Castlevania: Η καλύτερη μεταφορά video game στην ιστορία

Η εμβληματική σειρά video games ‘Castlevania’ της Konami που έκλεισε πέρσι τα 30 της χρόνια ήταν πρακτικά στα χέρια του δημιουργού από το 2007 – όταν δηλαδή έκλεισε συμβόλαιο με την εταιρεία παραγωγής που θα έκανε το video game ταινία. Το πρότζεκτ ήταν κολλημένο μέχρι το 2015 οπότε και μπήκε στο παιχνίδι το Netflix, αλλά ούτε μέχρι τότε είχε παίξει το παιχνίδι. Ο άνθρωπος απλώς δεν είναι gamer. Η μόνη του σχέση με το άθλημα σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ένα σκονισμένο Atari που έχει ακόμα στη σοφίτα.

Ίσως όμως τελικά να ήταν και αυτό που έσωσε το ‘Castlevania’ απ’ το να γίνει μία ακόμα εισαγωγή στη λίστα με τις καταραμένες μεταφορές των video games.

Ο Ellis για μένα ήταν ο άνθρωπος που έσωσε τον Iron Man. Η δουλειά του στο κόμικ την περίοδο 2005-2006 ανακίνησε δημιουργικά τον χαρακτήρα και έδωσε γραμμή σε μεγάλο βαθμό για τον Tony Stark που είδαμε στο Marvel Cinematic Universe. Ήταν, επίσης, και ο άνθρωπος που στο αριστούργημά του, ‘Transmetropolitan’, έφτιαξε τον digital ήρωα πριν τη φρενίτιδα των iPhones και των social media. Ακόμα και σε πιο χαμηλού προφίλ δουλειές του όπως τον ‘Wolfskin’, έναν Conan the Barbarian χαρακτήρα που έγραψε για την Avatar Press, η επιδεξιότητά του να συνδυάζει το σεξ, τη βία και το παράλογο με θεματικές της ιστορίας και της προόδου, είναι εντυπωσιακή. Έχει μια εκπληκτική αίσθηση δράσης και χαρακτήρα και, αλήθεια, ποια θα ήταν καλύτερη συνταγή για τη διασκευή ενός video game;

Στο ‘Castlevania’, ο τελευταίος απόγονος μιας φημισμένης οικογένειας κυνηγών τεράτων, Trevor, και η Sypha, μία μάγισσα που ελέγχει τα στοιχεία και ανήκει στους νομάδες Speakers, κάνουν μία απρόθυμη, αρχικά, συμμαχία για να προστατεύσουν τους κατοίκους της Wallachia από το μένος του Δράκουλα και των πλασμάτων της νύχτας που έχει εξαπολύσει εναντίον τους. Αυτός ο Δράκουλας είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες – αν όχι η πιο ενδιαφέρουσα – εκδοχή του χαρακτήρα που έχει υπάρξει μετά τη πρώτη του σύλληψη.

Στην 1η σεζόν, την πιο σύντομη και επικεντρωμένη στη δράση της σειράς, χάνει βίαια τη γυναίκα του, Lisa, από το χέρι μιας κοινότητας που προτιμά να πιστεύει στη δεισιδαιμονία και τον μυστικισμό αντί στην επιστήμη, και αδέσμευτος πια από τον λιγοστό σεβασμό του για την ανθρωπότητα γίνεται ένα εκδικητικό, αιμοδιψές, πληγωμένο τέρας. Ένα απρόσωπο αρχαίο κακό, πολύ ισχυρό για να το αντιμετωπίσουν οι ήρωες. Μέχρι τη 2η σεζόν τουλάχιστον, όπου ενώνει τις δυνάμεις του μαζί τους ο γιος του Δράκουλα, Alucard.

Ο καλύτερος, ίσως, χαρακτήρας της σειράς χρησιμοποιήθηκε πολύ μεθοδικά από τον Ellis για να οδηγήσει την αφήγηση στο περσινό θεματικό της κέντρο. Μετά από μία πιο εγκεφαλική, εξερευνητική σεζόν που έδωσε στον Δράκουλα το δικό του συμβούλιο και εστίασε στη στρατηγική, ο Alucard συγκρούστηκε με τον πατέρα του σε ένα κρεσέντο απίστευτα εκρηκτικής δράσης που, εκτός από το πλούσιο θέαμα στην οθόνη, λειτουργούσε και σε εσωτερικό επίπεδο.

Οι δύο αντίπαλοι είχαν διαχειριστεί διαφορετικά το πένθος τους για την απώλεια της Lisa και αυτή ακριβώς η διαχείριση θα έκρινε την επιβίωσή τους. Μέχρι την κλιμάκωση, το απρόσωπο κακό του Δράκουλα είχε δώσει τη σειρά του σε μία αποκαρδιωμένη, άδεια μορφή που φαινόταν πια μικρή, ακόμα κι όταν καθόταν στην επιβλητική καρέκλα του.

