ΒΙΒΛΙΟ

13 νέα βιβλία πεζογραφίας για τον Νοέμβριο

Το OneMan σταχυολογεί την τρέχουσα εκδοτική παραγωγή και προτείνει από νομπελίστες, παλιούς και νέους, μέχρι τις νέες δουλειές, μικρής και μεγάλης φόρμας, ορισμένων συναδέλφων τους από τη χώρα μας.

Στον απόηχο της πρόσφατης βράβευσης του Λάσλο Κρασναχορκάι με Νόμπελ λογοτεχνίας εύλογα τα φώτα πέφτουν πάνω στο νέο μυθιστόρημα του. Το OneMan όμως προτείνει επιπλέον από τον Άτρωτο του Στίβεν Κινγκ μέχρι τις νέες δουλειές, μικρής και μεγάλης φόρμας, συγγραφέων από την Ελλάδα. Αλλά και την επανέκδοση μιας αδυναμίας μας…

Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ – Ο κηπουρός και ο θάνατος (μτφρ. Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, Ίκαρος)

Ένας άντρας κάθεται δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου πατέρα του καταγράφοντας τη ζωή του. Ενός πατέρα που γεννήθηκε μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στη Βουλγαρία. Ενός αθεράπευτου καπνιστή και επαναστάτη. Ενός άντρα που ήξερε πώς να αποτυγχάνει με ηρωικό αυτοσαρκασμό.

Ο κήπος που δημιούργησε στην άγονη αυλή του χωριού που πρώτα τον έσωσε και μετά τον σκότωσε σήμερα παραμένει η ζωντανή κληρονομιά του. Χωρίς αυτόν ωστόσο το παρελθόν του γιου του αρχίζει να ραγίζει σιωπηλά. Γιατί το τέλος των πατέρων μας είναι και τέλος ενός κόσμου. Τέσσερα χρόνια μετά το Χρονοκαταφύγιο ο βραβευμένος με Booker συγγραφέας παρουσιάζει μια σπαρακτική προσωπική ιστορία.

Στίβεν Κινγκ – Ο άτρωτος (μτφρ. Μαριάννα Τζιαντζή, Κλειδάριθμος)

Χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς διέξοδο –και με μια μικρή κόρη που χρειάζεται επειγόντως ιατρική περίθαλψη–, ο απελπισμένος Μπεν Ρίτσαρντς προσπαθεί να πλουτίσει συμμετέχοντας στο πιο μεγάλο και επικίνδυνο ριάλιτι της δυστοπικής Αμερικής του άμεσου μέλλοντος: The Running Man.

Μια ανελέητη μάχη επιβίωσης, όπου ο διαγωνιζόμενος καταδιώκεται από μια ελίτ ομάδα εκτελεστών μπροστά στα μάτια ενός τηλεοπτικού κοινού που διψάει για αίμα. Το έπαθλο; Ένα δισεκατομμύριο δολάρια – αν καταφέρει να επιζήσει για έναν μήνα. Κανένας δεν έχει αντέξει περισσότερο από οχτώ μέρες. Αλλά η απόγνωση μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο να κάνει πράγματα που ποτέ δεν πίστευε ότι θα μπορούσε.

Λάσλο Κρασναχορκάι – Πάει και το Φραντζολάκι (μτφρ. Μανουέλα Μπέρκι, Πόλις)

Στο νέο μυθιστόρημα του Νομπελίστα λογοτέχνη πρωταγωνιστεί ένας 91χρονος συνταξιούχος ηλεκτρολόγος της διπλανής πόρτας, ο οποίος όμως προσπαθεί να κρατήσει μυστικό το αίμα που κυλάει στις φλέβες του, όντας απόγονος του Τζένγκις Χαν και του Μπέλα Δ΄ θα μπορούσε να απαιτήσει τον ουγγρικό θρόνο ως  Ιωσήφ Α΄ του οίκου του Άρπαντ. Ο ίδιος δεν θέλει να αναμειχθεί στην πολιτική. Τι λένε όμως γι’ αυτό οι ενθουσιώδεις μαθητές του, ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν από αιθεροβάμονες βασιλόφρονες έως και τύποι που προετοιμάζουν τρομοκρατικές ενέργειες;

