THE WALKING DEAD

‘Fear the Walking Dead’: Κι άλλοι ζωντανοί νεκροί

Εσύ πού ήσουν όταν ξέσπασαν τα ζόμπι;

“Κανείς δεν θα πάει στο κολέγιο.”

Γλουπ. Καλά ξεκίνησε αυτό.

***

Στην πρώτη σκηνή του, η οποία έγινε διαθέσιμη online πριν λίγες μέρες, το “Fear the Walking Dead” ανοίγει με -τι άλλο- ένα ζόμπι. Ένας έφηβος ξυπνά μέσα σε κάτι που μοιάζει με ρημαγμένη εκκλησία και ψάχνει την κοπέλα του(;). Την βρίσκει, αλλά παρά την χάλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ίδιος, σίγουρα δεν περίμενε πως η κοπέλα θα τον κοίταζε στα μάτια ξεσκίζοντας τη σάρκα ενός άλλου ανθρώπου με τα δόντια της.

Ο έφηβος σοκάρεται, τρέχει, ξεφεύγει, και τον χτυπάει αυτοκίνητο. Έξω, στους ηλιόλουστους δρόμους του Λος Άντζελες, ο κόσμος λειτουργεί ακόμα κανονικά.

 

Υπό αυτή την έννοια, ετούτο το spin-off/prequel του “Walking Dead” υπηρετεί δύο αφεντικά, και ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του είναι να δούμε με ποιον τρόπο, στην πορεία της διαδρομής, σκοπεύει να συνδυάσει και τις δύο του αυτές αποστολές.

Αφενός, όπως είπαμε ήδη, ξεκινά πριν ξεσπάσει η βία.

Ή τελοσπάντων, ακριβώς την ώρα που ξεσπά. Όχι με όρους origin story- αυτή δεν είναι, ευτυχώς, μια ιστορία για το πώς ο κόσμος γέμισε ζόμπι. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό το πράγμα, και σωστά παρακάμπτεται και πάλι. Όμως είναι παρόλαυτά μια ιστορία για τις πρώτες ημέρες της κρίσης. Ο κόσμος ακόμα λειτουργεί χωρίς να ξέρει τι τον περιμένει. Κανείς δεν ξέρει τι είναι οι walkers. Ο πιτσιρικάς της αρχής που είδε το πρώτο ζόμπι της σειράς, πιστεύει πως τα χάνει ή πως είχε πάρει χαλασμένα ναρκωτικά.

Έτσι, το “Fear”* δεν νιώθει την ανάγκη να μας πετάξει κατευθείαν μες στη δράση. Παίρνει την ώρα του, συστήνοντάς μας τους χαρακτήρες με έναν πιο παραδοσιακό τρόπο. Όχι πετυχαίνοντάς τους μες στην αναμπουμπούλα του χάους και της δράσης, αλλά σε ένα συνηθισμένο τους πρωινό.

***

Απλά πεθαίνω με τον τίτλο της companion σειράς. “Fear the Walking Dead”! Φανταστείτε πόσα spin-off διάσημων σειρών θα θέλατε με τρέλα να δείτε αν ήταν ονομασμένα έτσι.

  • Fear Friends (αντί για “Joey”, σαφής βελτίωση)
  • Fear the Sopranos (κάτι σαν το Φάντασμα της Όπερας)
  • Fear Freaks & Geeks (σειρά για το GamerGate)
  • Fear the West Wing (πολιτικό θρίλερ για την εποχή Τζορτζ Μπους)
  • FearFly (σκοτεινό reboot του “Firefly”)
  • Fear Entourage (ταυτίζεται με το σκέτο “Entourage”)
  • Fear How to Get Away with Murder (οι ίδιες υποθέσεις από την πλευρά του κατήγορου)

Οι προοπτικές είναι άπειρες. Θέλω σε 10 χρόνια τα πάντα στην τηλεόραση να έχουν τη λέξη Fear μπροστά τους.

