Η αγαπημένη μου ταινία των ’80s: ‘Rocky IV’
Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος γράφει για την μάχη του καλού με το κακό στο 'Rocky IV'.
- 28 ΙΟΥΛ 2016
Προσπαθείς να σκεφτείς κάτι πιο ’80s και δεν γίνεται. Μπορεί ο Rocky Balboa να συστήθηκε πρώτη φορά στον κόσμο λίγο νωρίτερα, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, αλλά το 4ο κεφάλαιο της ιστορίας του ήταν αυτό που έκανε το μεγαλύτερο κρότο. Η μάχη με τον Ivan Drago εξάλλου αποτελεί το πιο εμπορικό ‘Rocky’, με έσοδα που ξεπέρασαν τα 300 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Όχι, παίζουμε.
Η ταινία βγήκε το 1985, στην καρδιά των ’80s. Το DNA της σύνδεσης όμως με αυτή τη δεκαετία δεν έχει μόνο κώδικα χρονολογικό. Έχει βαθύτερες ρίζες, καθώς μιλάμε για την πιο “love to hate” εποχή. Τα χρόνια των περμανάντ, της λακ, του γκλίτερ, της στρομπόλης και του μπιτ. Ασχημόπαπο και κύκνος μαζί. Σαν την εφηβεία. Όχι μόνο τη δική μας. Αυτού του κόσμου συνολικά και της ποπ κουλτούρας συμπεριλαμβανομένης.
Έτσι και το ‘Rocky IV’. Οι κριτικοί το έκραξαν. Τα χρυσά βατόμουρα, οι σάπιες ντομάτες και τα υπόλοιπα λαχανικά – ζαρζαβατικά το λάτρεψαν. Εμείς, όμως, το βλέπαμε και το ξαναβλέπαμε. Guilty pleasure πριν καν μάθουμε τι ακριβώς σημαίνει, ή πως περιγράφεται σε φράση. Έπαιξε ρόλο σίγουρα και ο βομβαρδισμός. Διεκδικεί τον τίτλο της “ταινίας που προβλήθηκε περισσότερες φορές από το Mega” με διαφορά από τη δεύτερη. Και το τηλεκοντρόλ εκεί. Καρφωμένο στο τραπεζάκι. Όπως καρφωμένο έμενε και το “4” στην τηλεόραση.
Δεν μπορούσες να μην το λατρέψεις. Τα είχε όλα. Μια τυπική ιστορία Δαυίδ εναντίον Γολιάθ. Ένα φλυτζάνι ζεστού καφέ εν μέσω Ψυχρού Πολέμου. Ο Kαλός Rocky καλύτερος από ποτέ. Οπλισμένος με εκδίκηση για το θάνατο του Apollo Creed. Επαναστάτης με αιτία αυτή τη φορά, έχοντας νικήσει τους προσωπικούς του (ανθρώπινους) δαίμονες. Ο Kακός Ivan Drago, καλύτερους από όλους τους κακούς. Ακόμη και από τον Clubber Lang. Στωικός. Ανέκφραστος. Ακριβώς το αντίθετο από τον θεατρικό Apollo ή τον φαφλατά και αλαζόνα Mr. T. Μια μηχανή του μποξ που προετοιμάζεται με τη βοήθεια της πιο προηγμένης τεχνολογίας.
Στην απέναντι γωνία ο γερο-Rocky να προπονείται στα χιόνια. Old-school μέχρι το κόκκαλο. Δεν γίνεται να μην μπεις στο παιχνίδι της σύνδεσης. Η Kαλή Δύση κερδίζει την Kακή Kομουνιστική Ανατολή. Με καρδιά. Και λεβεντιά. Έπρεπε μάλιστα να κερδίσει τόσο απελπισμένα, να δώσει δηλαδή ένα μάθημα στο κομμουνιστικό σύστημα “που μισεί την Αμερική” που έγινε αυτό που δεν είχε γίνει ποτέ. Νίκη με το καλημέρα. Ο Rocky είχε χάσει τόσο από τον Apollo, όσο και από τον Lang στην πρώτη τους μονομαχία. Τώρα, όμως, ο Rocky έπρεπε να κερδίσει.