Ο Κράσναχορκαϊ – μετά από τη Νέα Υόρκη, τη Δαλματία και την Θουριγγία – επιστρέφει σε μια καρναβαλική Ουγγαρία, όπου όλοι είναι βουλιαγμένοι μέσα στο τέλμα. Όλοι είναι βυθισμένοι στο τέλμα: ο γερο-βασιλιάς με το εξοχικό του σπιτάκι αλλά και οι φιλοξενούμενοι του που εμφανίζονται από το πουθενά, ανάμεσά τους και ένας περιπλανώμενος μουσικός ονόματι Λάσλο Κράσναχορκαϊ. Και πού να βρίσκεται στο μεταξύ το Φραντζολάκι, το σκυλί-φύλακας του Γιόζι;

Εντουάρ Λουί – Η κατάρρευση (μτφρ. Στέλα Ζουμπουλάκη, Αντίποδες)

Ο πολυσυζητημένος συγγραφέας σε άλλη μια βαθιά προσωπική και συγκινητική αφήγηση, αυτή τη φορά για τον αδερφό του: «Στο φτωχό εργατικό περιβάλλον όπου μεγαλώσαμε και όπου η κοινωνική βία εκδηλωνόταν συχνά ως περιορισμός της επιθυμίας, εκείνος φανταζόταν ότι θα γινόταν ένας φημισμένος τεχνίτης, ότι θα ταξίδευε, ότι θα έβγαζε πολλά λεφτά, ότι θα αναστήλωνε καθεδρικούς ναούς, ότι ο πατέρας του, που τον είχε εγκαταλείψει, θα γύριζε πίσω και θα τον αγαπούσε.

Τα όνειρά του ήρθαν σε σύγκρουση με τον κόσμο του και κανένα τους δεν πραγματοποιήθηκε. Πάνω απ’ όλα ήθελε να ξεφύγει από τη ζωή του, αλλά κανένας δεν του είχε μάθει να ξεφεύγει και κάθε στοιχείο του χαρακτήρα του –η σκληρότητά του, η συμπεριφορά του απέναντι στις γυναίκες και απέναντι στους άλλους– τον καταδίκαζε. Δεν του έμεναν παρά τα τυχερά παιχνίδια και το αλκοόλ για να ξεχνιέται. Στα τριάντα οχτώ του, μετά από χρόνια βουτηγμένα στις αποτυχίες και την κατάθλιψη, βρέθηκε νεκρός στο μικροσκοπικό του διαμέρισμα».

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες – Το φθινόπωρο του πατριάρχη (μτφρ. Δέσποινα Δρακάκη, Ψυχογιός)

Δεσποτικός, βίαιος, εκδικητικός, αιμοδιψής και δεισιδαίμονας, ο «πατριάρχης» είναι ο δικτάτορας ενός απομονωμένου νησιού της Καραϊβικής. Ζει σε ένα ερειπωμένο μέγαρο, περιτριγυρισμένος από κόλακες, αλλά η μοναξιά της εξουσίας είναι τρομακτική. Και, όταν έρθει ο θάνατος, δε θα μπορέσει παρά να αποκαλύψει το αληθινό, ανθρώπινο και ταυτόχρονα τερατώδες πρόσωπο της εξουσίας. Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες δήλωνε επανειλημμένα ότι το Φθινόπωρο του Πατριάρχη είναι το μυθιστόρημα στο οποίο αφιέρωσε την περισσότερη δουλειά και προσπάθεια. Ακαταμάχητη επανέκδοση και λόγω του εξωφύλλου.

Παύλος Μεθενίτης – Τσιγαμάκι (Εύμαρος)

Ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας έκοψε το τσιγάρο και έγραψε μια συλλογή απολαυστικών διηγημάτων, κάποιες μικρές ιστορίες, που θα μπορούσαν να είναι και αυτοβιογραφικές, εάν δεν επενέβαινε η φαντασία του για να τις αλλάξει κατά το δοκούν, όπως τονίζει.

«Όλες όμως αρθρωμένες γύρω από το τσιγάρο. Εικοσιπέντε πακέτα, που περιέχουν τουλάχιστον ένα τσιγάρο, και τις εμπειρίες, πραγματικές και μη, που συνδέθηκαν μαζί του στο σχολείο, τον στρατό, τη δουλειά, τον έρωτα, την καθημερινή ζωή. Εικοσιπέντε κείμενα που άρχισα να γράφω όταν το έκοψα μαχαίρι, στις 8 Σεπτεμβρίου 2014, ώρα 8.30 το πρωί, μετά από 36 συναπτά έτη καπνίσματος. Άκαπνος έκτοτε, παραμένω ωστόσο ένας επίτιμος καπνιστής – εγώ γενίτσαρος δεν γίνομαι».

