Μετά ΤΟ γκολ με την Πόρτο, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος πήγε με τον πατέρα του στην Ομόνοια για να πάρουν το Φως
Λίγες ώρες πριν την αποψινή πρεμιέρα του Ολυμπιακού στο Champions League, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος διηγείται στο OneMan όλα όσα ακολούθησαν μετά την τολμηρή του απόφαση να σουτάρει από τα σαράντα μέτρα, κόντρα στην Πόρτο. Ήταν 19 Σεπτεμβρίου 1997, λίγο μετά τις 10 το βράδυ.
- 17 ΣΕΠ 2025
Oι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είχαν περισσότερη προσμονή για να τελειώσει το καλοκαίρι του 1997, παρά για να’ ρθει. Χαλάλι τα μπάνια, οι ταβέρνες και τα αυγουστιάτικα δειλινά. Στο ημερολόγιο τους, είχαν κυκλώσει τα μέσα Σεπτέμβρη. Εκείνο το φθινόπωρο, η αγαπημένη τους ομάδα θα έπαιζε για πρώτη φορά στο Champions League.
Περίμεναν αρκετά χρόνια για αυτή τη βραδιά. Από τα προάστια κι απ’ τα γύρω χωριά, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ο μήνας είχε 19 και επιτέλους ξημέρωνε αυτή η Τετάρτη. Τα μεροκάματα κυλούσαν αργά, δεν περνούσε η ώρα. Στην κορυφή των charts φιγουράρει το “Something About the Way You Look Tonight” του Elton John. Στην Αθήνα, ένα παιδί 23 χρονών, είχε όντως κάτι ξεχωριστό πάνω του εκείνη τη νύχτα.
Στα μαύρα του Puma, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος είχε πάνω αστερόσκονη. Και στα πρώτα έξι λεπτά του Ολυμπιακού στα αστέρια, συνέβη κάτι μαγικό. «Τους είδε πολύ ωραία ο Ίβιτς. Το σουτ του Γιαννακόπουλου από μακριά…», μεταδίδει ο Βερνίκος. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία και την ξέρετε.
Με αφορμή την αποψινή πρεμιέρα του Ολυμπιακού κόντρα στην Πάφο, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος διηγείται στο OneMan όλα όσα ακολούθησαν μετά την απόφαση του να μην πασάρει στον Γεωργάτο που έφευγε δίπλα μόνος του και να σουτάρει από τα σαράντα μέτρα. Πήρε το ρίσκο και δικαιώθηκε, σκοράροντας όχι μόνο το πρώτο αλλά και το ομορφότερο γκολ στην ιστορία των ερυθρόλευκων στην κορυφαία διασυλλογική ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Συντονιζόμαστε λοιπόν στη δική του συχνότητα, χωρίς αχρείαστες δημοσιογραφικές παρεμβολές. Ήταν 19 Σεπτεμβρίου 1997, λίγο μετά τις 10 το βράδυ.
«Αν υπήρχε Instagram, την επόμενη μέρα θα είχα εκατοντάδες χιλιάδες followers»
EUROKINISSI
«Αυτό που θυμάμαι εγώ είναι ότι γίνεσαι ένα με τον κόσμο. Έπεσε το γήπεδο. Όταν είσαι και πιτσιρικάς, 22 στα 23 και με μια δική σου στιγμή γίνεσαι ένα με 75-80 χιλιάδες στο Ολυμπιακό Στάδιο, εκατομμύρια από το σπίτι, εντός και εκτός Ελλάδας, είναι πραγματικά ανατριχιαστικό. Μόνο που το σκέφτεσαι να συμβαίνει κάτι τέτοιο, σε μια δική σου προσωπική στιγμή είναι ασύλληπτο, δεν περιγράφεται. Κάποια πράγματα δεν περιγράφονται, μπορείς μόνο να φανταστείς.
Βλέπω τώρα τις εικόνες, βλέπεις το πρόσωπό σου και λες κοίτα πώς ήμουν, το άγουρο της ηλικίας, ο παρορμητισμός, σου δίνει φτερά, όχι μόνο για το ματς, αλλά για να πετάξεις, να προσπαθήσεις, να γίνεις καλύτερος, ευλογείς τον Θεό που σε βοήθησε να ασχοληθείς με το χόμπι σου.
