15 νέα βιβλία μεταφρασμένης πεζογραφίας για τον Ιούνιο

Μπρούνο Γιασένσκι – Θα κάψω το Παρίσι [μτφρ. Αναστασία Χατζηγιαννίδη, Έρμα]

Ένας νεαρός Γάλλος εργάτης ξαφνικά απολύεται, η αγαπημένη του τον εγκαταλείπει και ο σπιτονοικοκύρης του τον πετάει έξω. Άστεγος, πεινασμένος και βυθισμένος στην απόγνωση, περιπλανιέται στους δρόμους του Παρισιού. Όταν ένας φίλος του τον ξεναγεί στο Ινστιτούτο Παστέρ, αποφασίζει να κλέψει δύο δοκιμαστικούς σωλήνες που περιέχουν πανούκλα. Η απελπισία και η απύθμενη οργή για ένα σύστημα που τον καταδίκασε στο περιθώριο τον ωθούν να τους αδειάσει στη δεξαμενή που τροφοδοτεί το Παρίσι με νερό.

Η πόλη μολύνεται, οι νεκροί πληθαίνουν, η εκλεγμένη εξουσία καταρρέει και το κοσμοπολίτικο Παρίσι χωρίζεται σε ζώνες ανάλογα με θρησκευτικά και πολιτικά πιστεύω. Ένα μυθιστόρημα που κατατάσσεται στα μείζονα επιτεύγματα της πολωνικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα αποτελώντας ένα κρυμμένο διαμάντι του κεντροευρωπαϊκού μοντερνισμού.

Άλις Γουίν – In Memoriam [μτφρ. Άγγελος Αγγελίδης, Ίκαρος]

Ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος αφανίζει χιλιάδες νέους και στις δυο πλευρές. Για τον Χένρι Γκοντ, τον Σίντνεϊ Έλγουντ και τους συμμαθητές τους στο ειδυλλιακό τους οικοτροφείο στην έξοχη, η βία της μάχης μοιάζει μακρινή και το μέτωπο συναρπαστικό.

Όταν η οικογένεια του Γκοντ του ζητεί να καταταγεί για να γλιτώσουν την κατακραυγή εξαιτίας της έλξης του για τον Έλγουντ, το κάνει με προθυμία για να ξεφύγει από τα βασανιστικά του συναισθήματα. Για κακή του τύχη ωστόσο, ο Έλγουντ βιάζεται να τον συνοδεύσει, ενώ σύντομα ακολουθούν και οι υπόλοιποι. Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς: The Washington Post, NPR και The New Yorker.

Βιρτζίνια Γουλφ – Στο φάρο [μτφρ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Δώμα]

Η κυρία Ράμζυ είπε στον Τζέιμς, τον εξάχρονο γιο της, πως, αν είναι καλός ο καιρός, θα πάνε αύριο εκδρομή στο Φάρο. Δεν θα είναι καλός ο καιρός, σχολία­σε ο κύριος ­Ράμζυ, ο φιλόσοφος. Παραθερίζουν στη νήσο Σκάυ, στη Σκωτία, στο εξοχικό τους — το αντρόγυνο με τα οχτώ παιδιά του. Έχουν και φιλο­ξενούμενους. Τον Τάνσλυ τον άθεο, που στη ζωή του τα κατά­φερε χωρίς βοήθεια, και είναι θυμωμένος. Τον Ουίλ­λιαμ Μπανκς που σέβεται τον κύριο Ράμζυ, αλλά τον βλέπει και λίγο υποκριτάκο.

Την Λίλυ Μπρίσκοου που θέλει να ζωγραφίζει, μα ακόμα δεν έχει παντρευτεί. Δεν υπάρχει ευτυχία μεγαλύτερη απ’ το γάμο, σκέφτεται η κυρία Ράμζυ, και είναι βέβαιη πως οι κόρες της το καταλαβαίνουν αυτό. Ο κύριος Ράμζυ σκέφτεται πως απέτυχε. Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας σε νέα μετάφραση.

Χέρμαν Έσσε – Νάρκισσος και Χρυσόστομος [μτφρ. Μαρία Αγγελίδου-Άγγελος Αγγελίδης, Διόπτρα]

Σ’ ένα μεσαιωνικό μοναστήρι δύο νεαροί άντρες συνδέονται με φιλία παρά τους ολότελα διαφορετικούς χαρακτήρες τους: Ο ένας, ο δάσκαλος, είναι ο μοναχός Νάρκισσος, που τον γεμίζει η απομόνωση και η πνευματική ζωή. Ο άλλος, ο αγαπημένος του μαθητής, ο Χρυσόστομος, που νιώθει φυλακισμένος στο μοναστήρι και φεύγει για να γνωρίσει τον κόσμο και τον έρωτα.

