©2021/John Sibley/Pool Photo via AP
EURO2020

Ο Jorginho έγινε ποδοσφαιριστής γιατί αυτό ήθελε η μητέρα του

Η Maria Tereza του έμαθε το ποδόσφαιρο. Αυτή του απαγόρευσε και να γυρίσει στη Βραζιλία, όταν ένιωθε πως δεν αντέχει άλλο στην Ιταλία.

H Iταλία πάτησε στην κορυφή της ποδοσφαιρικής Ευρώπης, για πρώτη φορά μετά το 1968. Η Αγγλία παρέμεινε στο μηδέν. Και ο Gianluigi Donnarumma θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος για τον οποίον θα διάβαζες εδώ -χάριν των δυο πέναλτι που απέκρουσε στη διαδικασία που έκρινε τον κυρίαρχο του Εuro 2020-, αλλά τον έφαγε στο νήμα, αυτός που ακολουθεί.

Όχι αυτός που είναι κάτω (Jack Grealish). Εκείνος που στέκει όρθιος.

Ο Jorge Luiz Frello Filho, ευρύτερα γνωστός ως Jorginho κυκλοφορεί στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, ως εκ των καλύτερων -αν όχι ο καλύτερος- μέσος. Δηλαδή, της θέσης που οι γείτονες αποκαλούν regista. Μεταφράζεται ως σκηνοθέτης και διευθυντής. Διάλεξε και πάρε. Το θέμα είναι πως ο 29χρονος θα είχε παρατήσει το ποδόσφαιρο από όταν ήταν έφηβος, αν δεν ήταν η μητέρα του να τον πείσει πως θα ήταν λάθος να αφήσει τον οποιονδήποτε να του στερήσει το όνειρο. Μια στιγμή, να σου εξηγήσω.

Όταν έπαιζε στην Hellas Verona, ο τότε ατζέντης του, τον έκλεβε. Έτρωγε τα δικά του χρήματα. Η απογοήτευση του ήταν τέτοια που δεν ήθελε να ξαναδεί μπροστά του ασπρόμαυρη μπάλα. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν να επιστρέψει στη Βραζιλία. Έπειτα από ένα τηλεφώνημα με τη μητέρα του, Maria Tereza δεν το κούνησε ρούπι.

«Η μητέρα μου ήταν εκείνη που με πίεζε κάθε μέρα, να κάνουμε προπονήσεις. Που δεν σταματούσε, αν δεν την ακολουθούσα. Ήταν εκείνη που με διόρθωνε, που πέρασε μαζί μου ατελείωτες ώρες στις παραλίες όπου κάναμε τις προπονήσεις».

Η μητέρα του ήταν παίκτρια ποδοσφαίρου που έληξε την καριέρα της, όταν έμεινε έγκυος στον Jorginho. Είχε υποσχεθεί στον εαυτό της, πως αν το παιδί της είναι αγόρι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να του μεταδώσει το πάθος της για το σπορ. Ήταν εκείνη που του αγόρασε την πρώτη μπάλα και τα πρώτα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Ήταν εκείνη που του δίδαξε τα βασικά του σπορ.

Για αυτούς τους λόγους, δεν σταματάει να βλέπει το video που ακολουθεί -και έχει αποθηκευμένο στο κινητό του.

«Το βλέπω πριν τα παιχνίδια, γιατί μου δίνει δύναμη. Μπορείτε να δείτε στην έκφραση της όσα περάσαμε. Δεν ήταν εύκολα. Η ιστορία μου, η καριέρα μου είχε πολλές δυσκολίες. Εκείνη όμως, ήταν πάντα δίπλα μου. Όταν βλέπω το video αυτό θυμάμαι τα πάντα και πώς ήταν ένα όνειρο να βρεθώ εδώ όπου είμαι σήμερα. Ναι, ζω το όνειρο μου. Αλλά δεν είναι μόνο δικό μου. Είναι και αυτό της μητέρας μου, της αδελφής μου και του πατέρα μου. Όλων όσων με αγαπούν και είναι στη ζωή μου. Για αυτό είμαι τόσο αφοσιωμένος σε αυτό».

