12 εικόνες από τη νέα “Βίβλο”

Η νέα διασκευή της Βίβλου σε τηλεοπτική μίνι σειρά έρχεται από τον παραγωγό Μαρκ Μπερνέτ του “Survivor” και υπάρχουν στιγμές που μοιράζεται κάτι από τη λογική ενός ριάλιτι: Κατευθείαν στο ψητό, συχνά ασύνδετες σκηνές ‘δράσης’, οι χαρακτήρες παρουσιάζονται μόνο στο πλαίσιο που η πλοκή τους χρειάζεται κλπ.

Γενικότερα, αν θα ήθελες να δεις τη Βίβλο ώς ένα τρέιλερ 10 ωρών για μια ταινία που δε θα υπάρξει ποτέ, αλλά με μια κάποια έμφαση στη βία και το εφέ, τότε η “Βίβλος” είναι η Βίβλος σου.

Η σειρά προβλήθηκε στις ΗΠΑ κάνοντας αρκετά αξιοσημείωτα νούμερα, έχοντας τη στήριξη πολλών γκρουπ οργανωμένης πίστης και καταλαβαίνεις γιατί. Μοιάζει να απευθύνεται κυρίως σε ήδη πιστούς (θα μου πεις, σε τι άλλο να απευθύνεται ένα τέτοιο έργο, αλλά θα θύμιζα τότε τον “Ιησού από τη Ναζαρέτ”) και δεν έχει ιδιαίτερη διάθεση να πολυαναλύσει οτιδήποτε σου παρουσιάζει. Μόνο τα γεγονότα, ενωμένα από μια βιαστική αφήγηση, και προχωράμε για το επόμενο επεισόδιο.

Στην Ελλάδα η “Βίβλος” προβάλλεται από τον ΑΝΤ1, κάθε βράδυ μαζί με τον “Ιησού από τη Ναζαρέτ” του Τζεφιρέλι. Το ότι αυτές οι δύο παραγωγές καλύπτουν λίγο ως πολύ το ίδιο εύρος αφήγησης είναι σα να πει κανείς ότι το “Fast & Furious: Tokyo Drift” και το “Drive” είναι και τα δύο περιπέτειες με άντρες που οδηγάνε αμάξια.

Η σύγκριση δεν ξέρω ποιο ευνοεί, την τηλεταινία του Τζεφιρέλι από το 1977 ή την μίνι σειρά του Μπερνέτ από το 2013, όμως σίγουρα είναι εμφανές ποιο θα αρέσει στον καθένα, έτσι ακραία όπως διαχωρίζονται στυλιστικά. Το ένα είναι μια άρτια παραγωγή που επιχειρεί να εστιάσει στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, εξιστορώντας παράλληλα με ωραίους ρυθμούς μια -είτε πιστεύεις, είτε όχι- σαφέστατα συναρπαστική ιστορία.

Η “Βίβλος” από την άλλη δεν μιλάει για την πίστη. Δεν μιλάει για τους ανθρώπους πίσω από την πίστη. (Δεν υφίστανται χαρακτήρες.) Δεν σχολιάζει την πολιτική ή την κοινωνία. Δεν θα σε κάνει να νιώσεις πράγματα. Από την άλλη βέβαια, είναι μια ακολουθία από εφετζίδικες ιστορίες αρκετά επεισοδιακού χαρακτήρα, που η κάθε μία χτίζει προς κάποια κορύφωση με σασπένς (συχνά με τη βοήθεια του αφηγητή), θα υπάρξουν μάχες, οργισμένα λόγια, φωτιές, μάχες, χαμός- και μετά θα περάσουμε στο επόμενο.

Δεν είναι και η πιο ομαλή αφήγηση που μπορείς να βρεις, αλλά αν θες απλά να δεις γνωστά στιγμιότυπα της Βίβλου παιγμένα με έντονο τρόπο, θυμό σε αρκετές περιπτώσεις, και με εφέ, τότε ΟΚ.

Αυτά είναι 12 πράγματα που μπορείς να περιμένεις:

Τον Αδάμ και την Εύα σαν μοντέλα διαφήμισης που έχει γυρίσει κάποιος σκηνοθέτης του τηλεοπτικού “Σπάρτακου”

Πολλές μάχες που παραπέμπουν σε “Vikings”, “Σπάρτακο” κι άλλα πρόσφατα ιστορικά έπη

Γενικά πολλή φωτιά

Σοβαρά όμως

Αλλά και νερά

Κουστούμια που έχουν κάτι από θεατρική παράσταση σχολείου (καλού σχολείου όμως)

Αγγέλους που μοιάζουν σαν Τζεντάι από το γνωστό παράλληλο κόκκινο σύμπαν

Ανθρώπους πραγματικά έξαλλους με τον Μωυσή

Τον Ιησού

Αυτόν εδώ τον φιλαράκο

Κι αυτούς

Και έναν Σατανά που μοιάζει με τον Ομπάμα (dafuq?!)

Κανένα κατηχητικό.