Το σατιρικό εξώφυλλο του GQ με τον Glen Powell είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει εδώ και χρόνια
Σε μία φανταστική φωτογράφιση, ο ηθοποιός μεταμορφώνεται σε διάσημους κινηματογραφικούς ήρωες-σύμβολα ανδρισμού, προκειμένου να σατιρίσει την αρρενωπότητα στο Χόλιγουντ - και εκτός αυτού.
- 10 ΣΕΠ 2025
Στα 20 κάτι του, ο Glen Powell έγραψε ένα γράμμα στον Sylvester Stallone. Εκείνη την εποχή, προσπαθούσε ακόμα να σταθεί στα πόδια του στο Χόλιγουντ και, όπως το περιγράφει ο ίδιος, βρισκόταν «σε φάση ακραίας φτώχειας». Ο Stallone ετοίμαζε την τρίτη ταινία του franchise The Expendables, με ήρωες-δράσης «βετεράνους». Ο Powell, άγνωστος τότε ηθοποιός, απελπισμένος να μπει στη λίστα με τα καταξιωμένα ονόματα του καστ, του έγραψε περιγράφοντας πώς μεγάλωσε.
Στο γράμμα του εξηγούσε ότι στο Τέξας μεγάλωσε ουσιαστικά στο σκοπευτήριο που είχαν στο υπόγειο, έμαθε να παλεύει από τους θείους του και πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας προσπαθώντας να ξεγελάσει τον θάνατο. Όσο απίθανο κι αν ακούγεται, το γράμμα έπιασε τόπο: Ο Powell πήρε τον ρόλο. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι -σχεδόν- όλα όσα είχε γράψει, ήταν αλήθεια.
«Δεν θα έλεγα ότι προσπαθούσα συνεχώς να ξεγελάσω τον θάνατο», διευκρινίζει τώρα ο ίδιος. «Αλλά μεγάλωσα με ένα όπλο στο χέρι». Το σκοπευτήριο βρισκόταν στο οικογενειακό ράντσο και εκείνος μαζί με τα ξαδέρφια του ανέβαζαν θεατρικά έργα στον χώρο του – η πρώτη τους παράσταση ήταν για τον James Bond. Κάθε καλοκαίρι, ο Powell μάθαινε κάτι καινούργιο, κάποια καινούργια αντρική δεξιότητα. «Από το να αλλάζω λάστιχο, να οδηγώ τρακτέρ, να δαμάζω άλογα», λέει.
Αυτή η old-fashioned αρρενωπότητα με την οποία μεγάλωσε ως παιδί και τον συντρόφευε και ως ενήλικα, εξελίχθηκε τελικά στο επαγγελματικό του σήμα κατατεθέν: ο 38χρονος Powell είναι σήμερα πρωταγωνιστής πρώτης γραμμής, ενσαρκώνοντας ήρωες όμορφους, γοητευτικούς, μυώδεις, γεμάτους αυτοπεποίθηση – τον βοηθάει βέβαια σε αυτό το παρουσιαστικό του.
Το φετινό φθινόπωρο, θα δούμε τον Glen Powell να πρωταγωνιστεί τόσο στο Chad Powers, κωμική σειρά του Hulu όπου υποδύεται έναν αποτυχημένο παίκτη του αμερικανικού ποδοσφαίρου, όσο και στην ταινία The Running Man, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Stephen King, σε σκηνοθεσία του Edgar Wright.
Και στις δύο περιπτώσεις -παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις- υπάρχει ένα κοινό σημείο: το ζητούμενο για εκείνον ήταν να νιώθει απόλυτη άνεση μέσα στο σώμα του, κάτι που στο Χόλιγουντ συχνά ο ηθοποιός καλείται να το προσποιηθεί με τη βοήθεια της τεχνολογίας ή να το χτίσει με πολύ κόπο και ιδρώτα για να κάνει τσεκ σε όλα τα στερεοτυπικά κουτάκια της εικόνας της αρρενωπότητας – και πάλι βέβαια, ψεύτικο θα φαίνεται. Ο Powell προσπαθεί για το πηγαίο, το αληθινό και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει είναι να το σατιρίσει, μα πρώτα απ’ όλα να αυτοσαρκαστεί.
