Δυο λόγια από καρδιάς για τον Brian Wilson από τον Νίκο Πετρουλάκη

«Ο Brian Wilson ήταν η πιο ευρηματική φωνή σε όλη την ποπ. Ήταν επίσης ο οραματιστής ηγέτης του σπουδαιότερου συγκροτήματος της Αμερικής, των Beach Boys. Αν δεν υπήρχαν οι Beach Boys, δεν θα υπήρχε και το “Racing In The Street”. Ακούστε το “Summer’s Gone” από το τελευταίο άλμπουμ των Beach Boys, “That’s Why God Made The Radio” και κλάψτε. Αντίο, Μαέστρο. Τίποτα άλλο παρά αγάπη και ένα υπέροχο, διαρκές χρέος από όλους εμάς εδώ στην E Street». – Bruce Springsteen.

«Για μένα, ο Brian Wilson δεν αφορούσε μόνο τη surf μουσική, αλλά ήταν μια αληθινή ιδιοφυΐα που μοχθούσε να συνδυάσει την ποπ με μια εκπληκτική κομψότητα. Θα μας λείψει πολύ». – John Cale.

«Έμαθα τα δυσάρεστα νέα για τον Brian και σκέφτηκα όλα τα χρόνια που τον ακούω και θαυμάζω την ευφυΐα του. Αναπαύσου εν ειρήνη αγαπητέ Brian». – Bob Dylan.

«Σε ευχαριστούμε για τη μουσική, Brian. Η επιρροή σου είναι παντού στο Screamadelica – από το “Higher than the sun” μέχρι τα “Inner Flight” και “Shine like stars”. Μας έδειξες τη δύναμη της ευγένειας. Αέρας στα πανιά σου, ναύτη». – Primal Scream.

«Ο Brian Wilson ήταν πάντα τόσο ευγενικός μαζί μου από την ημέρα που τον γνώρισα. Τραγούδησε το “Someone Saved My Life Tonight” σε μια συναυλία-φόρο τιμής το 2003, και ήταν μια εξαιρετική στιγμή για μένα. Έπαιξα στους σόλο δίσκους του, τραγούδησε στο άλμπουμ μου, The Union, και μάλιστα εμφανίστηκε για το Ίδρυμα AIDS. Τον αγάπησα ως άνθρωπο, και για μένα, ήταν η μεγαλύτερη επιρροή στη σύνθεση τραγουδιών μου. Ήταν μια μουσική ιδιοφυΐα, ένας επαναστάτης. Μετακίνησε τα δοκάρια όσον αφορά τη σύνθεση τραγουδιών και διαμόρφωσε τη μουσική για πάντα. Ένας πραγματικός γίγαντας. – Elton John.

«Ο Brian είχε αυτή τη μυστηριώδη αίσθηση μουσικής ιδιοφυΐας που έκανε τα τραγούδια του τόσο οδυνηρά ξεχωριστά. Τον αγαπούσα και είχα το προνόμιο να βρίσκομαι κοντά στο λαμπερό του φως για λίγο. Πώς θα συνεχίσουμε χωρίς τον Brian Wilson, μόνο ο θεός το ξέρει…». – Paul McCartney.

Αυτοί είναι μόνο λίγοι από τους συγκινητικούς, σοσιαλμιντιακούς αποχαιρετισμούς στον Brian Wilson που πέθανε στις 11 Ιουνίου.

Ο McCartney μάλιστα, δεκαετίες πριν από σήμερα και ταυτόχρονα ακόμη περισσότερες μετά από την περίοδο της περιβόητης «διαμάχης» μεταξύ Beach Boys και Beatles, είχε φροντίσει να χρίσει το “God only knows” από το ανεπανάληπτο -από τους ίδιους τους Beach Boys αλλά και από κάθε άλλο συγκρότημα που έχει υπάρχει από τότε και θα υπάρξει ποτέ- άλμπουμ Pet Sounds αν όχι ως το καλύτερο ποπ τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ, τότε σίγουρα ως το πιο αγαπημένο του κι εν πάση περιπτώσει αυτό που κάθε φορά που το ακούει, κλαίει.

