Tour de France 2025, η μάχη της κίτρινης φανέλας

Όπως βλέπουμε στον χάρτη της διαδρομής, από τον φετινό σχεδιασμό απουσιάζουν τελείως, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά (αν εξαιρέσουμε ένα σύντομο πέρασμα το 2023 από το Μπορντό), τα δυτικά παράλια. Η πρώτη εβδομάδα του αγώνα θα διεξαχθεί στον βόρειο άξονα της χώρας (από ανατολικά προς δυτικά) με ένα πέρασμα στο τέλος της από την κεντρική Γαλλία και το Massif Central, η δεύτερη στην ευρύτερη περιοχή των Πυρηναίων και η τρίτη στην ευρύτερη περιοχή των Άλπεων (από την Προβηγκία μέχρι την οροσειρά του Ιούρα).

Η διαδρομή είναι αριστερόστροφη (αντίθετη από τη φορά του ρολογιού) και μετά από την περσινή παρένθεση λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, το Tour επιστρέφει στην παραδοσιακή του ρουτίνα, αφού ημερολογιακά θα διεξαχθεί ολόκληρο μέσα στον Ιούλιο (πέρυσι είχε ξεκινήσει μια εβδομάδα νωρίτερα, στις 29 Ιουνίου), ενώ ο τερματισμός θα γίνει και πάλι στα Ηλύσια Πεδία της γαλλικής πρωτεύουσας (πέρυσι ολοκληρώθηκε στη Νίκαια), με μια σημαντική πάντως αλλαγή, την οποία θα δούμε πιο μετά, στη συνέχεια του κειμένου.

Σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια, ο αγώνας θα διεξαχθεί εξ ολοκλήρου επί γαλλικού εδάφους, χωρίς να επισκεφθεί κάποια άλλη χώρα, κάτι που είχε να συμβεί από το 2020. Η συνολική διαδρομή καλύπτει 3.338,8 χιλιόμετρα με 52.500 μέτρα υψομετρικής διαφοράς. Κοιτώντας προσεκτικά τον φετινό σχεδιασμό, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα Tour που ξεφεύγει αρκετά από όσα είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα αρκετά χρόνια και θυμίζει πολύ τις διοργανώσεις επί Jean Marie Leblanc (διευθυντής του Γύρου Γαλλίας από το 1989 μέχρι το 2007).

Οι αθλητές δεν θα συναντήσουν pavé στον Βορρά, ούτε τα περίφημα “ribinous”, τους χαρακτηριστικούς χωματόδρομους της Βρετάνης, καθώς επίσης και καμία μορφή gravel σε όλη τη διαδρομή, ενώ εξαφανίστηκαν τα Bonus Points που έδιναν μπόνους δευτερόλεπτα σε επιλεγμένα σπριντ ανάβασης κάποιων ετάπ. Τα 44 χιλιόμετρα ατομικής χρονομέτρησης μπορεί να ακούγονται αρκετά, όμως τα 11 από αυτά είναι η χρονοανάβαση στο Peyragudes. Εκείνο πάντως που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι ότι για να δούμε το πρώτο βουνό 2ης κατηγορίας, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 10ο ετάπ!

Σημαίνει αυτό ότι η πρώτη εβδομάδα θα είναι πιο βατή για τους αθλητές, σε σχέση με προηγούμενες διοργανώσεις; Κάθε άλλο! Αρχικά να πούμε εδώ ότι η πρώτη εβδομάδα θα περιλαμβάνει δέκα ετάπ αντί για εννιά και αυτό επειδή η δεύτερη Δευτέρα του αγώνα (που παραδοσιακά είναι η πρώτη μέρα ξεκούρασης) πέφτει στις 14 Ιουλίου (ημέρα της Βαστίλης και εθνική εορτή των Γάλλων), οπότε η ASO δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να μην υπάρχει αγώνας ανήμερα της εθνικής αργίας, με αποτέλεσμα να μεταθέσει την πρώτη διακοπή του αγώνα για την Τρίτη 15 Ιουλίου.

Επιστρέφοντας στην πρώτη εβδομάδα, οι διοργανωτές έχουν γεμίσει αρκετά ετάπ με ανηφόρες 3ης και 4ης κατηγορίας, τις περισσότερες από αυτές στα τελευταία χιλιόμετρα, έτσι ώστε να δυσκολέψουν τα μαζικά σπριντ. Σε αυτές τις δέκα πρώτες αγωνιστικές ημέρες έχουμε δυο ανηφορικούς τερματισμούς σε διαδρομές μέσης δυσκολίας, πρώτα στο 7ο ετάπ και το Mûr de Bretagne (κατ. 3) και μετά στο 10ο ετάπ και το Le Mont Dore (κατ. 2). Όμως και στα ετάπ 2, 4 και 6 έχουμε ανηφορικό τερέν στα τελευταία μέτρα, κάτι που σημαίνει ότι θα δούμε μεγάλη μάχη ανάμεσα στους σπρίντερ και τους puncheurs.

Μέσα στην πρώτη εβδομάδα έχουμε και το μεγάλο χρονόμετρο της φετινής διοργάνωσης, τα 33 χιλιόμετρα σε απόλυτα επίπεδο τερέν στην Καέν (5ο ετάπ). Συνολικά, στο πρώτο δεκαήμερο δεν υπάρχει κανένα ετάπ μεγάλων βουνών, όμως τα φαβορί θα πρέπει να αποφύγουν τα δυσάρεστα απρόοπτα σε μια διαδρομή που θα χαρακτηριστεί από τη νευρικότητα και την ένταση στο πελοτόν, καθώς και τους πολύ επικίνδυνους, στενούς και με συνεχείς αλλαγές κατεύθυνσης δρόμους των τριών περιφερειών στις οποίες θα κινηθεί το Tour στο ξεκίνημά του, δηλαδή το Ω-Ντε-Φρανς, τη Νορμανδία και τη Βρετάνη.

Συνολικά υπάρχουν 68 σπριντ ανάβασης, εκ των οποίων τα 26 είναι 2ης (13), 1ης (4) και Εκτός κατηγορίας (9). Οι αθλητές θα επισκεφθούν τέσσερις οροσειρές, το Μασίφ Σαντράλ, τα Πυρηναία, τις Άλπεις και τον Ιούρα. Το Col de la Loze στις Άλπεις (18ο ετάπ), σε υψόμετρο 2.304 μέτρων, είναι η υψηλότερη κορυφή του φετινού Γύρου Γαλλίας. Υπάρχουν πέντε ετάπ μεγάλων βουνών, δυο στη δεύτερη εβδομάδα και τρία στην τρίτη, όλα με ανηφορικό τερματισμό, κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο τα τελευταία χρόνια. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τη χρονοανάβαση (13ο ετάπ), αλλά και τους δυο ανηφορικούς τερματισμούς της πρώτης εβδομάδας, φτάνουμε συνολικά τους 8, αριθμό άκρως εντυπωσιακό για το Tour.

Είναι προφανές ότι οι περισσότερες και μεγαλύτερες δυσκολίες είναι συγκεντρωμένες στη δεύτερη και κυρίως την τρίτη εβδομάδα. Στη δεύτερη, ανάμεσα στα δυο ετάπ των Πυρηναίων (12 & 14), υπάρχει το δεύτερο ατομικό χρονόμετρο της διοργάνωσης, η ανάβαση στο Peyragudes, κάτι που σημαίνει ότι τα φαβορί θα αντιμετωπίσουν ένα πολύ απαιτητικό τριήμερο. Αντίθετα, στην τρίτη εβδομάδα, μετά το Mont Ventoux (16), θα υπάρξει ένα επίπεδο – μεταβατικό – ετάπ, πριν την τελική μάχη των Άλπεων, με τους δυο ανηφορικούς τερματισμούς στο Col de la Loze και την La Plagne. Στο φετινό Tour έχουμε τέσσερις κορυφές πάνω από τα 2.000 μέτρα (ετάπ 14, 18 & 19), συν τρεις ακόμα πολύ κοντά σε αυτό το υψόμετρο (ετάπ 16, 18 & 19).