***

 

Η μαμά, δηλαδή η Μάντισον της Κιμ Ντίκενς, δουλεύει στο σχολείο της περιοχής ως σύμβουλος των μαθητών. Αν ο Ρικ Γκράιμς ως σκληροτράχηλος αστυνομικός ήταν τα απαραίτητα μούσκουλα που χρειάζεται για να επιβιώσεις εν μέσω Αποκάλυψης, η Μάντι είναι ο εγκέφαλος. Σίγουρα το δικό της γκρουπ θα επιβιώσει με έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό από εκείνον του Ρικ, κι αυτό είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που περιμένουμε να δούμε από τη σειρά- αλλά ας μην προτρέχουμε, ακόμα η κοινωνία λειτουργεί.

Η Μάντι είναι αρραβωνιασμένη με τον Τράβις, έναν δάσκαλο στο ίδιο σχολείο, που δεν απολαμβάνει και τον απόλυτο σεβασμό των παιδιών της. Ο μεγάλος, ο Νικ (τον παίζει ο Φρανκ Ντιλέιν, κλώνος του Τζόνι Ντεπ* και γιος του Στίβεν Ντιλέιν του “Game of Thrones”) έχει παρατήσει το κολέγιο και τραβιέται με ναρκωτικά. Στην πρώτη σκηνή μάλιστα τον βλέπουμε ννα ξυπνά ύστερα από ένα τριπάκι. Η κόρη είναι η Αλίσια (γράφεται Alicia και η ηθοποιός που την παίζει λέγεται Alycia, ήμαρτον, θα τα ομολογήσω όλα) η οποία ξέρετε πώς πάει, δεν την αντέχει καθόλου τη φάση αυτής της οικογένειας, ουφ, ugh κλπ.

(*Επιτέλους το σύμπαν μας έστειλε μια reboot εκδοχή του Τζόνι Ντεπ, φτάνει με την παλιά, χάλασε.)

 

Το θέμα είναι πως, χάρη σε ένα συνδυασμό καλού κάστινγκ και δυνατού γραψίματος γύρω από αυτούς τους 4 χαρακτήρες, η αίσθηση συμπάθειάς μας για αυτή την οικογένεια είναι πολύ πιο στέρεη από ό,τι της αντίστοιχης του “Walking Dead”. Εφόσον στην αρχή τουλάχιστον η σειρά δίνει τόσο μεγάλη έμφαση στις προσωπικές διαδρομές των κεντρικών της ηρώων, σε σχέση με το ό,τι πρόκειται -ζομπικώς- να συμβεί, τουλάχιστον το καλό είναι πως μπορεί να το στηρίξει.

Ή απλώς ίσως και να τα φανταζόμαστε όλα αυτά επειδή η Κιμ Ντίκενς είναι φανταστική, παντού και πάντα. Όπως και να έχει, μπράβο στη σειρά που της έδωσε τον κεντρικό ρόλο.

Τώρα, όλα αυτά είναι η μία όψη. Είναι οι μέρες πριν την πανδημία. Αυτό δεν μπορεί να κρατήσει πολύ, αλλά είναι ένα αφηγηματικό στάδιο που πάντα απολαμβάνω σε ταινίες ή σειρές. Η φάση όπου εσύ γνωρίζεις τι είναι αυτό που βλέπει, μα οι χαρακτήρες όχι. Το αμάξι κινείται και ξαφνικά τριγύρω επικρατεί χάος. Οι χαρακτήρες δε δίνουν πολλή σημασία αρχικά μα εσύ ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί. Ή μια σκιώδης φιγούρα περπατά αργά στο πάρκο. Η Μάντι κοιτάζει με ενδιαφέρον, φόβο κι απορία. “Τι βλέπω ακριβώς εδώ;”, σα να σκέφτεται. Θες να της απαντήσεις και δε μπορείς.

