ENTERTAINMENT

Δημήτρης ‘DK’ Κυρσανίδης: Ένας αθλητής με αληθινά φτερά, ίπταται στις στέγες της Σαντορίνης

Παρακολουθήσαμε το Santorini Art of Motion της Red Bull και δεν σταματήσαμε να χειροκροτάμε τον freerunner που δεν έχει αφήσει φιγούρα για φιγούρα ανεκμετάλλευτη. Στον αέρα.

Για τον Δημήτρη ‘DK’ Κυρσανίδη  σήμερα ήρθε το αύριο που τον προβλημάτιζε χθες. Όχι για την θέση που κατέκτησε (δεύτερη), αν και όπως δήλωσε θα ήθελε είναι ο πρώτος που κατακτά για τρείς συνεχόμενες χρονιές την πρώτη θέση.

Σήμερα, όταν τον πετύχαμε στο Red Bull Art of Motion στην Σαντορίνη, η αγωνία του ήταν έντονη μόνο και μόνο για το αν θα δώσει τον καλύτερο του εαυτό για κάτι που προετοιμαζόταν και περίμενε ο ίδιος και όσοι τον υποστηρίζουν εδώ και ένα χρόνο. Η ευθύνη που νιώθει να έχει προς όλους,  είναι άλλωστε, κάτι που σου εκπέμπει από την πρώτη στιγμή.

Όταν σου απαντά μια ερώτηση σε κοιτά επίμονα στα μάτια και δεν σταματά μέχρι να νιώσει ότι την έχεις κατανοήσει πλήρως. Αν θέλεις να σου απαντήσει γελαστά από έμφυτη ευγένεια ενώ μέσα του βράζει, ρώτησέ τον για χιλιοστή φορά : “Parkour ή freerunners  και η διαφορά τους ποια είναι “; Πραγματικά είναι σαν να του θέτεις το βαθυστόχαστο αιώνιο δίλημμα: ‘Kιθαρίστας ή ντράμερ;’ ή να του συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια.

 

‘Το κίνημα του δρόμου’  ή η ‘Τέχνη της κίνησης’ προτείνει και όχι όπως το αναφέρουν κάποιοι ‘Ο δρόμος της φυγής’. Δεν θεωρεί ότι αποτυπώνεται σωστά με αυτή την έκφραση.

Γι αυτό και μας είπε την ιστορία με τον πυροσβέστη που εγκατέλειψε με τον συγκεκριμένο τρόπο ένα φλεγόμενο κτήριο και κάπου εκεί μάλλον αρχίζει η ιστορία του parkour και η ονομασία του  αλλά και κάπου εκεί ξεκινά η εξέλιξη του.

Πριν από δέκα χρόνια ξεκίνησε να αναπτύσσεται και  στην Ελλάδα , ίσως  να ξεκίνησε  αλλού αλλά εμείς το είδαμε από την Αθήνα γιατί απλά  είχαν πρόσβαση στα κανάλια όπως είπε ο ίδιος. Ο φίλος του, που ήταν από την Ξάνθη συμπλήρωσε πως “έπρεπε να το δείξει η τηλεόραση για να γίνει γνωστό“, γιατί όπως είπε “εμείς εκεί δεν έχουμε κανάλια“. Του είπαμε, “μην ανησυχείς σε λίγο δεν θα έχει κανάλια ούτε η Αθήνα“.

Έπειτα, τον ρωτήσαμε το προφανές: ‘Γιατί δεν έκανες εσύ ένα βίντεο να τους  το στείλεις;‘ Η απάντηση ήταν απλή: “Μα ήμουν περίπου δώδεκα ετών“.

Μια μεγάλη αγαπημένη παρέα, οι συναθλητές  από όλο τον κόσμο, ‘αλήθεια ή ψέματα’ αναρωτιέμαι. Δείχνουν το πιο αγαπημένο community με ένα έντονο συναίσθημα ότι όλους τους περιβάλει ο υγιείς ανταγωνισμός. Θέλουμε να ισχύει και να διδαχθούμε από αυτό.

Τα ταξίδια του στην Ελλάδα είναι λιγότερα από όσα θα ήθελε, καθώς εδώ δεν έχουμε μάθει να ανταποδίδουμε όσα εκείνος θα δώσει όταν μας επισκεφθεί, και όπως είπαμε έχει μάθει να δίνει τον εαυτό του και αυτή την αξία δεν την  υποτιμά ούτε μια στιγμή.

