10 νέα βιβλία ελληνικής πεζογραφίας για τον Ιούνιο

Λίγο πριν την κορύφωση του καλοκαιριού το OneMan προτείνει νέες δουλειές -διηγήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα- συγγραφέων που είτε ντεμπουτάρουν είτε έχουν ήδη διαγράψει λαμπρή πορεία. Καθώς και δύο αριστουργήματα της ελληνικής πεζογραφίας που επανακυκλοφορούν μετά από δεκαετίες.

**Ευτυχία Γιαννάκη – Υπέροχος κόσμος [Ίκαρος]**

Στη νέα, καθηλωτική υπόθεση του αστυνόμου Χάρη Κόκκινου, μια αινιγματική δημοσιογράφος αναλαμβάνει να γράψει τη βιογραφία μιας διάσημης στιχουργού που έχει αποσυρθεί στο εξοχικό της στην Κινέτα, μαζί με τον άνδρα της και τη μητέρα της. Μερικές ώρες μετά από μια συνάντησή τους ο άνδρας της στιχουργού βρίσκεται νεκρός. Ατύχημα; Αυτοκτονία; Ένοχο οικογενειακό μυστικό; Ο αστυνόμος αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ένα μυστήριο που αποδεικνύεται πιο περίπλοκο απ’ όσο αρχικά υποθέτει.

Για να τα καταφέρει, θα πρέπει να βουτήξει στο σκοτάδι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, σε αποσιωπήσεις ετών, σε ατομικά και συλλογικά τραύματα που κανείς δεν αντέχει να κοιτάξει κατάματα.

**Μαγδαληνή Θωμά – Τον πατέρα στην πλάτη [Εκδόσεις των Φίλων]**

Άμα καταφέρεις να σηκώσεις ένα καρπούζι, μπορεί να σ’ αγαπήσει η μάνα σου; Και πόσα χρόνια κουβαλάς, άμα φορτώσεις στην πλάτη σου τον πατέρα σου; Κι αν πέσεις μες στο αυλάκι του πολέμου μπορείς να δεις αυτό που αγαπάς; Πώς γίνεται να κρύψεις μια κρυψώνα, φεύγοντας από τ’ όνειρο της Σμύρνης;

Ή να ανταμώσεις τον Ιταλό σου που αγαπούσες στην κατοχή; Ένα παιδάκι που το δέρνουν, δέρνει κι αυτό τη θάλασσα. Κι ένα άλλο που το κοροϊδεύουν, παίρνει ένα δέντρο αγκαλιά. Ό,τι συνδέει τα διηγήματα αυτής της συλλογής είναι το τραύμα. Κρυφό ή φανερό, οικογενειακό, ιστορικό και προπάντων τραγελαφικό.

**Εύη Καρκίτη – Ο Ιερώνυμος στην έρημο [Κριτική]**

Δύο αδελφές ανακαλούν στη μνήμη τους τα γεγονότα που τραυμάτισαν την παιδική τους ηλικία. Προσπαθώντας να κατανοήσουν το παρελθόν και να ελπίσουν στο μέλλον, κινούνται σε πραγματικούς και φανταστικούς κόσμους. Στην αφήγηση παρελαύνουν και πρόσωπα τα οποία ζουν μέσα στις σελίδες ενός pulp περιοδικού που έχει από χρόνια διακόψει την κυκλοφορία του.

Οι δύο γυναίκες, προκειμένου να κατανοήσουν τους ψυχρούς και κακοποιητικούς γονείς τους και να διαχειριστούν τα ανοιχτά τους τραύματα και τα κρυμμένα οικογενειακά μυστικά, καταφεύγουν και στη βοήθεια της φαντασίας. Μόνο τότε αισθάνονται ότι μπορούν να προσφέρουν στον εαυτό τους το δώρο της αγάπης.

