Avenged Sevenfold: Νυχτερίδες και αράχνες κατέλαβαν την Πλατεία Νερού

Με ανεβασμένες για την εποχή θερμοκρασίες, το τριήμερο που πέρασε σήμανε μια μεγάλη καλοκαιρινή πρωτιά – για άλλους ήταν μια ευκαιρία για την πρώτη γεύση αλμύρας από βουτιές και θάλασσες σε κοντινές περιοχές, ενώ για περίπου 10.000 κόσμου σήμανε το κόψιμο της «κορδέλας» για το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι, με την έναρξη του Release Athens και την πρώτη –πανηγυρική, όπως αποδείχθηκε– εμφάνιση των Avenged Sevenfold στη χώρα μας.

‘Όλο το Deathbat Nation, με τις νυχτερίδες-νεκροκεφαλές υψωμένες σαν έμβλημα, ήταν εκεί για να τους υποδεχθεί όπως πρέπει.

Και ίσως λόγω γενικότερου ενθουσιασμού από την επιστροφή στην τιμημένη Πλατεία Νερού, ίσως λόγω του ασταμάτητου M. Shadows, τα πράγματα κύλησαν πέρα από κάθε προσδοκία.

Αλλά όλα με τη σειρά: κατά το γνωστό συνήθειο του αγαπημένου φεστιβάλ που χαρίζει αναμνήσεις κάθε καλοκαίρι, το πρόγραμμα ξεκίνησε από νωρίς, με τον ήλιο ακόμη στον ουρανό, όταν ανέβηκαν πρώτοι στη σκηνή οι Palaye Royale. Η fashion-art rock μπάντα από το Λας Βέγκας έδρασε σαν αναμμένο φιτίλι για το κοινό που αποδείχθηκε συνεπές στην ώρα του για την πρώτη εμπειρία του φετινού Release.

Με ανεβαστικό brit-pop και glam rock τόνο και τον θεότρελο Καναδό frontman (Remington) που σε κάποια φάση σκαρφάλωσε στον πύργο του ηχολήπτη και αργότερα βούτηξε «κολυμπώντας» πάνω στο κοινό, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι πιο κατάλληλο για να ζεστάνουμε τις μηχανές, φέρνοντας στη μνήμη μας πόσο υπέροχο είναι το open air stage, με μία παγωμένη μπύρα στο χέρι.

Ώσπου έπεσε το φως και έφτασε η στιγμή της μεγάλης συνάντησης – τελείωνε η αντίστροφη μέτρηση για την μπάντα που ανατινάζει τα μυαλά του κοινού, όπως λένε συχνά σε ανταποκρίσεις των Avenged Sevenfold στο εξωτερικό. Δεν είχαν ετοιμάσει κάτι λιγότερο για την Αθήνα: όχι απλώς μια συναυλία, αλλά ένα πολύ χορταστικό οπτικοακουστικό σόου.

Το συγκρότημα από την Καλιφόρνια υπήρξε καταιγιστικό στην Πλατεία Νερού.

Να αναφέρουμε μερικά στιγμιότυπα που μεταφέρουν την αίσθηση. Στο (επικό) “Game Over”, τα φώτα πέφτουν στον M. Shadows που βρίσκεται καθισμένος στο κέντρο της σκηνής με μπαλακλάβα και από πίσω πέφτει μια τεράστια κρεμάλα προκαλώντας πανδαιμόνιο στο κοινό. Στο “Mattel”, το αποκορύφωμα του πρόσφατου δίσκου Life Is But a Dream, το συγκρότημα φαίνεται απ’ τις οθόνες σαν να αλλάζει πρόσωπα και τότε η σκηνή γεμίζει από δαίμονες.

Τι άλλο να περιμένεις; Τότε, το λογότυπο της νεκροκεφαλής-νυχτερίδας ζωντανεύει και τα μέλη της μπάντα αποκτoύν ξαφνικά κεφάλια κούκλας, στο ομολογουμένως πιο απολαυστικά φρικιαστικό στιγμιότυπο της συναυλίας.

Ο ρυθμός τους υπήρξε αμείωτος.

Τα δάχτυλα επάνω στις κιθάρες για τα οργισμένα riffs, ασταμάτητα. Ήχησαν κλασικοί ύμνοι όπως το “Afterlife”, το επικό “Hail to the King” και το “Buried Alive”, πλάι στις πρόσφατες κυκλοφορίες. Ήταν ξεκάθαρο ότι είχαν παρασύρει το εγχώριο Deathbat Nation σε μια διονυσιακή (αν και εννοείται σκοτεινή) γιορτή, εκπληρώνοντας εκείνη τη στιγμή αμέτρητα εφηβικά απωθημένα μεταλάδων που είχαν λιώσει στα ακουστικά τους τα άλμπουμ των Avenged Sevenfold, μην πιστεύοντας ότι κάποτε η Αθήνα θα ζει στον πυρετό των συναυλιών και θα τους δει από κοντά.

Κι όμως, συνέβη.

Αναμφίβολα, πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς ήταν με το τραγούδι “So Far Away”, τη γνωστή power balad του συγκροτήματος που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Rev, του πρώην ντράμερ της μπάντας που έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2009. Όλο το κοινό ύψωσε αναπτήρες και κινητά, φωνάζοντας όσο πιο δυνατά μπορούν τους στίχους, σε σημείο που ίσως να ακούστηκαν και στα πέρατα του ουρανού.

Μέχρι τα επόμενα, υψώνουμε τα ποτήρια μας, κρατάμε δυνάμεις και περιμένουμε το άχαστο show των IDLES, Glass Beams και Sprints, στις 18 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