με την οποία περιοδεύουν οι Muse. Δεν ξέρω για ποιο λόγο μας επισκέφτηκαν σε μια συμβατική σκηνή, όμως είναι κρίμα να μην έχουμε κι εμείς τη δυνατότητα να δούμε ολοκληρωμένο ένα show για το οποίο έχουν γραφτεί τα καλύτερα.

A video posted by kostaba (@kostaba) on

 

Στη σκηνή έμειναν για περίπου μιάμιση ώρα, κρατώντας για το encore τα “Uprising”, “Mercy” και “Knights of Cydonia” και μας αποχαιρέτησαν, υποσχόμενοι ότι θα ξανάρθουν σύντομα.

Μερικές παρατηρήσεις

 

  • Οι Muse είναι άψογοι μουσικά. Πέρα από μερικά τυπικά “καλησπέρα” κι “ευχαριστούμε Αθήνα” όμως, είναι επαγγελματίες στη σκηνή.
  • Παραμένουν από τα συγκροτήματα με το πιο ζεστό και φανατικό κοινό στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν έρθουν σε λιγότερο από χρόνο, είμαι σίγουρος ότι και πάλι θα γεμίσουν το χώρο.
  • Πώς γίνεται ο Matt Bellamy να μην έσκασε με αυτό που φορούσε; Τον έβλεπα και ίδρωνα.
  • Ναι, ο ήχος είχε θέματα σε κάποια σημεία.
  • Η Πλατεία Νερού δεν είναι για τόσο κόσμο.

Ένα προσωπικό συμπέρασμα

 

Πέρασα το μεγαλύτερο κομμάτι της πενταήμερης στη Ρόδο, δώδεκα χρόνια πριν, ακούγοντας Muse. Είναι ένα συγκρότημα το οποίο κάποτε έβαζα εύκολα στη λίστα με τα αγαπημένα μου. Κι όμως, στη χθεσινή συναυλία αποφάσισα να πάω μια μέρα πριν.

Χθες κατάλαβα γιατί. Πέρασα πάρα πολύ ωραία, δεν βαρέθηκα δευτερόλεπτο, αλλά μου έλειψαν τραγούδια. Για κάθε “Muscle Museum”, “Unintended” και “New Born” που αντικαθίσταται από “Psycho” και “Mercy”, οι Βρετανοί απομακρύνονται λίγο από τα γούστα μου.

Δεν νομίζω να τους νοιάζει ιδιαίτερα, αφού κερδίζουν όλο και περισσότερο κι όλο και πιο φανατικό κοινό και ξέρουν πώς να το ευχαριστούν.

Κεντρική φωτογραφία: Θοδωρής Μάρκου