Ο Jacob Elordi είναι αποκάλυψη στο Frankenstein του Guillermo del Toro

Ο Guillermo del Toro έχει αφιερώσει την κινηματογραφική του καριέρα στην αναζήτηση της συμπάθειας για τα τέρατα. Οι πιο γνωστές ιστορίες του ισορροπούν μεταξύ συμπόνιας και αιχμής. Κέρδισε άλλωστε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας για το Shape of Water, μία μελαγχολική, ματωμένη μπαλάντα για ένα υδρόβιο πλάσμα που ερωτεύεται μία γυναίκα. Και οι υπερηρωικές ταινίες του ακόμη επικεντρώνονται σε περιθωριακούς χαρακτήρες, όπως ο μισός άνθρωπος, μισός βαμπίρ Blade και ο δαιμονικός Hellboy, δύο απόβλητοι που ζουν στις σκιές της κοινωνίας. Το τελικό αποτέλεσμα του Frankenstein που στριμάρει τώρα στο Netflix, είναι μία πανέμορφη, γυαλιστερή παραγωγή με εντυπωσιακά σκηνικά, πολυτελή κοστούμια και τη βαθιά ενσυναίσθηση που διατρέχει ολόκληρη τη φιλμογραφία του del Toro. Τότε, γιατί μοιάζει τόσο αδρανές;

Φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του. Μελοδραματικό και βαθιά ρομαντικό, είναι μία ιστορία για πατέρες και γιους, εραστές και απόκληρους, για τους ανθρώπους ως τα αληθινά τέρατα. Τα εγκαταλελειμμένα πλάσματα αγωνίζονται να κατανοήσουν έναν βασανιστικό κόσμο που οι δημιουργοί τους, οι γονείς τους, δεν κατάλαβαν ποτέ πλήρως. Ο σκελετός της Shelley είναι εκεί, το δέρμα που τον ντύνει όμως είναι αποφασιστικά del Toro. Γεννήθηκε για να φτιάξει αυτή την ταινία.

Cr. Ken Woroner/Netflix © 2025. / Cr. Ken Woroner/Netflix © 2025.

Η ουσία της ιστορίας της παραμένει. Το πλοίο του καπετάνιου Anderson με προορισμό τον Βόρειο Πόλο έχει κολλήσει στον πάγο. Ο Anderson (Lars Mikkelsen) και οι άντρες του εντοπίζουν μια έκρηξη στο βάθος και στη συνέχεια έναν τραυματία να επιπλέει. Πρόκειται για τον Δρ Βίκτορ Frankenstein (Oscar Isaac), κοντά στον θάνατο για λίγο, ο οποίος θα τους αφηγηθεί τη ζωή του – μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία που μετατράπηκε σε εφιάλτη μετά τον θάνατο της μητέρας του κατά τη γέννηση του αδελφού του, William. Αποφάσισε, έτσι, να νικήσει το ανθρώπινο τέλος. Όταν έγινε γιατρός όμως, η επιδίωξη αυτή θα προκαλούσε τον σκανδαλισμό στο Βασιλικό Κολλέγιο Ιατρικής που θα τον έκανε παρία.

Γνώρισε όμως τον Harlander (Christoph Waltz), έναν έμπορο όπλων, του οποίου η όμορφη και αινιγματική ανιψιά, Elizabeth (Mia Goth), είναι αρραβωνιασμένη με τον πλέον ενήλικο William (Felix Kammerer). Ο Harlander προσφέρθηκε να χρηματοδοτήσει την έρευνα του Victor και έτσι, μια νύχτα, συνέβη το αδιανόητο. Ένα σώμα κατασκευασμένο από κομμάτια πτωμάτων που είχαν συλλεχθεί από πεδίο μάχης ζωντανεύει μέσα από μία τρομακτική ηλεκτρική καταιγίδα και το Πλάσμα που ενσαρκώνει υποδειγματικά ο Jacob Elordi έρχεται στον κόσμο. Είναι σαφώς κάτω από τόνους μακιγιάζ — σχεδόν όμορφος, αλλά απόκοσμος. Αρχικά πρέπει να κινείται σαν μωρό, μετά σαν ζώο, μετά σαν άντρας και μετά σαν απειλή. Είναι μία εξαιρετική ερμηνεία που αξίζει την προσοχή των βραβείων.