Στην επίσημη ιστοσελίδα της Chelsea είχε πει τον Ιούνιο του 2019 πως είχε συστηθεί με το ποδόσφαιρο στην έκδοση της σάλας, σε σύλλογο που ήταν στη γειτονιά του. «Ήμουν 4 χρόνων και με έβαλαν στην ομάδα κάτω των 6 ετών, αφότου ο πατέρας μου έπεισε τον προπονητή να κάνει μια παραχώρηση για εμένα -βάσει κανονισμών, έπρεπε να επιστρέψω ένα χρόνο αργότερα. Ο κόουτς συμφώνησε να αγωνιστώ σε ένα ματς. Με το τέλος του, μου είπε πως πρέπει να παίζω κάθε εβδομάδα».

Αυτόν τον τύπο τον βλέπει ακόμα, κάθε φορά που πηγαίνει στη χώρα του. «Από εκείνη τη στιγμή, δεν μπορούσα να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς το ποδόσφαιρο. Πάντα έκανα ό,τι μου έλεγαν οι προπονητές. Πότε συνειδητοποίησα πως είμαι καλός; Από την αρχή. Βλέπεις, ξεχώριζα ενώ έπαιζα με μεγαλύτερους μου».

Ένα χρόνο αργότερα, μετέφερε το ταλέντο του στα γήπεδα κανονικών διαστάσεων. Εκεί τον είδαν «κατάσκοποι» και τον κάλεσαν σε ομάδα που ήταν στα 200 χιλιόμετρα απόσταση από το σπίτι του. «Πέρασα εκεί μια διετία. Εκεί μου είπαν και ότι ήμουν αρκετά καλός για να πάω στην Ιταλία». Αυτό έγινε όταν ήταν 15 χρόνων. Έζησε σε ένα μοναστήρι «σε δωμάτιο, όπου μέναμε έξι παιδιά. Οι μοναχοί μας φέρθηκαν εξαιρετικά στον ενάμιση χρόνο που περάσαμε εκεί. Μας φρόντιζαν, ενώ το φαγητό που μας έδιναν ήταν απίστευτο».

Το πρώτο δοκιμαστικό το έκανε στην Hellas Verona. Εκεί κι έκλεισε. «Όλα ήταν νέα για εμένα. Ήταν ένα σοκ. Σύντομα μπήκα σε ρουτίνα (προπόνηση, σχολείο, μοναστήρι, σχολείο, προπόνηση) που ακολούθησα για 18 μήνες. Έπαιρνα 20 ευρώ την εβδομάδα, οπότε δεν μπορούσα να κάνω και πολλά άλλα. Δεν μπορούσα εν τω μεταξύ, να παίξω σε ματς γιατί δεν είχε έλθει η άδεια από τη Βραζιλία».

Μέχρι να έλθει, είχε κατακτήσει τον τρόπο που παίζεται το ποδόσφαιρο στην Ιταλία «και είναι διαφορετικός, πιο σκληρός από εκείνον της Βραζιλίας». Mε την άδεια πρόχειρη, έγινε παίκτης της Berretti, γιατί η Verona δεν είχε ομάδα εφήβων. Συστήθηκε με το ιταλικό ποδόσφαιρο στην Serie C1. Είχε την τύχη να έχει για συμπαίκτη έναν άλλον Βραζιλιάνο, τον Rafael -έπαιζε τέρμα. «Σε μια από τις συζητήσεις μας, του είπα πως έπαιρνα 20 ευρώ την εβδομάδα.

Με ενημέρωσε ότι κάτι δεν γινόταν σωστά. Αποδείχθηκε πως ο ατζέντης μου έπαιρνε τα χρήματα μου. Ένιωσα συντετριμμένος. Πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου. Έκλαιγα σαν μωρό, όπως της έλεγα ότι θέλω να επιστρέψω στη Βραζιλία. Πως δεν θέλω να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο. Μου είπε “ούτε να το σκέφτεσαι. Είσαι πολύ κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου σου. Δεν σου επιτρέπω να γυρίσεις. Πρέπει να μείνεις και να νικήσεις”».

