
Πώς είναι να πηγαίνεις μόνος σου καλοκαιρινές διακοπές
Δεν κολλάει το πρόγραμμα σου με αυτό της παρέας, για τις διακοπές; Τότε, πήγαινε μόνος σου. Ακολουθούν χρηστικές συμβουλές για το τολμήσεις.
- 1 ΙΟΥΛ 2025
Θα μπορούσα να σου μιλάω για ώρες για πράγματα που μπορείς να κάνεις μόνος σου. Από μια απλή βόλτα έως ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Φοβάμαι ότι θα πάει χαμένος ο δικός μου και ο δικός σου χρόνος, εάν δεν απαντήσεις σε μια ερώτηση: πόσο ωραία περνάς με τον εαυτό σου; Τα έχετε βρει; Απολαμβάνεις να είσαι μόνος ή -ας πούμε- όταν οδηγείς και σταματάς στο φανάρι, πιάνεις αμέσως το κινητό σου για να απασχοληθείς με κάτι;
Στη δεύτερη περίπτωση, μην πας μόνος διακοπές. Θα υποφέρεις. Στην πρώτη, πήγαινε. Μη φοβάσαι τίποτα. Θα περάσεις φίνα.
Στο λέω εγώ που έχω ταξιδέψει στην άλλη άκρη του κόσμου, solo. Όχι literally, αφού δεν έχω πάει Ωκεανία. Έχω πάει όμως, στο Λας Βέγκας (12 ώρες έως τη Φιλαδέλφεια και άλλες 7 για τη Νεβάδα) και το -θέλω την προσοχή σου- Chungcheongbuk-do της Κορέας, τρεις ώρες έξω από τη Σεούλ, στην Κορέα.
Στην πρώτη περίπτωση, δεν με περίμενε κάποιος -πέντε ημέρες γύριζα μόνη στην έρημο. Στη δεύτερη είχα τη φίλη Ελισάβετ. Και στις δυο περιπτώσεις, το πήγαινε-έλα το έκανα μόνη.
Αυτό που προσπαθώ να σου εξηγήσω είναι ότι αν κάνεις την αρχή, μετά δεν σε σταματάει τίποτα. Η δική μου αρχή έγινε στην Ελλάδα.
Η ώρα για disclaimer
Όταν λέω πάω μόνη διακοπές, εννοώ χωρίς άλλους ανθρώπους. Στις καλοκαιρινές διακοπές ωστόσο, έχω παρέα: τον σκύλο μου. Αυτό σημαίνει ότι δηλώνω την ύπαρξη της Μισιρλούς, όταν αγοράζω ακτοπλοϊκά (της βγάζω μηδενικό εισιτήριο) και παίρνω μαζί μου το βιβλιάριο υγείας της.
Για πρώτη φορά το τόλμησα πριν 15 χρόνια, έχοντας φτάσει στο και μη παρέκει με την αδυναμία του συγχρονισμού των προγραμμάτων με συντρόφους και φίλους. Μετά λοιπόν, έναν Αύγουστο που έζησα το «πατείς με, πατώ σε» σε ένα νησί των Κυκλάδων, το οποίο είχα απολαύσει πολλάκις Ιούνιο μήνα και έτσι ήξερα τι έχει να προσφέρει -και δεν υπήρχε το μήνα των διακοπών για τους Έλληνες-, μάζεψα τα πράγματα και έφυγα από το σπίτι.
Το γεγονός ότι έχω σκύλο περιόριζε ευθύς εξ αρχής τις επιλογές μου, καθώς αν είναι τώρα κάπως δύσκολο να βρεις κατάλυμα που να δέχεται κατοικίδια (πραγματικά να τα δέχεται – όχι να απαντάς σε ερωτήσεις του τύπου «πόσα κιλά είναι;» ή «τι ράτσα είναι;» ή να ακούς ότι επιτρέπεται μόνο στο μπαλκόνι), τότε ήταν σχεδόν αδύνατο. Για αυτό και πήγα κάπου, όπου ήξερα πως θα με δεχθούν, αφού είχα πάει πολλάκις.
Όπως ήξερα ότι δεν θα γυρίσω σπίτι και με δεύτερο σκύλο, διαλέγοντας ένα από τα δεκάδες αδέσποτα της ελληνικής περιφέρειας που αυξάνονται τα καλοκαίρια, με κηδεμόνες να τα εγκαταλείπουν εκεί όπου πάνε διακοπές. Επειδή έχω μια άλφα ευαισθησία σε αυτό το θέμα, έπρεπε να αποφύγω τις συγκινήσεις για να μπορώ να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ, που είναι και ο λόγος των διακοπών.