Αυτό το στάδιο είναι όντως απολαυστικό, αλλά δεν είναι για πολύ. Ήδη από τον πιλότο, ένας μαθητής της Μάντι λέει, γεμάτος αρνητισμό, πως ο κόσμος θα τελειώσει. Πως “κανείς δε θα πάει κολέγιο”. Αυτός είναι ο χαρακτήρας-εμείς, είναι ο χαρακτήρας που υπάρχει ώστε να σου πει η σειρά πως, Ναι, ξέρω τι θες να συμβεί, ηρέμησε, θα συμβεί. “Κανείς δε θα πάει κολέγιο,” μην ανησυχείς.

“Κυρία, ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ”

Η άλλη όψη; Ε, αυτό για το οποίο είμαστε εδώ. Τα ζόμπι. Οι μηδενιστικοί περίπατοι μες στην άγρια φύση, πάνω στα συντρίμμια ενός καταρρεόντος πολιτισμού. That’s entertainment!

Το “Walking Dead”, μια σειρά η οποία χρειάστηκε πολύ καιρό για να βρει τον εαυτό της μα τώρα είναι από τις καλύτερες στην τηλεόραση, λειτουργεί μέσα σε αυτό το συγκεκριμένο μετα-αποκαλυπτικό πλαίσιο, έχοντας καταφέρει να κοιτάζει το μηδενισμό και τη μη-επιβίωση μέσα από μια ματιά ακραίας arty σαπουνόπερας.

Το “Fear the Walking Dead” θα πρέπει αργά ή γρήγορα να φτάσει σε εκείνο το στάδιο, που σημαίνει πως αυτά τα πρώτα επεισόδια δεν έχουν και τεράστια σημασία. Σημαίνει πως σύντομα η σειρά θα αλλάξει τελείως όψη, και σκηνικό, και σκοπό. Πώς ακριβώς θα το κάνει θα έχει πολύ ενδιαφέρον να το δούμε. Θα ‘συναντήσει’ ποτέ την original σειρά; Θα περπατάει παράλληλα με αυτήν; Θα δούμε να χτίζεται η Αλεξάντρια; Θα ακουστεί ποτέ κάποιος αστικός θρύλος κάποιου Governor; Θα ακολουθήσουμε την Μάντι και την οικογένειά της σε έναν εντελώς απομονωμένο αγώνα επιβίωσης;

Έχει ενδιαφέρον ότι ακόμα και το ίδιο το περιεχόμενο της σειράς μοιάζει σαν κάτι που θα πλάθεται καθώς περνούν τα επεισόδια και οι σεζόν. Οπότε, σε πρώτη φάση, το πλέον σημαντικό θα ήταν να υπάρχουν γερά θεμέλια. Να μας αρέσουν οι ηθοποιοί, να μας νοιάζουν οι χαρακτήρες, να υπάρχει μια στιβαρή αίσθηση Οικογένειας-Σε-Κίδυνο (όπως είναι πάντοτε η στάνταρ θεματική τέτοιων περιπετειών), ώστε να θέλουμε να τα ζήσουμε ξανά όλα μαζί τους. Και φυσικά να ξέρεις πως όταν συμβεί ο τρόμος, θα συμβεί σωστά.

Γνωρίζουμε ήδη όσα πρόκειται να συμβούν παρακάτω, αλλά το “Fear the Walking Dead” μας προσκαλεί να τα ανακαλύψουμε ξανά, από την αρχή, αλλιώς.

*Το “Fear the Walking Dead” ξεκινά με μια πρώτη σεζόν 6 επεισοδίων μα το αληθινό γλέντι θα συμβεί του χρόνου, καθώς έχει ήδη ανανεωθεί για 2η σεζόν 15 επεισοδίων.

Η σειρά ενδέχεται να προβληθεί στην Ελλάδα μέσω του Sundance, ενώ περιμένουμε όπως κάθε χρόνο τα νέα επεισόδια “Walking Dead” το φθινόπωρο από το FOX.