Για τον Hugo Fοulon, το fixed gear είναι η πιο ωμή μορφή ποδηλασίας

Τα τελευταία χρόνια, η άνθηση της ποδηλασίας στην Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, με τους αγώνες διαρκώς να αυξάνονται, μαζί με τις συμμετοχές. Ένας από αυτούς, είναι και το 1896 Classic Marathon Race Revival, ένα άτυπο και φιλικό διεθνές event, που περιλαμβάνει αγώνα, πάρτι και βόλτα στην παραλία – όλα αυτά μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο.

Συγκεκριμένα, αναβιώνει την «επίσημη» πρεμιέρα του αγωνίσματος της ποδηλασίας στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 1896. Για έκτη φορά, η δημιουργική ομάδα του 48×17* τίμησε τον σπουδαίο ποδηλατικό αγώνα, που χάρισε στην Ελλάδα ένα από τα πρώτα της σύγχρονα Ολυμπιακά μετάλλια.

Ο ιστορικός αγώνες περιλάμβανε ένα αγώνισμα δρόμου και αγωνίσματα πίστας, που διεξάγονταν στο νεόκτιστο τότε ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου (σημερινό Στάδιο Καραΐσκάκη). Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το αθηναϊκό κοινό παρακολουθούσε αγωνιστική ποδηλασία. Ταχύτητες, φρένα και ντεραγιέ δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί και τα ποδήλατα χρησιμοποιούσαν fixed γρανάζια.

Το μοναδικό αγώνισμα δρόμου έλαβε χώρα στις 12 Απριλίου 1896 και κάλυψε τα 87 χιλιόμετρα της απόστασης προς τον Μαραθώνα και πίσω. 5 Έλληνες δήλωσαν συμμετοχή, ένας από αυτούς ο Αριστείδης Κωνσταντινίδης, ιδρυτής του πρώτου ποδηλατικού συλλόγου της χώρας, ο οποίος και κέρδισε τον αγώνα με επίδοση 3:22:31.

Το ποδήλατό του παρουσίασε τεχνικό πρόβλημα μετά από πτώση και ο μύθος λέει ότι δανείστηκε το ποδήλατο ενός θεατή για να τελειώσει τον αγώνα. Μπήκε στην Αθήνα με μώλωπες και ματωμένος, παρ’ όλα αυτά θριαμβευτής, χαρίζοντας στην Ελλάδα ένα από τα πιο φημισμένα χρυσά της μετάλλια.

Κάτι παραπάνω από έναν αιώνα μετά, η δημιουργική ομάδα του 48χ17, αναβίωσε τη θρυλική αυτή διαδρομή για έκτη φορά, το Σαββατοκύριακο 9-11 Μαΐου. Οι οδηγίες ήταν απλές: από την Ακρόπολη στον Μαραθώνα και πίσω, αποκλειστικά με fixed gear ποδήλατα. Με συμμετοχές δεκάδων αθλητών από την Ελλάδα, την Κολομβία, Ιταλία, Γαλλία, Δανία και Ηνωμένο Βασίλειο, ο αγώνας αποτέλεσε φόρο τιμής στην αγνή εποχή της ποδηλασίας.

Ένας από τους ποδηλάτες που συμμετείχαν, ήταν και ο Hugo Foulon, παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία Rad Race Fixed 42 World Championships, ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία του και εξήγησε γιατί επέλεξε να συμμετάσχει σε αυτόν τον ιστορικό αγώνα.

Πώς αντιμετώπισες το 1896 Classic Marathon Race Revival στη συνολική σου πορεία και στους στόχους σου στην ποδηλασία;

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που συμμετείχα φέτος στο 1896 CMRR. Είναι ένας αγώνας που περίμενα χρόνια και το ότι κατάφερα να τον χωρέσω στο πρόγραμμά μου αυτή τη φορά σημαίνει πολλά για μένα. Αυτός είναι ακριβώς ο τύπος αγώνα που αγαπώ και είναι σημαντικό για μένα να είμαι παρών. Οι αγώνες με fixed gear δεν είναι εύκολο να τραβήξουν κόσμο, οπότε όσο περισσότεροι αναβάτες εμφανιστούν, τόσο το καλύτερο για τους διοργανωτές. Αν σταματήσουμε να εμφανιζόμαστε, τέτοιοι αγώνες απλά θα εξαφανιστούν – και αυτό θα ήταν χάλια.