Αυτό ακριβώς δηλαδή που έκανε με τη συνέντευξή του, μα κυρίως με τη φωτογράφισή του στο ειδικό τεύχος του αμερικάνικου GQ, “The State of the American Male in 2025” (που λειτουργεί ως ένα follow up, μία συνέχεια του πρώτου τέτοιου είδους τεύχους, το “New Masculinity” issue του 2019) – ό,τι καλύτερο έχουμε δει εδώ και χρόνια.
Στο εξώφυλλο ποζάρει φορώντας ψεύτικους μυς, ενώ στις σελίδες του περιοδικού τον βλέπουμε να μεταμορφώνεται σε διάσημους κινηματογραφικούς ήρωες-σύμβολα ανδρισμού και όχι μόνο (από τον Patrick Bateman του American Psycho μέχρι τον Bruce Banner στο Hulk, από τον σούπερ ήρωα και τον καουμπόη, μέχρι τον γυμναστηριακό τύπο που σηκώνει βάρη και καταπίνει κρόκους αυγών, ακόμα και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump), προκειμένου να σατιρίσει την αρρενωπότητα στο Χόλιγουντ και εκτός αυτού· στο πώς αυτή έχει αλλάξει μορφή κατά τη διάρκεια των δεκαετιών μέσα από αυτούς που θεωρούνταν κάποτε οι A-List stars, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές και έχει περάσει πλέον ή προσπαθεί να περάσει, σε ένα πιο υγιές πρότυπο.
«Ξεκίνησα στο Χόλιγουντ με το πρότυπο του σκληρού, μάτσο, μυώδους άντρα στο μυαλό μου. Ότι όλα αυτά συνιστούσαν κάποιου είδους δύναμης. Πλέον ξέρω ότι είναι cool και ενδυναμωτικό το να είσαι ευάλωτος και να μην φοβάσαι να το δείξεις», αναφέρει ο Powell.
Μιλάει επίσης ανοιχτά για το πώς διαφέρει από τον τρόπο που τον έχει τυποποιήσει το Χόλιγουντ. «Ποτέ δεν ήμουν ο κύριος “Cool”», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Και το αστείο είναι πως, μόλις αρχίσεις να παίζεις συγκεκριμένους ρόλους, όπως ο Hangman, ε, σε ταυτίζουν -κοινό και βιομηχανία- με αυτόν. Μα δεν είμαι εγώ ο Hangman. Δεν είμαι αυτός ο τύπος», λέει για τον χαρακτήρα του στην ταινία Top Gun: Maverick και συνεχίζει:
«Αυτό είναι το παράξενο με το Χόλιγουντ, δεν το επιλέγεις εσύ. Κάποιος άλλος πρέπει να σε επιλέξει γι’ αυτούς τους ρόλους. Και νομίζω ότι άρχισα να συνειδητοποιώ πως ο κόσμος διασκεδάζει βλέποντάς με να παίζω τον υπερβολικά αλαζονικό και γεμάτο αυτοπεποίθηση τύπο επειδή έχω ας πούμε ένα fit σώμα ή έντονα ζυγωματικά, που δεν είμαι αυτό στην πραγματικότητα».
Το ποιος είναι προσπαθεί να το ξεδιπλώσει στη μακροσκελή του συνέντευξη. Το σίγουρο είναι, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ότι απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το πρότυπο του σκληρού άντρα με το οποίο μεγάλωσε στο οικογενειακό ράντσο στο Τέξας· ότι δεν είναι -μόνο- ένας όμορφος τύπος με μυς και έντονα ζυγωματικά. «Είμαι κι αυτό, αλλά όχι μόνο αυτό».
Aκολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
