Τα φαβορί, ο Μπελινέλι κι η Ελλάδα: To Ευρωμπάσκετ ως τώρα

Είδαμε το αντίο του Νοβίτσκι, το ρεκόρ του Πάρκερ, του ‘σουτάρετε κι ό,τι κάτσει’ Ιταλούς, τους αυτοκτονικούς Ρώσους και μια στιβαρή Εθνική Ελλάδας. Αλλά και πολλά άλλα. Από μια πυκνή και γεμάτη συγκινήσεις και υποσχέσεις πρώτη φάση του φετινού Ευρωμπάσκετ, τέσσερις δημοσιογράφοι του ΟΝΕΜΑΝ ξεχωρίζουν πρόσωπα και ομάδες, καθώς και προβλέψεις για τη συνέχεια της διοργάνωσης.

O παίκτης που αγάπησα στην πρώτη φάση

Ντανίλο Γκαλινάρι. 33 πόντοι ενάντια στην Τουρκία στην πρεμιέρα, 29 ενάντια στους Ισπανούς, 25 με ένα απίθανο buzzer beater που έστειλε το παιχνίδι στην παράταση κόντρα στους Γερμανούς. Γνωρίζαμε ότι είναι τρομερός παίκτης, άλλωστε προέρχεται από 6 συνεχόμενες σεζόν με διψήφιο μέσο όρο πόντων στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, όμως στο Ευρωμπάσκετ μας δείχνει με τον καλύτερο τρόπο το τεράστιο ταλέντο του. Στην αλλοπρόσαλλη ομάδα της Ιταλίας, όπου ο κάθε παίκτης θέλει και μια μπάλα για τον εαυτό του, ο Γκάλο δείχνει να είναι προς το παρόν αυτός που κάνει το βήμα μπροστά. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Ο άχαρος Nicolas De Jong της Όλλανδίας. Δεν ήταν τόσο ουσιαστικός όσο κάποιοι συμπαίκτες του και με τα ποσοστά του να ακροβατούν στην απόλυτη μετριότητα ίσως δεν τους αξίζει αυτή η αναφορά. Αλλά η ερώτηση μιλά για αγάπη και όχι για υπεροχή. Τον έβλεπα να παλεύει εκεί στις ρακέτες σε κάθε παιχνίδι, με φάτσα κλασικού Ολλανδού που δεν ήθελε να γεννηθεί τόσο ψηλός και τα παιδιά στο σχολίο τον κορόιδευαν που αποφάσισε να αρχίσει το μπάσκετ γιατί η μπάλα θα ήταν πάντα 2 μέτρα πιο κάτω από το κεφάλι του.Συμπαθέστατη φιγούρα παίκτη, από εκείνους τους ξυλοκόπους που περνούν απαρατήρητοι στις πεντάδες μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων αλλά βγάζουν πολλή βρωμοδουλειά. -Χρήστος Χατζηιωάννου

Marco Belinelli. Τον βλέπεις ότι γυαλίζει το μάτι του. Τον βλέπεις ότι εκεί που είναι δύσκολα τα πράγματα και ο Gallinari μπορεί να χάσει καμιά βολή αυτός θα σηκωθεί από το τρίποντο, με ανάποδο σώμα, θα γυρίσει στον αέρα και θα το βάλει από τα 9 μέτρα. Είναι ο παίκτης που πριν κάνει το σουτ έχει καταλάβει ότι είναι κακό και τρέχει να πάρει το ριμπάουντ. Διψάει, και όταν λέμε διψάει, εννοούμε διψάει όπως ο Parker με την Γαλλία πριν το πάρει. Ο Gallinari είναι παιχτούρα αλλά μερικές φορές σου βγάζει ότι το κάνει για το show off. Ενώ ο Marco, αφού πήρε πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, αφού έκανε την μεταγραφή του και θα είναι ηγέτης, θέλει την διάκριση με την Εθνική. Δεν ξέρω αν θα την πετύχει αλλά θα κάνει ζημιές για να φτάσει σε αυτή. -Δημήτρης Κουπριτζιώτης