Ως ποδηλάτης που έχεις συμμετάσχει σε διάφορα events, ποιες μοναδικές προκλήσεις έχει αυτός ο μαραθώνιος σε σχέση με άλλους fixed gear ή gravel αγώνες;

Κάνω fixed gear σε ανοιχτούς δρόμους εδώ και 10 χρόνια – αποφεύγοντας αυτοκίνητα, περνώντας μέσα από κίνηση, μοιραζόμενος τον χώρο με πεζούς. Έτσι μου αρέσει να οδηγώ. Αυτός ο τύπος αγώνα ταιριάζει απόλυτα στο στυλ μου, γι’ αυτό και μου φαίνεται τόσο ξεχωριστός. Είναι φυσικό, σχεδόν αβίαστο. Με γυρίζει πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια, που έτρεχα στην πόλη για να μη χάσω το μάθημα. Μετά ήρθαν τα χρόνια που είχα τη δική μου εταιρεία bike messenger. Ένας τέτοιος αγώνας σε αναγκάζει να είσαι σε εγρήγορση από την αρχή μέχρι το τέλος, να χαράζεις τη δική σου διαδρομή μέσα στην κίνηση – είναι απόλυτη συγκέντρωση.

Πώς ισορροπείς την πίεση της συμμετοχής σε σημαντικά events όπως αυτό με τον ρόλο σου ως content creator; Πώς επηρεάζει η καταγραφή της εμπειρίας σου τη συνολική σου αίσθηση για τον αγώνα;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι μεγάλος fan των social media. Αν δεν ήμουν αθλητής, πιθανότατα δεν θα είχα καν Instagram. Αλλά, εντάξει, αν θες χορηγούς σήμερα, η προβολή είναι μέρος του παιχνιδιού – και μ’ αυτό είμαι εντάξει. Διαλέγω προσεκτικά τους συνεργάτες μου και μου αρέσει να στηρίζω ανθρώπους στους οποίους πιστεύω. Για μένα, πρώτα είναι η προπόνηση, μετά οι αγώνες, και μετά -μόνο αν έχω δουλέψει- ανεβάζω περιεχόμενο.

Βλέπω τον εαυτό μου περισσότερο ως αθλητή παρά ως influencer – έτσι έχω χτίσει την πορεία μου. Και συνεργάζομαι μόνο με brands που πραγματικά στηρίζουν τους στόχους μου ως ποδηλάτη. Δεν είμαι εδώ για να προμοτάρω τυχαία πράγματα – είμαι ένας αναβάτης με πολύ δυνατούς συνεργάτες. Στο τέλος της μέρας, η δουλειά μου είναι να προπονούμαι, να προσπαθώ να κερδίζω και να μοιράζομαι το ταξίδι. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Σε ποιες δεξιότητες ή πνευματικές στρατηγικές βασίζεσαι όταν προετοιμάζεσαι για έναν αγώνα με τόσο ιστορική και συμβολική σημασία όσο ο Μαραθώνιος της Αθήνας;

Πρώτα απ’ όλα – αν δεν το διασκεδάζω, δεν το κάνω. Ευτυχώς, το ποδήλατο για μένα είναι πάντα διασκέδαση. Μου αρέσει να προπονούμαι, να βλέπω τα στατιστικά μου να ανεβαίνουν, να πιέζω τον εαυτό μου. Αν πάψει να είναι διασκεδαστικό, θα σταματήσω. Οπότε ναι: διασκέδαση και προσπάθεια – αυτός είναι ο συνδυασμός. Αυτό το format αγώνα είναι πολύ ιδιαίτερο και πρέπει να το έχεις συνηθίσει. Μπορεί να είσαι ο καλύτερος ποδηλάτης δρόμου στον κόσμο, αλλά αν δεν μπορείς να ελέγξεις το brakeless ποδήλατό σου μέσα στην κίνηση, δεν θα τερματίσεις. Είναι σαν το σερφ – γίνεσαι ένα με το ποδήλατο, οδηγείς μέσα στην κίνηση σαν να είναι κύμα. Το νιώθεις απλά.

