Γιώργος Μπαρτζώκας, ο θρίαμβος του ανθρώπου πάνω από αυτόν του προπονητή
Ο coach B επιβραβεύτηκε για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν με το βραβείο του προπονητή της χρονιάς, όμως όσα μάς αφήνει ο άνθρωπος Μπαρτζώκας σαν παρακαταθήκη είναι σπουδαιότερα από οποιοδήποτε βραβείο.
- 15 ΜΑΙ 2023
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο καλύτερος προπονητής αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Το υπέροχο, ομαδικό και απόλυτα σύγχρονο μπάσκετ που αποδίδει στο παρκέ ο δικός του Ολυμπιακός, επιβραβεύτηκε με δεύτερη συνεχόμενη πρόκριση σε ένα Final Four και ο ίδιος με την back to back κατάκτηση του βραβείου του προπονητή της χρονιάς.
Απόλυτα δίκαια και τα δύο, κατακτήσεις που μόνο κάποιος εμπαθής θα επιχειρούσε να αποδομήσει ή να αμφισβητήσει με παιδικά επιχειρήματα τύπου «ναι αλλά δεν είναι ψύχραιμος», λες και μιλάμε για ρομπότ και όχι ανθρώπους σε συνθήκες που το αίμα βράζει και η αδρεναλίνη περισσεύει. Παρ’ όλα αυτά, το βασικό στοιχείο στην ιστορία που γράφει ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν αφορά στην προπονητική του ικανότητα, αλλά στην προσωπική του δικαίωση.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν έφυγε με τον καλύτερο τρόπο από την ομάδα που αγαπάει από μικρό παιδί. Έζησε για λίγο το όνειρο και μετά του το πήραν πίσω απότομα και βίαια, όπως συμβαίνει δυστυχώς πολύ συχνά στην Ελλάδα. Συνέχισε την εξαιρετική του καριέρα μακριά από την Ελλάδα, όμως στην καρδιά του είχε πάντα αυτό το αγκάθι. Καθώς τα χρόνια πέρασαν, ακόμη και ο τελευταίος αμφισβητίας του κατάλαβε ότι ο coach B δεν έπρεπε να φύγει ποτέ από το ΣΕΦ.
Τα πνεύματα ηρέμησαν, οι συνθήκες ωρίμασαν, το ίδιο και ο κόουτς και τον χειμώνα του 2020, λίγο πριν αρχίσει η καραντίνα για τον κορονοϊό, επέστρεψε για να βγάλει τον Ολυμπιακό από μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
3 χρόνια αργότερα, δεν υπάρχει κανείς στον οργανισμό που να μην πίνει νερό στο όνομά του, η λατρεία για το πρόσωπό του είναι καθολική και κανείς δεν τολμά ή θέλει να φανταστεί το μέλλον της ομάδας χωρίς αυτόν στον πάγκο.
Κι αυτό, στη χώρα που ζούμε, της εύκολης ισοπέδωσης και της αιώνιας αμφισβήτησης, είναι μια πολύ σημαντική κατάκτηση, πιο σπουδαία και δύσκολη από οποιονδήποτε ατομικό ή ομαδικό τίτλο. Λίγες ημέρες πριν την πρόκληση ενός ακόμη Final Four στο Κάουνας, ο προπονητής Γιώργος Μπαρτζώκας είναι σίγουρα δικαιωμένος.
Ακόμη πιο δικαιωμένος όμως, πρέπει να αισθάνεται ο άνθρωπος Γιώργος Μπαρτζώκας, ο οποίος στη δεύτερη θητεία του στην αγαπημένη του ομάδα, βιώνει επιτέλους την καθολική αναγνώριση και τη λατρεία από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Και για έναν αληθινά σπουδαίο και σπάνιο άνθρωπο, του οποίου κάθε δήλωση και συνέντευξη αποτελεί κι ένα μάθημα ζωής, η παραπάνω κατάκτηση μοιάζει σαν μια ιστορική επανόρθωση, ένα λάθος που συμβαίνει πολλές φορές σε ιστορίες μεγάλης αγάπης και πάθους, αλλά στο τέλος ξεπερνιέται, γιατί η αγάπη είναι τόσο μεγάλη και αμφίδρομη που ο ένας δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τον άλλο.
Για τον μπασκετικό Ολυμπιακό, είναι ευλογία που έχει στον πάγκο του έναν τόσο ικανό και σύγχρονο κόουτς, που αγαπάει κιόλας την ομάδα. Τόσο για τον σύλλογο όμως, όσο και για όλους εμάς που παρατηρούμε απ’ έξω, είναι ευλογία που στον πάγκο μιας ελληνικής ομάδας και στην τοξική καθημερινότητα του ελληνικού αθλητισμού, υπάρχει ένας άνθρωπος σαν τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