Παρεμπιπτόντως, είχε δυο εθνικότητες -ο προπάππους του ήταν Ιταλός. Άρα μπορούσε να παίξει και στην εθνική της Βραζιλίας, όπως και σε αυτήν της Ιταλίας. Οι ατζούρι τον κάλεσαν πρώτοι, το 2012, για την U21. Είχε το δικαίωμα αλλαγής. Το 2014 είπε πως δεν θα την κάνει.

Αυτό και έκανε. Σύντομα τον ζήτησε ως δανεικό η Sambonifacese, ομάδα της Serie C2. Στο τέλος της σεζόν, η Verona είχε ανέβει στη Serie B. «Όταν γύρισα, ο κόουτς Mandorlini μου είπε πως δεν με χρειάζεται. Με υπερασπίστηκε ένας εκ των διοικούντων. Αυτός με κράτησε». Ο προπονητής του όμως, δεν τον χρησιμοποιούσε. «Σκέφτηκα πως θα έφευγα στο μεταγραφικό παράθυρο του Ιανουαρίου. Λίγο νωρίτερα, η πρώτη επιλογή για τη θέση μου τραυματίστηκε. Η δεύτερη ήταν επίσης, τραυματίας. Ο κόουτς δεν είχε άλλη επιλογή από το να με βάλει να παίξω».

Το Γενάρη του 2014 μετακόμισε στη Napoli που πήρε μέρος του για 4 1/2 χρόνια -ένα μέρος κράτησε και η Verona. Στις 12/2 του 2015 ήταν αυτός που γύρισε το ματς με τη Roma και έστειλε την παρέα του στον τελικό του Coppa Italia. Από το Μάιο έγινε βασικός και όταν εμφανίστηκε στην πόλη ο Mauricio Sarri όλα ήταν πια, στη θέση τους για να γίνει αυτός που είναι σήμερα. Τον Ιούλιο του 2018 διάλεξε την Chelsea εκ των ομάδων που ενδιαφέρθηκαν να τον κάνουν δικό τους. Ο λόγος ήταν ο Sarri -ανακοινώθηκε τη μέρα που ανακοινώθηκε και ο Jorginho, ο οποίος έλαβε το ποσό των 58.5 εκατομμυρίων ευρώ.

Το 2017 τελείωσε ο γάμος του με τη Natalia Leteri. Είχε κρατήσει δυο χρόνια. Συνολικά, η σχέση τους διήρκεσε μια δεκαετία, διάστημα στο οποίο το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά -Vitor, Alicia, Bellinha. Λίγους μήνες μετά τα μαντάτα για το διαζύγιο, έγινε γνωστή η σχέση του με τη μουσικό Catherine Harding. To καλλιτεχνικό της όνομα είναι Cat Cavelli. Ανήμερα της ημέρας της μητέρας ανακοίνωσε πως περιμένει το δεύτερο παιδί της -το πρώτο με τον Jorginho, καθώς προηγήθηκε μια κόρη που είχε αποκτήσει με τον Jude Law.

Ο Jax γεννήθηκε στις 27/8. Στο Euro η Catherine προφανώς και ήταν στις εξέδρες να στηρίξει τον άνθρωπο της. Να πούμε εδώ πως η Catherine έχει γεννηθεί στην Αγγλία. Οπότε καταλαβαίνεις τι άκουσε -για την ακρίβεια, τι της έγραψαν στα posts που έκανε στα social media με τη σημαία της Ιταλίας και στα οποία εμφανιζόταν η ίδια ή τα παιδιά της.

Αφότου φέτος έγινε πρωταθλητής Ευρώπης, σε συλλογικό επίπεδο (με την κατάκτηση του UEFA Champions League) είχε μόλις λίγες ημέρες στη διάθεση του να πάρει μια ανάσα, πριν εμφανιστεί ενώπιον του Roberto Mancini, στην προετοιμασία της Ιταλίας. Δεν πήγε κάπου διακοπές. Έμεινε στο Λονδίνο, όπου κοιμόταν, έτρωγε και ξανακοιμόταν και ξαναέτρωγε. Όταν πήγε στην εθνική ήταν «φρέσκος σαν τριαντάφυλλο». Αυτό είχε γράψει η Gazzetta dello Sport αυτό είδαν και όσοι παρακολούθησαν το Euro 2020.