Το μικρό ησυχαστήριο στους πρόποδες της Πάρνηθας και μόλις μισή ώρα οδήγησης από το κέντρο της πόλης, μόλις εξαφανίστηκε μαζί με τις αναμνήσεις γενιών και γενιών.
Πόση καταστροφή μπορείς να δικαιολογήσεις στο όνομα της κλιματικής αλλαγής; Πόσο πράσινο έχει μείνει ζωντανό και πόσα προστατευόμενα οικοσυστήματα θα βρουν οι επόμενες γενιές; Για ακόμη μια φορά, οι πυρκαγιές οργώνουν ανεξέλεγκτα όλη τη χώρα.
Μιλήσαμε με την ερευνήτρια Παρασκευή Καραχλέ από το Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων του ΕΛΚΕΘΕ για το ξενικό είδος που αυξάνεται και πληθαίνει.
Τότε που η πλατεία Ομόνοιας ήταν πολύγωνη, στο Κολωνάκι υπήρχαν γαϊδούρια και τα λεωφορεία είχαν εισπράκτορα. Εικόνες και συναισθήματα από μακρινές εποχές, τόσο ξένες όσο και ταυτόχρονα οικείες.
Ήταν και παραμένει το δικό μας καταπράσινο ησυχαστήριο, μιάμιση ώρα από το λιμάνι του Πειραιά. Πλέον έγινε hip και έχει πλάκα να ακούς για τα «νέα must του νησιού», όταν ξεχνούν τα βασικά.
Κάποτε ήταν στην «εξοχή» των Αθηνών και πλέον αποτελεί τη μοναδική γερή ανάσα δροσιάς στο κέντρο. Και στο μεσοδιάστημα, έχει ακολουθήσει μια πορεία γεμάτη σκαμπανεβάσματα, αποτελώντας τον πιο αλάθητο καθρέφτη για την πραγματικότητα της πόλης.
Πριν κυριαρχήσουν οι φάρμες, υπήρχαν μόνο νομάδες κτηνοτρόφοι στην Ιβηρική Χερσόνησο που μετακινούνταν δυο φορές τον χρόνο με τα κοπάδια τους, ανάλογα με την εποχή και τη θερμοκρασία. Τώρα, ο Mari Sanz είναι εξαίρεση.
Λόγω ενός τυφώνα που πέρασε τη λάθος στιγμή, το νησί Μάουι παραδόθηκε ανήμπορο σε μαινόμενες φλόγες που κινούνταν με ακραίες ταχύτητες, κατακαίγοντας τη δημοφιλή πόλη-θέρετρο Λαχάινα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στην ιστορία της Χαβάης.
Μια έκθεση για το φρέσκο πρόσωπο της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής, η επίκαιρη Εκάβη στην Επίδαυρο και ένα παιχνίδι ρόλων στο σύμπαν των αθάνατων βρικολάκων περιμένουν όσους έχουν ξεμείνει στην πρωτεύουσα.
Εκεί που η γουρνοπούλα συναντάει τους Pink Floyd και το τηγανέλαιο τον παραδοσιακό χορό, εκεί που ξεκομμένα κεφάλια λαϊκών αοιδών και γκαϊτζήδων προστάζουν με το βλέμμα τους να πας στο πανηγύρι, γνωρίζεις ότι το κέφι θα είναι σίγουρα άφθονο.
Στα μέσα του Σεπτεμβρίου, θα βρεθούμε να ανηφορίζουμε ξανά στον τιμημένο λόφο του Λυκαβηττού για το ανακατασκευασμένο θέατρο του Τάκη Ζενέτου, που σηκώνει αυλαία.
«Με αυτές τις επιλογές έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή προς το περιβάλλον αλλά και τους επισκέπτες», δήλωσε ο δήμαρχος των Λειψών Φώτης Μάγγος, δείχνοντας ότι οι καταπατήσεις δεν είναι μονόδρομος για την ανάπτυξη.
Πλατείες που διαμορφώνουν «δημόσια μπαλκόνια» σε κορυφογραμμές, θρόνοι μυθικών προσώπων και άγνωστοι λόφοι με θέα 360 μοιρών: στη λίστα που ακολουθεί, θα βρεις ήσυχα μέρη που προσφέρουν για αντάλλαγμα δροσιά και θέα.