ΒΙΒΛΙΟ

5+1 ελληνικά μουσικά βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν

Αν σας αρέσει η μουσική, αυτές οι επιλογές του OneMan από την πρόσφατη εκδοτική παραγωγή είναι για εσάς. Από τη σχέση του rock με τη χημεία μέχρι το συναρπαστικό φωτογραφικό λεύκωμα για τους Last Drive και από τις εξομολογήσεις του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη μέχρι τα έργα και τις ημέρες του Ιάνη Ξενάκη.

Κυκλοφόρησαν πρόσφατα και στο μέλλον θα αποτελέσουν σημεία αναφοράς για το μουσικόφιλο κοινό της Ελλάδας. Το μενού έχει κάτι για όλα τα γούστα: Από τη σχέση του rock με τη χημεία μέχρι το προορισμένο να γίνει κλασικό φωτογραφικό λεύκωμα για τους Last Drive και από τις εξομολογήσεις του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη μέχρι τα έργα και τις ημέρες του Ιάνη Ξενάκη.

Φώτης Απέργης – Γίνεται παρεξήγηση και δίνουν την εξήγηση (εκδ. Άγκυρα)

Έπειτα από 40 χρόνια στη δημοσιογραφία, ο Απέργης αποθησαυρίζει άγνωστες ιστορίες και εξομολογήσεις διάσημων καλλιτεχνών. Αφηγείται πώς μοιράστηκε μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία με τον Μίκη Θεοδωράκη στο μνήμα του Πάμπλο Νερούδα στη Χιλή. Πώς συνάντησε τον Τζέιμς Μπράουν λίγο μετά την αποφυλάκισή του, αλλά και τον Άκη Πάνου ενώ ήταν υπόδικος στις Φυλακές Κομοτηνής. Ο Μάνος Χατζιδάκις θυμάται τις ιερόδουλες που τον έκρυψαν στη δίνη του Εμφυλίου του 1945, όταν ήταν νεαρός επονίτης. Ο Μικ Τζάγκερ μιλά για την επεισοδιακή συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα το 1967.

Ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ ανακαλεί εφηβικές ιστορίες που μοιράστηκε με τον Τζον Λένον. Η Μαντόνα εξομολογείται τον μεγαλύτερο εφιάλτη της. Η Ζιλιέτ Γκρεκό δίνει τον δικό της ορισμό του ερωτισμού. Ο Λούτσιο Ντάλα εξιστορεί πώς ηχογράφησε τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι να κάνει ραπ. Ο Έρικ Κλάπτον αποκαλύπτει πώς αντιμετώπισε τον θάνατο του τετράχρονου γιου του.  Διονύσης Σαββόπουλος πώς ηχογράφησε παράνομα, λίγο μετά το πραξικόπημα του 1967, κάποια από τα “Νέγρικα” του Μάνου Λοΐζου. Ο Λέοναρντ Μπέρνστάϊν πώς τραγούδησε τη «Γερακίνα» σε πρόβα ορχήστρας. (Από το οπισθόφυλλο)

Παναγιώτης Κουτσομπόγερας, Γιάννης Σίννης – Rock + χημεία: Η επιστήμη της χημείας στη rock μουσική (εκδ. Ηδυέπεια)

Η επιστήμη της Χημείας και η Rock μουσική σε ένα δημιουργικό συναπάντημα μέσα από 29 τραγούδια, το περιεχόμενο των οποίων αποτυπώνεται μέσα από τους τίτλους και τους στίχους αυτών. Τι κοινό μπορεί να έχουν ο Nick Cave, οι Nirvana, οι Mc Carrigle Sisters και οι Ramones, πέρα από αληθινή έκφραση συναισθημάτων διαμέσου της μουσικής τους; Παράλληλα με την ανάγνωση μπορείτε να ακούτε ταυτόχρονα (Qr code) και το τραγούδι που αναλύεται.

Από τους συγγραφείς έχει γίνει προσπάθεια να ενσωματωθούν, όσο το δυνατό περισσότερα και διαφορετικά είδη της rock μουσικής και με το μεγαλύτερο επιστημονικό πεδίο. Δεν είναι πάντα απαραίτητο να δίνεται σημασία στις σημειώσεις που αφορούν το επιστημονικό / γνωστικό κομμάτι. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος να ξέρει τον χημικό τύπο της ζάχαρης, για να του αρέσουν οι… Def Leppard.

