Sani Festival: Η βραδιά που περιμέναμε δεκαετίες, τώρα γίνεται πραγματικότητα

Η θεά της πρόκλησης και της ελευθερίας έρχεται στο Sani Festival

Υπάρχουν εμφανίσεις που γίνονται συναυλίες. Άλλες που γίνονται εμπειρίες. Κι έπειτα, υπάρχουν και εκείνες που γράφουν ιστορία. Τέτοια θα είναι η νύχτα του Σαββάτου 2 Αυγούστου στον Λόφο της Σάνης, όταν το Sani Festival θα υποδεχτεί μια καλλιτέχνιδα που δεν ανήκει σε καμία κατηγορία – γιατί η ίδια τις έχει όλες καταργήσει: τη μία και μοναδική Grace Jones.

Grace Jones – I’ve Seen That Face Before (Libertango)

https://www.youtube.com/watch?v=nIN3IE3DHqc

Η Grace Jones δεν είναι απλώς μια σταρ· είναι ένα καλλιτεχνικό σύμπαν από μόνη της. Τραγουδίστρια, ηθοποιός, μοντέλο, fashion icon και περφόρμερ, η Jones έχει κατακτήσει κάθε σκηνή στην οποία εμφανίστηκε — από τα εξώφυλλα της Vogue και τις πασαρέλες του Yves Saint Laurent μέχρι τα clubs της Νέας Υόρκης και τις ταινίες του Χόλιγουντ. Με καταγωγή από την Τζαμάικα και διαδρομή που την έφερε στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι και στα θρυλικά Compass Point Studios στις Μπαχάμες, έχει συνδέσει το όνομά της με ένα μοναδικό υβρίδιο ήχου: μια εκρηκτική μίξη disco, reggae, funk, new wave και art-pop.

Από το πρώτο της άλμπουμ Portfolio (1977) μέχρι τα Nightclubbing, Warm Leatherette, Slave to the Rhythm και το εμβληματικό Island Life, η Jones έγραψε ιστορία με τον ήχο, το ύφος και τη σκηνική της παρουσία. Τα κομμάτια “Pull Up to the Bumper”, “Private Life”, “La Vie en Rose”, “Demolition Man” και “My Jamaican Guy” έχουν γίνει διαχρονικά σημεία αναφοράς, ενώ η βαθιά, θεατρική της ερμηνεία και η επιβλητική της εικόνα επηρέασαν γενιές καλλιτεχνών – από τη Lady Gaga και τη Rihanna μέχρι τους LCD Soundsystem και τη Madonna.

Πάντα μπροστά από την εποχή της, τόλμησε να ενσαρκώσει τον ανδρόγυνο αισθησιασμό, να σπάσει τα όρια φύλου και φυλής, και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του σώματος με την τέχνη. Η συνεργασία της με τον Jean-Paul Goude στο εικονικό εξώφυλλο του Island Life ή οι avant-garde εμφανίσεις της στις συναυλίες της την καθιστούν όχι απλώς performer, αλλά ζωντανό έργο τέχνης.

Grace Jones – Love Is The Drug

https://www.youtube.com/watch?v=CdJiIP3KQfo

Η Grace Jones δεν κάνει συναυλίες. Στήνει τελετές. Δεν παίζει ρόλους. Επινοεί τον εαυτό της – ξανά και ξανά.

Με σήμα κατατεθέν το επιβλητικό παρουσιαστικό, τις φουτουριστικές μεταμορφώσεις και την αυθεντική ενέργεια, κάθε εμφάνισή της γίνεται μια ιεροτελεστία χωρίς όρια: φύλου, ηλικίας, στυλ, μουσικού είδους ή ερμηνευτικής νόρμας. Από τις πιο εμβληματικές της στιγμές –όπως το εμβληματικό “Slave to the Rhythm” ενώ κάνει hula hoop επί σκηνής χωρίς να χάνει νότα– μέχρι τις πιο προσωπικές, η Jones μετατρέπει τη σκηνή σε τελεστήριο, το σώμα της σε καμβά και το κοινό σε συμμετέχοντες ενός ηλεκτρισμένου δρώμενου.

Grace Jones – La Vie En Rose

https://www.youtube.com/watch?v=YEM8TspcCBY&t=1s

Το μουσικό της ρεπερτόριο –με τραγούδια όπως τα “Pull Up to the Bumper”, “Libertango”, “Nightclubbing”, “I’ve Seen That Face Before” και “La Vie en Rose”– ισορροπεί ανάμεσα στο ερωτικό και το πολιτικό, το απελευθερωτικό και το αβίαστα cool. Με επιρροές από new wave, funk, reggae, electronica και art pop, δημιούργησε ήχους που επηρέασαν γενιές καλλιτεχνών: από τη Lady Gaga και τη Rihanna, μέχρι τους Massive Attack, τους LCD Soundsystem και τον Nile Rodgers.

Το hula hoop ως mantra και η Grace Jones ως φαινόμενο

Ένα από τα highlights κάθε της εμφάνισης: το διάσημο hula hoop, που πρωτοπαρουσίασε ζωντανά στη σκηνή του Ιωβηλαίου της βασίλισσας Ελισάβετ – έπειτα από προσωπική απαίτηση του Elton John: «Αν δεν το κάνεις, δεν έρχομαι». Και το έκανε, με τον μοναδικό της τρόπο. Η ίδια εξηγεί: «Δεν χρειάζεται σχεδόν καμία κίνηση. Όσοι αποτυγχάνουν, είναι επειδή προσπαθούν υπερβολικά». Και το στεφάνι αυτό; Δεν είναι ένα απλό αξεσουάρ – είναι vintage τοτέμ από φωτογράφιση, το οποίο εκείνη κράτησε και ενσωμάτωσε στο τελετουργικό της.

