Revenge Quitters: Όταν οι εργαζόμενοι εκδικούνται μέσω των social media
Κάποτε, οι εργασιακές εντάσεις εκδηλώνονταν με φωνές, σήμερα με καυστικά posts που βγάζουν τους εργοδότες στη φόρα. Σκληρό ή δίκαιο;
- 3 ΣΕΠ 2025
Ποια είναι η άμυνα των εργαζομένων που έχουν απηυδήσει, σε μια εποχή που ο συνδικαλισμός και τα εργατικά σωματεία πνέουν τα λοίσθια; Σωστά, το εργαλείο το οποίο είναι η απάντηση σε περίπου όλα τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου των πόλεων (απ’ την εύρεση ερωτικών συντρόφων μέχρι τη διασκέδαση της πλήξης του): τα social media.
Κάποτε θα το έκανες πετώντας πράγματα με μίσος στον διευθυνττή σου, πλέον έχεις δουλέψει με τον εαυτό σου (ή αυτό ελπίζουμε) και αποφασίζεις να το κάνεις με έναν πιο πολιτισμένο, αλλά καθόλου ανώδυνο για τους άλλους τρόπο. Με ένα καυστικό post το οποίο π.χ. ενημερώνει τον κόσμο του ίντερνετ για τις προσβλητικές συμπεριφορές και το ακατάσχετο mansplaining που δεχόσουν για μήνες. Σκληρό; Δίκαιο;
Όπως και να το κάνουμε, η δημοσιοποίηση της παραίτησης με όλους τους λόγους που σε οδήγησαν σε αυτή, προσφέρει μια άλλου είδους ικανοποίηση.
Τουλάχιστον, το παραπάνω επιβεβαιώνουν οι εργαζόμενοι νεότερης ηλικίας που ουσιαστικά διαμορφώνουν αυτή τη νέα τάση. Την τάση της εκδικητικής παραίτησης (αλλιώς, revenge quitting), που ακολουθά χρονικά την τάση της «σιωπηλής παραίτησης».
Με άλλα λόγια, μετά την πανδημία και τις αλλαγές που έχουν επέλθει τόσο σε ατομικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο (βλ. πόλεμοι, ακρίβεια, εντατικοποίηση εργασίας), οι νέοι όχι απλώς δεν είναι πρόθυμοι να καταβάλουν κάτι παραπάνω από το ελάχιστο στην εργασία τους, αλλά δεν θα διστάσουν να παραιτηθούν με «κρότο», εάν χρειαστεί.
Να κάνουμε μια σύντομη περιήγηση στο ελληνικό Tiktok.
Πατώντας hashtag οπως #quitting και #παραίτηση, θα βρούμε δεκάδες βίντεο με πρωτοπρόσωπη αφήγηση: άτομα (κυρίως νεαρής ηλικίας) που μοιράζονται δημοσία την απόφασή τους να παραιτηθούν, μαζί με ένα μήνυμα υποστήριξης προς άλλους καταπιεσμένους εργαζόμενους («να φεύγετε από περιβάλλοντα που δεν σας κάνουν καλό και σας κρατάνε πίσω»), τραγούδια με υπονοούμενα («η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα) και χορούς («πώς μοιάζει η ζωή αφού παραιτήθηκα»). Σε αρκετές από αυτές τις περιπτώσεις, ο χρήστης φωτογραφίζει άμεσα ή έμμεσα τον ως τότε εργοδότη του.
Κίνηση αυτοπροστασίας ή εκδίκησης; Εξαρτάται την περίπτωση – πάντως, σίγουρα ένα φαινόμενο με ηλικιακό πρόσημο.
Έρευνα της Reed στο Ηνωμένο Βασίλειο έδειξε ότι στην κατηγορία του revenge quitting προηγούνται οι Gen Z και οι Millenials (το 26% ήταν 18–34 ετών και το 22% ηλικίας 35–44). Κύριες αιτίες για την εκδικητική παραίτηση και τη δημοσίευση του προβλήματος στα social media, σύμφωνα ξανά με την ίδια έρευνα, η κακή διοίκηση στην εργασία (36%), η τοξική κουλτούρα (27%) και ο χαμηλός μισθός (26%). Όλα αυτά τα προβλήματα ακούγονται απολύτως γνωστά σε έναν μέσο εργαζόμενο και της Ελλάδας, πόσο μάλλον όταν ανήκει σε μικρότερη ηλικία και αναγκάζεται να διαχειριστεί συμπεριφορές υποτίμησης και εκμετάλλευσης από συναδέλφους.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ακούγεται πολύ πιθανό μια παραίτηση να έρθει με κρότο, αντίστοιχο με τη ζημία την οποία υπέστη το άτομο κατά την περίοδο εργασίας του. Και ο κρότος στην εποχή μας μετριέται, καλώς ή κακώς, με «καρδούλες» και «έλεος».
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