Για έκτη σερί χρονιά απουσιάζει το ομαδικό χρονόμετρο, ενώ τα 44 συνολικά χιλιόμετρα των δυο χρονομέτρων, είναι ο μέσος όρος της τελευταίας δωδεκαετίας. Στο φετινό Tour υπάρχουν μόνο δυο «διακοσάρια» ετάπ (2 & 6), όμως στην ουσία είναι τρία, αν συνυπολογίσουμε και το 7ο (197 χλμ), όλα τοποθετημένα μέσα στην πρώτη εβδομάδα. Όλα τα ετάπ βουνών κυμαίνονται ανάμεσα στα 130 και τα 183 χιλιόμετρα. Ανακεφαλαιώνοντας, η πρώτη εβδομάδα κρύβει πολλές παγίδες και ειδικά για τα φαβορί θα είναι ένας αγώνας επιβίωσης απέναντι σε κάθε είδους απρόοπτο, η δεύτερη έχει ένα «κολασμένο» τριήμερο στα Πυρηναία και η τρίτη, το Ventoux και δυο αλπικά ετάπ με 13.000 υψομετρικά. Συνολικά, μπορούμε να πούμε ότι ο σχεδιασμός έρχεται από το παρελθόν, σε μια «κλασική» διαδρομή του Tour, που μας πηγαίνει πάνω από μια εικοσαετία πίσω.

2. Η διαδρομή του φετινού TdF

* Βίντεο: 3D ψηφιακή αναπαράσταση της διαδρομής του φετινού TdF

Η Λιλ θα φιλοξενήσει για τρίτη φορά – μετά το 1960 και το 1994 – το Grand Départ του Γύρου Γαλλίας, με το 1ο ετάπ που θα ξεκινήσει και θα τερματίσει στην πρωτεύουσα της περιφέρειας Hauts de France, πολύ κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο και ελάχιστα χιλιόμετρα από το Vélodrome André-Pétrieux, το περίφημο ποδηλατοδρόμιο όπου κάθε χρόνο ολοκληρώνεται το Paris-Roubaix. Λογικά θα έχουμε το πρώτο μαζικό σπριντ και μια μεγάλη μάχη για την πρώτη κίτρινη φανέλα. Το 2ο ετάπ, το μεγαλύτερο σε μήκος της φετινής διοργάνωσης (209 χλμ), έχει τρεις μικρές, αλλά πολύ δύσκολες ανηφόρες στα τελευταία χιλιόμετρα και ανηφορικό τερέν πριν τον τερματισμό και ταιριάζει σε αθλητές όπως ο Van Aert, ο Van der Poel και φυσικά ο Pogacar.

Το 3ο ετάπ, με τερματισμό στην Δουνκέρκη, είναι τελείως επίπεδο και θα καταλήξει – άνευ συγκλονιστικού απροόπτου – σε ένα ακόμα μαζικό σπριντ. Το 4ο ετάπ, σχεδόν καρμπόν του 2ου, έχει τέσσερις μικρές αλλά δύσκολες ανηφόρες στα τελευταία χιλιόμετρα και ανηφορικό τερέν στον τερματισμό, άρα μια ακόμη ευκαιρία για τους puncheurs, αλλά και για εκείνους που ειδικεύονται στις κλασικές. Στο 5ο ετάπ έρχεται το πρώτο ατομικό χρονόμετρο (33 χλμ) στην Καέν, σε μια απόλυτα επίπεδη διαδρομή, ιδανική ευκαιρία για νίκη του Evenepoel αλλά και για όσα φαβορί διακρίνονται στο συγκεκριμένο τερέν, να κερδίσουν χρόνο απέναντι στους ανηφορίστες.

Περνάμε στο 6ο ετάπ, ένα ακόμα που θυμίζει το 2ο και το 4ο, με τέσσερις μικρές και δύσκολες ανηφόρες στα τελευταία χιλιόμετρα, αλλά και τα τελευταία 700 μέτρα στο 10%, ιδανικό τερέν δηλαδή – ένα ακόμη – για τους puncheurs. Ακολουθεί το 7ο ετάπ, με τον πρώτο ανηφορικό τερματισμό στη διοργάνωση και τη διπλή ανάβαση στο Mûr de Bretagne (2 χλμ στο 6.9%), όπως ακριβώς και το 2021, όταν είχε κερδίσει ο Mathieu Van der Poel. Κάτι που σημαίνει ότι λογικά το πάρτι των puncheurs – και του Pogacar – θα συνεχιστεί. Το 8ο ετάπ, επίπεδο και χωρίς δυσκολίες, θα δώσει επιτέλους μια νέα ευκαιρία στους σπρίντερ. Κάτι ανάλογο αναμένεται και στο 9ο ετάπ, όπου όμως παραμονεύει ο κίνδυνος των πλάγιων ανέμων, αφού το τερέν είναι τελείως εκτεθειμένο.

Η πρώτη εβδομάδα του αγώνα θα ολοκληρωθεί με το 10ο ετάπ, ανήμερα του “le Quatorze Juillet”, της ημέρας της Βαστίλης, στο πρώτο ραντεβού με τα βουνά (4.450 υψομετρικά), στο Μασίφ Σαντράλ. Οκτώ σπριντ ανάβασης, τα επτά από αυτά 2ης κατηγορίας, περιμένουν το πελοτόν σε μια διαδρομή “roller coaster” και τερματισμό στο Mont Dore (3,3 χλμ στο 8%). Λογικά θα δούμε μεγάλη μάχη για το ξεκόλλημα, που ανάλογα με τα κέφια των φαβορί, θα έχει πιθανότητες να διεκδικήσει τη νίκη. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει η πρώτη ημέρα ξεκούρασης στην Τουλούζη, που θα είναι πόλη εκκίνησης και τερματισμού στο 11ο ετάπ, το οποίο θα μπορούσε να καταλήξει σε μαζικό σπριντ, όμως η ανηφόρα του Pech David (800 μέτρα στο 12,4%), 9 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, θα θέσει εκτός διεκδίκησης της νίκης αρκετούς σπρίντερ.

Περνάμε στο 12ο ετάπ, το πρώτο μεγάλων βουνών (3.850 υψομετρικά) και το ξεκίνημα του κρισιμότατου για τα φαβορί τρίπτυχου των Πυρηναίων. Οι τρεις ανηφορικές δυσκολίες βρίσκονται στα τελευταία 60 χιλιόμετρα, ξεκινώντας με το Col du Soulor (11,8 χλμ στο 7,3%), συνεχίζοντας με το Col des Bordéres (3,1 χλμ στο 7,7%) και καταλήγοντας στην πρώτη μεγάλη ανηφόρα τερματισμού, το εκτός κατηγορίας Hautacam (13,5 χλμ στο 7,8%), εκεί όπου το 2022 ο Vingegaard πήρε τη νίκη στο ετάπ και σφράγισε τον πρώτο του θρίαμβο στο Tour. Αμέσως μετά έρχεται το 13ο ετάπ με τη χρονοανάβαση των 10,9 χιλιομέτρων στο Peyragudes (8 χλμ στο 7,9%), όπου θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν κάποιο από τα φαβορί θα επιλέξει να ξεκινήσει με ποδήλατο ατομικής χρονομέτρησης για τα πρώτα 3 χλμ, αλλάζοντας στη συνέχεια με το συμβατικό δρόμου.

Το πέρασμα από τα Πυρηναία θα ολοκληρωθεί με το 14ο ετάπ, το πιο δύσκολο του τρίπτυχου, με 4.950 υψομετρικά και τέσσερα σπριντ ανάβασης. Πρώτα το μυθικό – εκτός κατηγορίας – Tourmalet (19 χλμ στο 7,4%), στη συνέχεια το 2ης κατηγορίας Col d’Aspin (5 χλμ στο 7,6%), μετά το 1ης κατηγορίας Col de Peyresourde (7,1 χλμ στο 7,8%) και τέλος το εκτός κατηγορίας Superbagnéres (12,4 χλμ στο 7,3%), το οποίο επιστρέφει στο Tour μετά από 36 χρόνια. Μετά το πέρας αυτού του ετάπ, θα έχουμε πλέον σαφή άποψη για την αγωνιστική κατάσταση των φαβορί και ξεκάθαρη εικόνα για τη γενική. Η δεύτερη εβδομάδα θα κλείσει με το 15ο ετάπ, μέσης δυσκολίας, όπου θα έχουμε μάχη ανάμεσα στο ξεκόλλημα και τις ομάδες των σπρίντερ. Στην περιοχή φυσάει είτε ο νοτιοανατολικός “vent d’autan”, είτε ο βόρειος “tramontane”, η γνωστή μας τραμουντάνα. Ανάλογα με την έντασή τους, μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στο πελοτόν.

