Στην εποχή του Συνεχούς Τρέιλερ είναι τρομερά εκνευριστικό αυτό που συμβαίνει, που κάθε μέρα ξυπνάς κι έχεις να δεις κι άλλες σκηνές από την όποια ταινία περιμένεις το ερχόμενο καλοκαίρι. Η πλάκα είναι όταν, αναπόφευκτα, πολλές από αυτές δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες. Και τι σου μένει τότε; Μια σειρά από κλιπάκια που σε είχαν εξιτάρει απίστευτα.

Αν το σκεφτείς βέβαια η δουλειά του καλού τρέιλερ αυτή είναι. Να σου πουλήσει κάτι, να σε κάνει να πωρωθείς για μια ταινία. Και πες ΟΚ, όταν η ταινία είναι πολύ καλή, είναι εύκολο να κόψεις ένα τρέιλερ γι’αυτήν. Όμως τα αληθινά εύσημα πρέπει να πάνε στους ανθρώπους που πουλάνε κάρβουνα για διαμάντια. Ας θυμηθούμε μια ντουζίνα τρέιλερ που ήταν καλύτερα από τις ταινίες που ανακοίνωναν- ακόμα και ειδικές περιπτώσεις όπου οι ταινίες δεν ήταν καθόλου κακές, αλλά παρόλ’αυτά το τρέιλερ εξακολουθεί να είναι αξέχαστο.

Prometheus

ΟΚ, ας παραδεχτούμε κάτι. Το “Prometheus” ήταν εξαρχής καταδικασμένο. Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση οποιαδήποτε ταινία να μην απογοήτευε τον κόσμο μετά από αυτό το τρέιλερ. Η ταινία λογικά θα αποκτήσει μια κάποια καλτ φήμη καλύτερη από την αρχική της (αλλά ως εκεί, δεν είναι και τίποτα τρομερό), αλλά αυτό το τρέιλερ είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί ποτέ. Το είδα ξανά μόνο και μόνο για να το περάσω σε αυτό το θέμα, και τώρα θέλω να το βλέπω σε λούπα για το επόμενο δίωρο. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά θα χάσω και τον Παναθηναϊκό.

Terminator: Salvation

Η δράση! Το δράμα! Τα ρομπότ! Οι αποκαλύψεις! Η αγωνία! “I’m the only hope you have!” ΤΙ ΕΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ!!! Από το τρέιλερ αυτή η περιπέτεια μοιάζει σαν μια από τις πιο επιβλητικές και αγωνιώδεις ταινίες δράσης όλων των εποχών. Η ταινία… δε θυμάμαι απολύτως τίποτα από αυτή την ταινία.

Bad Teacher

Μοιάζει και αστείο και αιχμηρό και σέξι και γοητευτικό, βασικά βάσει του τρέιλερ είναι η τέλεια καφροκωμωδία. Με τη διαφορά πως η ταινία δεν είχε απολύτως τίποτα να προσθέσει. Δεν πειράζει, το καλό του να έχεις τρέιλερ που σου δείχνουν ολόκληρη την ταινία είναι πως, αν η ταινία είναι μπούρδα όπως σε αυτή την περίπτωση, δεν χρειάζεται καν να τη δεις. Βλέπεις το τρέιλερ κι είσαι έτοιμος.

Watchmen

Εδώ υπάρχει και η σχολή που λέει πως το “Watchmen” είναι φανταστική ταινία αλλά, παιδιά, δεν είναι. Είναι σίγουρα μια αξιέπαινη προσπάθεια μεταφοράς ενός πράγματος που δε μεταφέρεται στο σινεμά (για όποιον θέλει να πει μπράβο δηλαδή για κάτι τέτοιο) αλλά για μια στιγμή στο χρόνο ο Ζακ Σνάιντερ μας έκανε να πιστεύουμε πως θα τα κατάφερνε. Έχει, αδιαμφισβήτητα, τρομερή αίσθηση ρυθμού, εικόνας και ήχου, ξέρει να φτιάχνει απίστευτα βιντεοκλίπ. Αυτό το τρέιλερ είναι η καλύτερη απόδειξη.

Brave

To τρέιλερ αυτό δεν πουλάει μια πολύ καλύτερη ταινία, αλλά πουλάει μια παντελώς διαφορετική ταινία. Η Pixar να γυρίζει μια μυστικιστική περιπέτεια στα βάθη της Σκωτίας με μεγάλους πολεμιστές, εντυπωσιακά τοπία, μαγεία, μοίρα, δυναμική τοξοβόλο πρωταγωνίστρια– παιδιά ναι, σαφώς ναι. Μόνο που το “Brave” ήταν μια παντελώς διαφορετική ταινία, για μια πριγκίπισσα και τη μαμά της που έχει μεταμορφωθεί σε αρκούδα. Σοβαρά. Pixar, μπορούμε κάποια στιγμή να δούμε την ταινία που διαφήμιζε το τρέιλερ; Μοιάζει τέλεια.