Το ίδιο παθαίνει με ένα άλλο τραγούδι του ο Νίκος Πετρουλάκης, αθεράπευτος βινυλιομανής και ξακουστός ραδιοφωνικός παραγωγός και μουσικογραφιάς. Γι’ αυτό ακριβώς ζητήσαμε τη γνώμη του…

Δεν ξέρω αν είναι ο σπουδαιότερος ποπ τραγουδοποιός όλων των εποχών -αν και για να το λέει ο McCartney, κάτι θα ξέρει- αλλά σίγουρα είναι ένας από τους σπουδαιότερους. Είναι απίστευτα τα τραγούδια που έγραψε τότε (σ.σ. στα 60s) αλλά και το πόσο γρήγορα τα έγραψε.

Όπως έχω γράψει παλιότερα, είναι φοβερό το ότι αυτός ο τύπος που έφτιαξε τον νεανικό ήχο του πρώτου μισού των 60s στην Αμερική, δεν είχε επί της ουσίας καμία σχέση με όλη αυτή την κουλτούρα ως καταναλωτής, αν θες. Ούτε καν surf έκανε. Κι ούτε μπορώ να τον φανταστώ να «καμακώνει» κορίτσια… Είχε όμως κάτι ασύγκριτο μέσα του που κατάφερνε να το εκφράσει με τη μουσική. Άλλωστε αυτοί δεν είναι οι πραγματικοί καλλιτέχνες;

Όσοι καταφέρνουν να βγάλουν προς τα έξω με ένα τρόπο πολύ ιδιαίτερο τα πράγματα που έχουν βαθιά μέσα τους και καταφέρνουν να μιλήσουν σε πολύ κόσμο. Γιατί και αυτό είναι σημαντικό: να μπορέσεις να μιλήσεις σε πολύ κόσμο. Κι ο Nick Drake ήταν σπουδαίος, αλλά στην εποχή του ελάχιστοι τον πήραν χαμπάρι. Είναι κρίμα να μην παίρνει ο κόσμος χαμπάρι ένα μεγάλο ταλέντο. Και υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα.

Όσον αφορά τη χώρα μας, ουσιαστικά δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση στο έργο του Brian Wilson. Δηλαδή ακόμη και το έργο του με τους Beach Boys τη δεκαετία του ’60 δεν είναι γνωστό εδώ. Οι δίσκοι των Beach Boys -και αυτό το γνωρίζω- δεν είχαν ποτέ, ούτε φυσικά έχουν τώρα ζήτηση στην Ελλάδα. Ακόμη και το Pet Sounds.

Ήταν μεγαλειώδης αυτός ο άνθρωπος. Και δυστυχώς πέρασε πολλά από τον πατέρα του. Η σχέση των γιων με τον πατέρα τους έπαιξε μεγάλο ρόλο στην υπόθεση Beach Boys. Ένας κακοποιητικός τύπος ήταν που έβγαλε πολλά λεφτά από τα παιδιά του. Μέχρι και δίσκο του βγάλανε στην Capitol πίσω στα early 60s, τότε που μεσουρανούσαν οι Beach Boys και η εταιρία θα τους έβγαζε ό,τι θέλανε. Άσε που από το πολύ ξύλο που είχε φάει από τον πατέρα του, από το ένα αυτί ο Brian Wilson δεν άκουγε καλά.