Έλεν Ντε Γουίτ – Οι Άγγλοι καταλαβαίνουν το μαλλί (μτφρ. Μαριλένα Καραμολέγκου, Δώμα)

Μία είναι η αγωνία της δεκαεπτάχρονης Μαργκερίτ: μην υποπέσει σε κάποια άκομψη συμπεριφορά. Οφείλει κανείς να αποδεικνύει ότι καταλαβαίνει ανά πάσα στιγμή τι επιτάσσει το καλό γούστο. Οφείλει να εξασκείται στον Μπαχ καθημερινά. Οφείλει να αγοράζει τα τουίντ υφάσματά του στη Σκωτία αλλά να τα ράβει στην Αγγλία. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Λονδίνο, όλα τα δεδομένα της ζωής της Μαργκερίτ θα ανατραπούν. Θα μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό της με τα εφόδια που της πρόσφερε η maman; Πώς θα αντιμετωπίσει τους μεγαλοεκδότες της Νέας Υόρκης που ερίζουν για την ιστορία της; Μια ευφυέστατα ψυχρή νουβέλα για την έννοια της υποκρισίας και τα όρια της ανηθικότητας.

Ντέιβιντ Πις – Μετά το Μόναχο (μτφρ. Μαρίνα Τουλγαρίδου, Τόπος)

Το 1958 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν η πιο διάσημη ποδοσφαιρική ομάδα στον κόσμο και Πρωταθλήτρια Αγγλίας. Πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτήν έπαιζαν οι νεαροί αστέρες της με το παρατσούκλι οι «Μπέμπηδες του Μπάσμπι», από το όνομα του χαρισματικού προπονητή τους, Ματ Μπάσμπι. Όμως στις 6 Φεβρουαρίου το αεροπλάνο που μετέφερε την ομάδα πίσω στην Αγγλία από έναν αγώνα για το ευρωπαϊκό κύπελλο συνετρίβη στο Μόναχο κατά την απογείωση, σκοτώνοντας είκοσι τρεις ανθρώπους – ανάμεσά τους οχτώ παίκτες και τρία μέλη του τεχνικού επιτελείου της ομάδας.

Το δυστύχημα κατέστρεψε την ομάδα, τραυμάτισε τους οπαδούς της σε όλο τον κόσμο και συγκλόνισε συθέμελα τη σφιχτοδεμένη κοινότητα του Μάντσεστερ. Ο καταξιωμένος μυθιστοριογράφος Ντέβιντ Πις συνδυάζει επιδέξια το δράμα, την κοινωνική ιστορία και την αθλητική βιογραφία και αποτυπώνει τις αγωνιώδεις προσπάθειες μιας ομάδας, μιας πόλης κι ενός έθνους να ανακάμψουν και να ξανασταθούν στα πόδια τους.

Ντάλια δε λα Σέρδα – Αδέσποτες σκύλες (μτφρ. Ασπασία Καμπύλη, Carnivora)

Πληρωμένες δολοφόνισσες και φοιτήτριες, influencers και νοικοκυρές, θεούσες και πόρνες: 13 διηγήματα με ηρωίδες αποφασισμένες να παλέψουν προτού γίνουν θύματα. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να υπολογίζουν στη βοήθεια κανενός θεού για να λύσουν τα προβλήματά τους και προτιμούν να χύσουν ξένο αίμα παρά να τις χρησιμοποιήσουν, να τις κακοποιήσουν, να τις σκοτώσουν. Και δεν διστάζουν να περιγελάσουν τον εαυτό τους ακόμα και στις τρομερότερες στιγμές, όταν η καυστική ειρωνεία και το ανηλεές μαύρο χιούμορ της Ντάλια δε λα Σέρδα μάς κάνει να απορούμε πώς γίνεται να γελάμε μετά απ’ όσα διαβάσαμε δυο παραγράφους παραπάνω.