 

Στο εξωτερικό το καταλάβαμε  όλοι χωρίς να μας το πει, το άθλημα ή η τέχνη του Free running” όπως καλύτερα ο ίδιος την αποκαλεί, “τυγχάνει μεγαλύτερου σεβασμού και αποδοχής, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει διαρκώς σαν σφουγγάρι,  παρακολουθώντας  τις διεθνείς εξελίξεις“.

Η ευχή του Δημήτρη: Να πάει σε όλα τα μέρη της χώρας που θα ήθελαν να τον γνωρίσουν από κοντά και να συνομιλήσουν μαζί του και αισθάνεται  πως οφείλει να απαντά ο ίδιος στα μηνύματα που δέχεται στα κοινωνικά προφίλ του και όπως δήλωσε θα συνεχίζει να το κάνει και ας ξενυχτά όπως τώρα μέχρι τις 6:00 το πρωί όσο αντέχει, όσο είναι διαχειρίσιμο.

 

Με αφορμή τις κινήσεις του σώματος του που είδαμε στο βίντεο σε κάποια πλάνα του 2015, του ζήτησαμε να περάσουμε από τον επιβλητικό και γεμάτο ιστορία χώρο που μας φιλοξενούσαν, στην αίθουσα που γινόταν δίπλα μας μια έκθεση για να φωτογραφηθεί δίπλα σε ένα έργο που έμοιαζε να αιωρείται αλλά και να κινείται, όπως ο ίδιος αλλά για μια φορά να είναι εκείνος ακίνητος.

Όταν συνειδητοποιήσαμε πως καθόταν μέχρι να εξαντλήσουμε όλες τις απορίες μας ενώ ήταν κουρασμένος και ήθελε να αποχωρήσει τον προτρέψαμε να μας εγκαταλείψει γιατί έπρεπε επιτέλους να ξεκουραστεί.

Στην σφιχτή χειραψία που ανταλλάξαμε αποχαιρετώντας  τον, νιώσαμε ότι είχαμε ανταλλάξει τα πάντα χωρίς να έχουμε προλάβει να ρωτήσουμε το παραμικρό.

ΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ‘DK’ ΚΥΡΣΑΝΙΔΗ

-Κάνει ζέσταμα από το κεφάλι προς τα πόδια πριν ξεκινήσει τον αγώνα του.

– Είναι σε σχέση

– Θέλει ακόμα να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο πολυχώρο για γυμναστήριο στην Ελλάδα που θα καταφέρει τον συγκερασμό από break dance  μέχρι ότι θα δει εκείνη την στιγμή να έχει ενδιαφέρον σαν τάση.

– Αγαπάει πολύ το μέρος που κατάγεται

– Νιώθει ωραία με την ελευθερία που του δίνουν οι χορηγοί του.

– Είναι περήφανος που σαν αθλητής της Red bull μπορεί και φορά τα ρούχα της καθώς ελάχιστοι έχουν αυτό το προνόμιο.

– Είναι αγαπητός από την πρώτη στιγμή

– Το κινητό του δεν χτυπά άσκοπα αλλά από τα αγαπημένα του πρόσωπα.

– Ζυγίζει πολύ τις αποφάσεις του και μια ακόμη  που πήρε πρόσφατα,  είναι πως θέλει να αποκτήσει  έναν τίτλο σπουδών παράλληλα με όσα κάνει.

– Τρεις φορές τον ρώτησαμε με διαφορετικό τρόπο για το καλύτερο άρθρο/βίντεο/ ρεπορτάζ  που έχει γραφτεί και τον εκφράζει και σε ποιο ΜΜΕ το διάβασε ή το είδε. Δεν πήραμε ποτέ συγκεκριμένη απάντηση και συμπεραίνω πως όπως ξεγλιστρά αεικίνητα  πάνω σε σκεπές και σε πεζούλια, έτσι μπορεί εύκολα να διαχειριστεί στα εικοσιένα του χρόνια όλους τους  δημοσιογράφους μαζί.

*Λίγο πριν τον αγώνα, η βόλτα μας στο Santorini Arts Factory και συγκεκριμένα στο Tomato Museum είναι ένα από τα μεγαλύτερα highlights του διημέρου.

** Σήμερα, ο Δημήτρης για έναν πόντο, δεν βρέθηκε στην πρώτη θέση. Παρόλα αυτά για εμάς, αιωρείται ήδη, ψηλότερα από αυτήν.

 

*** Παρακολούθησε live , τους freerunners και τα σκορ τους στην επίσημη σελίδα του Red Bull Art of Motion.

Και του χρόνου!