Είναι και ο χαρακτήρας μου που πάντα πατούσα, πατάω και θα πατάω στη γη, προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε γίνει αλλά οφείλεις να συνεχίσεις, να κρατήσεις το σκορ, στον ίδιο ρυθμό. Αλλά σίγουρα, είσαι σε τρομερή ψυχολογία, σου δίνει τρομερή αυτοπεποίθηση.
Την επόμενη μέρα, αν υπήρχε Instagram θα είχα εκατοντάδες χιλιάδες followers, αληθινούς, όχι ρομπότ. Έβαλα το γκολ σε λάθος εποχή. Μόνο οι φίλαθλοι του γηπέδου θα ήταν 75 χιλιάδες».
«Περιμέναμε δύο το πρωί στην Ομόνοια με τον πατέρα μου για να πάρουμε το Φως»
«Είναι η εποχή της εφημερίδας, έχουμε γυρίσει, το παιχνίδι τελειώνει 12 τα μεσάνυχτα, και όπως θυμούνται οι παλιοί μετά τις 12:30-1 έβγαιναν οι εφημερίδες στην Ομόνοια. Μέχρι να πάμε σπίτι είχε πάει 1:15, μου λέει ο πατέρας μου πάμε να πάρουμε το Φως. Είχαμε πάει ξημερώματα στην Ομόνοια να πάρουμε το Φως. Η πρώτη παρτίδα είχε εξαντληθεί, έβγαλε και δεύτερη παρτίδα, περιμέναμε δύο το πρωί στην Ομόνοια, κρατούσαμε τα αποκόμματα, πολύ ωραίες αναμνήσεις, έβλεπα το πρόσωπό μου στο πρωτοσέλιδο, ο πατέρας μου το είχε για καμάρι.
Δεν την έχω κορνιζάρει κάπου, πρέπει να αφιερώσω λίγο χρόνο, θέλω να κάνω ένα μικρό μουσείο, έχω και διάφορα κειμήλια».
«Παίρνεις μια απόφαση μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου»
«Είναι τρελό γκολ, είναι πολύ δυνατό, το ίδιο θα έλεγα αν το έβαζε και άλλος. Ένα ανάλογο είχε βάλει και ο Καραγκούνης, και ο Πατσατζόγλου. Θέλει και λίγο ποδοσφαιρικό θράσος, αντί να πασάρω κάνω αυτή την ενέργεια και σουτάρω. Είναι το ένστικτο της στιγμής, το πόσο ωραία έχει γκελάρει η μπάλα και είναι έτοιμη να τη στείλεις. Παίρνεις μια απόφαση μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Γίνεσαι ένα με τον κόσμο. Την αγάπη από τότε την εισπράττω ακόμα και σήμερα, είναι ανεκτίμητη.
Είχα πάει στο μουσείο πριν ένα διάστημα για να δω την πολύ ωραία δουλειά που έχει γίνει, βλέπω έναν μπαμπά με τον γιο του με κασκόλ, ο μπαμπάς να μου λέει ήμουν μέσα στο ΟΑΚΑ και λέει στον γιο του, “βλέπεις τον κύριο δίπλα, έλα να δεις τι έκανε”, και πάμε όλοι μαζί και γυρίζει και με κοιτάζει, δε μου δίνει σημασία. Μετά κατάλαβε ποιος είμαι, δε με ήξερε. Σου φεύγουν τα ζουμιά.
Έχει μέσα στο μουσείο έναν τομέα που σου βγάζει τους παίκτες σε κλιπάκια, τι έχει κάνει, ποιος είναι, συμμετοχές, γκολ, τίτλους. Όταν βγήκε το δικό μου, του λέει ο μπαμπάς, “να το αυτός είναι”. Αυτό μένει.
Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. Τι μπορεί να κάνει ένα γκολ ε; Έχω ακούσει μια ιστορία που έλεγε ο Δέλλας που έσωσε τη ζωή ενός ανθρώπου. Ήταν ένας τύπος στα πρόθυρα αυτοκτονίας, έπαιζε στο τρανζίστορ μέσα το ματς με την Τσεχία, ακούει το γκολ του Δέλλα ενώ είναι στο μπαλκόνι και άλλαξε γνώμη. Σώθηκε ένας άνθρωπος. Όταν ακούς κάτι τέτοια, τι να σου πει το γκολ με την Πόρτο;».
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