**Αλέξανδρος Κοτζιάς – Πολιορκία [Πατάκης]**

Το 1953 ο Αλέξανδρος Κοτζιάς δημοσιεύει την εμβληματική Πολιορκία, πρώτο μυθιστόρημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας για τον Εμφύλιο. Πρωταγωνιστής του, ο ασφαλίτης Μηνάς Παπαθανάσης που, στην τελευταία περίοδο της Κατοχής, ταμπουρωμένος με τους άντρες του στα Σεπόλια, συγκρούεται θανάσιμα με ένοπλους της Αριστεράς. Η κριτική αναγνωρίζει μεγάλες αρετές στον νέο συγγραφέα, το έργο όμως προκαλεί πολιτικό σάλο. Τα τραύματα του Εμφυλίου είναι ακόμα νωπά.

Μετά την πτώση της χούντας, ο Τίτος Πατρίκιος σημειώνει πως το μυθιστόρημα δεν υπερασπίζεται την ιδεολογία των ταγματασφαλιτών, αλλά αναπλάθει με δραματική ζοφερότητα μερικές από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ελληνικής εθνικής ζωής. Η σημερινή έκδοση για πρώτη φορά περιλαμβάνει τις γλωσσικές αναθεωρήσεις που έκανε ο συγγραφέας λίγο πριν από τον θάνατό του το 1992· περιλαμβάνει, επίσης, εκτενή υπομνηματισμό του Μιχαήλ Σ. Καλαβρού, πλούσια ανθολογία κριτικών σημειωμάτων και επιλογικό σημείωμα της Ελένης Κεχαγιόγλου.

**Μένης Κουμανταρέας – Δυο φορές Έλληνας [Πατάκης]**

«Τα χρόνια είναι πολλά: 1949-1990. Δυο οικογένειες διασχίζουν τον χρόνο. Ένας διορθωτής, η γυναίκα του, ένας αλφαμίτης. Πώς ένας σκαπανέας γίνεται συγγραφέας και γιατί η κοπέλα του ανήκει σε άλλον. Τουρκία-Ελλάς 2-1 στη Λεωφόρο. Μία παράσταση Αριστοφάνη στη Μακρόνησο. Διάλεξη του Άγγελου Σικελιανού. Πώς μια κατοχική Μπερέττα καταλήγει σ’ ένα πάρτι με τριπάκια. Τυπογραφεία, σπίτια, δρόμοι. Μην προσπαθείτε να καταλάβετε. Ο χρόνος είναι ένα παιχνιδάκι. Κι η Αθήνα παντού»…

Μια οικογενειακή σάγκα που διατρέχει σαράντα χρόνων περιπέτειες που σφράγισαν τον πρόσφατο νεοελληνικό βίο χαρίζοντας, το 2002, στον Μένη Κουμανταρέα (1931-2014) το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, μόλις κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση που συνοδεύεται από κριτικές και συνεντεύξεις.

**Ανδρέας Μήτσου – Δύο παράξενα πλάσματα [Καστανιώτης]**

Ανάμεσα στα πτώματα μεταναστών, ναυαγών σε ερημική παραλία της Νισύρου, κοντά στο ηφαίστειο, βρέθηκε αναίσθητο ένα κοριτσάκι έξι χρονών. Φώναζε και αναζητούσε απεγνωσμένα τον αγαπημένο φίλο της. Μια στρουθοκάμηλο. Αρκετή ώρα αργότερα, ξαπλωμένη στη μαύρη άμμο, αφηγείται την περιπέτειά της με φωνή γεροντική, εξιστορώντας πράγματα αφύσικα.

Οι ναυαγοσώστες θεώρησαν πως βρισκόταν σε κατάσταση πανικού, πως είχε παραφρονήσει από τον τρόμο της, και δεν την πίστεψαν. Κάποιος ευαίσθητος όμως δημοσιογράφος κατέγραψε την αλλόκοτη ιστορία της. Η νέα νουβέλα του πολυγραφότατου και διακεκριμένου συγγραφέα.

**Γιάννης Μόσχος – Αμνοί και Λέοντες [Τόπος]**

Σεπτέµβριος 1925, µεσοπόλεµος. Κυνηγηµένη από χωροφύλακες, η συµµορία ληστών του Μάρκου Μπόµποτα, βρίσκει καταφύγιο στο µοναστήρι της Παναγίας Πελεκητής. Μετά από αψιµαχία µε τον ηγούµενο υποχωρεί προς τα ορεινά Άγραφα για να γλιτώσει, σπέρνοντας αλόγιστα τον θάνατο. Παράλληλα τους καταδιώκει το Τάγµα Κυνηγών που έχει ορίσει η κυβέρνηση Πάγκαλου για την πάταξη της ληστοκρατίας, το οποίο κυρίως πλιατσικολογεί και εκφοβίζει τα γύρω χωριά.