Μετά τη δεύτερη ημέρα ξεκούρασης στο Μονπελιέ, η τρίτη και τελευταία εβδομάδα θα ξεκινήσει με το 16ο ετάπ, τυπικό “unipuerto” του Tour, δηλαδή επίπεδο τερέν με μια μόνο ανηφόρα στο τέλος, το θρυλικό Mont Ventoux (15,7 χλμ στο 8,8%), τον «γίγαντα της Προβηγκίας» με την παντελή έλλειψη βλάστησης στα τελευταία χιλιόμετρα. Οι αθλητές θα φτάσουν στην κορυφή του για πρώτη φορά μετά το 2013, σε ένα ακόμα κρισιμότατο ραντεβού των διεκδικητών της κίτρινης φανέλας. Το 17ο ετάπ θα κινηθεί στους πρόποδες των Άλπεων, με μια ακόμη μάχη ανάμεσα στο ξεκόλλημα και τις ομάδες των σπρίντερ.

Και κάπως έτσι θα φτάσουμε στο δίπτυχο των Άλπεων, το πλέον καθοριστικό διήμερο (στην περίπτωση που η κατάσταση στη γενική δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα), το οποίο θα ξεκινήσει με το 18ο ετάπ, το «βασιλικό» της φετινής διοργάνωσης με 5.450 υψομετρικά μέσα σε 172 χιλιόμετρα και τρεις ανηφόρες, όλες εκτός κατηγορίας. Πρώτα το Col du Glandon (21,7 χλμ στο 5,1%), μετά το Col de la Madeleine (19,2 χλμ στο 7,9%) και τέλος το επιβλητικό Col de la Loze (26,4 χλμ στο 6,5%), το οποίο όμως φέτος θα το ανέβουν από την ανατολική πλευρά μέσω του Courchevel και όχι από τη μεριά του Méribel, όπως είχε συμβεί τις δυο προηγούμενες φορές (2020 & 2023). Η φετινή ανάβαση είναι λιγότερο δύσκολη, αλλά δεν παύει να είναι εξαιρετικά απαιτητική και δεν είναι καθόλου απίθανο να κρίνει το τελικό βάθρο.

Οι Άλπεις θα ολοκληρωθούν με το 19ο ετάπ, 4.550 υψομετρικά σε μόλις 130 χιλιόμετρα και πέντε αναβάσεις, ανάμεσά τους το 1ης κατηγορίας Col des Saisies (13,7 χλμ στο 6,4%) και τα εκτός κατηγορίας, Col du Pré (12,6 χλμ στο 7,7%) και La Plagne (19,1 χλμ στο 7,2%), που είναι και η ανηφόρα τερματισμού, επανεμφανιζόμενη στο Tour μετά από 23 χρόνια. Στο τέλος αυτού του ετάπ, θα γνωρίζουμε λογικά τα πάντα: τον νικητή της γενικής, το τελικό βάθρο, την τελική δεκάδα, τον καλύτερο νέο αθλητή, καθώς και τους νικητές της πουά φανέλας των βουνών και – πιθανότατα – της πράσινης των πόντων. Το 20ο ετάπ, μέσης δυσκολίας με 2.900 υψομετρικά και συνεχόμενα μικρά «πάνω-κάτω», θα είναι η τελευταία ευκαιρία για το ξεκόλλημα, αλλά και η τελευταία ελπίδα για όσες ομάδες δεν θα έχουν πάρει μέχρι τότε νίκη, να διεκδικήσουν την τελευταία τους πιθανότητα για να «σώσουν» τον Γύρο.

Ο 112ος Γύρος Γαλλίας θα ολοκληρωθεί με το 21ο ετάπ στο Παρίσι, με μια όμως σημαντική αλλαγή. Η ASO, εντυπωσιασμένη από τις περσινές μοναδικές εικόνες της ανάβασης στον λόφο της Μονμάρτης στη διάρκεια του αγώνα αντοχής των Ολυμπιακών Αγώνων, αποφάσισε να την προσθέσει στη διαδρομή. Έτσι, οι αθλητές, πρώτα θα κάνουν τρεις στροφές στο κλασικό σιρκουί των 6,8 χιλιομέτρων και στη συνέχεια άλλες τρεις στροφές στο νέο σιρκουί που περιλαμβάνει τόσο το κλασικό όσο και το νέο με το πέρασμα από τη Βασιλική της Sacré Coeur, μήκους 16,8 χιλιομέτρων. Ο τερματισμός στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, θα τιμήσει τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη φορά (1975), που το Tour de France ολοκληρώθηκε εκεί. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν οι απονομές στους νικητές και η 112η διοργάνωση θα περάσει στην ιστορία.

Κλείνοντας αυτή την ενότητα, να πούμε ότι εξελίξεις μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε ετάπ, αν θα έπρεπε όμως να διαλέξω τα – θεωρητικά – πιο κρίσιμα, αυτά θα ήταν τα εξής επτά:

• 5ο ετάπ, με το πρώτο ατομικό χρονόμετρο
• 12ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Hautacam
• 13ο ετάπ, με τη χρονοανάβαση στο Peyragudes
• 14ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Superbagnéres
• 16ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Mont Ventoux
• 18ο ετάπ, το “βασιλικό” με τον τερματισμό στο Col de la Loze
• 19ο ετάπ, με τον τερματισμό στο La Plagne

Υπάρχουν και κάποια ετάπ ακόμη, στα οποία παραμονεύουν παγίδες που θα μπορούσαν να φέρουν ανακατατάξεις ή ανατροπές στην εξέλιξη του αγώνα. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για τα εξής τέσσερα:

• 6ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Vire Normandie
• 7ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Mûr de Bretagne
• 10ο ετάπ, το πρώτο ετάπ βουνών με τον τερματισμό στο Le Mont Dore
• 15ο ετάπ, με την πιθανότητα εμφάνισης πλάγιου ανέμου

3. Το TdF 2025 με αριθμούς

– 184 ποδηλάτες από 23 ομάδες (8 σε κάθε ομάδα).
– 3.338,8 χιλιόμετρα, μοιρασμένα σε 21 ετάπ.
– 52.500 μέτρα υψομετρικής διαφοράς.
– 7 επίπεδα ετάπ (1, 3, 8, 9, 11, 17, 21).
– 6 ετάπ μέσης δυσκολίας (2, 4, 6, 7, 15, 20).
– 6 ετάπ βουνών (10, 12, 14, 16, 18, 19).
– 2 ετάπ ατομικής χρονομέτρησης (5, 13).
– 43,9 χλμ ατομικής χρονομέτρησης (33 & 10,9).
– 8 τερματισμοί σε ανηφόρα (7, 10, 12, 13, 14, 16, 18, 19).
– 68 σπριντ ανάβασης / HC (9), 1η (4), 2η (13), 3η (16), 4η (26).
– 26 σπριντ ανάβασης 2ης, 1ης και HC κατηγορίας (8 στο Μασίφ Σαντράλ, 8 στα Πυρηναία, 9 στις Άλπεις, 1 στον Ιούρα).
– 2.304 μ. το μεγαλύτερο υψόμετρο της φετινής διοργάνωσης, η κορυφή του Col de la Loze, στο 18^ο ετάπ.
– 19 ενδιάμεσα σπριντ ευθείας (ένα σε κάθε ετάπ, εκτός των δυο χρονομέτρων).
– 1 χώρα στην οποία θα κινηθεί το TdF: Γαλλία (11 περιφέρειες και 34 νομοί).
– 39 σημεία εκκίνησης και τερματισμού, τα 8 εμφανίζονται για πρώτη φορά στο Τουρ.
– Μπόνους δευτερόλεπτα, 10″, 6″ και 4″ στους 3 πρώτους κάθε ετάπ (εκτός των χρονομέτρων).
– Ο κανονισμός των 3 τελευταίων χιλιομέτρων ισχύει για τα ετάπ 4, 11, 20, των 4 τελευταίων χιλιομέτρων για το ετάπ 15 και των 5 τελευταίων χιλιομέτρων για τα ετάπ 1, 3, 8, 9, 17, 21.
– Ένα δευτερόλεπτο είναι ο χρόνος που υπολογίζεται στον τερματισμό για να μετρηθεί χρονική διαφορά ανάμεσα σε διαφορετικά γκρουπ.
– Τρία δευτερόλεπτα θα είναι ο αντίστοιχος χρόνος αποκλειστικά για τα ετάπ 1, 3, 8, 9, 15, 17 & 21 (αυτά δηλαδή που έχουν μεγάλες πιθανότητες να ολοκληρωθούν σε μαζικό σπριντ).

* Περνάμε τώρα στην ανάλυση των φαβορί και των αουτσάιντερ του φετινού Γύρου Γαλλίας, μαζί με κάποια συμπεράσματα από τις συμμετοχές.