Παρεμπιπτόντως, ανέκαθεν στις διακοπές μου απέφευγα να κάνω ό,τι κάνω στην Αθήνα, συμπεριλαμβανομένου του να βγαίνω κάθε βράδυ σε κλαμπ και άλλα πολύβουα μέρη. Ήθελα και εξακολουθώ να θέλω την ησυχία μου, ώστε να αδειάσει το μυαλό και το σώμα.
Πώς περνάει, λοιπόν, η μέρα όταν πας μόνος διακοπές; Θα σου δώσω ένα παράδειγμα βγαλμένο από τη δική μου ζωή κι εσύ το προσαρμόζεις στα μέτρα σου. Ποιες είναι οι προτεραιότητες όταν «διακόπτεσαι»; Η ξεκούραση, το φαγητό και ο ύπνος.
Από κεκτημένη, τις πρώτες ημέρες θα ξυπνάς την ώρα που έχει συνηθίσει ο οργανισμός σου τις άλλες ημέρες του χρόνου. Μην πιεστείς. Πήγαινε να περπατήσεις σε μια παραλία που εκείνη την ώρα δεν θα έχει κόσμο και δεν θα καίει ο ήλιος. Όπου το νιώσεις, κάνε και μια βουτιά.
Αν είσαι του καφέ, πάρε έναν από το δωμάτιο (όπου θα τον φτιάξεις) ή από ένα κατάστημα που θα βρεις στο διάβα σου. Εν πάση περιπτώσει, ζήσε τη φάση σου χωρίς άγχη. Θες να καθίσεις μια ώρα σε αυτήν την παραλία; Κάθισε. Θες να φύγεις; Φύγε.
Κάνε ό,τι νιώθεις, αφού δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και δεν πρέπει να συνεννοηθείς με κάποιον άλλον για το πώς θα τσουλήσει η ημέρα.
Συνήθως μετά την πρωινή βόλτα, τρώω κάτι τις και φεύγω ξανά για τη θάλασσα. Επειδή περνάω στις παραλίες το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου, έχω εξοπλιστεί με σκηνή για τη Μισιρλού, σε περίπτωση που δεν επιτρέψουν τη χρήση ξαπλώστρας. Μέχρι σήμερα δεν μου έχει τύχει κάπου αυτό, αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι ξημερώνει, κάνω τα κουμάντα μου.
Στην τσάντα μου υπάρχει πάντα -πέραν των προβλεπόμενων- ένα βιβλίο (είχα πάρει φέτος δυο μαζί μου, χρειάστηκα και τρίτο και θυμήθηκα τι υπέροχη συνήθεια είναι αυτή), ένα μπουκάλι κρύο νερό (για την «πριγκίπισσα»), φρούτα και σνακ – για τον σκύλο μου και για εμένα.
Κατά μέσο όρο περνάμε ένα εξάωρο στην παραλία, όπου και θα φάμε κάτι και θα πιούμε κάτι και θα με αφήσει η συνοδός μου να κάνω μια βουτιά να δροσιστώ (όχι δεν μπαίνει στη θάλασσα, αλλά δεν πατάει καν στο νερό). Παράλληλα, κυνηγάω τη σκιά για να εξασφαλίζω ότι και οι δυο μας θα είμαστε πάντα σε αυτήν -με προτεραιότητα το ζωντανό που έχει εξελιχθεί μεν σε καλύτερο φίλο του ανθρώπου, αλλά όχι σε άνθρωπος.
Αν με πιάσει υπνηλία, με έπιασε. Αν θέλω να φάω, θα φάω. Αν θέλω να σηκωθώ και να περπατήσω (πριν ψήσει τα πάντα ο ήλιος), θα το κάνω. Όπως σου είπα ήδη, αξιοποιείς στο έπακρο ότι δεν πρέπει να συνεννοηθείς με κανέναν για τίποτα.
Όταν λοιπόν, δω πως η Μισιρλού παίζει τις καθυστερήσεις (κυνηγάει το βλέμμα μου, ευχόμενη να πω το «πάμε»), φεύγουμε και αναζητούμε το γεύμα μας. Το αγοράζω και πηγαίνουμε στο δωμάτιο για να το απολαύσουμε.