Όταν ξανασυναντηθούν, οι διαφορές τους, διαφορές ανάμεσα στη σάρκα και στο πνεύμα, στην τέχνη και στη διανόηση, στο συναίσθημα και στη λογική, θα είναι ακόμη πιο έντονες. Αλλά η αγάπη που τους ενώνει είναι μεγαλύτερη από οτιδήποτε άλλο. «Είναι ένδειξη της ιδιοφυΐας του Έσσε», σύμφωνα με το Kirkus Reviews, «ότι ένα τόσο στιλιζαρισμένο αλληγορικό πλαίσιο μετατρέπεται σε μια τοιχογραφία που είναι ταυτόχρονα πλούσια, υπαινικτική, πολύπλοκη, στιβαρή και πραγματικά συγκινητική».

Βιντσέντζο Λατρόνικο – Η τελειότητα [μτφρ. Δήμητρα Δότση, Loggia]

Ένα νεαρό ζευγάρι ψηφιακών νομάδων ζει το όνειρό του στο Βερολίνο. Η καθημερινότητά τους περιστρέφεται γύρω από το εκλεπτυσμένο φαγητό, την προοδευτική πολιτική ατζέντα, τον σεξουαλικό πειραματισμό και τα ατελείωτα πάρτι. Αυτή η «τελειότητα» όμως, κοινή για μια ολόκληρη γενιά, που ζει και ανασαίνει μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, σταδιακά αποδεικνύεται μονότονη και οι ισορροπίες τους εύθραυστες.

Γι’ αυτό και προχωρούν σε ολοένα και πιο ριζοσπαστικά βήματα, αναζητώντας την αυθεντικότητα και τον σκοπό που διαρκώς ξεγλιστρούν μέσα από τα χέρια τους. Το πολυσυζητημένο τέταρτο μυθιστόρημα του Ιταλού συγγραφέα έφτασε μέχρι τη μικρή λίστα για το Διεθνές Βραβείο Booker 2025.

Μάλκολμ Λόουρι – Πέτρα της Κόλασης [μτφρ. Κατερίνα Σχινά, Μεταίχμιο]

Ένας Βρετανός πιανίστας της τζαζ, αλκοολικός, φανατικός αναγνώστης του Χέρμαν Μέλβιλ, παθιασμένος με τα καράβια, φτάνει στη Νέα Υόρκη και ανακαλύπτει ότι όλη του η ζωή είναι ένα ναυάγιο – έχει χάσει την μπάντα του, έχει χάσει τη σύντροφό του. Μετά το προσκύνημά του στις ταβέρνες του λιμανιού καταλήγει στο ψυχιατρείο ή μάλλον στην Κόλαση, όπου θα περάσει τον καιρό του και θα μοιραστεί την τύχη του με ναυτικούς, μέθυσους, φτωχούς.

«Πρόκειται για το πιο ζοφερό έργο του Λόουρι» λέει η Κατερίνα Σχινά, η οποία μετά το Κάτω από το ηφαίστειο και το Ουλτραμαρίν (επίσης από το Μεταίχμιο) μετέφρασε και αυτή τη νουβέλα ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα.

Κέβιν Μπάρρυ – Η καρδιά το καταχείμωνο [μτφρ. Δημήτρης Καρακίτσος, Γεννήτρια]

Αφήνοντας πίσω έναν απατημένο σύζυγο, μια πανσιόν τυλιγμένη στις φλόγες και μια πόλη να συζητά αναστατωμένη τη φυγή τους, ο Τομ Ρουρκ και η Πόλλυ Γκιλλέσπυ ξεκινούν με ένα κλεμμένο άλογο να ζήσουν τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής τους, μέσα στα χιονισμένα δάση και τα έρημα βουνά της Μοντάνα, σε ένα σκηνικό έρωτα, λυρισμού, συγκίνησης και βίας.

Οι κυνηγοί όμως που τους πήραν στο κατόπι, δεν είναι μακριά, κι ένα λάθος μόνο αρκεί για να στερήσει για πάντα τον έναν από τον άλλο. Νέο μυθιστόρημα από τον Κέβιν Μπάρρυ (Νυχτερινό πλοίο για την Ταγγέρη, Gutenberg 2021). Νέος εκδοτικός οίκος από τον συγγραφέα και μεταφραστή Παναγιώτη Κεχαγιά.