4. Τα φαβορί του φετινού Tour de France

Είδαμε στον πρόλογο του κειμένου μια λίστα από περίπου είκοσι αθλητές, που αποτελούν τα σημαντικότερα ονόματα του φετινού Tour, σε ό,τι αφορά τη γενική κατάταξη. Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί δεν παίρνουν αυτόματα και τον τίτλο του φαβορί, αντίθετα, είναι ποδηλάτες που είτε θα δώσουν μάχη για την κίτρινη φανέλα, είτε για μια θέση στο βάθρο, είτε για το πλασάρισμά τους στην πρώτη δεκάδα. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, κάποιοι από αυτούς θα αποτύχουν τελείως, κάποιοι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν, κάποιοι θα κάνουν την έκπληξη φτάνοντας ψηλότερα από ό,τι περιμέναμε και κάποιοι θα επιβεβαιώσουν τα προγνωστικά, πρωταγωνιστώντας σε αυτές τις τρεις εβδομάδες.

Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, που σίγουρα χαρακτηρίζει τον φετινό Γύρο Γαλλίας, είναι ότι όπως και πέρυσι, θα είναι παρόντες στην εκκίνηση οι “Fab 4”, δηλαδή οι Tadej Pogacar, Jonas Vingegaard, Primoz Roglic και Remco Evenepoel. Σε αντίθεση όμως με το Tour του 2024, η τετράδα φτάνει φέτος στη Λιλ σε πολύ καλή κατάσταση, χωρίς τα σημαντικά προβλήματα τραυματισμών που προέκυψαν κυρίως στην περσινή Itzulia. Επίσης, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, θα δώσουν το παρών οι “Big 6”, η κορυφαία εξάδα της επαγγελματικής ποδηλασίας τα τελευταία χρόνια, δηλαδή οι “Fab 4” συν τους Wout Van Aert και Mathieu Van Der Poel. Αυτοί οι έξι μαζί, μετράνε 12 Grand Tours, 77 νίκες σε ετάπ των τριών μεγάλων Γύρων και 21 «μνημεία»!

Επιστρέφοντας στα φαβορί, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, αυτόν τον τίτλο μπορούν να τον έχουν κατά πρώτο λόγο ο Pogacar και κατά δεύτερο, ο Vingegaard. Κανείς άλλος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι έχουν κατακτήσει τις τελευταίες πέντε διοργανώσεις. Θα τοποθετήσουμε τους Roglic και Evenepoel σε ένα δεύτερο πλάνο, ως σημαντικά αουτσάιντερ και στη συνέχεια ακολουθούν όλοι οι υπόλοιποι, ως διεκδικητές δεύτερης και τρίτης γραμμής. Ας τους δούμε έναν-έναν, πιο αναλυτικά.

– TADEJ POGACAR (UAE): Δικαιωματικά πρώτος στη λίστα ο Σλοβένος, τόσο ως νικητής του περσινού Γύρου Γαλλίας, όσο και ως το νούμερο ένα φαβορί για την κατάκτηση και του φετινού. Μετά τα καταπληκτικά του κατορθώματα μέσα στο 2024 (Giro, Tour, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, δυο «μνημεία» και 25 συνολικά νίκες), ο Πόγκι συνεχίζει και στο 2025 τις εξωπραγματικές του εμφανίσεις, διαλύοντας παντού τον ανταγωνισμό.

Με 11 νίκες μέχρι τώρα – και τι νίκες -, ο Σλοβένος, εκτός από την σχεδόν άμεμπτη παρουσία του στους μονοήμερους της άνοιξης, έδειξε πριν λίγες εβδομάδες στο Dauphiné (γενική & 3 ετάπ) ότι βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση ενόψει Tour, κερδίζοντας και την πρώτη ψυχολογική νίκη απέναντι στους αντιπάλους του. Κυριάρχησε στα βουνά αφήνοντας πίσω του τον Vingegaard και πολύ πιο πίσω τον Evenepoel και τους υπόλοιπους και είναι προφανές ότι πέτυχε την ιδανική αποκατάσταση μετά την καταπόνηση στο πρώτο μέρος της σεζόν. Σίγουρα θα ήθελε στον Γύρο Γαλλίας, ετάπ με pavé ή χωματόδρομους, αφού αυτά τα τερέν του ταιριάζουν απόλυτα, το ερώτημα όμως πλέον είναι αν υπάρχει τερέν που να μην του ταιριάζει.

Γύρω του έχει στηθεί μια πανίσχυρη ομάδα, με μεγάλα «όπλα» στα βουνά τους Almeida, Adam Yates, Sivakov, Soler και μοναδικό ερωτηματικό τις υψηλές θερμοκρασίες του Ιουλίου, που έχουμε δει ότι τον επηρεάζουν αρνητικά. Θα προσπαθήσει να κερδίσει όσο περισσότερο χρόνο μπορεί στο πρώτο δεκαήμερο με τους μικρούς, εκρηκτικούς τερματισμούς που είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του και στη συνέχεια να «τελειώσει» τον Γύρο στα βουνά. Μοναδικοί αντίπαλοί του, ο Vingegaard και ο… εαυτός του, αν και είναι φανερό ότι έχει ωριμάσει αγωνιστικά, επιλέγοντας σχεδόν πάντα το σωστό timing για τις επιθέσεις του.

– JONAS VINGEGAARD (VISMA – LEASE A BIKE): Ο Δανός φτάνει στον Γύρο Γαλλίας χωρίς τα περσινά, τεράστια προβλήματα που του δημιούργησε η πτώση στην Itzulia, έχοντας κάνει μια πολύ καλή προετοιμασία φέτος, παρά το γεγονός ότι εγκατέλειψε τον Μάρτιο στο Παρίσι-Νίκαια λόγω διάσεισης. Επανήλθε σχεδόν τρεις μήνες μετά, στο Dauphiné, όπου σε γενικές γραμμές έδειξε ότι βρίσκεται σε σωστό δρόμο, έκανε ένα πολύ καλό χρονόμετρο, όμως δεν μπόρεσε να απαντήσει στις επιθέσεις του Pogacar στα βουνά, περιοριζόμενος στη δεύτερη θέση της γενικής.

Ξεκίνησε να γυμνάζεται ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο, για να επανακτήσει τη μυϊκή μάζα που είχε χάσει πέρυσι και πριν λίγο καιρό δήλωσε πως φέτος είναι σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από το 2024, συμπληρώνοντας πολύ σωστά, πως αν θέλει να νικήσει τον Pogacar, θα πρέπει να παρουσιαστεί στο Tour βελτιωμένος σε σχέση με το πώς ήταν το 2023, όταν κέρδισε στο Παρίσι τη δεύτερη κίτρινη φανέλα του απέναντι στον Σλοβένο. Αυτό είναι και το μεγάλο ερωτηματικό, αν θα μπορέσει δηλαδή να κοντράρει τον Πόγκι στα βουνά. Έκανε προετοιμασία στο υψόμετρο, τόσο πριν όσο και μετά από το Dauphiné και όλοι περιμένουν να δουν αν θα καταφέρει να καλύψει τη διαφορά που τον χωρίζει από τον μεγάλο του αντίπαλο. Σε αντίθεση με την αποδεκατισμένη πέρυσι Visma, φέτος θα έχει μαζί του μια υπερομάδα, με κυριότερα «όπλα» τους Kuss, Jorgenson, Simon Yates στα βουνά και Van Aert σε όλα τα τερέν.

Οι «μέλισσες» έχουν αποδείξει ότι είναι η κορυφαία ομάδα σε ό,τι αφορά την εφαρμογή σύνθετων στρατηγικών, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν έχουν πλέον στη διάθεσή τους τον Roglic, ενώ ο Jorgenson που δείχνει να βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, δύσκολα θα μπορέσει να παίξει αυτόν τον ρόλο, αφού απέναντί του θα έχει τον τρομερά φορμαρισμένο Almeida. Ο Vingegaard θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο στα δυο χρονόμετρα, να παίξει άμυνα την πρώτη εβδομάδα και από εκεί και μετά θα έρθει η ώρα της αλήθειας στα Πυρηναία και τις Άλπεις. Αν ο Δανός μπορέσει να ακολουθήσει τις επιθέσεις του Σλοβένου στα βουνά, τότε θα απολαύσουμε μια μεγάλη μάχη, αν όχι, τότε η υπόθεση της γενικής θα εξελιχθεί σε έναν μονόλογο για τον Pogacar.