Χαλαρώνουμε για λίγο στο κρεβάτι (γιατί δεν έχουμε χαλαρώσει ακόμα αρκετά) και πάμε μια απογευματινή βόλτα, όπου αποφασίσω. Μπορεί να δηλαδή, να είναι ένας περίπατος πάλι σε μια μεγάλη παραλία στην οποία δεν καίει πια η άμμος ή σε ένα άλλο μέρος της περιοχής όπου πάμε με το αυτοκίνητο και το εξερευνούμε.
Εκεί θα απολαύσω ένα σνακ, ένα γλυκό ή έναν -ακόμα- καφέ και όταν κρίνω πως περιηγηθήκαμε αρκετά επιστρέφουμε στο δωμάτιο. Καθόμαστε στο μπαλκόνι, αφού βάλω ό,τι αντικουνουπικό υπάρχει (σε διάφορες μορφές) και είτε διαβάζω το βιβλίο μου, είτε τσεκάρω το κινητό μου.
Οι κλήσεις στον έξω κόσμο δεν είναι πολλές -αλλιώς κάθομαι στην Αθήνα. Όσο για τις συναναστροφές με άλλους ανθρώπους, στις παραλίες αν το θες, μπορείς να μιλάς όλες τις ώρες με κάποιον. Είναι όμως, αυτό που θες;
Κάποια στιγμή, όπως δύει ο ήλιος, νιώθεις τα μάτια να κλείνουν. Μην το πολεμήσεις. Παραδώσου. Αν δεν νυστάξεις, κάνε άλλη μια βόλτα να πιεις ένα ποτό. Και πάλι, αν το θελήσεις, θα βρεις παρέα. Να θυμάσαι ότι οι καλύτερες συζητήσεις γίνονται με αγνώστους που -πιστεύεις ότι- δεν θα ξαναδείς.
Θα αναρωτιέσαι τι κάνω την επομένη; Για την οικονομία της συζήτησης, θα σου πω ότι κάνω τα ίδια για διάστημα τουλάχιστον μιας εβδομάδας. Διάφορα πειράματα που έχω κάνει, με έχουν βοηθήσει να καταλάβω πως το recharge επιτυγχάνεται σε ένα επταήμερο, με ένα οκταήμερο. Εξακολουθώ να περνώ φίνα έως τις 10 ημέρες. Μετά αρχίζω να ζορίζομαι, κάτι που είναι αχρείαστο.
Μπορείς να κάνεις μια δοκιμή για ένα διήμερο, βλέπεις πώς θα πάει και κινείσαι αναλόγως.
Το βασικό είναι να νικήσεις ό,τι σε κρατάει από το να μην το κάνεις, εφόσον φυσικά το θέλεις.
Δεν ξέρω αν βοηθά κάπου, αλλά θα στο πω: επιστήμονες που έχουν ερευνήσει το θέμα των solo ταξιδιωτών ενημερώνουν πως «τα μοναχικά ταξίδια προάγουν την προσωπική ανάπτυξη, την αυτογνωσία, την ανεξαρτησία και την ανθεκτικότητα. Βοηθούν τα άτομα να ξεπεράσουν το άγχος, αναγκάζοντάς τα να βασίζονται στη δική τους κρίση σε άγνωστες καταστάσεις. Αυτό φαίνεται πως ενισχύει την αυτοπεποίθηση και μειώνει το άγχος στην καθημερινή ζωή, ενώ κάνει τους ανθρώπους πιο ανοιχτόμυαλους και πιο φιλικούς.
Η εμβάθυνση σε νέα περιβάλλοντα και η γνωριμία με αγνώστους ενισχύει την προσωπική ανάπτυξη και τις κοινωνικές δεξιότητες, καθιστώντας ενδεχομένως τους solo ταξιδιώτες «πιο ευγενικούς» και πιο ολοκληρωμένους ανθρώπους, κατά την επιστροφή τους.
Οι έρευνες δείχνουν ότι συχνά απολαμβάνουν μια αίσθηση ελευθερίας, χαλάρωσης και ελέγχου στη ζωή και τις πράξεις τους. Με το να ταξιδεύουν μόνοι απολαμβάνουν πλήρως τον εαυτό τους, χωρίς να χρειάζεται να συμβιβαστούν με τις προτιμήσεις των άλλων. Αυτό κάνει πιο εύκολο και πιο ικανοποιητικό τον προγραμματισμό».
Βγες από την comfort zone και δεν θα χάσεις.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.