O Marco Belinelli. Δεν είναι ότι μου περνούσε αδιάφορος πιο πριν, αλλά η παράσταση που έδωσε στο δεύτερο ημίχρονο του ματς με την Ισπανία θα παίζεται σε βιντεάκια για το Ευρωμπάσκετ μέχρι τα βάθη του αιώνα. 7/9 τρίποντα, 27 πόντοι και μια πειστική αναπαράσταση του τι μπορεί να κάνει η Ιταλία στη μέρα της. Μόχθησα λίγο για να διαλέξω μεταξύ Belinelli και Gallinari (στην καλή τους μέρα, οι δυο τους κάνουν πλάκα σε οποιαδήποτε άμυνα), αλλά τελικά ο Belinelli ήταν μονόδρομος. Όσο λιγότερο αθλητικό μοιάζει ένα κορμί, τόσο πιο φανατικά συντάσσομαι υπέρ του αθλητή που το διαθέτει. Ο Belinelli θα μπορούσε να είναι ο οικοδόμος γείτονάς μας που απλά του αρέσει να τα βάζει από τα οκτώ μέτρα. -Ηλίας Αναστασιάδης

Η ομάδα που θα το σηκώσει

Θα δώσω την απάντηση που θα εκνευρίσει τον Ηλία, αλλά τι να κάνουμε. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα που έχει εντυπωσιάσει περισσότερο στην πρώτη φάση είναι η Σερβία, εξακολουθώ να θεωρώ φαβορί για την κούπα τους Γάλλους. Έχουν ποιότητα, είναι καλή ομάδα με τον ίδιο προπονητή εδώ και χρόνια και μπορεί να μην έβγαλαν μάτια στην πρώτη φάση, όμως ας είμαστε ειλικρινείς: τώρα ξεκινάει το πραγματικό Ευρωμπάσκετ. Ως γηπεδούχοι λοιπόν, θεωρώ ότι θα μπαίνουν σαν φαβορί σε όλα τα do or die παιχνίδια που ακολουθούν. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι είναι άτρωτοι, αλλά ένα μικρό προβάδισμα απέναντι στους υπόλοιπους δελφίνους της κορυφής το έχουν. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Δυστυχώς η Σερβία. Η οποία μετά τους δύσμοιρους Φινλανδούς θα έχει λογικά τους όχι και τόσο πειστικούς Κροάτες. Η Σερβία κατά πάσα πιθανότητα θα παίξει με τους Ιταλούς στον ημιτελικό (οι Ιταλοί έχουν μπροστά τους Ισραήλ και μετά έναν εκ των Λιθουανία – Γεωργία) και θα τους κερδίσει. Ο δρόμος για τον τελικό μοιάζει σχετικά στρωτός και με την απόδοσή τους στην πρώτη φάση έδειξαν ότι δεν έχουν να φοβηθούν πραγματικά κανέναν. Δεν έχει σχέση το 5×5 των Σέρβων φέτος με το 5×5 της Εθνικής μας φέτος ή πέρυσι.  Δεν πιστεύω στους Γάλλους αν και θα πάνε σίγουρα τετράδα μετά από δύο σχετικά εύκολα παιχνίδια με Τούρκους και Λετονούς ή Σλοβένους. Το αν θα βρουν εμάς ή την Ισπανία στον ημιτελικό, θα το δείξουν οι επόμενες ημέρες. Αλλά σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι αυτή η Σερβία σε έναν τελικό, μπορείς να κερδίσει και εμάς και τους Ιταλούς (ξανά) και τους Γάλλους. -Χρήστος Χατζηιωάννου