– REMCO EVENEPOEL (SOUDAL QUICKSTEP): Ο νεαρός Βέλγος, στην παρθενική του συμμετοχή πέρυσι στον Γύρο Γαλλίας, κέρδισε το πρώτο χρονόμετρο και τερμάτισε στην 3η θέση της γενικής, παίρνοντας και τη λευκή φανέλα του καλύτερου νέου αθλητή. Όμως φάνηκε ότι βρίσκεται τουλάχιστον ένα επίπεδο κάτω από τους Pogacar και Vingegaard στα βουνά, κάτι που επαναλήφθηκε και φέτος στο Dauphiné, όπου έχασε χρόνο όχι μόνο από τους δυο μεγάλους αντιπάλους του, αλλά και από τον Lipowitz, γεγονός που τον περιόρισε στην 4η θέση, προκαλώντας προβληματισμό στις τάξεις της Quickstep.

Απόλυτος κυρίαρχος στην ατομική χρονομέτρηση (χρυσός Ολυμπιονίκης και Παγκόσμιος πρωταθλητής πέρυσι), φέτος εμφανίστηκε αργά στους αγώνες λόγω ενός τραυματισμού που είχε στη διάρκεια της προετοιμασίας του και πήρε μέρος σε δυο εβδομαδιαίους γύρους (Ρομανδία και Dauphiné), όπου κέρδισε τα αντίστοιχα ΙΤΤ με εντυπωσιακές εμφανίσεις. Θα ξεκινήσει το Tour με δυο τεράστιες απώλειες, τους Mikel Landa και Louis Vervaeke (αμφότερους λόγω τραυματισμών), δηλαδή τους δυο καλύτερους βοηθούς του στα βουνά.

Είναι δεδομένο ότι θα κερδίσει χρόνο από όλα τα υπόλοιπα φαβορί στα 33 χιλιόμετρα της Καέν, όμως το μεγάλο ερωτηματικό είναι αν θα αντέξει στα βουνά τον ρυθμό των αντιπάλων του. Η λογική λέει ότι θα προσπαθήσει να ανέβει και πάλι στο βάθρο (κερδίζοντας για δεύτερη φορά τη λευκή φανέλα), όμως το έργο του δεν θα είναι καθόλου εύκολο, αφού εκτός του Pogacar και του Vingegaard, θα έχει να αντιμετωπίσει και όλα τα «δεύτερα βιολιά» των μεγάλων ομάδων, δηλαδή τους Lipowitz, Jorgenson και Almeida.

– PRIMOZ ROGLIC (RED BULL BORA HANSGROHE): Ο Γύρος Γαλλίας είναι το μοναδικό Grand Tour που λείπει από τη συλλογή του Σλοβένου. Έχοντας κερδίσει ήδη τέσσερις φορές τη Vuelta και μια το Giro, συγκαταλέγεται σίγουρα ανάμεσα στους κορυφαίους αθλητές μεγάλων γύρων, όμως πολύ δύσκολα θα μπορούσε να στοιχηματίσει κανείς πάνω του για νίκη στο Tour. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Roglic έχει εγκαταλείψει τους τρεις τελευταίους Γύρους Γαλλίας στους οποίους πήρε μέρος (2021, 2022 & 2024), ενώ το ίδιο συνέβη και στο φετινό Giro, όπου για πολλοστή φορά στην καριέρα του, οι πτώσεις τον έθεσαν εκτός αγώνα.

Κάτι ακόμα που παραμένει τελείως άγνωστο, είναι η αγωνιστική κατάσταση στην οποία θα βρεθεί στο Tour, αφού μετά τον Γύρο Ιταλίας (όπου επίσης δεν βγήκε κάποιο σχετικό ξεκάθαρο συμπέρασμα), δεν έτρεξε κανέναν αγώνα, προτιμώντας την προετοιμασία στο υψόμετρο και απορρίπτοντας τη συμμετοχή του στην Ελβετία. Από την άλλη, όλοι γνωρίζουν την εμπειρία του Σλοβένου, την παροιμιώδη ψυχραιμία του αλλά και τις αναμφισβήτητες ικανότητές του, το θέμα είναι αν και πώς θα τις αναδείξει στον πιο δύσκολο αγώνα της χρονιάς, έναν αγώνα που από το 2020 και το χρονόμετρο του La Planche des Belles Filles συνεχίζει να τον στοιχειώνει και να του «αντιστέκεται» σθεναρά.

Η Red Bull Bora μπορεί να μην είναι στο επίπεδο της UAE και της Visma, όμως ο Roglic θα έχει στα βουνά τη βοήθεια δυο πολύ καλών αθλητών όπως είναι ο Lipowitz και ο Vlasov. Προσοχή με τον νεαρό Γερμανό, που πέρυσι ήταν η μεγάλη αποκάλυψη της Vuelta, προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες στον Σλοβένο. Στην παραμικρή ένδειξη αδυναμίας του Ρόγκλα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα φορέσει τα γαλόνια του αρχηγού στο παρθενικό Tour της καριέρας του. Ο Lipowitz προέρχεται από μια πολύ καλή όσο και σταθερότατη σεζόν με υψηλά πλασαρίσματα (2ος στο Παρίσι-Νίκαια, 4ος στη Χώρα των Βάσκων και 3ος στο Dauphiné).

5. Οι διεκδικητές της «δεύτερης γραμμής»

– JOAO ALMEIDA & ADAM YATES (UAE TEAM EMIRATES XRG): Όσο περίεργο και αν φαίνεται, ξεκινάμε τους διεκδικητές της “δεύτερης γραμμής” ή αν προτιμάτε, τα αουτσάιντερ, από την ομάδα του Tadej Pogacar. Και αυτό, επειδή στη σύνθεση των Εμιράτων, υπάρχουν δυο αθλητές, που ο καθένας τους θα μπορούσε να είναι αρχηγός στα δυο τρίτα των υπόλοιπων ομάδων, κάτι που σημαίνει ότι στην περίπτωση που κάποιο απρόοπτο (πτώση, ασθένεια, κρίση κλπ) θέσει τον Σλοβένο εκτός μάχης, τότε η UAE θα έχει διπλή εναλλακτική λύση για τη γενική (προφανώς αμφότεροι είναι ικανοί να διεκδικήσουν θέση στο βάθρο, ακόμα και αν ο Pogacar ολοκληρώσει κανονικά τον αγώνα).

Πρώτος ο Joao Almeida ο οποίος εντυπωσίασε πέρυσι στο παρθενικό του Tour, παίρνοντας την 4η θέση στη γενική και προσφέροντας πολύτιμη βοήθεια στον αρχηγό του στη διάρκεια των τριών εβδομάδων. Ο Πορτογάλος έχει μια άψογη πορεία μέσα στο 2025, κατακτώντας και τους τρεις εβδομαδιαίους γύρους, στους οποίους πήρε μέρος: Itzulia (συν 2 ετάπ), Romandie και Ελβετία (συν 3 ετάπ). Ειδικά στην Ελβετία, έδειξε ότι βρίσκεται σε εκπληκτική κατάσταση και παρά το γεγονός ότι και φέτος θα τεθεί στις υπηρεσίες του Pogacar, δεν είναι καθόλου απίθανο να ξεπεράσει τους Evenepoel και Roglic, ανεβαίνοντας στο τελικό βάθρο.

Να συμπληρώσουμε εδώ ότι ο Almeida αξιολογείται από τις στοιχηματικές εταιρείες ως το τέταρτο φαβορί του Tour, πίσω από τους τρεις του περσινού βάθρου και πάνω από τον Roglic. Δεύτερος, ο Adam Yates, του οποίου όμως η φόρμα είναι ερωτηματικό (φέτος έχει μόνο μια νίκη, τη γενική στον γύρο του Ομάν). Στον Γύρο Ιταλίας δεν έδειξε τον καλύτερο εαυτό του έχοντας μάλλον μέτρια απόδοση, σίγουρα πάντως διαθέτει την εμπειρία και τις ικανότητες για ένα υψηλό πλασάρισμα (6ος πέρυσι, 3ος το 2023).

– MATTEO JORGENSON (VISMA LEASE A BIKE): Περνάμε σε έναν ακόμα βοηθό «πολυτελείας», που πέρυσι υπήρξε το μοναδικό στήριγμα του Vingegaard στα βουνά, ολοκληρώνοντας το Tour στην 8η θέση της γενικής. Ο Αμερικανός είναι ένας εξαιρετικός all rounder, με πολύ καλές επιδόσεις στις ανηφόρες. Φέτος επιβεβαίωσε τη συνεχή άνοδό του, κερδίζοντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το Παρίσι-Νίκαια, ενώ ήρθε 6ος στο Dauphiné. Είναι σίγουρο πως αν προκύψει κάποιο απρόοπτο στον Vingegaard, θα είναι αυτός που θα πάρει τα γαλόνια του αρχηγού. Σίγουρα πάντως θα κυνηγήσει ένα καλό πλασάρισμα μέσα στην πρώτη δεκάδα της γενικής.

