Ο Παύλος Παυλίδης σε μια μαγική βραδιά που δεν είχε τέλος

Η τρίτη μέρα του Release Athens Festival ήταν τόσο «ελληνική» όσο υποσχόταν το line-up της. Το Σάββατο, 21 Ιουνίου, αν και θερινό ηλιοστάσιο, μας υποδέχτηκε με έναν καιρό που περισσότερο θύμιζε Νοέμβρη παρά Ιούνιο. Μπόρες, μαυρίλα και υγρασία έκαναν τα νότια προάστια να δείχνουν έτοιμα για όλα εκτός από φεστιβάλ. Αλλά ποιος νοιάζεται; Όταν η καλή διάθεση είναι εξασφαλισμένη (και το line-up τέτοιο), καμία συννεφιά δεν μπορεί να νικήσει τον ήλιο που έφερε στις καρδιές μας ο Παύλος Παυλίδης.

Μόλις περάσεις την είσοδο της Πλατείας Νερού, κάτι σε αγκαλιάζει. Είναι αυτή η αίσθηση του οικείου, του γνώριμου. Λες και κάθε καλοκαίρι το Release Athens έχει κλείσει θέση στη μνήμη μας. Το vibe; Ακριβώς όπως πρέπει.

Super Stereo: Το ιδανικό ζέσταμα

Ακίμ Τσατσούλη

Στις 18:25, οι Super Stereo έδωσαν το σύνθημα. Με 20 χρόνια στη σκηνή, το συγκρότημα παραμένει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα της ελληνικής εναλλακτικής ροκ.

Ο Θανάσης Τζίνγκοβιτς, frontman και στιχουργός, έβαλε την πρώτη νότα σε μια βραδιά γεμάτη ενέργεια, με τραγούδια όπως το κλασικό “Super Gomena” αλλά και υλικό από το τελευταίο τους άλμπουμ, Σαν τα γατιά.

Κωνσταντίνος Βήτα: Όταν το ηλιοβασίλεμα συναντά τα beats

Ακίμ Τσατσούλη

Με το που ανέβηκε στη σκηνή, ο Κωνσταντίνος Βήτα μάς καλωσόρισε με ένα απλό «Γεια σου, Αθήνα μου». Το υπόλοιπο ήταν σχεδόν μυστικιστικό. Ο ήλιος έδυε, τα χρώματα στον ουρανό έκαναν παιχνίδι με τα ιστιοφόρα και εκείνος, ντυμένος με το χαρακτηριστικό του κοστούμι, δημιούργησε μαγεία με το συνθεσάιζερ του.

Από το «Κύμα» μέχρι το «Πάρτυ» και το «Όλο αυτό που ποτέ», ο Κωνσταντίνος έφτιαξε μια ατμόσφαιρα που έμοιαζε με μουσικό ταξίδι στο διάστημα.

Παύλος Παυλίδης: Όταν νιώθεις σπίτι σου

Λίγο μετά τις 9, οι πρώτες νότες από την «Ατλαντίδα» έκαναν την Πλατεία Νερού να ανατριχιάσει και ο Παυλίδης πήρε θέση στη σκηνή μαζί με την μπάντα του: τον Αλέκο Γεωργουλόπουλο, τον Αλέξη Σταυρόπουλο, τον Θανάση Τζίνγκοβιτς και τον Aki Rei. Το set του Παύλου ήταν ένας μαγικός συνδυασμός από κλασικά αγαπημένα και νέα κομμάτια από τον Μπρανκαλεόνε.

Χωρίς παύσεις, από το «Ρίτα», το «Φωτιά στο Λιμάνι» (όπου βιώσαμε ένα μοναδικό crowdsurfing με δύο φουσκωτά στρώματα θαλάσσης), τον «Βασιλιά της Σκόνης» και το «Λιωμένο Παγωτό» μέχρι τα πιο φρέσκα «Σόσιαλ» και «Γκωγκέν», το κοινό ήταν απόλυτα συντονισμένο μαζί του – τραγουδώντας, χορεύοντας, δακρύζοντας, όταν ήρθε η ώρα για μπαλάντες όπως η «Σιωπή» και η «Λευκή Καταιγίδα».

Μεταξύ των τραγουδιών, ο Παύλος πήρε θέση για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. «Λευτεριά στην Παλαιστίνη και ειρήνη στον κόσμο», είπε, προκαλώντας κύμα χειροκροτημάτων και συγκίνησης.

Οι λέξεις του, οι εικόνες στα visuals και το πάθος του μας υπενθύμισαν ότι η μουσική είναι και πράξη, όχι μόνο ψυχαγωγία.

Με δύο encores και ένα «Καλό Καλοκαίρι» που σήμανε το φινάλε, ο Παύλος Παυλίδης απέδειξε για άλλη μια φορά γιατί είναι μια από τις πιο αγαπημένες φιγούρες της ελληνικής μουσικής σκηνής. Μας έκανε να αισθανθούμε ότι είμαστε σπίτι. Και όταν νιώθεις έτσι, ξέρεις ότι αυτό που έζησες δεν έχει τέλος – τουλάχιστον όχι μέσα σου.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