Visionhaus/Getty Images/Ideal Image
WIMBLEDON

Μια φράση του Novak Djokovic αρκούσε για να περιγράψει το μεγαλείο του Carlos Alcaraz

Για 4 ώρες και 43 λεπτά οι δύο μονομάχοι χόρευαν ανάμεσα στον «θρίαμβο και την αποτυχία» όπως αναφέρεται στην επιγραφή του Centre Court του Wimbledon. Μέχρι που ο καλύτερος τενίστας του κόσμου (κατά τον Novak Djokovic) κέρδισε.

Ο Carlos Alcaraz τα κατάφερε. Ο Ισπανός τενίστας κέρδισε τον Novak Djokovic στον τελικό του Wimbledon και παρέμεινε στο Νο.1 της Παγκόσμιας Κατάταξης, κατακτώντας παράλληλα το δεύτερό του Grand Slam. Για να φτάσει στο τελικό 3-2 ο Ισπανός «Βασιλιάς» του Λονδίνου χρειάστηκε να σπάσει μια σειρά από ρεκόρ και φυσικά να αποδώσει το τέλειο τένις για να επικρατήσει του Nole.

Ο Σέρβος τενίστας τον αποθέωσε στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι, με λόγια που δεν έχει πει για κανέναν άλλον στο παρελθόν. Και πώς θα μπορούσε να κάνει αλλιώς; Προτού αναφέρουμε τα όσα τρομερά είπε ο Djokovic για το επίπεδο του αντιπάλου του, ας δούμε πόσα ρεκόρ του Σέρβου διέλυσε ο Alcaraz με τη χθεσινή του εμφάνιση.

  • O Novak Djokovic ηττήθηκε για τελευταία φορά στο Wimbledon, το μακρινό 2017. Έκτοτε μετρούσε 34 συνεχόμενες νίκες και 4 σερί κατακτήσεις.
  • Αυτή ήταν η 4η ήττα στους τελευταίους 16 τελικούς Grand Slam που έπαιξε ο Novak Djokovic και η πρώτη από το 2021.
  • Έχοντας χάσει το περυσινό US Open λόγω της άρνησής του στο εμβόλιο της COVID, ο Djokovic είχε κερδίσει τα υπόλοιπα 3 Grand Slam. Αυτό σημαίνει ότι έτρεχε ένα σερί 27 συνεχόμενων νικών σε Grand Slam, το οποίο έσπασε χθες.
  • Για να καταφέρει ο Alcaraz να κερδίσει, έπρεπε να κατακτήσει το δεύτερο σετ. Όταν αυτό έφτασε στο 13ο game, στο Tie Break, όλοι πίστεψαν ότι εύκολα ή δύσκολα ο Djokovic θα το έπαιρνε. Ο Σέρβος μετρούσε 14 συνεχόμενες νίκες σε tiebreaks, μέχρι που ο Ισπανός κατέκτησε το κρισιμότερο.
  • Ήταν η πρώτη ήττα του Djokovic σε τελικό Wimbledon από το 2013. Μόνο δύο άνθρωποι έχουν καταφέρει να τον κερδίσουν σε τελικό στο Λονδίνο. Ο Andy Murray και ο Carlos Alcaraz.
  • Ήταν η δεύτερη φορά που ο Djokovic χάνει το πέμπτο σετ του τελικού ενός Grand Slam. Η πρώτη ήταν το μακρινό 2012 από τον Andy Murray στο US Open.

Ο τελικός του Wimbledon ήταν γεμάτος ένταση και για τους δύο παίκτες. Στο 3ο σετ παίχθηκε ένα από τα σπουδαιότερα games στη σύγχρονη ιστορία του τένις με τους δύο αντιπάλους να χρειάζονται 26 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα για να λύσουν τις διαφορές τους.

Για τους λάτρεις της στατιστικής ο Alcaraz χρειάστηκε για να κάνει το break, 10 λεπτά λιγότερα από όσα ήθελε ο William Renshaw το 1881 για να κερδίσει ολόκληρο τον τελικό. Ήταν το σημείο που φάνηκε ότι ένα μήνα μετά τις κράμπες που υπέστη στον ημιτελικό του Roland Garros, ήταν έτοιμος για την πρόκληση.

Γνωρίζοντας το background, κατανοείς τη μεγαλειώδη επικράτηση του Alcaraz

Ο τελικός και η πνευματική νίκη του Alcaraz θα πρέπει να διδάσκεται μαζί με εκείνο τον ημιτελικό. Ο Carlitos είχε ηττηθεί με 3-1 σετ και από τις αρχές του τρίτου φαινόταν ανήμπορος να ακολουθήσει τον ρυθμό του Djokovic. Κέρδισε μόλις 2 από τα 14 τελευταία games και ταλαιπωρούνταν από κράμπες σε όλο του το κορμί. Αμέσως μετά τον αγώνα δήλωνε:

«Ειλικρινά ήταν απογοητευτικό. Το να φτάνεις σε ένα τέτοιο ματς και από το τελείωμα του δεύτερου σετ να έχεις κράμπες είναι απογοητευτικό. Ξέρουμε όμως ότι συμβαίνει αυτό. Τα πρώτα δύο σετ ήταν δυνατά και άρχισα να έχω κράμπες στο χέρι μου. Στο τρίτο σετ άρχισα να έχω κράμπες σε όλο μου το σώμα, ήταν δύσκολο να κουνηθώ. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίζεις τον Novak, ξέρετε. Είναι θρύλος του αθλήματος και αν κάποιος πει ότι μπαίνει στο court να τον αντιμετωπίσει χωρίς νευρικότητα, λέει ψέματα. Σίγουρα έχεις άγχος έτσι κι αλλιώς όταν παίζεις έναν ημιτελικό σλαμ, αλλά είναι ακόμα περισσότερο αν έχεις απέναντί σου τον Novak».