Μάχη Ξενάκη – Ιάνης Ξενάκης, ένας συγκλονιστικός πατέρας (εκδ. Αλεξάνδρεια)

Όχι μόνο παρέχει ανεκτίμητες πληροφορίες για τα μουσικά και αρχιτεκτονικά έργα του διεθνώς καταξιωμένου συνθέτη και αρχιτέκτονα, αλλά από την κατάδυση στο μεγάλο μέρος του αρχείου του Ξενάκη που βρίσκεται στο σπίτι της κόρης του, προκύπτουν πολύτιμα έγγραφα, φωτογραφίες, σημειωματάρια εργασίας, παρτιτούρες, και σχέδια, που παρατίθενται εδώ και συμπληρώνονται με τα λόγια του δημιουργού μέσα από αποσπάσματα επιστολών και συνεντεύξεών του.

Ξεπερνώντας τα όρια μιας απλής βιογραφίας, αυτή η ιδιαίτερη, «εσωτερική» ματιά, που ακολουθεί τον Ξενάκη στο ταξίδι της ζωής του.

Μπάμπης Λάσκαρις – The Last Drive: Underworld Shakedown (εκδ. Οξύ)

Ήταν αναπόφευκτο ότι οι Last Drive κάποια στιγμή θα έβρισκαν τη θέση τους στη σειρά μουσικών βιβλίων «33 1/3» που έφερε στην Ελλάδα το Οξύ, και λογικό το ότι αυτό συνέβη με αφορμή το συγκλονιστικό ντεμπούτο τους, Underworld Shakedown. Ετοιμαστείτε για μια βουτιά στο μουσικό κλίμα της δεκαετίας του ’80 στον ελλαδικό χώρο, υπό το πρίσμα της ανεξάρτητης ροκ σκηνής που ανέδειξε τους Last Drive ως το πρώτο και σημαντικότερο όνομα στο πλαίσιο αυτό: η αξία του Underworld Shakedown, του πρώτου LP του συγκροτήματος και δίσκου-ορόσημο για το ροκ εν γένει, αναδεικνύεται μέσα από διάφορες αναφορές στον ευρωπαϊκό, διεθνή και ελληνικό τύπο της εποχής, ιστορίες και συνεντεύξεις.

Μιλούν οι Αλέξης Καλοφωλιάς, Γιώργος Καρανικόλας, Χρήστος Μιχαλάτος, Νίκος Κοντογούρης, Αιμίλιος Κατσούρης, κ.α. Όλα αυτά με την υπογραφή ενός συγγραφέα που σχετίζεται με τους Drive και την ανεξάρτητη σκηνή της χώρας από τα μέσα των 80s.

Δημήτρης Μυλωνάς – The Last Drive: Overloaded (εκδ. Οξύ)

Ένα πολύτιμο λεύκωμα για μία από τις πιο σημαντικές μπάντες στην ιστορία του εγχώριου rock ’n’ roll, από τον φωτογράφο που τους ακολουθεί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Αυτό το μοναδικό εγχείρημα στα ελληνικά ποπ και ροκ χρονικά, αποτελεί ούτε λίγο ούτε πολύ το έργο της ζωής του Δημήτρη Μυλωνά, περιέχει 160 εικόνες, αλλά και ορισμένα βιωματικά κείμενα από μουσικούς, δημοσιογράφους, ραδιοφωνικούς παραγωγούς και συγγραφείς (ανάμεσά τους και ο υπογράφων).

Κυκλοφορεί από το Οξύ σε δύο εκδόσεις, η περιορισμένη εκ των οποίων (300 αντίτυπα) είναι σκληρόδετη και περιλαμβάνει μία αφίσα και μία υπογεγραμμένη φωτογραφία του συγκροτήματος. (Περισσότερα για το Overloaded στην πρόσφατη συνέντευξη του Μυλωνά στο Magazine του NEWS 24/7 αλλά και στο 124o επεισόδιο του podcast Χίλιες και Μία Νύχτες).

Συλλογικό – The Cramps: Stay Sick, Turn Blue! (Εκδόσεις στο Περιθώριο)

Τρομερές φωτογραφίες από τις συναυλίες των Cramps στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’90, παθιασμένα κείμενα για τη μπάντα από ντόπιους λάτρεις τους (από μουσικούς, όπως κάποια μέλη των Last Drive, μέχρι δισκοπώλες, όπως ο μύστης Πάκης Τζιλής του ξακουστού στα πέρατα της χώρας θεσσαλονικιώτικου δισκάδικου «Λωτός»), σε ένα βιβλίο που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της βιογραφίας.

Οι εκδότες του ήθελαν να θίξουν από το πώς συνδέθηκαν οι Cramps με την έκρηξη του νεοϋορκέζικου punk στα μέσα της δεκαετίας του ’70 μέχρι το πώς αντιμετώπισαν τις επικρίσεις όσον αφορά τις ενδυματολογικές τους επιλογές. Και από την εκπληκτική επίδραση που άσκησαν στον γραφιστική σχεδιασμό μέχρι τα εβδομηκοστά γενέθλια της μεγάλης κυρίας της μπάντας, της ανυπέρβλητης Poison Ivy. Respect!