Το πραξικόπημα που υποκίνησε ο άγνωστος μισθός του Jordi Bertomeu

Για να καταλάβεις τι γίνεται με την Euroleague και γιατί υπάρχουν πολλοί δυσαρεστημένοι με τον απόλυτο άρχοντα (χωρίς εισαγωγικά) της διοργάνωσης που κυκλοφορεί εκεί έξω ως η κορυφαία διασυλλογική του ευρωπαϊκού μπάσκετ, θα χρειαστεί να κάνεις έναν κόπο να διαβάσεις τους λόγους που δεν φταίει μόνο ο Jordi Bertomeu για την ασυδοσία αυτού του πρωταθλήματος.

Προς διευκόλυνση σου, θα επιχειρήσω να κάνω μια μεγάλη ιστορία (21 χρόνων) όσο πιο μικρή μπορώ.

Το 2000 όταν συμφωνήθηκε η έξοδος 11 ομάδων από τη FIBA (Anadolu Efes, Baskonia, CSKA Moscow, FC Barcelona, Fenerbahçe, Maccabi Tel Aviv, Milan, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Real Madrid και Žalgiris) και η δημιουργία της -ας πούμε- UEFA του μπάσκετ, οι originals έγιναν μέτοχοι της νέας ιδιωτικής επιχείρησης, με όνομα Euroleague Commercial Assets S.A. Σύμφωνα με τη νομοθεσία του Λουξεμβούργου προσδιορίστηκε ως εταιρία περιορισμένης ευθύνης και βάσει του καταστατικού τα της διοίκησης και των αποφάσεων ανήκουν στους ιδιοκτήτες των clubs με άδεια συμμετοχής στη Euroleague και έναν αριθμό λιγκών.

Tα έντεκα clubs που υποκίνησαν τη νέα εποχή έλαβαν το 75% των μετοχών της εταιρίας. Το υπόλοιπο 25% το κράτησε η ULEB (Union des Ligues Européennes de Basket-Ball), η ένωση που είχαν δημιουργήσει οι λίγκες της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας και τότε είχε για πρόεδρο τον Eduardo Portela. Ο -πτυχιούχος νομικής από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης με master στη διοίκηση αθλητικών επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης- Bertomeu ήταν το δεξί χέρι του Portela στην ισπανική λίγκα (ACB). Από το 1994 έως το 2000 διετέλεσε και αντιπρόεδρος της.

Στην πρώτη συνέλευση της Euroleague Basketball ο Bertomeu διορίστηκε ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου. Εκείνη την ημέρα, οι ομάδες του παρέδωσαν την εκπροσώπηση τους, υπογράφοντας το power of attorney. Νομικό έγγραφο που του έδωσε την εξουσία να ενεργεί εκ μέρους των μετόχων, να λαμβάνει τις νομικές αποφάσεις για την περιουσία της επιχείρησης και τα οικονομικά όλων.

Το 2009 οι ομάδες προτίμησαν τον Bertomeu για πρόεδρο της Κεντρικής Επιτροπής (που διοικεί το «σύστημα» -στα χαρτιά- μέσω αποφάσεων για αλλαγές και όλα τα σημαντικά θέματα), το 2011 τον έκαναν πρόεδρο και μετά τον επέλεξαν για CEO και εκτελεστικό διευθυντή. Σύντομα ο Portela τέθηκε εκτός εικόνας, σε ισχύ και φυσική παρουσία, κατόπιν διάστασης απόψεων με τον «μαθητή» του. Ο Bertomeu έγινε ο CEO και ο εκτελεστικός διευθυντής (εξ ου και το ο απόλυτος άρχοντας που λέγαμε πιο πάνω). Ο Jordi δεν είναι αιρετός. Δηλαδή, οι ομάδες/μέτοχοι μπορούσαν σε οποιαδήποτε φάση αυτών των 21 χρόνων, να τον αλλάξουν εφόσον έκριναν πως δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Αυτό που συνέβη είναι ότι κατά καιρούς διαμαρτύρονται διάφοροι -και αναφέρουν πολύ σοβαρά ζητήματα-, εν τούτοις το πρόσωπο δεν αλλάζει. Γιατί πάντα κάτι έχει να προσφέρει, ώστε να μένει όπου είναι.

Για παράδειγμα, ένα κάτι ήταν το συμβόλαιο με την IMG το 2015, όταν οι περισσότερες ομάδες της Euroleague είχαν αποφασίσει να επιστρέψουν στη FIBA, μέχρι τη στιγμή που έκανε ο Bertomeu την κίνηση ματ. (βλ. συμφωνία με τον παγκόσμιο κολοσσό διασκέδασης, αθλητικών και μόδας).

Fast forward στο σήμερα και το «πραξικόπημα», οι επτά που συναντήθηκαν στην Αθήνα αποφάσισαν να αφαιρέσουν από τον Bertomeu ένα εκ των βασικών προνομίων που του είχαν εκχωρήσει εδώ και 21 χρόνια – κατά τη διάρκεια των οποίων ή για να μην είμαι απόλυτη για το μεγαλύτερο διάστημα αυτών δεν τον έλεγχε κανείς και όλοι του είχαν τυφλή εμπιστοσύνη: το πληρεξούσιο να αποφασίζει εκείνος για τα οικονομικά τους.

Οι λόγοι που θέλουν να τελειώσει αυτή η ιστορία είναι δύο, σύμφωνα με ό,τι κατάφερα να αλιεύσω. Ο ένας είναι για μάθουν επιτέλους οι μέτοχοι μια πληροφορία που την έχουν ζητήσει πολλάκις, αλλά δεν την έχουν πάρει ποτέ: πόσα χρήματα είναι ο ετήσιος μισθός του Bertomeu. Ο άλλος είναι για να αποκαλυφθεί και το ακριβές ποσό της -φαινομενικά- σωτήριας συμφωνίας του 2015 με την IMG, όπως και κάθε κίνηση που έχει γίνει έκτοτε μεταξύ του κολοσσού και της Euroleague και τους αφορά.

Αυτά είναι στοιχεία που για 21 χρόνια δεν ήταν υποχρεωμένος -βάσει καταστατικού, δομής και νόμων- να δίνει ο Bertomeu. Αν δεν βλέπεις κάτι λάθος σε όλο αυτό, μπορείς να γίνεις φίλος με τα clubs που και δεν είδαν και δεν έκαναν κάτι, ώστε να ελέγχουν καλύτερα τις επιχειρήσεις τους. Δεν ξέρω αν έχεις υπ’ όψιν σου την ιστορία του ανθρώπου που έφτιαξε τα ΙΚΕΑ, αλλά είχε φροντίσει να μην μπορεί ποτέ να συγκεντρωθεί όλη η εξουσία σε έναν άνθρωπο (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού του), ώστε να διασφαλίσει την επιτυχημένη μακροημέρευση της.

Ε, οι της Euroleague έκαναν για 21 χρόνια το αντίθετο. Για να μην είμαστε τίποτα κακεντρεχείς, ας πούμε πως ποτέ δεν είναι αργά και ας το κλείσουμε εδώ. Βέβαια, το θέμα είναι να πάρουν οι επτά αυτό που θέλουν. Κάτι που βλέπω πάρα πολύ δύσκολο.