Πιεδάδ Μπονέτ – Αυτό που δεν έχει όνομα [μτφρ. Καλυψώ Αγγελοπούλου, Κυψέλη]

Η κολομβιανή Πιεδάδ Μπονέτ μετατρέπει μια προσωπική ιστορία σε συλλογική ανθρώπινη εμπειρία. Μια βουτιά στις πιο σκοτεινές διαδρομές της ύπαρξης, ένα οδοιπορικό στην ψυχική ασθένεια, ένα μυθιστόρημα-μαρτυρία που μιλάει για την ευθραυστότητα κάθε ζωής και την ανάγκη να συνεχίσουμε να ζούμε.

Διόλου τυχαία το έχουν αποθεώσει ιερά τέρατα όπως ο Μάριο Βάργκας Γιόσα («Η ζωή, ο θάνατος και η λογοτεχνία μπλέκονται με τρόπο δραματικό σε αυτή τη συγκλονιστική μαρτυρία») και ο Πέτερ Χάντκε («αυτή η ιστορία έχει να κάνει πραγματικά με αυτό που δεν λέγεται, με εκείνες τις στιγμές φρίκης για τις οποίες δεν υπάρχουν λόγια»).

Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ – Πρόσκληση σε έναν αποκεφαλισμό [μτφρ. Σοφία Αυγερινού, Μάγμα]

Αναμένοντας την εσχάτη των ποινών, ένας κατάδικος, πασχίζει να συλλάβει τον κόσμο γύρω του, να βάλει τάξη στην ανθρώπινη εντροπία που τον βασανίζει. Κι ο κόσμος, διά των οικείων του, του δήμιου, και των δεσμοφυλάκων του, μοιάζει να του σκαρώνει μια μεγαλοπρεπή φάρσα: Αντί να τον τιμωρήσει, τον προσκαλεί να συνταχθεί με τους ανόμοιούς του και να συμφιλιωθεί με την τελετουργία του τέλους του.

Ο Ναμπόκοφ χτίζει μια κοινωνικοπολιτική αλληγορία που υπονομεύει κάθε λογική, συναισθηματική, ηθική συνοχή, προσθέτοντας ακόμα ένα σπουδαίο έργο στη λογοτεχνική του κληρονομιά.

Κάλεμπ Αζουμά Νέλσον – Μικροί κόσμοι [μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, Μεταίχμιο]

Δύο χρόνια μετά το εντυπωσιακό του ντεμπούτο [Ανοιχτή θάλασσα, μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, Μεταίχμιο] ο Βρετανο-γκανέζος συγγραφέας επιστρέφει. Το μόνο πράγμα που μπορεί να λύσει τα προβλήματα του Στίβεν είναι ο χορός. ξέρει ποιος είναι πραγματικά μόνο μέσα από τη μουσική. Τι γίνεται όμως όταν ο ήχος της αρχίζει να χαμηλώνει και να χάνεται; Όταν ο πατέρας του μιλάει για ντροπή και θυσίες, όταν το σπίτι του δεν είναι πια δικό του;

Πώς θα βρει χώρο για τον εαυτό του, ένα μέρος όπου θα νιώσει όμορφος, ένα μέρος όπου ίσως καταφέρει να νιώσει ελεύθερος; Ένα μυθιστόρημα για τους κόσμους που χτίζουμε για τον εαυτό μας, τους μικρούς κόσμους μέσα στους οποίους ζούμε, χορεύουμε και αγαπάμε.

Σταντάλ – Το κόκκινο και το μαύρο [μτφρ. Σωτήρης Παρασχάς, Κώστας Σπαθαράκης, Αντίποδες]

Ο Ζυλιέν Σορέλ, γιος ενός ξυλουργού σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Γαλλίας την εποχή της Παλινόρθωσης, μαθητής ενός παλιού πολεμιστή του Ναπολέοντα αλλά και του τοπικού εφημέριου, ένας έξυπνος, ημιμαθής, ρομαντικός νεαρός γεμάτος φιλοδοξίες, προσπαθεί να ξεφύγει από τις ρίζες του και να ανέλθει, φεύγει για το Παρίσι, ερωτεύεται χωρίς να το καταλάβει, μάχεται και ηττάται. Το κατεξοχήν μυθιστόρημα του 19ου αιώνα θεωρείται προγραμματικό κείμενο της κοινωνικής κινητικότητας.

Ο Σταντάλ αποδίδει με την ανάλαφρη ειρωνεία του τις αδυναμίες και το διχασμό του ήρωά του, την ασταθή αυτοκατανόηση και την κωμωδία της εσωτερικής του ζωής, παίζοντας με τη γλώσσα της φιλοδοξίας και του έρωτα.