Καθώς τον παρακολουθούσα, ένιωσα την ανάγκη για μία απλούστερη, πιο λιτή διασκευή που θα έβαζε πραγματικά το Πλάσμα στο επίκεντρο. Ο del Toro, όπως και η Shelley, εστιάζει στον Frankenstein πριν μεταβεί κατά το δεύτερο μισό στην οπτική γωνία του Πλάσματος. Αν και αυτή η αλλαγή λειτουργεί στο βιβλίο – ένα επιστολικό μυθιστόρημα γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο – εδώ σημαίνει πως υπάρχει λιγότερος χρόνος ώστε να αναπτυχθεί η οπτική και των δύο χαρακτήρων.

Ούτε ο del Toro, ούτε ο Isaac δεν μπορούν να εξηγήσουν ακριβώς γιατί ο Frankenstein γίνεται ένας τόσο πια κακός, σε βαθμό να κλειδώσει το έργο της ζωής του σε ένα μπουντρούμι και να το αντιμετωπίζει τόσο φρικωδώς. Η γεύση που παίρνουμε από το παρελθόν του σε αναδρομές με τον αδυσώπητο πατέρα του (Charles Dance) ξεδιπλώνονται απλώς ως μία κομψή βιτρίνα. Η αφοσίωση του σκηνοθέτη να τιμήσει το έργο της Shelley, σε συνδυασμό με την τεράστια επένδυση της Netflix, δεν επιτρέπουν περαιτέρω πειραματισμό.

Cr. Ken Woroner/Netflix © 2025. / Cr. Ken Woroner/Netflix © 2025.

Ο del Toro σκεφτόταν κάποτε να χωρίσει την ιστορία σε δύο ταινίες, η καθεμία τους ειπωμένη από διαφορετική οπτική γωνία, τελικά όμως αποφάσισε να τις παρουσιάσει τη μία μετά την άλλη. Η αλλαγή σκυτάλης εν μέσω της ταινίας όμως μετριάζει το σοκ που προκαλεί η ευφράδεια του Πλάσματος στην αφήγηση του del Toro (ο χαρακτήρας δεν μπορούσε σχεδόν να μιλήσει στην ταινία τρόμου της Universal που οι περισσότεροι σκεφτόμαστε όταν φέρνουμε στο νου το Frankenstein).

Η δε fisheye κινηματογράφηση του διευθυντή φωτογραφίας Dan Laustsen κάνει όλως περιέργως το Frankenstein να μοιάζει μικρότερο, ενώ ο σκοπός είναι προφανώς το να χωρέσει όση περισσότερη εικόνα είναι δυνατόν σε κάθε καρέ. Η μπαρόκ μουσική του Alexandre Desplat από την άλλη πλευρά, αντισταθμίζει αυτό το μέγεθος με μεγαλοπρέπεια.

Η αφοσίωση του δημιουργού στο σινεμά πάντως είναι έκδηλη. Παραείναι ασφαλής εδώ, χωρίς κανένα δημιουργικό ρίσκο. Αν θέλει κανείς όμως ένα στιβαρό monster movie, ο del Toro διατηρεί ζωντανή την ουσία του και μαζί την ψυχή του κινηματογράφου. Η φωνή του Πλάσματός του λέει αυτό που εκατομμύρια φοβισμένα παιδιά και καταπιεσμένοι ενήλικες δεν μπορούν να πουν – ότι γνωρίσαμε τη μοναξιά όταν χρειαζόμασταν αγάπη.

Το Frankenstein στριμάρει στο Netflix.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.