H αποδοχή της διαφορετικότητας ορίζει την αλληλεγγύη μιας κοινότητας
Όσο αισθανόμαστε βέβαιοι για τις ταυτότητες και τις αντιλήψεις μας, η διαφορετικότητα του διπλανού δεν αποτελεί απειλή· είναι συνθήκη εμπλουτισμού και συνύπαρξης, παρά τις αντιθέσεις μας.
- 5 ΝΟΕ 2025
Παραδόσεις, ήθη, έθιμα, ιστορία επηρεάζουν σημαντικά τον τρόπο που οι κοινωνίες ορίζουν το ζην και το ευ ζην τους.
Στη χώρα μας, και ειδικά σε κοινωνίες που ζουν στην περιφέρεια, η νοοτροπία της σιωπής καθορίζει τη συλλογική έκφραση. Ο φόβος της επίκρισης, η ανάγκη του ανήκειν, η ασφάλεια της αποδοχής εμποδίζουν τον αυτοπροσδιορισμό ως συνθήκη ελευθερίας. Εξάλλου, το αντεπιχείρημα εκφράζεται με την απειλή της διαρραγής της κοινωνικής συνοχής, εφόσον οι μονάδες που συνθέτουν την κοινωνία παρεκκλίνουν από τα ειωθότα.
Αλήθεια όμως, αυτός ο καταναγκασμός της συλλογικής τήρησης συγκεκριμένου προτύπου ως απόδειξη κανονικότητας, τι εξυπηρετεί; Γιατί είναι φυσιολογικό να επιδοκιμάζουμε διά της σιωπής τη βία που υφίσταται η διπλανή μας ή ο διπλανός μας, στο όνομα μιας βολικής για εμάς εκλογίκευσης: «πού να μπλέκω τώρα»;
Πώς αποδεικνύεται ο βίος που παράγει κοινωνική ειρήνη και επιτρέπει στους ανθρώπους να ανθίζουν τη μοναδικότητά τους; Αποκλειστικά με την κυριακάτικη παρουσία στην Εκκλησία; Με τη δημιουργία οικογένειας ή την ύψωση της σημαίας στις εθνικές εορτές;
Γιατί δημιουργούμε αποσυναγωγούς που δείχνουμε με το δάχτυλο, αποδίδοντάς τους μάλιστα συλλήβδην αρνητικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες; Τι μπορεί στην εποχή μας να ορίζει τη συνοχή και την αλληλεγγύη μιας κοινότητας, αν όχι η αποδοχή της διαφορετικότητας; Μιας διαφορετικότητας που περιλαμβάνει τους πάντες, πλαισιωμένους με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Πώς θα οικοδομήσουμε μια σχέση όπου η ανθρώπινη ιδιότητά μας θα είναι αρκετή για να συνομιλούμε ισότιμα, εστιάζοντας τις διαφωνίες και την κριτική μας στις πράξεις που επηρεάζουν τους άλλους;
Όσο αισθανόμαστε βέβαιοι για τις ταυτότητες και τις αντιλήψεις μας, η διαφορετικότητα του διπλανού δεν αποτελεί απειλή· είναι συνθήκη εμπλουτισμού και συνύπαρξης, παρά τις αντιθέσεις μας.
Ταξιδεύουμε στον ίδιο κόσμο και η νοηματοδότηση του χάους του είναι – και πρέπει να είναι – καθολικό δικαίωμα.
Ο Αλέξανδρος Αλαμάνος είναι κοινωνικός λειτουργός.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.