Μερικές ευρωπαϊκές συνήθειες ευεξίας που αξίζει να υιοθετήσεις

Σε έναν κόσμο που τρέχει γρήγορα και σε τραβάει από παντού, κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι πώς οι άλλοι καταφέρνουν να κρατούν ρυθμό, υγεία, επαφή. Κι ύστερα βλέπεις μικρές συνήθειες, σχεδόν τελετουργίες, που έχουν βαθιές ρίζες σε κάθε χώρα.

Από τις ισλανδικές πισίνες μέχρι την ιταλική βόλτα μετά το φαγητό, πρόκειται για κινήσεις απλές, καθημερινές, αλλά γεμάτες νόημα. Αυτές είναι μερικές ευρωπαϊκές συνήθειες που σου θυμίζουν ότι η φροντίδα του εαυτού δεν χρειάζεται θόρυβο, μόνο συνέπεια.

Στην Ισλανδία οι πισίνες είναι χώρος κοινωνικοποίησης

Στην Ισλανδία, οι πισίνες δεν είναι απλά χώροι για δραστηριότητες και γυμναστική, αλλά σημείο συνάντησης.

Μεγαλώνεις μέσα στο νερό: πρώτα με τους γονείς σου, μετά με φίλους, μετά με τον/τη σύντροφό σου. Οι περισσότερες πισίνες είναι υπαίθριες και γεωθερμικά θερμαινόμενες, οπότε παραμένουν προσιτές σε όλους.

Εκεί συναντάς όλες τις ηλικίες και όλων των ειδών τους ανθρώπους. Μιλάτε, χαλαρώνετε στα hot pots, αφήνετε τα κινητά έξω. Σαν να βρίσκεσαι στο μπαράκι της γειτονιάς σου δηλαδή, μόνο που εδώ έχει ατμό και νερό.

Στην Ουκρανία τα τουρσιά είναι η συνέχεια της ζωής

Στην Ουκρανία, το να γεμίζεις βάζα με λαχανικά για τον χειμώνα είναι κάτι φυσικό. Δεν είναι τάση ευεξίας. Είναι γνώση που περνάει από γενιά σε γενιά.

Λάχανο, αγγούρια, φρούτα, ό,τι δίνει η γη, γίνεται τουρσί. Η ζύμωση κρατά τη γεύση ζωντανή και προσφέρει ό,τι χρειάζεται το σώμα. Το κεφίρ άλλωστε, υπάρχει στα ουκρανικά σπίτια πολύ πριν την πρόσφατη δυτική εμμονή με την υγεία του εντέρου.

Κάπως έτσι, γενιές και γενιές έμαθαν ότι η αυτάρκεια δεν είναι παρά μια πράξη φροντίδας.

Στην Ελβετία πέντε γεύματα κρατούν τους κατοίκους σε ισορροπία

Στη χώρα της ωρολογοποιίας, τρως με ρυθμό. Πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό, βραδινό, με το μεσημεριανό να είναι το πιο πλήρες και το βραδινό το πιο απλό από τα πέντε γεύματα.

Δεν μετράς θερμίδες ούτε τρέχεις να διορθώσεις κάτι. Απλώς δίνεις στο σώμα αυτό που χρειάζεται και όταν το χρειάζεται. Έτσι, μαθαίνεις να ζεις μέσα στον χρόνο, όχι απέναντι του.

Στην Ολλανδία περπατούν και αφήνουν τον άνεμο να τους καθαρίσει το μυαλό

Το uitwaaien είναι η απλή πράξη του να βγεις έξω και να αφήσεις τον άνεμο να σε «καθαρίσει». Περπατάς χωρίς προορισμό, χωρίς ακουστικά, χωρίς ανάγκη να παραχθεί κάτι από αυτό.

Το σώμα κινείται, το μυαλό χαλαρώνει. Είναι ένας μικρός τρόπος να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι ο αέρας υπάρχει και για σένα.

Στη Δανία τα τραπέζια είναι μια συλλογική πράξη

Εδώ, το fællesspisning σημαίνει ότι τρως μαζί με άλλους. Μαγειρεύετε μαζί, καθαρίζετε μαζί, μοιράζεστε εκτός από το φαγητό και τον χρόνο σας.

Μπορεί να είναι σε μια σχολική αίθουσα, σε μια κοινότητα, μέσα σε μια γειτονιά. Το φαγητό γίνεται αφορμή για συντροφικότητα. Η παρέα χορταίνει πριν από το πιάτο.

Στην Ισπανία η ξεκούραση δεν είναι τεμπελιά, αλλά δικαίωμα

Η σιέστα δε σημαίνει απαραίτητα ότι η χώρα σταματά κάθε μεσημέρι, αλλά ότι η ξεκούραση δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να νιώθεις ενοχές.

Μπορεί να κοιμηθείς για λίγο ή μπορεί απλώς να ξαπλώσεις. Όπως και να ‘χει δίνεις στο σώμα σου χρόνο να ανακάμψει και θυμάσαι πως δεν είσαι απλά μια μηχανή.

Στην Ιταλία μετά το φαγητό έρχεται η βόλτα

La passeggiata είναι βόλτα και όχι workout. Βγαίνεις στους δρόμους μετά το φαγητό, περπατάς αργά, κοιτάζεις, μιλάς με τους γύρω σου.

Είναι ο τρόπος σου να είσαι μέρος της πόλης και όχι απλά κάτοικος της. Έτσι, η πέψη γίνεται και μέσα και έξω.

Στη Σουηδία το Σάββατο πάνε για καραμέλες

Στη σκανδιναβική χώρα, τα γλυκά έχουν τη δική τους μέρα. Το Σάββατο.

Περιμένεις, επιλέγεις, απολαμβάνεις. Ούτε υπερβολή, ούτε στέρηση. Απλά μια μικρή τελετουργία που δίνει αξία σε κάτι γλυκό – όχι μόνο στη γεύση του, αλλά στην προσμονή του.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