Ως κάποιος με εμπειρία σε πολλά διαφορετικά ποδηλατικά στιλ, ποια είναι η γνώμη σου για τη σύνδεση ανάμεσα στον ποδηλατικό πολιτισμό και τα ιστορικά γεγονότα; Πώς μπορούν αυτοί οι αγώνες να φέρουν μεγαλύτερη προσοχή στο ποδήλατο;

Το να έρχομαι να αγωνιστώ στην Αθήνα είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο για μένα. Από μικρός με ενδιέφερε πολύ η ιστορία της Ελλάδας. Είχα διαβάσει αρχαία ελληνικά για τρία χρόνια – αν και δεν θυμάμαι λέξη, ήμουν πιο πολύ μέσα στους μύθους και τους θρύλους. Ήταν η πρώτη μου φορά στην Αθήνα και την αξιοποίησα στο έπακρο, την εξερεύνησα όσο περισσότερο μπορώ. Επίσης, δεν αγωνίζομαι απλώς για να αγωνιστώ. Γι’ αυτό και σπάνια συμμετέχω σε κλασικούς αγώνες δρόμου. Για μένα, ένας αγώνας πρέπει να είναι εμπειρία – και αυτό συμβαίνει συχνά στους fixed gear ή gravel αγώνες. Γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ.

Η συμμετοχή σου σε events όπως αυτό πάντα τραβάει τα βλέμματα. Πώς επηρεάζει το ότι είσαι και influencer και αγωνιζόμενος αθλητής τον τρόπο που προσεγγίζεις την προπόνηση και τους αγώνες;

Πιστεύω πως τέτοιοι αγώνες μπορούν πραγματικά να στρέψουν την προσοχή στο ποδήλατο. Είναι ξεχωριστοί, προσβάσιμοι και απλά διασκεδαστικοί. Οι περισσότεροι από εμάς μπήκαμε στο fixed gear γιατί είναι η πιο ωμή, απλή μορφή ποδηλασίας – έτσι ξεκίνησαν τα ποδήλατα. Μου αρέσει να πιστεύω ότι ο πρώτος αγώνας στην ιστορία ήταν απλά δύο τύποι που έλεγαν «πάμε να δούμε ποιος θα φτάσει πρώτος από το Α στο Β» – δεν έχει σημασία ο δρόμος, η κίνηση, τίποτα. Αυτό κάνουμε κι εμείς αύριο. Απλά καθαρή ποδηλασία – με ίσως μια δόση τρέλας.

View this post on Instagram

A post shared by Hugo Foulon (@hugofoulon)

Κοιτώντας μπροστά προς τον επερχόμενο μαραθώνιο, ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στους ακόλουθούς σου, ειδικά σε όσους είναι καινούργιοι στο ποδήλατο ή εμπνέονται από το ταξίδι σου;

Ελπίζω ο κόσμος να με βλέπει σε αυτά τα events περισσότερο ως αθλητή παρά ως τύπο των social media. Θέλω να πιστεύω πως είναι η καθημερινή σκληρή δουλειά και οι ώρες προπόνησης που με έχουν φέρει στην κατηγορία των φαβορί. Προσπαθώ πάντα να παραμένω ήρεμος, να επικεντρώνομαι στις δεξιότητές μου και να κάνω ό,τι μπορώ με τη φυσική κατάσταση που έχω κάθε φορά. Ναι, υπάρχει πίεση όταν ο κόσμος περιμένει να κερδίσεις, αλλά κάνω ό,τι μπορώ για να ανταποκριθώ. Δεν είναι μυστικό – λατρεύω αυτού του είδους τους αγώνες. Έχω κερδίσει κάθε έναν από αυτούς που έχω τρέξει μέχρι τώρα, και πάντα τα δίνω όλα ξανά: για να περάσω καλά και να πιέσω τον εαυτό μου μέχρι το όριο, όπως πάντα.

Ποια είναι η ιστορία σου ως ποδηλάτης; Τι θα έλεγες σε κάποιον που ξεκινάει τώρα;

Είμαι 32 και ξεκίνησα να κάνω ποδήλατο στα 21. Ποτέ δεν ήταν στο σχέδιο να γίνω ποδηλάτης υψηλού επιπέδου ή να κερδίσω κάτι τόσο μεγάλο όσο το Rad Race Fixed 42 World Championships. Απλά δούλεψα πολύ σκληρά – παρόλο που δεν είχα το «τυπικό» υπόβαθρο ενός ποδηλάτη που ξεκινάει στα 8. Αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις όπως εγώ. Το κάνω. επειδή αυτό είμαι και έτσι περνάω καλά. Η συμβουλή μου; Απόλαυσε τη διαδρομή, όπως κι αν είναι αυτή για σένα. Ίσως να λατρέψεις τους αγώνες όπως εγώ, ή ίσως να βρεις το πάθος σου στο bikepacking ανά τον κόσμο. Όπως και να ’χει – διασκέδασέ το και προχώρα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