– FLORIAN LIPOWITZ (RED BULL BORA HANSGROHE): Ο Γερμανός είναι το next big thing της Red Bull Bora. Πέρυσι ήταν η αποκάλυψη της Vuelta, ο σημαντικότερος βοηθός του Roglic στα βουνά, ολοκληρώνοντας τον αγώνα στην 7η θέση της γενικής. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό ανηφορίστα, σταθερότατο και μαχητή. Στη διάρκεια της φετινής σεζόν ήταν και πάλι εντυπωσιακός, έτρεξε τρεις εβδομαδιαίους γύρους, καταλαμβάνοντας τη 2η θέση στο Παρίσι-Νίκαια, την 4η στην Itzulia και την 3η στο Dauphiné, εκεί όπου άφησε τον Evenepoel εκτός βάθρου. Όπως ήδη αναφέραμε πιο πάνω στο κείμενο, στην περίπτωση που ο Roglic αντιμετωπίσει δυσκολίες και απρόοπτα, θα είναι αυτός που θα πάρει τα γαλόνια του αρχηγού στο παρθενικό του Tour. Είναι από τα φαβορί για τη λευκή φανέλα, αλλά και ένα από τα αουτσάιντερ για μια υψηλή θέση στη γενική.

– ENRIC MAS (MOVISTAR): Περνάμε στους δυο Ισπανούς, ξεκινώντας από τον Enric Mas, ο οποίος έχει κάνει μια αξιόλογη σεζόν μέχρι τώρα, με τα εξής πλασαρίσματα: 3ος στην Καταλονία, 2ος στην Itzulia και 7ος στο Dauphiné. Παρά τη σταθερότητά του στην Vuelta (τρία βάθρα την τελευταία τετραετία), στις τρεις πρόσφατες συμμετοχές του στο Tour, μετράει δυο εγκαταλείψεις (2022 & 2023) και μια 19η θέση πέρυσι. Θα προσπαθήσει να κρατηθεί με τους καλύτερους στα βουνά, να περιορίσει τις απώλειες στα χρονόμετρα και να μπει στην πρώτη δεκάδα. Εξίσου σημαντικός στόχος θα είναι και η νίκη σε ένα ετάπ, κάτι που δεν έχει πετύχει η Movistar από το 2019 και τον Nairo Quintana.

– CARLOS RODRÍGUEZ (INEOS GRENADIERS): Ο έτερος Ισπανός κατεβαίνει στο Tour ως αρχηγός της Ineos, με στόχο να βελτιώσει τις προηγούμενες θέσεις του (πέρυσι 7ος, πρόπερσι 5ος). Στους τέσσερις μεγάλους γύρους που έχει τρέξει μέχρι σήμερα, τερμάτισε πάντα στην πρώτη δεκάδα, είναι καλός στα βουνά αλλά και στο χρονόμετρο, όμως στην ομάδα του περιμένουν να κάνει το βήμα παραπάνω και να διεκδικήσει μια θέση στο βάθρο. Φέτος έχει μια 6η θέση στη Βαλένθια, μια 6η στη Ρομανδία και μια 9η στο Dauphiné, χωρίς να έχει πετύχει κάποια νίκη. Θα είναι και αυτός ανάμεσα στους υποψήφιους για τη λευκή φανέλα.

– GERAINT THOMAS (INEOS GRENADIERS): Όχι, ο “G” δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στους διεκδικητές της κίτρινης φανέλας, του βάθρου ή ακόμα και της πρώτης δεκάδας. Η φωτογραφία όμως, όπως και η αναφορά, είναι προς τιμήν του τελευταίου εκπροσώπου μιας γενιάς, που με την αποχώρησή του στο τέλος της σεζόν από την αγωνιστική δράση, θα αποτελεί οριστικά παρελθόν. Ο Ουαλός, στα 39 του πλέον, θα τρέξει φέτος τον τελευταίο του Γύρο Γαλλίας και μια νίκη σε οποιοδήποτε ετάπ θα ήταν το ιδανικό, ονειρεμένο «αντίο» για τον ίδιο, σε έναν αγώνα που του χάρισε την κορυφαία στιγμή της καριέρας του επτά χρόνια πριν, όταν το 2018 φόρεσε την κίτρινη φανέλα στο τελικό βάθρο της γαλλικής πρωτεύουσας.

– SANTIAGO BUITRAGO (BAHRAIN VICTORIOUS): Ο Κολομβιανός αθλητής του Γιάννη Ταμουρίδη, κατεβαίνει στο Tour με στόχο να μπει και πάλι στην πρώτη δεκάδα της γενικής, βελτιώνοντας την περσινή 10η θέση που πήρε στην παρθενική συμμετοχή του στον αγώνα. Είναι πολύ καλός ανηφορίστας, τον πλαισιώνει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ομάδα και μια νίκη σε ετάπ θα σφραγίσει μια πετυχημένη συμμετοχή.

– FELIX GALL (DECATHLON AG2R LA MONDIALE): Ο Αυστριακός επιστρέφει στον Γύρο Γαλλίας, έχοντας ως μπούσουλα την 8η θέση του 2023 που συνοδεύτηκε και από τη νίκη σε ένα ετάπ. Πέρυσι ήταν 14ος και προφανώς φιλοδοξεί να μπει και πάλι στην πρώτη δεκάδα. Ολοκλήρωσε πριν λίγες μέρες τον Γύρο της Ελβετίας στην 4η θέση, με αρκετά καλές εμφανίσεις στο τερέν του, που είναι φυσικά τα βουνά.

– BEN O’KONNOR (JAYCO ALULA): Πέρυσι ήταν η χρονιά του, αφού ολοκλήρωσε το Giro στην 4η θέση και ανέβηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του στο βάθρο ενός Grand Tour με τη 2η θέση στη Vuelta, ύστερα από εκείνη τη νίκη του στην Yunquera και την εντυπωσιακή άμυνα που έπαιξε στη συνέχεια, λυγίζοντας τελικά μόνο απέναντι στον Roglic. Χωρίς φυσικά να ξεχνάμε το ασημένιο στην αντοχή και το χρυσό στην ομαδική σκυταλοδρομία που κατέκτησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ζυρίχης. Φέτος άλλαξε ομάδα και θέλει να επαναλάβει ένα αποτέλεσμα ανάλογο της 4ης θέσης που πήρε το 2021 (συν ένα ετάπ), αφήνοντας πίσω του το DNF του 2022 και τη 17η θέση του 2023.

– MATTIAS SKJELMOSE (LIDL TREK): Ο νεαρός Δανός θα είναι ο αρχηγός της Lidl Trek στη γενική. Πέρυσι έφτασε μέχρι την 5η θέση της Vuelta, κατακτώντας και τη λευκή φανέλα του καλύτερου νέου αθλητή, ενώ φέτος πήρε μια 5η θέση στην Itzulia και είναι ο μοναδικός μέχρι στιγμής στη σεζόν αθλητής που μπόρεσε να κερδίσει τον Pogacar σε μονομαχία στα ίσια, στη μεγάλη του νίκη στο Amstel Gold Race. Φέτος θα είναι η μόλις δεύτερη συμμετοχή του στο Tour (29ος το 2023), όπου και αυτός θα διεκδικήσει τη λευκή φανέλα.

Αυτά και με τους διεκδικητές της «δεύτερης γραμμής». Από εκεί και μετά, θα περιμένουμε να δούμε με ενδιαφέρον: τον Simon Yates (Visma Lease a Bike), μεγάλο νικητή του φετινού Giro και 4ο στο Tour του 2023, τον Lenny Martinez (Bahrain Victorious), τον Aleksandr Vlasov (Red Bull Bora Hansgrohe), τον Tobias Halland Johannessen (Uno-X Mobility), τον Thymen Arensman (Ineos Grenadiers) στο παρθενικό του Tour, τον Guillaume Martin (Groupama FDJ), ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο και τον Oscar Onley (Picnic PostNL).