Δεν μου άρεσαν ποτέ οι προβλέψεις. Τα φαβορί είναι γνωστά. Η Σερβία δείχνει ανίκητη αλλά ας μην γελιόμαστε, κανείς δεν προσπάθησε αρκετά για να την νικήσει. Στους ομίλους ήμασταν. Εμείς είμαστε λίγο ασταθείς και να πω την αλήθεια την ήθελα την ήττα με την Ολλανδία για να ταρακουνηθούμε λίγο. Η Γαλλία έχει ξεμείνει από δίψα αλλά μέσα στο Λιλ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Βασικά στο Λιλ καμία ομάδα δεν θα έχει ξαναζήσει αυτό που θα συμβεί, με τόσο κόσμο σε ένα τέτοιο γήπεδο. Άρα που καταλήγουμε; Ότι θα το σηκώσει η Ιταλία. -Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Η Σερβία. Όπως δηλώνω περνώντας από τα γραφεία των αθλητικών, τη φετινή χρονιά ο Παναθηναϊκός θα έχει στο τιμόνι του πάγκου του τον πρωταθλητή Ευρώπης, Σάσα Τζόρτζεβιτς. Το 5/5 των Σέρβων στον όμιλο ήταν απλά η αρχή. Η φοβερή υπόκλιση στη Γαλλία ως το απόλυτο φαβορί του τουρνουά με βρίσκει κάθετα αντίθετο, όχι γιατί οι τρικολόρ δεν έχουν μια πανίσχυρη ομάδα, αλλά γιατί δεν δικαιούμαστε να βλέπουμε ως τόσο άχαστο φαβορί μια ομάδα που δεν είναι ότι έχει σαρώσει και τους τίτλους για καμιά δεκαετία όπως οι Ισπανοί. Οι Γάλλοι είναι, υπερταλαντούχοι, γηπεδούχοι, με θρύλο Τόνι Παρκέρ, αλλά οι Σέρβοι είναι καλύτεροι. Και κυρίως είναι Σέρβοι. Πολεμιστές, αδέρφια μεταξύ των και με προπονητή τον μεγαλύτερο winner των παιδικών μου χρόνων, τον Σάσα Τζόρτζεβιτς. Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει. Η διαφορά με τον Σάσα είναι ότι έχει ξεχάσει πώς είναι. -Ηλίας Αναστασιάδης

Η ομάδα – ένοχη απόλαυση της πρώτης φάσης

Είδα όσα περισσότερα παιχνίδια μπορούσα σε αυτή την πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ. Δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι είδα μέχρι και το παραδοσιακό ντέρμπι ανάμεσα στην Ουκρανία και την Εσθονία, με τους δυο γιους του Τιτ Σοκ. Η πραγματική απόλαυση της πρώτης φάσης θα έλεγα ότι ήταν η Σερβία. Η ένοχη απόλαυση, όσο κατάφερα τουλάχιστον να την παρακολουθήσω, ήταν για μένα το Βέλγιο. Κέρδισε τη Λιθουανία με απίθανο buzzer του Λοτζέσκι, πάλεψε όλα τα ματς μέχρι τέλους και κατάφερε να περάσει στους 16, μετά και τη νίκη της επί των Ουκρανών. Μπορεί η ποδοσφαιρική εθνική του Βελγίου να είναι η hot ομάδα αυτή την εποχή, όμως και η μπασκετική δείχνει πως δεν είναι πια ανέκδοτο να λες Βέλγος μπασκετμπολίστας, έστω κι αν ο κορυφαίος της παίκτης είναι ένας Αμερικανός από το (Γ)Ουινσκόνσιν. Δυστυχώς η μοίρα (βασικά το σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης), τους έφερε απέναντι στην εθνική μας στην φάση των 16 κι έτσι θα πρέπει να σταματήσω να τους υποστηρίζω. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Για μένα η Ιταλία. Την οποία την είχαν από νωρίς ψηλάσ τα προγνωστικά για κούπα και κάτι μου λέει ότι δεν θα δικαιωθούν. Αλλά είναι απολαυστικό να βλέπεις μία ομάδα να συνειδητοποιεί ότι είναι πλέον ομάδα και μπορεί να παίξει πάρα πολύ παραγωγικό μπάσκετ. Στην πρώτη διοργάνωση που έχει ελπίδες διάκρισης, της έτυχε ο χειρότερος όμιλος και αν μη τι άλλο, προσέφερε 5 απολαυστικά παιχνίδια καταλήγωντας στην τρίτη θέση πίσω από Σερβία και Ισπανία. Είναι το πάθος, η ένταση και η σχεδόν πρωτόγνωρη χαρά που ζηλέυω καμιά φορά από τους Ιταλούς σε αυτή την πρώτη φάση. -Χρήστος Χατζηιωάννου

Όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, άρα και εδώ θα απαντήσω Ιταλία. Είναι μια ομάδα που ξέρεις ότι βασίζεται στα δύο τεράστια αστέρια της, δεν παίζει τον ορισμό του μπάσκετ αλλά η διάθεση που δείχνουν είναι άκρως δελεαστική για να καψουρευτείς μαζί της. Και για την αποκάλυψη, την Ιταλία την αγαπούσα από τότε που έβλεπα τον Πούτσκα, τον Νάντο Τζεντίλε, τον Κολντεμπέλα, τον Μαρκονάτο, και τον Μεσίνα στον πάγκο. Τότε το 97 που βγήκαν δεύτεροι. Ε για μένα είναι απόλαυση να βλέπω αυτή την Ιταλία να παίζει ξανά με αξιώσεις και να μην τρώει καρπαζιές όπως τα τελευταία χρόνια. Είναι απόλαυση να τους βλέπεις να χάνουν από τους Σέρβους αλλά να τους κοιτάνε με ύφος Σβατζενέκερ “I’ll be back”.

Υ.Γ. Βέβαια ο πραγματιός λόγος που διάλεξα Ιταλία είναι γιατί κρύβει την μεγαλύτερη ένοχη απόλαυση σε συσκευασία παίχτη. Αντρέα Μπαρνιάνι θεέ, πες την αλήθεια: σε βασανίζουν κάθε μέρα για να παίζεις μπάσκετ ενώ δεν θες. -Δημήτρης Κουπριτζιώτης

H Σερβία. Ανέκαθεν αντιπαθούσα τους Σέρβους, δεν ξέρω τι έχω πάθει από το περσινό Μουντομπάσκετ. -Ηλίας Αναστασιάδης

Πως βλέπω την πορεία της Ελλάδας μέχρι στιγμής

Η πρώτη θέση στον όμιλο αποτελεί την ιδανική αρχή, όμως δεν εξασφαλίζει τίποτα, ούτε καν μια εύκολη διασταύρωση στα προημιτελικά, εκεί όπου θα κριθεί εν πολλοίς το πόσα ψάρια θα πιάσουμε στο τουρνουά. Κατά διαστήματα παίξαμε πολύ όμορφο μπάσκετ, υπήρξαν όμως και νεκρά διαστήματα που καλό θα είναι να εκλείψουν στα δυσκολότερα παιχνίδια που έπονται. Ο Καϊμακόγλου σε αυτή τη φάση βρήκε ρόλο, κάτι που ακόμα δεν έχουν καταφέρει οι Μάντζαρης και Παπανικολάου, οι οποίοι παίζουν από λίγο μέχρι καθόλου, ενώ δεν δείχνει να έχει δέσει ακόμη εντελώς το δίδυμο Σπανούλη-Καλάθη. Τους τίμιους Βέλγους εύκολα ή δύσκολα θα τους περάσουμε. Περιμένω με αγωνία το πρώτο πραγματικά δύσκολο παιχνίδι στους 8, λογικά απέναντι στον κακό μας δαίμονα, την Ισπανία. Αν το πάρουμε, διεκδικούμε ακόμη και το χρυσό. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Όσο με πορώνει, τόσο με πληγώνει. Είναι για μένα μία ομάδα του ύψους και του βάθους. Μια ομάδα που στην καλύτερή της μέρα δεν έχει αντίπαλο στο Eurobasket και στην χειρότερή της μέρα, θα έχανε και από την Ισλανδία. Το θέμα είναι ότι στο συγκεκριμένο Eurobasket και η καλή της μέρα και η κακή της μέρα έρχονται καθημερινά στο ίδιο παιχνίδι με αποτέλεσμα εκείνα τα νεκρά σημεία τα οποία με φοβίζουν όσο τίποτα άλλο. Βλέπεις μια τεράστια δυναμική στην άμυνα, μία φοβερή πληθωρικότητα στην επίθεση η οποία όταν κολλάει μπορεί αν βασιστεί στις μονάδες που θα κάνουν τη διαφορά αλλά βλέπεις και μια αστάθεια που σε ψυλλιάζει ότι με έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο (μέχρι τώρα δεν είχαμε κανέναν, να το πούμε κι αυτό) ενδέχεται τα νεκρά σημεία να μεγαλώσουν. Τέσσερα παιχνίδια είναι όμως μέχρι την κορυφή, τόσο βάθος έχουμε στον πάγκο, πιστέυω ότι ο coach θα καταφέρει να προσαρμόζει την πεντάδα και να ανιχνεύει νωρίς εκείνους που για κάποιο λόγο εκείνη τη μέρα δεν βοηθούν και πολύ. -Χρήστος Χατζηιωάννου