Ταυτόχρονα ένα σαρακατσάνικο τσελιγκάτο από τα ορεινά Άγραφα κατεβαίνει προς τον κάµπο να ξεχειµωνιάσει, εκδιωγµένο από τους τσιφλικάδες. Η συνάντηση των ληστών µε το τσελιγκάτο θα αλλάξει τη ζωή όλων και θα τους υποχρεώσει να αντιµετωπίσουν την κοινή τους µοίρα: απόβλητοι, στο περιθώριο µιας κοινωνίας που πλέον δεν τους έχει ανάγκη.

**Νατάσα Σιδέρη – Το μόνο ζώο [Γεννήτρια]**

“Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που…”: η ιστορία του πολιτισμού μέσα από μία φράση. Η ιστορία της κατασκευής ενός καθρέφτη κι ενός πλάσματος που κοιτάζει το είδωλό του άλλοτε με αυταρέσκεια και άλλοτε με τρόμο. Μία δότρια ωαρίων σε μια αίθουσα αναμονής στοχάζεται το μέλλον της ανθρωπότητας, μια σκηνοθέτρια επισκέπτεται με τα ανίψια και την αδελφή της μια αγροτουριστική μονάδα, ένας άντρας αποφασίζει να επανεισάγει τον λύκο στο χωριό του πατέρα του. Το πρώτο ελληνικό βιβλίο του νεοσύστατου (και πολλά υποσχόμενου) εκδοτικού οίκου είναι η νέα συλλογή διηγημάτων της Νατάσας Σιδέρη. Ξεκίνημα λοιπόν με το δεξί.

**Γιώργος Σύρμας – REC [Ίκαρος]**

Αθήνα, 2012. Μια τριαντατριάχρονη αγιογράφος δολοφονείται άγρια μέσα στο ατελιέ του σπιτιού της στην Κυψέλη. Ο σύντροφός της, γιος της υπουργού Δημόσιας Τάξης και διάσημος πολίστας, βρίσκει το άψυχο σώμα της και δίπλα του ένα ηχογραφημένο μήνυμα. Η είδηση προκαλεί φρενίτιδα. Κάτω από ισχυρές πιέσεις, ο επικεφαλής του Τμήματος Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής θα αναλάβει την υπόθεση, παλεύοντας ταυτόχρονα με μια προσωπική απώλεια και επίμονες κρίσεις πανικού.

Σύντομα, μαζί με τους στενούς του συνεργάτες θα βρεθεί εγκλωβισμένος στο σκοτάδι που καταπίνει την πόλη. Αλλά ο κίνδυνος για τον τμηματάρχη δεν ελλοχεύει μονάχα εκεί έξω. Καραδοκεί και μέσα στην ίδια του την ομάδα. Όλα αυτά σε ένα νουάρ ντεμπούτο που κάθε μέρα συζητιέται ολοένα και περισσότερο.

**Αντρέας Φραγκιάς – Λοιμός [Ποταμός]**

Ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα για το αναμορφωτήριο-κολαστήριο της Μακρονήσου, όπου, εκτός από τους ηττημένους του Εμφυλίου, στέλνονταν και αριστεροί φαντάροι για να εκτίσουν τη θητεία τους και να τιμωρηθούν. Στο βιβλίο όμως δεν υπάρχει αναφορά στις ιδεολογίες των βασανιζόμενων και των βασανιστών, ούτε καν στα ονόματά τους. Κάτι που εντείνει την υπερβατική εμπειρία της ανάγνωσης αυτής της αξεπέραστης δυστοπικής αλληγορίας.

Μια εμπειρία που επιτέλους, με την επανακυκλοφορία -με επίμετρο του Δημήτρη Χριστόπουλου- μετά από δεκαετίες ενός από από τα πλέον εμβληματικά βιβλία της μεταπολεμικής πεζογραφίας, είναι εφικτή, αν όχι επιβεβλημένη, και από τις νεότερες γενιές.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