Ποια είναι τα 5 καλύτερα τραγούδια του; Σίγουρα το “God only knows”, το “Don’t worry baby”, το “The Warmth Of The Sun”, το “In my room”, το “Till I die”… Δεν ξέρω, μπορώ να πω πολλά ακόμη, μου αρέσει τόσο πολύ αυτό το συγκρότημα…

Ναι, το Pet Sounds είναι και για μένα ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών. Αυτό και το Surf’s Up είναι μάλλον οι καλύτερες δουλειές τους. Δυστυχώς το Smile είναι τόσο μισοτελειωμένο και «στον αέρα» που δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε ως δίσκο… Εγώ πάντως στη δισκοθήκη μου έχω ένα διπλό best of, δύο μονά, ένα δεκάιντσο με δυο κομμάτια τους που το κρατάω μόνο και μόνο γιατί είμαι λίγο φετιχιστής μ’ αυτούς, έχω το Surf’s Up, το Holland σε μια έκδοση που έχει ένα επιπλέον 45άρι, το Sunflower που είχε βγει σε μια έκδοση με το Surf’s Up, το Wild Honey, το Smiley Smile, το Pet Sounds και σε stereo και σε mono version -είναι από τους λίγους δίσκους που έχω και στις δύο βερσιόν-, έχω το Christmas Album, το Summer Days (And Summer Nights!!), το Surfer Girl, και το Surfin’ U.S.A. Έχω κάμποσα δηλαδή…

Είναι πολύ δύσκολο το δίλημμα ανάμεσα σε Beach Boys και Beatles. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι αντικειμενικά τον ξεπέρασαν οι Beatles. Αυτή ήταν και η ατυχία αυτού του ανθρώπου. Δεν είναι φοβερό; Τον προλάβαιναν συνέχεια οι Beatles! Οπότε δεν ξέρω κατά πόσο η δήλωση του McCartney, ότι ο Wilson έγραψε το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών, ήταν και λίγο παρηγορητική προς αυτόν.

Είναι δύσκολο να διαλέξεις ένα από τα δύο συγκροτήματα. Από τα δύο πρέπει να διαλέξεις…και τα δύο! Ας μην ξεχνάμε κιόλας την διαφορετική τους προσέγγιση λόγω καταγωγής. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι δύο οπτικές είναι από αντίπερα όχθες του Ατλαντικού. Όσον αφορά τη σύνθεση καθαυτή ο Brian Wilson προσεγγίζει περισσότερο την κλασική, αν θες, μουσική, με τις αρμονίες και τα φωνητικά σχήματα των 40s και των 50s. Οι Beatles -αν και τα ξεπέρασαν στη συνέχεια- σε μεγάλο βαθμό καταπιάνονται με το rhythm and blues – κάτι που ο Brian Wilson το κάνει μόνο σε μερικά σημεία, όπως στο “Surfin USA” που παίζουν ένα ριφ του Chuck Berry.

Το σίγουρο είναι ότι αποκλείεται να περάσεις ένα κομμάτι των Beatles για κομμάτι των Beach Boys – και το αντίστροφο. Ένα πολύ καλό συγκρότημα που μου φέρνει στο μυαλό και τους δύο, είναι δηλαδή επηρεασμένο από τη βρετανική εισβολή, αλλά θυμίζει πολύ και τους Beach Boys, είναι οι The Beau Brummels.

Πέρα απ’ όλα αυτά, το σίγουρο είναι ότι αυτός ο άνθρωπος είχε ένα απίστευτο συναίσθημα μέσα του. Ίσως κανείς άλλος να μην το βγάζει αυτό. Δεν λέω, και το “All my loving”, ένα μελιστάλαχτο τραγούδι, θα σε συγκινήσει, αλλά δεν σ’ αρπάζει από παντού όπως το “Don’t worry baby”. Δηλαδή αν τύχει να είμαι στο αυτοκίνητο και το ακούσω, σταματάω, φοβάμαι, σοβαρά σου μιλάω. Ειλικρινά, ήμουν στην Αμερική μια φορά, οδηγούσα σε ένα highway, μπήκε το τραγούδι και σταμάτησα δεξιά για να μη γίνει καμιά στραβοτιμονιά. Αυτές οι λίγες λέξεις -«Μην ανησυχείς, μωρό μου»- με τον τρόπο που λέγονται, κάθε φορά με συγκινούν. Ένα απλό ερωτικό τραγούδι είναι, αλλά έχει αυτή την ενορχήστρωση που με κάνει άνω κάτω. Όποτε το ακούω, κλαίω. Αλήθεια.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