Η μηχανή προπαγάνδας των ΗΠΑ μόλις κατάφερε το τέλειο χτύπημα στα πλευρά της ΕΣΣΔ και εμείς να το απολαμβάνουμε, άθελα μας. Παιδάκια ήμασταν, δεν ήμασταν τίποτα περισσότερο. Και όπως όλα τα παιδάκια έτσι κι εμείς λατρεύαμε τον Δαυίδ. Κανείς δεν είναι ποτέ με τον Γολιάθ. Δεν έχει να κάνει με πατρίδες ή πολιτική.
Οι πολιτικές αναφορές, όμως, είναι πολλές. Όπως και η αλληγορία για τον Ψυχρό Πόλεμο, που θα τέλειωνε μετά από λίγα χρόνια. “If he dies, he dies,” που είπε με την γνωστή του προφορά ο Ivan Drago. Η ανθρώπινη ζωή ήταν μια απλή συνηθισμένη θυσία στη μάχη της Δύσης με την Ανατολή. Ακόμη και αυτή του Apollo Creed.
(“I must break you”. Δεν γράφονται τέτοιες ατάκες στις μέρες μας.)
Κακά τα ψέματα. Το μισό έργο είναι η προβοκατόρικη υπόθεση. Το άλλο μισό είναι ο Drago. O Dolph Lundgren δηλαδή. Και η Brigitta Nielsen. Ταιριαστό ζευγάρι αν μη τι άλλο. Ο Lundgren γενικότερα είναι μια κατηγορία μόνος του. Για παράδειγμα έχει IQ 160, δεν του τό’χες. Όπως έγινε γνωστό κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων είχε πλακωθεί (κανονικά) με τον Carl Weathers, ενώ έστειλε τον Stallone στην εντατική (κυριολεκτικά) όταν αυτός είχε τη φαεινή ιδέα για χάρην του ρεαλισμού να ανταλλάξουν κανονικά χτυπήματα. Υποσημείωση: Ο Lundren ήταν πρωταθλητής Ευρώπης στο kick-boxing.
Γενικότερα οι ανέκδοτες ιστορίες γύρω από την ταινία έχουν γιγαντώσει το μύθο της. Όπως η περίφημη στιχομυθία μεταξύ του (αγαπημένου και κορυφαίου χασαπόσκυλου) Paulie και του Rocky. “Βλέπω τρεις εκεί έξω”. Paulie: “Ε, τότε χτύπα αυτόν στη μέση”. Ατάκα που έχει ειπωθεί στην πραγματικότητα στον αγώνα του Max Schmeling με τον Max Baer (τον είδαμε να τις τρώει ως άλλος Ivan Drago στο ‘Cinderella Man’).
Να σημειωθει επίσης στα πρακτικά ότι αποτελούσε για 24 χρόνια την αθλητική ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις, δείγμα της διαχρονικής εμπορικότητας της. Δεν είναι δηλαδή ότι την αγαπήσαμε μόνο εμείς στην Ελλάδα γιατί βομβαρδιστήκαμε με την εικόνα της μεγαλώνοντας. Την λάτρεψαν όλοι ως μια χοντροκομμένη ιστορία που το καλό κερδίζει το κακό, έστω κι αν στην προκειμένη περίπτωση οι δύο γωνίες φορούσαν σημαίες, όχι μόνο διαφορετικά χρώματα.
Το ‘Rocky IV’ αντιπροσώπευε όλα αυτά. Τον Ψυχρό Πόλεμο, την αισθητική των ’80s, τις ματιές στο τεχνολογικό μέλλον (τι μανία κι αυτή) με το ρομπότ του μικρού Balboa, την άνεση της εποχής με την οποία γινόντουσαν όλα. Και αυτόματα σου έρχονται στο μυαλό βάτες. Και βιντεοκασέτες. Το μυαλό σου λέει “όχι”, η καρδιά σου όμως λέει “ναι”.
Αυτό δεν είναι ακριβώς τα ’80s;
ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΤΩΝ ’80S