Σάκης Σερέφας – Πέτα το στη θάλασσα (Μεταίχμιο)

Θεσσαλονίκη, 1963: Μια μητέρα πετάει το μωρό της στη θάλασσα, τα πρωτοσέλιδα οργιάζουν, ο κόσμος τη γιουχάρει στην αναπαράσταση. Γύρω της, στροβιλίζεται το σκοτεινό σύμπαν εκείνης της εποχής. Ένα ίδρυμα παρατημένων βρεφών που το ίδιο πρωί δεν δέχτηκε το βρέφος. Το ίδιο ίδρυμα διοχετεύει παρανόμως βρέφη που αγοράζονται στην Αμερική. Πολιτικά σκάνδαλα και μεσίτες βρεφών. Αλισβερίσια δημοσιογράφων και αστυνομίας, για να κουκουλωθεί το βρόμικο κύκλωμα. Πολιτικός που κάνει κομπίνες με τα οικόπεδα και τα βρέφη που πουλά ο κουμπάρος του. Νεογνά-μούμιες στις σοφίτες των παλιών σπιτιών της Αθήνας. Μια αληθινή ιστορία για μια μάνα που έγινε παιδοκτόνος από τη μια στιγμή στην άλλη. Ποια γρανάζια της εξουσίας και της κοινωνίας την οδήγησαν σε αυτή την πράξη;

Ελένη Στελλάτου – Καιρός των κρυστάλλων (Πόλις)

Μια μικρή παραθαλάσσια πόλη των αρχών του 20ού αιώνα πλήττεται από μια παράδοξη μεταδοτική ασθένεια που μετατρέπει τα σώματα όσων προσβάλλονται σε πορσελάνινα, έτοιμα να θρυμματιστούν με το παραμικρό άγγιγμα. Ο μοναχικός Εμανουέλ Περόν, τρίτης γενιάς ντρογκερίστας της πόλης, αναλαμβάνει δράση, προσπαθεί να συνδέσει τους κρίκους της αλυσίδας των γεγονότων, αλλά και να ξεδιαλύνει τα μυστικά της προσωπικής του ιστορίας.

Τι θα μπορέσει, ωστόσο, να καταφέρει με τις μικρές του δυνάμεις; Πώς αντιπαλεύει κανείς εδραιωμένες προκαταλήψεις; Πώς αντιμάχεται οικονομικά συμφέροντα και πώς αντιμετωπίζει τους επιτήδειους που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ανθρώπινη δυστυχία και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα; Αριστοτεχνική επιστροφή της Ελένης Στελλάτου επτά χρόνια μετά Το κόκκινο και το άσπρο.

Σεμπάστιαν Φίτζεκ – Το κορίτσι του ημερολογίου (μτφρ. Ειρήνη Γεούργα, Διόπτρα)

Χρόνια πριν, μια κοπέλα βρέθηκε παραμονές γιορτών σ’ ένα απομονωμένο σπιτάκι στο Δάσος της Φραγκονίας. Κι εκεί, ένας ψυχοπαθής έφτιαξε μαζί της ένα χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο φρίκης. Μια μητέρα σκαλίζει τώρα εκείνη την παλιά ιστορία, για να σώσει το δικό της παιδί. Ένα αινιγματικά σφραγισμένο παρελθόν. Ένας αγώνας για ζωή. Ένα ημερολόγιο που δεν έπρεπε ποτέ να είχε ανοίξει. Το νέο καταιγιστικό θρίλερ του σταρ συγγραφέα είναι γεγονός. Και μάλιστα κυκλοφορεί σε συλλεκτική έκδοση με ειδικό εφέ εξωφύλλου και συνέντευξη αποκλειστικά για τους Έλληνες αναγνώστες.

Αλεξάνδρα Χαϊνη – Μισές αλήθειες (Ποταμός)

Πρώτη εμφάνιση της Αλεξάνδρας Χαϊνη, δημοσιογράφου και βιβλιοκριτικού στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ο Αναγνώστης, στην πεζογραφία με μια συλλογή ολιγοσέλιδων διηγημάτων. Κοφτερή ματιά, λιτή γλώσσα, εκφραστική ακρίβεια, πυκνό ύφος, γκρίζο χιούμορ, αναπόφευκτη μελαγχολία. Σαν “ιστορίες της παλάμης” όπως τις όρισε ο Γιασουνάρι Καβαμπάτα.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.