GAMES

Γίνε πιλότος και άσε τις ώρες να περνούν

Αφού καθόμαστε που καθόμαστε, δεν πετάμε κι ένα αεροπλάνο;

Το λέω ανοιχτά και ειλικρινά πως έχω χρόνια να ασχοληθώ με το Microsoft Flight Simulator. Θυμάμαι να μου τρώει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ώρες όταν είχα αποκτήσει το πρώτο μου PC – ένα περιποιημένο 386 που για μένα φάνταζε μηχάνημα της NASA τότες – αλλά όχι σε ώρες πτήσης. Κυρίως σε ώρες προσγείωσης και απογείωσης.

Εξηγώ. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε η εν λόγω σειρά της Microsoft ουδέποτε θέλησε να ασχοληθεί ποτέ με τα “εύκολα”. Ναι οκ, κάποια στιγμή φλέρταρε ελαφρώς με τα πολεμικά αεροπλάνα και το γκάπα-γκούπα τους, αλλά σε γενικές γραμμές μέσα στην πορεία της ζωής της, η σειρά θέλει να μείνει όσο πιο κοντά μπορεί στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ πτήση. Όχι δράση, όχι υπερβολές, όχι ευκολίες. ΠΤΗΣΗ. Ή αν θέλετε, ό,τι πιο κοντινό μπορείς να βρεις σε εξομοιωτή πτήσης χωρίς να φύγεις από το σπίτι σου και να μπεις στην διαδικασία να γίνεις κανονικός πιλότος.

Το κεφάλαιο της σειράς που γράφει “2020” όμως, είναι πασιφανές ότι έχει αποφασίσει να πάει τον ρεαλισμό στο τέρμα του. Η αποτύπωση κάθε γωνίας του πλανήτη έχει γίνει με συγκινητική λεπτομέρεια, ο χειρισμός των αεροπλάνων είναι πια πιο αγχωτικά ακριβής από ποτέ και κάθε πόλη, κάθε αεροδιάδρομος και κάθε εναέρια δυσκολία ή/και βαρεμάρα είναι μέσα στο παιχνίδι. Είπα παιχνίδι; Εννοούσα flight simulator. Ό, τι δηλαδή λέει ο τίτλος.

Όπως όμως όλα τα παιχνίδια αυτού του είδους, της εξωφρενικά εξονυχιστικής λεπτομέρειας δηλαδή, έτσι και το Microsoft Flight Simulator δεν είναι στην πραγματικότητα φτιαγμένο για το κλασσικό είδους του gamer. Δεν είναι για τους shooters, δεν είναι για τους φιγούρες, δεν είναι για τους φωναχτά online-ικούς, δεν είναι για καμία από αυτές τις κλασσικές τάξεις. Όχι. Το Microsoft Flight Simulator είναι για τους αεροπλανάκηδες, τους pure-ίστες του είδους. Που θέλουν την δυσκολία της απογείωσης, των τελικών ελέγχων, της πτήσης (το κρατάμε αυτό), της προσγείωσης και του αράγματος στο πιλοτήριο καθώς το αεροπλάνο καταπίνει τα μίλια από το point A στο point B. Που εν τέλει, για να γυρίσουμε στα της πτήσης, θέλει όλα αυτά να τα ζει IN REAL TIME, όπως ακριβώς θα τα ζούσε και ένας πιλότος.

Και εδώ είναι που φτάνουμε στην ουσία του πράγματος. Διότι φίλες και φίλοι, όλο και περισσότεροι pure-άκηδες της πτήσης και του θέλω-να-γίνω-πιλότος-αλλά-που-να-τρέχω-τώρα έχουν αρχίσει να ποστάρουν στα ιντερνέτια τα δικά τους βίντεα, τα οποία αποτυπώνουν τις δικές του real-time πτήσεις από ένα σκασμό προορισμούς ανά τον κόσμο.

