Oneman

Μην ζεις για να παίξεις. Παίξε για να ζήσεις την εμπειρία.

Για όλους εμάς τους καλοπερασάκηδες, η ταινία έχει ένα όνομα: ΣΠΙΤΙ.

Αιώνιο πρόβλημα, δεν συμφωνείς; Κάθε φορά που βλέπεις το κουτί της ταινίας στο χέρι της, αυτό το τρομαγμένο ύφος εμφανίζεται στο πρόσωπό σου.

Ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας, η μεγάλη οθόνη χαρίζει αμέτρητες στιγμές εικονικού στυλ, μέσα από τις οποίες καθιερώνονται all time classic κομμάτια.

Η στιγμή που βλέπεις σε flash back όλη σου τη ζωή, σκηνές  ταινιών τρόμου των τελευταίων 15 χρόνων και κάτι που πέτυχες προχτές στην τηλεόραση.  Ναι, για το Deadly women μιλάω.

Τα μέρη, οι μουσικές και τα ρούχα για να νιώσεις 50 χρόνια γηραιότερος (με την καλή έννοια).

Τι πρέπει να αποφεύγει ο σωστός κιθαρωδός οπωσδήποτε στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

Οι μέρες των γιορτών έχουν περάσει προ πολλού και πλέον κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Κυριολεκτικά.

Εξερευνούμε 8 ποδηλατικές διαδρομές στη γηραιά ήπειρο. Πάμε για ορθοπεταλιές.

Κι επειδή η σειρά τελείωσε, δεν θα σχολιάσουμε για την επιρροή της στο κοινό; Αντιθέτως, τώρα θα γράψουμε τον πραγματικό επίλογο.

Δεν είμαι εδώ για να λύσω το ζήτημα του ελληνικού και τούρκικου καφέ, μπακλαβά κλπ. Είμαι εδώ για να μεταφέρω λίγο από τη μαγεία της πιο ατμοσφαιρικής πόλης που έζησα.

Είναι κι εκείνες οι ταινίες που σε πιάνουν απροετοίμαστο. Είναι ταινίες πρόκλησης και διχασμού. Ίσως από τις λίγες ταινίες που δε γυρίστηκαν μόνο για να τις δούμε αλλά για να μας δουν κι εκείνες. Πώς αντιδρούμε, πώς σκεφτόμαστε, πώς.. πώς.. πώς.

Γιατί και πώς καταντήσαμε να μην μπορούμε να συνδεθούμε με τίποτα και κανέναν.