The Monster of Florence: Ο ιταλικός εφιάλτης γίνεται true crime σειρά στο Netflix
Οι δημιουργοί της καθηλωτικής true crime σειράς The Monster of Florence, για τον σίριαλ κίλερ που τρομοκράτησε την Ιταλία για δεκαετίες, μιλούν στο OneMan από το φεστιβάλ Βενετίας για την αληθινή ιστορία – και για την κοινωνία που τη γέννησε.
- 19 ΟΚΤ 2025
«Αν δείχναμε πάρα πολλά, θα ήταν ανήθικο. Αν δείχναμε πολύ λίγα, θα ήταν ψευδές», μας λέει ο διακεκριμένος ιταλός σκηνοθέτης Stefano Sollima, καθώς μαζί ξεδιαλύνουμε τον ιστό ενός των πιο εφιαλτικών μυστηρίων που έχει γνωρίσει η γειτονική Ιταλία. Το αισθητικό δίλημμά του θα μπορούσε να αφορά κάθε λογής true crime σειρά των τελευταίων χρόνων, αλλά ετούτη μας έρχεται από τα βάθη της Ιταλίας.
Η υπόθεση του τέρατος της Φλωρεντίας εκτείνεται για σχεδόν δύο δεκαετίες, από το 1968 μέχρι περίπου το 1985, όταν και άγνωστος (ή άγνωστοι;;) σκότωνε ζευγάρια που απολάμβαναν ερωτικές επαφές σε απομονωμένα ζευγάρια. Μια συνηθισμένη εικόνα πεδίου δράσης για τον δολοφόνο θα ήταν κάποιο αυτοκίνητο, απομονωμένο, κάπου στην ύπαιθρο – και το ζευγάρι μέσα, νεκρό.
Η μίνι σειρά The Monster of Florence κυκλοφορεί στο Netflix στις 22 Οκτωβρίου. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο φεστιβάλ Βενετίας.
Ωστόσο όπως υπογραμμίζουν στην κουβέντα μας οι δημιουργοί της σειράς The Monster of Florence (που στις 22 Οκτωβρίου κυκλοφορεί στο Netflix), η δράση εναντίον ζευγαριών ήταν επί της ουσίας επίθεση εναντίον των γυναικών, σε μια άγρια σεξιστική κανονικότητα.
«Αυτή η υπόθεση, στην ουσία, μιλά για άντρες που σκοτώνουν γυναίκες. Οι άντρες-θύματα ήταν απλώς “παράπλευρες απώλειες”. Είναι ένα μοτίβο που δυστυχώς επιβιώνει μέχρι σήμερα», ξεκαθαρίζει ο σεναριογράφος Leonardo Fasoli.
Πράγματι: Το Μ.Ο. του δολοφόνου περιλάμβανε τη χρήση ενός όπλου 22 Beretta, όμως στις πιο πολλές περιπτώσεις συναντούσαμε επιπλέον και μαχαιρώματα ή εκτομές στο σώμα της γυναίκας θύματος της εκάστοτε δολοφονίας.
Εν τέλει τα στοιχεία οδήγησαν σε συλλήψεις και σε δίκες, όμως όταν ο Pietro Pacciani αθωώθηκε σε έφεση, άφησε την υπόθεση σε μια limbo. Μέχρι και σήμερα, δεν θεωρείται οριστικά λυμένη, καθώς δεν είναι βέβαιο ποιος ή ποιοι έπραξαν όλα τα εγκλήματα, καθώς και φυσικά ποιοι ήταν οι ακριβείς λόγοι πίσω από αυτές τις ειδεχθείς πράξεις.
Όπως συμβαίνει πάντα σε αντίστοιχες περιπτώσεις, άρχισαν με την πάροδο των χρόνων να αναπτύσσονται πολυάριθμες θεωρίες, που φτάνουν από μεμονωμένο δράστη με προσωπικά κίνητρα, μέχρι και σατανιστικές(!) τελετουργίες. «Παραμένει κάτι το ζωντανό στη δημόσια συζήτηση, γιατί υπάρχουν ακόμη πολλές θεωρίες και αντιφάσεις γύρω από το ποιος ήταν ο δράστης», μας λέει ο Stefano Sollima στην αρχή της κουβέντας μας.
