Όσα είπε ο Brad Pitt στο Oneman

Όχι μόνο ως ηθοποιού, αν και αυτό δεδομένο είναι. Αλλά και ως περσόνας γενικότερα. Ως ανθρώπου που χρησιμοποιεί τη δύναμή του στο Χόλιγουντ για να δώσει χώρο σε άλλους δημιουργούν να κάνουν τις δικές τους ταινίες- εξάλλου ας μην ξεχνάμε πως το πρώτο του Όσκαρ το πήρε για την παραγωγή του 12 Χρόνια Σκλάβος.

Και ως ενός ανθρώπου-σταρ που φαίνεται, σύμφωνα με κάθε κατάθεση των ανθρώπων του χώρου που τον έχουν γνωρίσει, ως πολύ απλά, ένας Πολύ Καλός Τύπος. Και ξέρουμε πολύ καλά πόσο σπάνιο μπορεί να είναι αυτό.

Γιορτάζοντας τα γενέθλια του Brad, ξεχωρίσαμε μερικά από τα πράγματα που μας είπε όταν μιλήσαμε μαζί του στις Κάννες μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του Κάποτε… στο Χόλιγουντ του Quentin Tarantino. Ταινία για την οποία, μερικούς μήνες μετά, κέρδισε επιτέλους το πρώτου Όσκαρ ερμηνείας. Μας είχε μιλήσει για τη φιλία, για το πέρασμα του χρόνου, για τον κόσμο που αλλάζει, και για το πόσο απίστευτα κουλ είναι να αράζεις σε ένα σετ του Tarantino.

Ο λόγος στον Brad:

***

Έχουμε υπάρξει τυχεροί με τους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε δουλέψει, άνθρωποι πανέξυπνοι, γεμάτοι περιέργεια και ενδιαφέρον, οπότε πάντα μπαίνουμε σε αυτές τις βαθιές συζητήσεις.

Αν έρχεσαι με ανοιχτό μυαλό πάντα μπορείς να μάθεις κάτι.

Δεν υπάρχει άλλο set σαν του Ταραντίνο. Χάρη στον οίστρο του και στην αγάπη του για το σινεμά– κάποιες φορές θα κάνει ένα πράγμα που λέει ας πούμε, θα κάνουμε άλλη μια λήψη, το έχουμε αυτό που θέλουμε αλλά θα κάνουμε άλλη μια λήψη. Γιατί; Και τότε όλο το συνεργείο φωνάζει εν χορώ «ΕΠΕΙΔΗ ΑΓΑΠΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΙΝΕΜΑ». Και όλοι είναι μέσα. Ηγείται με έναν τέτοιο ενθουσιασμό και αγάπη για την όλη διαδικασία αυτού του πράγματος που κάνουμε.

Αν υπάρχει κάποια καλή ιστορία να μοιραστεί, πρώτα τελειώνει την ιστορία και μετά ξεκινάμε τη λήψη. Λατρεύει απλά να κάθεται και να μιλάει για το σινεμά και την ιστορία του σινεμά και της τηλεόρασης και των όσων ήρθαν πριν από εμάς. Κι αυτό είναι απλά μια απόλαυση.

Οι φόνοι του Μάνσον ήταν μια αληθινή στιγμή απώλειας αθωότητας για τη χώρα. Ζούσαμε εκείνη την ιδέα του ελεύθερου έρωτα, της ειρήνης, της μεγάλης ουτοπίας, και μετά είδαμε αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, όπου οι άνθρωποι ξαφνικά δεν αισθάνονταν ασφαλείς, χτίστηκαν φράχτες, μπήκαν κάμερες ασφαλείας, ξεχύθηκε και το μεγάλο σκοτάδι του Βιετνάμ, Nixon, κλπ.

Η βιομηχανία μας αλλάζει και πάλι δραματικά καθώς μετακινείται προς το streaming. Το καλό αυτού είναι ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, σπουδαία ταλέντα και ηθοποιοί έρχονται στο προσκήνιο που αλλιώς δε θα είχαν ίδια ευκαιρία. Τι σημαίνει αυτό για την κοινή μας κινηματογραφική εμπειρία; Είναι οπωσδήποτε ένα ερώτημα.

Αυτό που πάντα θαύμαζα στον Leo είναι ότι για αυτόν είναι πάντα πρώτα ο σκηνοθέτης και το σενάριο, λειτουργώ κι εγώ με τον ίδιο τρόπο. Και είναι υπέροχο όταν διασταυρώνονται οι δρόμοι μας, συνήθως είναι στο τέλος κάθε σεζόν, έχουμε τελειώσει με τις δουλειές μας… αλλά τώρα ήταν απόλαυση που αυτό το πρότζεκτ μας έκατσε τόσο βολικά.

Υπάρχει οπωσδήποτε ημερομηνία λήξης σε αυτό που κάνουμε και έχουμε συναίσθηση αυτού του γεγονότος. Κι αν μη τι άλλο αυτό μας κάνει πιο ευγνώμονες για τον χρόνο που ήδη είχαμε. Θα γίνει σταδιακά μετάβαση σε κάτι άλλο. Αν κοιτάξεις τις απίστευτες καριέρες του Άντονι Χόπκινς, ή του Τζιν Χάκμαν, ηθοποιοί που στην πορεία κατάφερναν να γίνονται κάτι άλλο. Για όσο καταφέρνεις να βρίσκεις νόημα σε αυτό που κάνεις… είναι όλα…

Τι μπορείς να κάνεις για να επιμηκύνεις τη διάρκεια ζωής; Να συνεχίζεις.

Στο τέλος της μέρας υπάρχει πίεση που έρχεται μαζί με τη δουλειά, μαζί με όλα τα καλά και με όλα τα υπέροχα πράγματα που συνοδεύουν αυτή τη δουλειά, υπάρχει πίεση και, χρειάζεται αυτή η φιλία, να υπάρχει κάποιος στον οποίο μπορείς να βασιστείς, και μετά να αράξεις στα διαλείμματα και να γκρινιάξεις και να γελάσεις. Αυτό είναι που κάνει διασκεδαστικά τα πάντα.

Νομίζω [οι φιλίες μου στο πέρασμα των χρόνων] είναι οι ίδιες, είναι ζωντανές και είναι καλά. Έχω τους αγαπημένους μου φίλους 30 χρόνια τώρα και δεν ξέρω, αυτό είναι που κάνει τα πάντα επιβιώσιμα.

Φυσικά και υπάρχει αυτή η επίμονη πάλη με την αμφιβολία και την αποδοχή και όλες οι σκέψεις καταλήγουν στο ότι… κοίτα, το μεγάλο λάθος είναι να αναζητάς το νόημα στο αποτέλεσμα αυτού που κάνεις αντί να αναζητάς το νόημα στο πώς περνάς την κάθε σου μέρα. Εκεί είναι η ουσία νομίζω.

Στην τελική, όλοι άνθρωποι είμαστε.

***

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη με τον Brad Pitt και τον Leonardo DiCaprio στο Oneman.