Όπως αυτός εδώ ο κάπως βιαστικός τύπος που είπε να σερβίρει μεζέ με ένα σύντομο ταξίδι Παρίσι – Φρανκφούρτη. Ναι, ασφαλώς in real time.

 

Αλλά όπως είπαμε, μιλάμε για μεζέ. Μεζές άλλωστε είναι και η παρακάτω πτήση, αλλά αυτήν την φορά αλλάζουμε ήπειρο και το ζούμε ΗΠΑ, με το ταξίδι από το Σαν Φρανσίσκο μέχρι το Λας Βέγκας. Ναι και εδώ ΑΣΦΑΛΩΣ σε real time.

Μέχρι και ελληνικό μεζέ σας έχω, με εξίσου σύντομη πτήση από τα μέρη μας, που παίρνει αεροπλάνο από την Αθήνα και πετάγεται μέχρι την Λήμνο. Μην τα ξαναλέμε, ΑΣΦΑΛΩΣ και in real time. Α ναι, το ξαναείπαμε.

Η πραγματική μαγεία όμως έρχεται από τα λεγόμενα long haul flights, τις πτήσεις μεγάλης διάρκειας δηλαδή, όπως αυτή η πτήση από το Χίθροου του Λονδίνου μέχρι το Ντουμπάι:

Δεν ξέρω αν σας το είπα, μπορεί να το ξέχασα δηλαδή, αλλά είναι IN REAL TIME. Κοινώς, ο τύπος έκατσε και διαχειρίστηκε το επιβατικό αεροπλάνο του (Μπόινγκ 787 όχι κανέναν χαρταετό) για κάτι λιγότερο από ΟΚΤΩ ώρες. Χωρίς διαλείμματα, χωρίς save-πάω-για-καφέ-το-ξαναπιάνω-από-εκεί-που-είχα-μείνει. ΤΙΠΟΤΑ. Όλη η πτήση. ΝΟΝ ΣΤΟΠ.

Εν τω μεταξύ υπάρχει κάτι απροσδόκητα ηρεμιστικό στο να παρακολουθείς τέτοιου τύπου long haul βίντεο. Γιατί πολύ απλά δεν συμβαίνει ΤΙΠΟΤΑ. Είναι απλά η εικόνα από το πιλοτήριο, τα σύννεφα και η φωνή του gamer-πιλότου που απαντά στους θεατές που έβλεπαν το βίντεό του σε Live stream.

H μόνη στιγμή που νιώθεις τους παλμούς να ανεβαίνουν είναι λίγο πριν την προσγείωση στο αεροδρόμιο του Ντουμπάι, αλλά και αυτό γρήγορα φεύγει μιας και ο τύπος προσγειώνει το αεροπλάνο λες και βάζει μωρό για ύπνο: ήρεμα και γαλήνια με μια μικρή υποψία κραδασμού.
Βασικά είναι ό, τι πρέπει μετά από μια δύσκολη μέρα στην δουλειά.

– Αγάπη μου πάω μια Ντουμπάι
– Τι έκανε λέει;
– Λέω, πάω μια Ντουμπάι.
– Ποιο Ντουμπάι βρε κακομοίρη, δεν έχουμε ούτε για να πάμε μέχρι την Χαλκίδα.
– Είμαι πιλότος εγώ, ξέρω.
– Ξεράδια ξέρεις.
– ΜΗΝ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΚΤΑΩΡΗ ΠΤΗΣΗ ΕΝΤΑΞΕΙ;

Και σε κάθε περίπτωση αν θες να ζήσεις και λίγο επικίνδυνα, πάρε το αεροπλάνο σου και γράψε πορεία προς μερικά από τα πιο δύσκολα αεροδρόμια του πλανήτη:

Εγώ για να προσγειώσω αεροπλάνο στο Νεπάλ έκαμα 12 προσπάθειες.

Μην μας παρεξηγείτε ρε παιδιά. Αφού δεν ξέρουμε πότε θα ξαναμπούμε σε αεροπλάνο, τουλάχιστον να παίρνουμε την δόση μας από το Flight Simulator της Microsoft.