«Η υπόθεση, σε μεγάλο βαθμό, δεν έχει λυθεί ποτέ», τονίζει.
Φωτογραφία αρχείου από τον Σεπτέμβριο του 1983, στον τόπο του εγκλήματος του "Τέρατος της Φλωρεντίας". / La Presse/Alamy/Visualhellas.gr
Η πολύ ενδιαφέρουσα μίνι σειρά του Netflix κάνει πολύ καλή δουλειά στο να ακολουθεί διαφορετικές οπτικές και να αναπτύσσει με ισότιμη φροντίδα χαρακτήρες αλλά και κοινωνικό πλαίσιο μες στο οποίο θέριεψαν αυτοί οι σκοτεινοί εφιάλτες – του ύπνου και του ξύπνιου. Γι’αυτό και ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλές αντίστοιχες true crime απόπειρες που κινούνται στο όριο του exploitation.
Η ισορροπία, για την οποία μιλούσε στην αρχή ο σκηνοθέτης; Είναι αν μη τι άλλο πετυχημένη εδώ, με μια αφήγηση που κρατά διαρκώς τον θεατή σε αγωνία, προσφέροντας πολλές οπτικές και μια δραματουργία όπου το άτομο και το σύνολο είναι πάντοτε αλληλένδετα.
Το The Monster of Florence προβλήθηκε στο φετινό φεστιβάλ Βενετίας και εκεί, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τους δύο δημιουργούς. Τον σκηνοθέτη Stefano Sollima (Sicario: Day of the Soldado, Gomorrah, ZeroZeroZero) και τον σεναριογράφο Leonardo Fasoli (Gomorrah, ZeroZeroZero), οι οποίοι μας προσέφεραν αρκετό context για τη θέση που έχει αυτή η ιστορία στην Ιταλία, και για το πώς μπορεί μια κοινωνία να γεννά –και να συντηρεί– μια τέτοια φρίκη.
Ο σκηνοθέτης του Monster of Florence, Stefano Sollima. / Emanuela Scarpa/Netflix
Αυτή η υπόθεση εξακολουθεί να είναι μια ανοιχτή πληγή για την ιταλική κοινωνία;
Stefano Sollima: Αναμφίβολα. Παραμένει ζωντανή στη δημόσια συζήτηση, γιατί υπάρχουν ακόμη πολλές θεωρίες και αντιφάσεις γύρω από το ποιος ήταν ο δράστης. Η υπόθεση, σε μεγάλο βαθμό, δεν έχει λυθεί ποτέ. Μας ενέπνευσε γιατί στην πραγματική ιστορία υπήρξαν οκτώ διπλοί φόνοι. Για έξι από αυτούς υπήρχαν πέντε διαφορετικοί ύποπτοι, και οι έξι περιλάμβαναν ακρωτηριασμούς. Ένας άνθρωπος καταδικάστηκε για τον πρώτο φόνο, δύο άλλοι – διαφορετικοί – για τους τελευταίους τέσσερις. Το μυστήριο παραμένει.
Στην Ιταλία, θεωρείτε ότι η υπόθεση αυτή αγγίζει ένα βαθύτερο κοινωνικό πρόβλημα;
Leonardo Fasoli: Ναι. Στην Ιταλία, σχεδόν κάθε μέρα μια γυναίκα δολοφονείται από έναν άντρα. Είναι μια βαθιά ριζωμένη κουλτούρα. Αυτή η υπόθεση, στην ουσία, μιλά για άντρες που σκοτώνουν γυναίκες. Οι άντρες-θύματα ήταν απλώς “παράπλευρες απώλειες”. Είναι ένα μοτίβο που δυστυχώς επιβιώνει μέχρι σήμερα.
Stefano Sollima: Γι’ αυτό και η σειρά είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Ο θεατής έλκεται αρχικά από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα true crime, όμως στη συνέχεια αποκαλύπτεται κάτι βαθύτερο: ένα πορτρέτο της ιταλικής κοινωνίας των δεκαετιών ’60 και ’70. Μια κοινωνία αγροτική, πατριαρχική, όπου οι άντρες είχαν όλη τη δύναμη και οι γυναίκες δεν είχαν φωνή. Ήταν υποχρεωμένες να παντρευτούν, να υπακούσουν και να υποταχθούν.