Κλασσική Ελλάδα, που κάνει 5 στα 5 στην πρώτη φάση, με ανατροπές και ψυχάρα, αλλά ενταξειμωρέδενεντυπωσιάσαμεκιόλα. Ποτέ δεν έχουμε εντυπωσιάσει για να είμαστε ειλικρινείς και όταν μια ομάδα βασίζεται στην άμυνα δεν μπορεί να εντυπωσιάσει. Μπορεί μόνο να σε κάνει να νιώσεις την σιγουριά και την βεβαιότητα ότι όταν πετύχεις τους Σέρβους μπορεί να τους νικήσεις ενώ μπορεί να χάσεις ακόμα και από τους Βέλγους. Είναι ωραία αυτή η αβεβαιότητα. Έχει την μαγεία της και όσο περνάνε τα παιχνίδια και κλείνει το ροτέισιο (που λέει και ο Αλέφαντος) τόσο πιο ωραία πράγματα θα βλέπουμε. Α! Επίσης ο Αντετοκούμπο πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι αμυντικό εργαλείο και όχι επιθετική μηχανή. Ένας Φάνης Χριστοδούλου ας πούμε. #ιερόσυλος -Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από αυτό που περίμενα. Το 5/5 εξασφαλίστηκε σε μεγάλο ποσοστό μετά την εντυπωσιακή ανατροπή με τους Κροάτες και απέδειξε ήσυχα και απλά ότι η Ελλάδα ήταν η καλύτερη ομάδα του ομίλου. Στα 200 λεπτά των ομίλων, παίξαμε εξαιρετικά, παίξαμε καλά, παίξαμε μέτρια και παίξαμε αδιάφορα. Ο Σπανούλης έδειξε το αυτονόητο, ότι αποτελεί δηλαδή το υπερατού μας στα κρίσιμα ματς (τα κόλπα του με τους Κροάτες θύμισαν λίγο από ανατροπή Ολυμπιακού στον ημιτελικό της Ευρωλίγκας απέναντι στην ΤΣΣΚΑ) και ο Μπουρούσης έγινε με διαφορά ο αγαπημένος μου διεθνής για φέτος χάρη στον τρόπο και το ΥΦΟΣ με το οποίο χτυπιέται με τους αντίπαλους ψηλούς. Αν με ρωτάς, δεν φοβάμαι τους Ισπανούς, σίγουρα όχι όσο έχουμε μάθει να τους φοβόμαστε. Αυτή η εθνική μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε, αρκεί να μειώσει ή να αποφύγει αυτά τα κενά χαλαρότητας. Γιατί έτσι, μπορεί να χάσει και από οποιονδήποτε εκ των μεγάλων της επόμενης φάσης. -Ηλίας Αναστασιάδης