Στον τελικό του Wimbledon ο 20χρονος έπρεπε να αγωνιστεί κουβαλώντας όλο αυτό το βάρος. Αν έχανε ξανά, όλοι θα άρχιζαν να μιλάνε για πνευματική αδυναμία και για ψυχολογικό αβαντάζ του Σέρβου. Άλλωστε ο Djokovic φημίζεται για την πνευματική σκληρότητά του. Ε, λοιπόν ο Ισπανός βγήκε έξω, κοίταξε κατάματα την επιγραφή στο Centre Court του Wimbledon και έγραψε ιστορία.

Το quote από το ποίημα του Rudyard Kipling, “If” που αναγράφεται στο ιστορικό γήπεδο αναφέρει: «Αν μπορείς να συναντηθείς με τον θρίαμβο και την καταστροφή, να μπορείς να συμπεριφερθείς σε αυτούς τους δύο απατεώνες με τον ίδιο τρόπο». Έτσι ακριβώς έκαναν και οι δύο αθλητές το απόγευμα της 16ης Ιουλίου. Χόρευαν με τα λευκά τους ανάμεσα στον θρίαμβο και την καταστροφή για 4 ώρες και 43 λεπτά και ο ισχυρότερος επικράτησε.

Μόνο που αυτήν τη φορά ο ισχυρότερος δεν ήταν ο Novak Djokovic. Ο άνδρας με τα περισσότερα Grand Slam στην ιστορία ηττήθηκε και οι δηλώσεις του αμέσως μετά το φινάλε του αγώνα λένε πολλά περισσότερα από όσα περιμέναμε. Σηματοδοτούν την αλλαγή σκυτάλης. Την τελετή παράδοσης – παραλαβής ή με πιο βρετανικούς όρους την εκθρόνιση του παλιού Βασιλιά και την ενθρόνιση του νέου.

Η πρωτοφανής αποθέωση του Novak Djokovic για τον Carlos Alcaraz

Ο Σέρβος μπορεί να διέλυσε τη ρακέτα του από τα νεύρα του και να δέχθηκε τα εκνευριστικά βρετανικά γιουχαΐσματα και μετά τον αγώνα να ξέσπασε σε λυγμούς, όμως αμέσως μετά φόρεσε το χαμόγελο του Joker και ήταν έτοιμος για τον λόγο του. Τα όσα δήλωσε για τον Carlos Alcaraz στη συνέντευξη τύπου ωστόσο ήταν λόγια που δεν είχε ξαναπεί.

«Τους τελευταίους 12 μήνες ο κόσμος λέει ότι το παιχνίδι του (Carlos Alcaraz) έχει στοιχεία από τον Roger, τον Rafa και εμένα. Θα συμφωνήσω σε αυτό. Νομίζω ότι έχει τα καλύτερα από τους τρεις κόσμους. Έχει αυτή την πνευματική δύναμη και πραγματική ωριμότητα για κάποιον που είναι μόνο 20 ετών. Είναι εντυπωσιακό. Έχει τη νοοτροπία του ισπανικού ταύρου σε ανταγωνιστικότητα, το μαχητικό πνεύμα και τη φανταστική άμυνα που έχουμε δει στον Rafa όλα αυτά τα χρόνια. Έχει κάποια ωραία sliding backhands, έχει ομοιότητες με τα δικά μου backhands. Backhands με τα δύο χέρια, άμυνα, ικανότητα να προσαρμόζεται. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη δύναμή μου για πολλά χρόνια. Έχει και αυτό.

Δεν έχω παίξει με άλλον παίκτη σαν αυτόν, για να είμαι ειλικρινής. Ο Roger και ο Rafa έχουν τα δικά τους δυνατά και αδύναμα σημεία. Ο Carlos είναι ολοκληρωμένος παίκτης. Φοβερή ικανότητα να προσαρμόζεται, που νομίζω ότι είναι κλειδί για τη διάρκεια και την επιτυχημένη καριέρα σε όλες τις επιφάνειες. Με εξέπληξε, εξέπληξε τους πάντες με το πόσο γρήγορα προσαρμόστηκε φέτος στο γρασίδι. Δεν είχε πάρει πολλές νίκες τα δύο χρόνια που έπαιξε, προερχόμενος από χώμα, έχοντας αυτό το στυλ παιχνιδιού. Το Queen’s τον βοήθησε πολύ. Έφτασε κοντά στο να χάσει το πρώτο ματς εκεί, αλλά μετά κέρδισε μομέντουμ και πέτυχε περισσότερες νίκες κόντρα σε καλούς παίκτες. Δεν περίμενα να παίξει τόσο καλά στο χορτάρι, αλλά απέδειξε ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, χωρίς αμφιβολία».

Μετά τον ημιτελικό ο Djokovic δήλωνε υπερήφανα ότι τα 36 είναι τα νέα 26 και αν το καλοσκεφτείς ο Nole στα 26 του πιθανότατα δεν ήταν καν τόσο καλός όσο σήμερα. Απέναντι του χθες είχε ωστόσο τον ίδιο του τον εαυτό. Έναν τενίστα χωρίς αδύνατα σημεία, που έμενε όρθιος μετά από κάθε χτύπημα. Δεν το έβαλε κάτω μετά το επιβλητικό πρώτο σετ, τον κέρδισε σε tie break, του πήρε game 27 λεπτών και τον κέρδισε στα 5 σετ την ώρα που έβγαλε τα πιο εμπνευσμένα του χτυπήματα στο πιο κρίσιμο σημείο. «Ο Βασιλιάς πέθανε. Ζήτω ο νέος Βασιλιάς».