Leonardo Fasoli: Και να σκεφτείτε πως η τελευταία δολοφονία έγινε το 1985, στην Τοσκάνη, δηλαδή μια πλούσια και πολιτιστικά ανεπτυγμένη περιοχή. Δεν μιλάμε για τον Νότο ή για κάποια απομονωμένη περιοχή. Αυτό δείχνει πόσο βαθιά ριζωμένος ήταν ο σεξισμός στην καρδιά της Ιταλίας.
IL MOSTRO / Emanuela Scarpa/Netflix
Όταν ασχολείστε με σεξουαλικά εγκλήματα και μισογυνισμό, πώς μπορείτε να τα αποδώσετε χωρίς να είναι το αποτέλεσμα εκμεταλλευτικό ή απλώς εύκολο σοκ;
Stefano Sollima: Ήταν από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει ποτέ. Έπρεπε να μελετήσουμε εικόνες που θα προτιμούσαμε να μη δούμε ποτέ. Ψάχναμε τη λεπτή ισορροπία: να δείξουμε τη φρίκη χωρίς να τη μετατρέψουμε σε θέαμα. Αν δείχναμε πάρα πολλά, θα ήταν ανήθικο. Αν δείχναμε πολύ λίγα, θα ήταν ψευδές. Έτσι δείξαμε ό,τι ήταν απολύτως αναγκαίο για να γίνει κατανοητή η ωμότητα των εγκλημάτων, χωρίς να την αισθητικοποιήσουμε.
Leonardo Fasoli: Μας ενδιέφερε ιδιαίτερα και ο ψυχολογικός κόσμος των εμπλεκομένων. Οι έρευνες κράτησαν είκοσι χρόνια, με δεκάδες ανακριτές και αντικρουόμενες καταθέσεις. Ανακαλύψαμε ένα χάος, μια κοινωνία σε μετάβαση. Πατριαρχική, με ραγδαία εκβιομηχάνιση, αλλά και καταπιεσμένη σεξουαλικότητα λόγω της καθολικής ηθικής. Όλα αυτά συντέλεσαν σε μια ψυχολογική πίεση που οδηγούσε σε βία. Αυτή η ψυχολογική διάσταση μάς ενδιέφερε περισσότερο κι από το ίδιο το έγκλημα.
Γιατί επιλέξατε να κάνετε μια σειρά βασισμένη σε αληθινή ιστορία; Δεν είναι περιοριστικό για έναν δημιουργό;
Stefano Sollima: Δεν είχαμε ξανακάνει true crime μαζί. Με τον Leonardo κάναμε το Gomorrah και το ZeroZeroZero, αλλά αυτά είναι άλλες κατηγορίες. Εδώ, η ιστορία μάς συνεπήρε πραγματικά. Όταν διάβασα το βιβλίο για την υπόθεση, δεν μπορούσα να σταματήσω επί μήνες, είχα εμμονή. Ήταν κάτι που δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ στον ιταλικό κινηματογράφο: ένα έγκλημα που αντικατοπτρίζει την ψυχή της Ιταλίας εκείνης της εποχής.
Leonardo Fasoli: Σήμερα ο κόσμος είναι παθιασμένος με τέτοιες ιστορίες. Θέλουν όλοι να καταλάβουν τι υπάρχει πίσω από τη βία, τι ωθεί κάποιον να περάσει τα όρια. Στο παρελθόν αυτά τα εγκλήματα φάνταζαν φρικιαστικά, σήμερα έχουμε σχεδόν εξοικειωθεί μαζί τους. Αυτό θέλαμε να εξερευνήσουμε: τι κρύβεται πέρα από την «κανονικότητα» της βίας.
Σκίτσο υπόπτου από τα αληθινά αρχεία της υπόθεσης. / La Presse/Alamy/Visualhellas.gr
Η σειρά έχει μια δομή με πολλές εκδοχές και διαφορετικές οπτικές. Πώς αποφασίσατε να την αφηγηθείτε έτσι;
Stefano Sollima: Αντλήσαμε έμπνευση από την πραγματικότητα. Για είκοσι χρόνια η υπόθεση παρουσιαζόταν με συνεχώς μεταβαλλόμενες θεωρίες. Εμείς δεν θελήσαμε να αφηγηθούμε το «κυνήγι του Τέρατος», αλλά την ιστορία όλων των υπόπτων. Δεν παίρνουμε θέση, αφήνουμε τον θεατή να αποφασίσει. Δεν θέλαμε να τον επηρεάσουμε με τη δική μας οπτική.
Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να δείξουμε ένα ευρύτερο πορτρέτο της κοινωνίας. Γιατί, τελικά, όλοι είναι «τέρατα» με κάποιον τρόπο. Ακόμη κι όσοι δεν είναι ο δολοφόνος, φέρουν κάτι τέρας μέσα τους.
Πώς ήταν να δουλεύετε με αληθινά γεγονότα και νομικούς περιορισμούς;
Leonardo Fasoli: Ήταν μια πρόκληση. Δουλέψαμε με τεράστιο όγκο πραγματικών στοιχείων. Φωτογραφίες, έγγραφα, αναφορές. Δεν είχαμε χώρο για φαντασία ή δραματοποίηση. Θέλαμε να πούμε την ιστορία όπως ήταν, με σεβασμό και ακρίβεια.
Stefano Sollima: Επιλέξαμε να μην μιλήσουμε με τις οικογένειες των θυμάτων. Ήταν μια ηθική απόφαση. Δεν θέλαμε να τους ξαναφέρουμε αντιμέτωπους με τον πόνο. Είχαμε ήδη όλα τα στοιχεία από τις δικογραφίες. Προτιμήσαμε να τους τιμήσουμε με σιωπή και σεβασμό. Μιλήσαμε μόνο με όσους συμμετείχαν στις έρευνες, όπως δικαστές και τον Natalino Mele, το παιδί που επέζησε από την πρώτη δολοφονία.
IL MOSTRO / Emanuela Scarpa/Netflix
Υπάρχουν γυναίκες χαρακτήρες που ξεχωρίζουν, όπως η Barbara, η νύφη που θέλει να δραπετεύσει. Ποια είναι η θέση τους στη σειρά;
Stefano Sollima: Η Μπάρμπαρα αντιπροσωπεύει μια γυναίκα που προσπαθεί να επαναστατήσει μέσα σε μια κοινωνία που τιμωρεί κάθε γυναικεία ανεξαρτησία. Είναι μια ψυχή που δεν αντέχει τα δεσμά. Νομίζω ότι ο χαρακτήρας της είναι ξεκάθαρος χωρίς να χρειαστεί περισσότερη ανάλυση.
Leonardo Fasoli: Το ίδιο συμβαίνει και με τη γυναίκα του Salvatore, που δολοφονείται επειδή αρνήθηκε να υποταχθεί. Αυτές οι γυναίκες ήταν “επικίνδυνες” γιατί δεν ακολουθούσαν τους κανόνες. Θεωρούνταν “μάγισσες” και έπρεπε να σωπάσουν. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα βλέπουμε άντρες να νοσταλγούν εποχές που “οι γυναίκες ήξεραν τη θέση τους”. Αυτό δείχνει πόσο επίκαιρα παραμένουν τα θέματα της σειράς.
Πιστεύετε πως έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια η ιταλική τηλεόραση;
Leonardo Fasoli: Όταν ξεκινήσαμε με το Gomorrah, αυτό το επίπεδο παραγωγής ήταν σπάνιο στην Ιταλία. Τώρα όμως η τηλεόραση έχει εξελιχθεί. Υπάρχουν κι άλλες εξαιρετικές σειρές, όπως αυτές του Paolo Sorrentino. Δεν είναι πια μεμονωμένα παραδείγματα.
Stefano Sollima: Παλαιότερα υπήρχε λιγότερη φροντίδα στην τηλεόραση, γιατί υπήρχε και λιγότερο χρήμα. Οι προσδοκίες του κοινού ήταν χαμηλότερες. Σήμερα όμως ο θεατής ζητά ποιότητα κινηματογραφική, κι αυτό άλλαξε τα πάντα. Οι δημιουργοί πρέπει να δίνουν πια τον καλύτερό τους εαυτό.
IL MOSTRO / Emanuela Scarpa/Netflix
*Η μίνι σειρά The Monster of Florence κυκλοφορεί στο Netflix στις 22 Οκτωβρίου. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο φεστιβάλ Βενετίας.
Aκολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.