6. Αποτελέσματα Tour de France 2024

– ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (κίτρινη φανέλα)

01. Tadej Pogacar (UAE) 83h 38′ 56″
02. Jonas Vingegaard (Visma Lease a Bike) +6′ 17″
03. Remco Evenepoel (Soudal Quickstep) +9′ 18″
04. João Almeida (UAE) +19′ 03″
05. Mikel Landa (Soudal Quickstep) +20′ 06″
06. Adam Yates (UAE) +24′ 07″
07. Carlos Rodríguez (Ineos Grenadiers) +25′ 04″
08. Matteo Jorgenson (Visma Lease a Bike) +26′ 34″
09. Derek Gee (Israel Premier Tech) +27′ 21″
10. Santiago Buitrago (Bahrain Victorious) +29′ 03″

– ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ: Biniam Girmay (Intermarché Wanty)
– ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΒΟΥΝΩΝ: Richard Carapaz (EF Education EasyPost)
– ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΝΕΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ: Remco Evenepoel (Soudal Quickstep)
– ΟΜΑΔΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ: UAE

7. Οι 23 ομάδες του φετινού TdF

Η οργανωτική επιτροπή του Γύρου Γαλλίας έχει προσκαλέσει 23 ομάδες για να συμμετάσχουν στον φετινό αγώνα. Θα είναι παρούσες οι 18 επαγγελματικές ομάδες της πρώτης κατηγορίας (UCI World Teams), καθώς και οι δυο κορυφαίες UCI ProTeams της περασμένης σεζόν, δηλαδή η Lotto και η Israel Premier Tech. Την 23άδα συμπληρώνουν τρεις ακόμα UCI ProTeams, που πήραν wild cards από τη διοργάνωση, η TotalEnergies, η Tudor και η Uno-X Mobility.

Η κάθε ομάδα αποτελείται από 8 αθλητές, άρα στην εκκίνηση του αγώνα θα βρεθούν 184 ποδηλάτες. Τη μερίδα του λέοντος στις συμμετοχές έχει η Γαλλία με πέντε ομάδες, ακολουθεί το Βέλγιο με τέσσερις και αμέσως μετά οι ΗΠΑ και η Ολλανδία με δυο ομάδες η καθεμία. Τέλος, η Γερμανία, το Καζακστάν, η Αυστραλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ισραήλ, η Ελβετία και η Νορβηγία έχουν μονή εκπροσώπηση. Αναλυτικά οι 23 ομάδες:

01. Alpecin Deceuninck (Βέλγιο)
02. Arkéa B&B Hotels (Γαλλία)
03. Bahrain Victorious (Μπαχρέιν)
04. Cofidis (Γαλλία)
05. Decathlon Ag2r La Mondiale (Γαλλία)
06. EF Education EasyPost (ΗΠΑ)
07. Groupama FDJ (Γαλλία)
08. Ineos Grenadiers (Μεγάλη Βρετανία)
09. Intermarché Wanty (Βέλγιο)
10. Jayco AlUla (Αυστραλία)
11. Lidl Trek (ΗΠΑ)
12. Movistar (Ισπανία)
13. Picnic PostNL (Ολλανδία)
14. Red Bull Bora Hansgrohe (Γερμανία)
15. Soudal Quickstep (Βέλγιο)
16. Visma Lease a Bike (Ολλανδία)
17. UAE (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)
18. XDS Astana Qazaqstan (Καζακστάν)
——————————————————–
19. Israel Premier Tech (Ισραήλ)
20. Lotto (Βέλγιο)
21. TotalEnergies (Γαλλία)
22. Tudor (Ελβετία)
23. Uno-X Mobility (Νορβηγία)

8. Οι 4 φανέλες και η σημασία τους

Στον Γύρο Γαλλίας, εκτός από τη γενική κατάταξη, υπάρχουν και άλλες κατατάξεις, είτε με χρόνο, είτε με πόντους. Ο αθλητής που προηγείται κάθε μέρα σε κάθε μια από αυτές, φοράει μια χαρακτηριστική φανέλα για να ξεχωρίζει. Την κίτρινη ο πρωτοπόρος της γενικής, την πράσινη ο πρωτοπόρος στη βαθμολογία των πόντων, την πουά ο πρωτοπόρος στη βαθμολογία των βουνών και τη λευκή ο καλύτερος νέος αθλητής. Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά αυτές τις τέσσερις κατηγορίες, μαζί με δυο άλλες, μικρότερης σημασίας.

– ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (ΚΙΤΡΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Πρόκειται φυσικά για τη σημαντικότερη κατάταξη στον αγώνα. Στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη γενική κατάταξη. Από εκεί και μετά προστίθεται σε κάθε αθλητή ο χρόνος του ετάπ κάθε ημέρας και βγαίνει η ανάλογη προσωρινή γενική κατάταξη. Ο αθλητής που βρίσκεται στην πρώτη θέση, φοράει στη διάρκεια του αγώνα την κίτρινη φανέλα για να μπορούν να τον ξεχωρίζουν οι υπόλοιποι, αλλά και οι θεατές. Την τελευταία μέρα του Γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 21 ετάπ, είναι ο μεγάλος νικητής.

Η φανέλα είναι κίτρινη γιατί οι σελίδες του αθλητικού γαλλικού περιοδικού “L’Auto” (προγόνου της “L’Equipe”), ο διευθυντής του οποίου, Henri Desgrange, είχε την ιδέα για την διοργάνωση του πρώτου Tour de France το 1903, ήταν επίσης κίτρινου χρώματος. Η κίτρινη φανέλα πρωτοφορέθηκε στον Γύρο του 1919, το 2019 γιόρτασε τα 100 χρόνια της και το ρεκόρ κατακτήσεων μοιράζονται τέσσερις ποδηλάτες με 5 νίκες ο καθένας στο ενεργητικό του. Πρόκειται για τον Γάλλο Jacques Anquetil (1957, 1961, 1962, 1963 & 1964), τον Βέλγο Eddy Merckx (1969, 1970, 1971, 1972 & 1974), τον Γάλλο Bernard Hinault (1978, 1979, 1981, 1982 & 1985) και τον Ισπανό Miguel Indurain (1991, 1992, 1993, 1994 & 1995). Χορηγός της κίτρινης φανέλας είναι από το 1987 ο γαλλικός τραπεζικός όμιλος LCL (πρώην Crédit Lyonnais).

– ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ (ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Αυτή η βαθμολογία έχει να κάνει με τους πόντους που κερδίζουν οι αθλητές στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας (ένα σε κάθε ετάπ) και στον τερματισμό. Οι διοργανωτές άλλαξαν από το 2015 το σύστημα της βαθμολόγησης, δίνοντας μεγαλύτερο πλεονέκτημα στους νικητές των επίπεδων ετάπ και αφαιρώντας το παράλληλα από τους αθλητές που διακρίνονται σχεδόν σε όλα τα τερέν. Στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας βαθμολογούνται οι 15 πρώτοι (20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1 βαθμοί αντίστοιχα). Στον τερματισμό βαθμολογούνται επίσης οι 15 πρώτοι, αλλά τα 21 ετάπ είναι χωρισμένα σε 6 κατηγορίες, οι οποίες δίνουν διαφορετική βαθμολογία.

Έτσι, στα ατομικά χρονόμετρα (5 & 13) και στα ετάπ μεγάλης δυσκολίας (10, 12, 14, 18 & 19), η βαθμολογία είναι ίδια με εκείνη των ενδιάμεσων σπριντ ευθείας, δηλαδή 20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1 βαθμοί. Στα ετάπ μέσης δυσκολίας (6, 16 & 20) οι 15 πρώτοι βαθμολογούνται ως εξής: 30, 25, 22, 19, 17, 15, 13, 11, 9, 7, 6, 5, 4, 3 & 2. Τέλος, στα ετάπ χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία (1, 2, 3, 4, 7, 8, 9, 11, 15, 17 & 21) οι βαθμοί στους 15 πρώτους έχουν ως εξής: 50, 30, 20, 18, 16, 14, 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3 & 2.

Οι διοργανωτές, όπως παρατηρούμε στην κατηγορία των επίπεδων ετάπ, πριμοδοτούν με 50 βαθμούς τη νίκη, πράγμα που σημαίνει ότι προτιμούν να πάρει την πράσινη φανέλα ένας αθλητής που θα κερδίσει για παράδειγμα τρία ή τέσσερα σπριντ (όπως πέρυσι ο Girmay ή πρόπερσι ο Philipsen), παρά ένας άλλος που θα παίρνει υψηλά πλασαρίσματα σε όλο τον αγώνα, όπως ήταν για πολλά χρόνια η περίπτωση του Sagan (και του Van Aert το 2022). Όποιος αθλητής έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους στο τέλος του Γύρου, κερδίζει την πρωτιά στη συγκεκριμένη βαθμολογία. Η πράσινη φανέλα πρωτοφορέθηκε στον Γύρο του 1953 και το ρεκόρ με 7 κερδισμένες βαθμολογίες πόντων ανήκει στον Σλοβάκο Peter Sagan (2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018 & 2019). Χορηγός της πράσινης φανέλας είναι από το 2015 η τσέχικη αυτοκινητοβιομηχανία Škoda.

– ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΒΟΥΝΩΝ (ΠΟΥΑ ΦΑΝΕΛΑ)

Για να βγει ο «βασιλιάς των βουνών», υπολογίζονται οι πόντοι που δίνονται στους ποδηλάτες μόλις περάσουν την κορυφή ενός βαθμολογούμενου βουνού, το λεγόμενο σπριντ ανάβασης. Οι πόντοι ποικίλλουν ανάλογα με τη δυσκολία της ανηφόρας. Έτσι τα βουνά στο Tour de France χωρίζονται σε πέντε κατηγορίες. Αρχίζοντας από τα πιο εύκολα και αυξάνοντας τον βαθμό δυσκολίας, έχουμε τα βουνά της τέταρτης κατηγορίας, αυτά της τρίτης, της δεύτερης, της πρώτης και τέλος τα εκτός κατηγορίας (HC). Στον φετινό Γύρο Γαλλίας υπάρχουν συνολικά 68 σπριντ ανάβασης, τα οποία μοιράζονται ως εξής: 9 ανηφόρες HC (εκτός κατηγορίας), 4 ανηφόρες 1ης κατηγορίας, 13 ανηφόρες 2ης κατηγορίας, 16 ανηφόρες 3ης κατηγορίας και 26 ανηφόρες 4ης κατηγορίας.

Στα σπριντ ανάβασης εκτός κατηγορίας (HC) βαθμολογούνται οι 8 πρώτοι αθλητές (20, 15, 12, 10, 8, 6, 4 & 2). Στα σπριντ ανάβασης πρώτης κατηγορίας βαθμολογούνται οι 6 πρώτοι (10, 8, 6, 4, 2, & 1). Σε αυτά της δεύτερης κατηγορίας οι 4 πρώτοι (5, 3, 2 & 1), της τρίτης κατηγορίας οι 2 πρώτοι (2 & 1), ενώ σε αυτά της τέταρτης κατηγορίας μόνο ο πρώτος (1). Από το 2022 καταργήθηκε ο διπλασιασμός των πόντων στα εκτός κατηγορίας σπριντ ανάβασης, κάτι που έκανε πιο δίκαιη τη μάχη για την πουά φανέλα, ειδικά για αθλητές που δεν παλεύουν για τη γενική.

Φέτος θα έχουμε διπλασιασμό μόνο στο Col de La Loze (HC ανηφόρα στο 18ο ετάπ), επειδή πρόκειται για το υψηλότερο σημείο από το οποίο θα περάσει το φετινό Tour (2.304 μ.). Και εδώ, όποιος αθλητής στο τέλος του Γύρου έχει τους περισσότερους πόντους, κερδίζει το “maillot a pois rouges” και αναδεικνύεται ως ο κορυφαίος ανηφορίστας της διοργάνωσης. Η πουά φανέλα πρωτοφορέθηκε το 1975, φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια και ο Γάλλος Richard Virenque κατέχει το ρεκόρ στη συγκεκριμένη βαθμολογία με επτά νίκες (1994, 1995, 1996, 1997, 1999, 2003 & 2004). Χορηγός της πουά φανέλας είναι από το 2019 η γαλλική αλυσίδα σούπερ-μάρκετ E.Leclerc.

– ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΕΟΥ ΑΘΛΗΤΗ (ΛΕΥΚΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Πρόκειται για τη γενική κατάταξη που λαμβάνει υπόψη της μόνο τους χρόνους από όσους ποδηλάτες είναι κάτω των 25 ετών την 1η Ιανουαρίου της χρονιάς που διεξάγεται ο Γύρος (δηλαδή σε ό,τι αφορά τη φετινή διοργάνωση, γεννημένοι μετά την 1η Ιανουαρίου του 2000). Όπως και στην κατάταξη της κίτρινης φανέλας, έτσι και εδώ, στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη κατάταξη, με τον καλύτερο νέο αθλητή, αυτόν δηλαδή που έχει τον μικρότερο χρόνο, να φοράει τη λευκή φανέλα. Την τελευταία μέρα του Γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 21 ετάπ, είναι ο νικητής στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Η λευκή φανέλα πρωτοφορέθηκε το 1975 (εκτός από τις διοργανώσεις 1989-1999) και συμπληρώνει φέτος 50 χρόνια. Ο Tadej Pogacar είναι από το 2023 ο απόλυτος ρέκορντμαν της συγκεκριμένης κατηγορίας, έχοντας κερδίσει τη λευκή φανέλα τέσσερις φορές (τέσσερις συνεχόμενες χρονιές, 2020-2023). Στη δεύτερη θέση, με τρεις λευκές φανέλες ο καθένας στην κατοχή του, ακολουθούν δυο ποδηλάτες, ο Γερμανός Jan Ullrich (1996, 1997 & 1998) και ο Λουξεμβούργιος Andy Schleck (2008, 2009 & 2010).

Στο παρελθόν την έχουν κερδίσει μεγάλα ονόματα στο ξεκίνημα της καριέρας τους, όπως ο Laurent Fignon (Γαλλία, 1983), ο Greg LeMond (ΗΠΑ, 1984) και ο Marco Pantani (Ιταλία, 1994 & 1995). Στα τελευταία χρόνια την έχουν κερδίσει ο Alberto Contador (2007), ο Nairo Quintana (2013 & 2015), ο Thibaut Pinot (2014), τα αδέρφια Yates (ο Adam το 2016 και ο Simon το 2017), ο Egan Bernal (2019) και ο Remco Evenepoel (2024). Χορηγός της λευκής φανέλας είναι από το 2015 η γαλλική εταιρεία οπτικών Krys.

Υπάρχουν ακόμα μια κατάταξη και μια κατηγορία μικρότερης σημασίας:

– Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ: Αυτή η κατάταξη βγαίνει προσθέτοντας κάθε μέρα τους χρόνους των τριών καλύτερων αθλητών κάθε ομάδας. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της καλύτερης ομάδας είναι οι αριθμοί των αθλητών της που είναι μαύροι πάνω σε κίτρινο φόντο και όχι σε λευκό όπως όλοι οι άλλοι. Επίσης, οι αθλητές της ομάδας που προηγείται στην ομαδική κατάταξη, πρέπει να φορούν κράνη κίτρινου χρώματος, τα οποία όμως θα προμηθεύονται από την ομάδα τους και όχι από τη διοργάνωση.

– Ο ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ: Πρόκειται για τους ποδηλάτες που επιχειρούν να αποσπαστούν από το πελοτόν εξαπολύοντας επιθέσεις και διανύοντας δεκάδες δεκάδων χιλιομέτρων είτε μόνοι τους, είτε σε μικρά γκρουπ. Ο πρώτος σε αυτή την κατηγορία – ένας για κάθε ετάπ, πλην των χρονομέτρων – δε φοράει κάποια ειδική φανέλα. Ξεχωρίζει όμως, επειδή το νούμερό του είναι μαύρο σε χρυσό φόντο αντίθετα με όλα τα υπόλοιπα που είναι μαύρα σε λευκό φόντο.

* Για μια ακόμη χρονιά, η τηλεοπτική κάλυψη του Γύρου Γαλλίας θα γίνει μέσω του Eurosport Greece (Nova και Vodafone TV), το οποίο με καθημερινές συνδέσεις θα σας προσφέρει σε ζωντανή μετάδοση τις προσπάθειες των 184 αθλητών στα 21 ετάπ, από το χιλιόμετρο 0 μέχρι και τον τερματισμό.

* Κεντρική φωτογραφία: 24Media Creative Team / Κωνσταντίνος Μπαντούνας. Φωτογραφίες για τη σύνθεση από: AP Jerome Delay, AP Geert Vanden Wijngaert, Brendan Moran/Sportsfile via Getty Images/Ideal Image, Tim de Waele/Getty Images/Ideal Image.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Βασίλης Αναστόπουλος: «Όνειρό μου, να κερδίσω έναν Γύρο Γαλλίας»

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Mark Cavendish: «Ο Γύρος Γαλλίας είναι μεγαλύτερος από την ποδηλασία»

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.