Grace Jones – Slave To The Rhythm (Jubilee Concert, 4.6.12)

https://www.youtube.com/watch?v=vSa5EvWqB7g

Η καλλιτέχνιδα-μύθος και το backstage της ακρίβειας

Πίσω από τον θρύλο, όμως, κρύβεται και μια αφοσιωμένη επαγγελματίας: το καμαρίνι της φιλοξενεί σαμπάνια, σασίμι και δεκάδες στρείδια πάνω σε πάγο – αλλά η ίδια επιμένει να τα ανοίγει μόνη της. Η λίστα απαιτήσεων είναι αυστηρή. Το ίδιο και η αισθητική της. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη. Και, ταυτόχρονα, όλα μοιάζουν να συμβαίνουν αυθόρμητα.

Όταν η Grace Jones ξεχνά, γράφεται ιστορία

Όπως τότε που ξέχασε να βάλει τους Chic στη λίστα του Studio 54. Ο Nile Rodgers και ο Bernard Edwards γύρισαν σπίτι εκνευρισμένοι – και έγραψαν ένα κομμάτι που αρχικά ονόμασαν “Fuck Off”. Αργότερα έγινε “Le Freak”. Και πέρασε στην αιωνιότητα.

CHIC – Le Freak (Official Music Video)

https://www.youtube.com/watch?v=aXgSHL7efKg

Η εικόνα της: ένα κούρεμα, μια εποχή

Το flat-top hairstyle στο εξώφυλλο του Nightclubbing δεν σχεδιάστηκε. Ένα βράδυ, κάλεσε από το παράθυρο τον γείτονά της και κομμωτή, Christiaan Houtenbos, να της “καθαρίσει λίγο τα μαλλιά”. Το αποτέλεσμα έγινε οπτικό σύμβολο των ’80s και ολόκληρης της αισθητικής εποχής της.

Δεν μιμείται. Δεν ανέχεται να τη μιμούνται.

Η Grace Jones δεν είναι προϊόν αισθητικής σύλληψης – είναι αποτέλεσμα ζωής. «Δεν είμαι κολακευμένη», έχει πει για όσους εμπνεύστηκαν από το στυλ και την εικόνα της. «Είμαι μοναδική γιατί έχω χτιστεί μέσα από τα δικά μου τραύματα, τις δικές μου χαρές, την προσωπική μου αλήθεια.» Σε έναν κόσμο γεμάτο αντίγραφα, εκείνη παραμένει το αυθεντικό πρωτότυπο. Και δεν το διαπραγματεύεται.

Δεν ανήκει πουθενά – γι’ αυτό είναι παντού

Η ίδια λέει πως δεν πλούτισε από τις δημιουργίες της. «Έχουν κερδίσει τόσα από αυτά που με αντέγραψαν, που ο κόσμος νομίζει πως τα έκανα κι εγώ για τα λεφτά. Αλλά εγώ τα έκανα για την πρόκληση. Γιατί έτσι είμαι». Κι αυτό είναι το μόνο αληθινό: η Grace Jones είναι έτσι – και δεν γίνεται αλλιώς.

Χωρίς αποσκευές. Με φερμουάρ παντού.

Η Grace Jones ταξιδεύει όπως ζει: χωρίς όρια. Δεν κάνει check-in, όπως λέει η ίδια. Ζήτησε από τον Issey Miyake να της σχεδιάσει στολές εμπνευσμένες από την Amelia Earhart, με φερμουάρ σε κάθε πλευρά, ώστε να τις φορέσει όλες πάνω της και να μη χρειάζεται αποσκευές. Το μόνο που κουβαλάει, είναι τον εαυτό της. Και αυτό αρκεί.

Grace Jones – I Need A Man

https://www.youtube.com/watch?v=UVoiL8VAOfQ

Μια εμπειρία που δεν παρακολουθείς απλώς – υποτάσσεσαι σε αυτήν

Η Grace Jones στις 2 Αυγούστου ανεβαίνει στη σκηνή του Sani Festival για μία και μοναδική βραδιά – με τη δύναμη, τη χάρη και την τόλμη μιας καλλιτέχνιδας που ποτέ δεν συμβιβάστηκε. Μια γυναίκα-μύθος, ένας ζωντανός θρύλος. Δεν την ακολουθείς απλώς· παραδίνεσαι στον ρυθμό της.

Η αδάμαστη ιέρεια της ποπ στο Sani Festival

Η συναυλία της Grace Jones στο Sani Festival δεν είναι απλώς ένα μουσικό γεγονός. Είναι το κάλεσμα μιας ζωντανής θεότητας, μιας καλλιτέχνιδας που εφευρίσκει τον κόσμο κάθε φορά από την αρχή, μιας φιγούρας που έρχεται για να επιβεβαιώσει ότι η τέχνη μπορεί να είναι ταυτόχρονα σάρκα, ήχος, εικόνα, πολιτική και τελετουργία.

Στις 2 Αυγούστου 2025, το κοινό του Sani Festival θα ζήσει κάτι εξαιρετικά σπάνιο: μια βραδιά που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο – γιατί ούτε εκείνη μοιάζει με καμία άλλη. Όποιος την έχει δει, το ξέρει: δεν υπάρχει τίποτα σαν τη Grace Jones. Κι όσοι δεν την έχουν δει, τώρα έχουν τη μία και μοναδική ευκαιρία.

• Grace Jones
• Σάββατο 2 Αυγούστου 2025
• Sani Festival – Λόφος Σάνης

Μια εμπειρία πέρα από τον ήχο, τη σκηνή και τη λογική.

Μια νύχτα με τη Grace. Μια νύχτα που θα μείνει.