Spider-Man 3

Η διάσημη χαοτική τρίτη ταινία της αρχικής τριλογίας ήταν ένα βαρετό συνοθύλευμα που δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει, τι να πει, πώς να το πει,  ποιος είναι κακός, τίποτα, χάλια. Δε θα συγχωρήσω ποτέ αυτό το τρέιλερ που μας έκανε να περιμένουμε μια συγκλονιστική μονομαχία ανάμεσα σε τέσσερις κακούς. σκοτάδι, μαυρίλα, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΕΝΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ OMG ΔΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ. Πανικός. Σαμ Ράιμι, δε θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.

Snakes on a Plane

Snakes on a muthafuckin’ plane φίλε. Η ταινία που έγινε συνώνυμο του promo ενθουσιασμού για μια φόλα.

Sucker Punch

Προφανώς δεν περίμενε ποτέ κανείς ότι αυτή η ταινία θα ήταν οτιδήποτε άλλον πέρα από μια τεράστια βλακεία. Αλλά το τέλειο τρέιλερ μας έκανε να πιστεύουμε πως θα ήταν μια τρομερά διασκεδαστική βλακεία, μια ‘ένοχη απόλαυση’ που λένε κι οι ενοχικοί. Αντ’αυτού ήταν ένα βαρετό, δυσάρεστο, δύσπεπτο πράγμα, με τον Ζακ Σνάιντερ να παίρνει μια ρηχή φαντασίωση και να την ντύνει με ‘όραμα’. Άσε μας ρε φίλε να διασκεδάσουμε λίγο.

Star Wars Episode I: The Phantom Menace

Εντάξει, κλέβω εκκλησία τώρα. Ποιο τρέιλερ δεν θα ήταν καλύτερο από αυτή την ταινία; Αλλά θέλω να πω, ο ενθουσιασμός, ο Λίαμ Νίσον, η μουσική του Τζον Γουίλιαμς, ο Νταρθ Μολ, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΤΖΕΝΤΑΪ (και των υπολοίπων). Πόσο πάρα πολύ κακό θα μπορούσε να είναι το φιλμ; Λειτουργεί και σαν ο μεγαλύτερος συμβολισμός νοσταλγίας που επιστρέφει σαν γιγάντιο χαστούκι στο σήμερα.

X-Men: The Last Stand

Το σημείο-κλειδί του τρέιλερ: δεν διαφημίζει το γεγονός πως τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Μπρετ Ράτνερ αντί του Μπράιαν Σίνγκερ. Διαφημίζει μια επική περιπέτεια γεμάτη τραγικούς ήρωες κι αντ’αυτού πήραμε μια σαχλαμάρα με τη Φοίνιξ να αναποδογυρίζει αυτοκίνητα σε ένα πάρκινγκ. Το πόσο χάλια έκλεισε αυτή η τριλογία παρέμενε ασυγχώρητο για μισή δεκαετία. Το επερχόμενο “X-Men: Days of Future Past”, το καλό που του θέλω, να είναι τόσο καλό, όσο αυτό ήταν απογοητευτικό.

Μπόνους:

Cloverfield

H ταινία δε τους ικανοποίησε όλους γιατί επέλεξε μια όχι ακριβώς ορθόδοξη αφηγηματική μέθοδο. Αλλά ακόμα και για τον μεγαλύτερο φαν (γεια!), το απόλυτο άγνωστο αυτού του τρέιλερ, ο διακεκομμένος ήχος, και ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ να σαβουριάζεται στο δρόμο μπροστά στην κάμερα; Ανατριχίλες. Πώς το ξεπερνάς αυτό;

Where the Wild Things Are

Τη λατρεύω αυτή την ταινία. Πεθαίνω, πώς το λένε, χάνομαι. Είναι πολύ αφαιρετική και χωρίς δομή, οπότε προσφέρεται για ακραίες αντιδράσεις- όσο εύκολα κάποιος θα βαρεθεί τη ζωή του, εξίσου εύκολα κάποιος άλλος θα γεμίσει τα κενά με εκείνα τα προσωπικά στοιχεία που θα την κάνουν ένα έργο που λες και φτιάχτηκε αποκλειστικά για σένα. Τελοσπάντων, αλλού θέλω να καταλήξω. Πεθαίνω για αυτή την ταινία- αλλά το τρέιλερ εξακολουθεί να είναι καλύτερο. Ρίξε το φταίξιμο στους Arcade Fire.