Η τελευταία εκείνη μάχη είχε και το τέλειο δώρο για τους φαν του παιχνιδιού. Το ‘Bloody Tears’, ένα μόνο κομμάτι από τα δημοφιλή σάουντρακ του ‘Castlevania’, έπαιξε σε μία επική βερσιόν του από τον συνθέτη της σειράς, Trevor Morris, δίνοντας στους φαν μια δικαίωση που περίμεναν. Γιατί μπορεί ο Ellis να μην είναι gamer, αλλά η ισορροπία στη συνταγή έρχεται από τον παραγωγό Kevin Kolde και τους σκηνοθέτες Adam και Sam Deats που έχουν λιώσει με το ‘Castlevania’. Σε αυτούς οφείλει η σειρά το φανταστικό μπαρόκ λουκ και την αισθητική του κόσμου που έχτισε η Konami. Οι φανατικοί αναλαμβάνουν το νοσταλγικό περιβάλλον – και τα χαριτωμένα Easter eggs – ο σεναριογράφος την πλοκή και τους χαρακτήρες.

Και παρότι ο Ellis είχε καταλάβει εξαρχής ότι το ‘Castlevania’ είναι περισσότερo φανφαρώδης περιπέτεια από θρίλερ – πιο ‘Indiana Jones’ από ‘Daybreakers’ ας το πούμε έτσι κάπως πρόχειρα – η 3η σεζόν που μόλις έκανε πρεμιέρα στο Netflix είναι ψυχεδελικός τρόμος. Με την προσθήκη του Saint Germain – ενός φανταστικού Bill Nighy στο dubbing! – ο Ellis διάλεξε εκείνον τον χαρακτήρα από τα games που μπορούσε να προσφέρει χιούμορ αλλά ψυχεδελικά σκηνικά, όπως για παράδειγμα την εικόνα του καβάλα σε έναν δαίμονα, την ίδια στιγμή που μία πύλη προς την Κόλαση έβγαζε πολύχρωμες ακτίνες βγαλμένες από τη φαντασία κάποιου χρήστη LSD.

Είναι μακράν, επίσης, η πιο βίαιη σειρά που έχει κάνει ποτέ το Netflix, ενώ φέτος χρησιμοποιεί για πρώτη φορά και το σεξ ως όπλο χειραγώγησης.

Η μεγαλύτερη διάρκεια της φετινής σεζόν του ‘Castlevania’ σήμαινε ότι ο Ellis μπορούσε να απλώσει περισσότερο την αφήγηση και αυτό πότε λειτουργεί πολύ επιτυχημένα και πότε όχι και τόσο. Με τα ταξίδια που κάνουν πια οι χαρακτήρες – η Carmilla στη Styria, ο Trevor και η Sypha στο χωριό του Judge, ο Isaac όπου μπορεί να μαζέψει τα Pokemon του – ο κόσμος της σειράς μεγαλώνει και εκτός της Wallachia, ενώ νέοι χαρακτήρες όπως το παρεάκι της Carmilla στη Styria είναι μάλλον το highlight της σεζόν. Οι φιλοσοφικοί διάλογοι που βλέπουμε κυρίως στο κομμάτι του Isaac δε, είναι απόλαυση. Από την άλλη, οι υποπλοκές μοιάζουν ασύνδετες μεταξύ τους και, συνδυαστικά με το γεγονός ότι μένουν όλες τους ανοιχτές στο φινάλε, δίνουν στη σεζόν την αίσθηση του teaser.

Η διαίρεση αυτή όμως, παρότι δύσκολη για τον θεατή, βοηθά τον θεματικό πυρήνα αυτής της σεζόν που είναι ξεκάθαρα η μοναξιά. Χαρακτήρες απομονώνονται, ψάχνουν στόχους, αναζητούν τη χαμένη τους αγάπη, εμπιστεύονται τα λάθος άτομα γιατί έχουν ανάγκη την επαφή. Στο τέλος, κιόλας, δεν νικά κανείς. Ακόμα και οι κακοί της υπόθεσης που έχουν αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι, βρίσκονται ακόμα πολύ μακριά από την υλοποίηση των στόχων τους.

Για τους ήρωες πάλι, το πιο επίπονο μέρος της σεζόν είναι η συνειδητοποίηση ότι όσο καλό κι αν προσφέρουν, όσες προσπάθειες κι αν κάνουν για να βελτιώσουν τις ζωές των ανθρώπων, ο κόσμος παραμένει ίδιος με αυτόν που δημιούργησε τον Δράκουλα. Δύσπιστος, ζοφερός και αφιλόξενος.

Χωρίς καμία διάθεση να βολέψει, το ‘Castlevania’ μάς αφήνει σε αυτόν.

Το ‘Castlevania’ στριμάρει τώρα στο Netflix.

***

Δέκα χρόνια μετά το τέλος του ‘Lost’, η ομάδα του POP για τις Δύσκολες Ώρες επιστρέφει στο Νησί. Με καλεσμένο τον υπερφανατικό Lostάκια και υπάλληλο της Dharma Initiative, Θέμη Καίσαρη, αναλύουμε τα κυριότερα σημεία της 5ης σεζόν και εξετάζουμε τη σοβαρή πιθανότητα να είναι κρυφά η καλύτερη σεζόν της σειράς-φαινόμενο.