Γκιλ Σχοτ-Χέρον – Η φάμπρικα των νέγρων [μτφρ. Μαριάννα Αβούρη, Βακχικόν]

Ο νεαρός Ερλ Τόμας, πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Σάτον, διαπιστώνει πως ακόμα και ένα ιστορικό εκπαιδευτικό ίδρυμα για μαύρους, μπορεί να αποτελεί γρανάζι ενός συστήματος που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τους λευκούς ως προνομιούχους. Όταν μία παράξενη φοιτητική οργάνωση αποφασίζει να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο, ο Ερλ θα κληθεί να ενώσει τη φωνή του μαζί τους, ή να αντιταχθεί στα όσα διεκδικούν.

Τι θα επιλέξει ο ίδιος; Και πόσο εύκολο είναι τελικά να φέρει η ακραία δράση και η επανάσταση την αλλαγή σε έναν κόσμο που μοιάζει να ανήκει στους λευκούς; Ένα εκρηκτικό μυθιστόρημα από τον σπουδαίο Άμερικανό συγγραφέα, ποιητή και μουσικό.

Μπερνάρντο Τζαννόνι – Οι ηλίθιες προθέσεις μου [μτφρ. Άννα Παπασταύρου, Πατάκης]

Ο Άρτσυ γεννιέται μια χειμωνιάτικη νύχτα, μαζί με τα πέντε αδέλφια του· ο σύντροφος της μάνας τους σκοτώθηκε κι εκείνη αναγκάζεται να μεγαλώσει μόνη τα μικρά κουνάβια της. Εδώ τα ζώα μιλούν, χρησιμοποιούν πιάτα, μαχαιροπίρουνα, τραπέζια, κρεβάτια, ανάβουν φωτιές, ο κόσμος τους είναι αδίστακτος. Η μάνα, βλέποντας ότι ο Άρτσυ είναι αδύναμος, τον ανταλλάσσει για μιάμιση κότα. Το νέο του αφεντικό, μια γριά αλεπού ονόματι Σόλομον, θα του διδάξει γραφή και ανάγνωση, θα τον μυήσει στο μυστήριο του θανάτου και της ύπαρξης του Θεού.

Η πολύτιμη παρακαταθήκη του θα συνοδεύει τον Άρτσυ καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τον αρχέγονο νόμο περί επικράτησης του ισχυρού. Στο πολυσυζητημένο ντεμπούτο του ο νεαρός Ιταλός συγγραφέας ακροβατεί μεταξύ περιπέτειας και φιλοσοφίας και στήνει μια συναρπαστική αλληγορία για την ανθρώπινη φύση.

Πιερ Βιτόριο Τοντέλι – Χωριστά δωμάτια [μτφρ. Δέσποινα Γιαννοπούλου, Πόλις]

Ο Λέο, διάσημος συγγραφέας στα τριάντα δύο του χρόνια, βιώνει τον τεράστιο πόνο της απώλειας του συντρόφου του, του Τόμας, ενός νεαρού Γερμανού πιανίστα. Προσπαθώντας να διαχειριστεί το πένθος του ταξιδεύει σε μια Ευρώπη που αλλάζει, και μέσα από τις συνεχείς αναδρομές του στο παρελθόν ξαναζωντανεύει η έντονη ερωτική τους σχέση. Οι δυο τους συναντιούνται συχνά, περνούν τις διακοπές τους μαζί, αλλά κατ’ απαίτηση του Λέο ζουν χωριστά προκειμένου να διατηρείται άσβεστο το ερωτικό τους πάθος.

Τώρα, που ο Τόμας έχει φύγει από τη ζωή, ο Λέο έρχεται αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη μοναξιά και αναγκάζεται να σκάψει μέσα του για να βρει τα βαθύτερα κίνητρα της ζωής, της αγάπης, της γραφής, και στοχάζεται πάνω στη διαφορετικότητα, την πίστη, τη νεότητα που χάνεται, το πένθος, τη νοσταλγία.

Γουίλιαμ Φόκνερ – Φως τον Αύγουστο [μτφρ. Παναγιώτης Κεχαγιάς, Gutenberg]

Τα φαντάσματα του παρελθόντος στοιχειώνουν τους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος, ήρωες τραγικούς, τσακισμένους απ’ τη μοίρα τους: τη Λένα Γκρόουβ, που αναζητά τον πατέρα του αγέννητου παιδιού της, τον αιδεσιμότατο Χαϊτάουερ, έναν μοναχικό παρία, και τον Τζο Κρίσμας, που εγκαταλείφθηκε μωρό και δεν γνωρίζει τίποτα για την καταγωγή του. Ένα από τα «νότια γκόθικ» αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.