Γιατί βλέπουμε συνέχεια τις ίδιες και τις ίδιες σειρές
Η κουλτούρα του rewatching δεν είναι τεμπελιά. Είναι η πιο ήσυχη επανάσταση ενάντια στον βομβαρδισμό επιλογών και την ψυχική κόπωση.
- 12 ΟΚΤ 2025
Έχεις ανοίξει μία από τις συνδρομητικές πλατφόρμες. Έχεις όρεξη να δεις κάτι. Μετά από 15-20 λεπτά ψάξιμο, τίποτα δε σου κάθεται καλά.
«Αυτό φαίνεται βαρετό», «εκείνο κρατάει 1 ώρα το επεισόδιο», «ποιος έχει τώρα ενέργεια για δράμα εποχής με 3 σεζόν;».
Και εκεί, χωρίς να το σκεφτείς ιδιαίτερα, πατάς play στο Breaking Bad, στο The Office, στα Φιλαράκια ή ό,τι άλλο σε κάνει να νιώθεις ότι όλα είναι στη θέση τους.
Καλώς ήρθες στην κουλτούρα του rewatching.
Το παλιό είναι το νέο καινούργιο
Σε μια εποχή που υπάρχουν περισσότερες σειρές από ποτέ, το πιο συνηθισμένο φαινόμενο είναι να μην ξέρεις τι να διαλέξεις. Και γι’ αυτό, καταλήγεις να βλέπεις ξανά κάτι που ήδη ξέρεις απ’ έξω.
Δεν είσαι μόνος. Έρευνες δείχνουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των views σε πλατφόρμες όπως το Netflix, το HBO Max ή το Disney+, αφορά περιεχόμενο που το κοινό έχει ήδη δει στο παρελθόν.
Δεν είναι ούτε αδράνεια ούτε βαρεμάρα. Είναι ανάγκη για ασφάλεια.
Comfort watching: Η ψυχολογία της επανάληψης
Σύμφωνα με ειδικούς στην ψυχολογία, το comfort watching λειτουργεί παρόμοια με την άνεση που προσφέρει ένα αγαπημένο φαγητό ή μια γνώριμη playlist.
«Όταν βλέπουμε κάτι που ήδη γνωρίζουμε, ο εγκέφαλος απελευθερώνει ντοπαμίνη χωρίς το άγχος της έκπληξης», εξηγεί η ψυχολόγος Pamela Rutledge στο δίκτυο NPR. «Είναι ένας τρόπος ρύθμισης του στρες και του άγχους μέσα σε έναν απρόβλεπτο κόσμο».
Σκέψου το αλλιώς: το να ξέρεις ήδη πώς τελειώνει η ιστορία, σε ανακουφίζει. Δε φοβάσαι ότι θα χάσεις τον χρόνο σου.
Δεν έχεις να επεξεργαστείς νέα πρόσωπα, νέα lore, νέα συναισθηματικά τοπία. Όλα είναι εκεί, ήδη αγαπημένα.
Το overload επιλογών κουράζει
Το 2025 βρίσκει τον streaming κόσμο σε μια φάση απόλυτης υπερφόρτωσης. Κάθε πλατφόρμα έχει εκατοντάδες νέες κυκλοφορίες τον χρόνο, και τα social media σε σπρώχνουν να δεις το επόμενο hype πριν καν προλάβεις να τελειώσεις το προηγούμενο.
Αποτέλεσμα; Burnout του θεατή.
Αντί να νιώσεις ενθουσιασμό, νιώθεις πίεση. Και η πίεση σκοτώνει την ευχαρίστηση. Το rewatching γίνεται, λοιπόν, μια ήρεμη μορφή αντίστασης. «Όχι, δε θα δω άλλο ένα limited series με 45λεπτα επεισόδια που θα με αφήσουν ρημαδιό στο τέλος. Θα δω Parks & Rec και θα κοιμηθώ σαν μωρό».
Οι σειρές που έγιναν comfort zones
Υπάρχει μια λίστα σειρών που έχουν σχεδόν θεσμοθετηθεί ως “rewatchable classics”:
- The Office
- Friends
- Breaking Bad
- Brooklyn Nine-Nine
- Parks & Recreation
- How I Met Your Mother
- Mad Men
- The Sopranos
- The Wire
- Community
Αυτές οι σειρές δεν είναι απλώς καλές. Είναι συναισθηματικά αποκούμπια.
Ξέρεις τι θα πουν, πώς θα εξελιχθούν, πού θα γελάσεις ή πού θα νιώσεις κάτι. Είναι οπτικές κουβέρτες που σε αγκαλιάζουν όταν το έχεις ανάγκη.
Δεν είναι μόνο οι σειρές
Το φαινόμενο της επανάληψης δεν περιορίζεται στην τηλεόραση. Είναι ορατό παντού:
- Ξανακούμε τα ίδια τραγούδια στο Spotify, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι υπάρχουν χιλιάδες νέα.
- Ξαναφοράμε ρούχα των 2000s.
- Τρώμε comfort φαγητά αντί για fancy fusion.
- Βλέπουμε reboots και remakes, ακόμα και όταν ξέρουμε ότι θα μας απογοητεύσουν.
Η κουλτούρα της επανάληψης δεν είναι σημάδι πολιτιστικής στασιμότητας. Είναι μια ένδειξη ότι η ψυχική ανθεκτικότητα περνάει κυρίως από την οικειότητα.
Η γενιά του burnout δε θέλει άλλη πληροφορία
Αν είσαι από τους ανθρώπους που δουλεύουν όλη μέρα σε οθόνες, διαχειρίζονται 14 tabs ανοιχτά και λαμβάνουν 200 ειδοποιήσεις, το τελευταίο που θέλεις όταν χαλαρώνεις είναι περιεχόμενο που σε κουράζει περισσότερο.
Το rewatching τελικά δεν είναι πισωγύρισμα. Είναι self-care.
Το τέλος του «πάντα κάτι καινούργιο»
Ίσως, η πραγματική εξέλιξη του θεατή να μην είναι να βλέπει πάντα το νέο, αλλά να ξέρει πότε χρειάζεται απλώς να γυρίσει σε κάτι γνώριμο. Να επανασυνδεθεί με το παλιό όχι γιατί τεμπελιάζει, αλλά γιατί έχει ανάγκη να νιώσει ότι κάτι στη μέρα του δεν άλλαξε.
Οπότε ναι, μπορεί να μην πατήσεις το καινούργιο ντοκιμαντέρ για τον serial killer ή τη νέα σκοτεινή σκανδιναβική σειρά. Αλλά θα ξαναδείς τον Walter White να λέει “I am the one who knocks”, και όλα θα είναι για λίγο πιο ήρεμα.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.