Η εσαεί τουρίστρια Cate Blanchett

Πέντε υποψηφιότητες (Elizabeth, Notes on a Scandal, I’m Not There, Elizabeth: The Golden Age, Blue Jasmine) και ένα κερδισμένο Όσκαρ (Β’ γυναικείου ρόλου για το Σκορτσεζικό Aviator του 2004) μοιάζουν πολύ λίγα για να χωρέσουν το ταλέντο μιας γυναίκας που είμαι σίγουρος ότι θα είχε γίνει σταρ σε οποιαδήποτε εποχή και αν είχε γεννηθεί.

Αυτή η φωνή (μεγαλοπρεπής, καλοζωισμένη και -όταν το επιθυμεί- βιτριολικά υπεροπτική), αυτές οι γωνίες του προσώπου που η κάμερα λατρεύει να ‘θωπεύει’, αυτό το κορμί-λάστιχο που μοιάζει σε κάθε σκηνή να χορεύει. Ή, για την ακρίβεια, να υπερίπταται μερικά εκατοστά πάνω από το έδαφος.

Ναι, η Cate Blanchett είναι η πιο ‘γαλαζοαίματη’ ηθοποιός της γενιάς της. H δικιά μας σύγχρονη, ένεκα και φωνής, Lauren Bacall.

Η 86η τελετή απονομής των Βραβείων Όσκαρ θα μεταδοθεί αποκλειστικά από τα κανάλια Novacinema την Κυριακή, ξεκινώντας με το Pre Show στις 2 το βράδυ μετά τα μεσάνυχτα.

Και προφανώς η ιδανική επιλογή για να παίξει τόσο τη βασίλισσα στο Elizabeth (η ταινία που την καθιέρωσε και έκανε σκηνοθέτες όπως τον David Fincher να κινήσουν θεούς και δαίμονες μέχρι να δεχτεί να δουλέψει μαζί τους-κάτι που συνέβη τελικά στο The Curious Case of Benjamin Button), όσο και στο πρόσφατο Blue Jasmine του Woody Allen. Εκεί που, ουσιαστικά, είναι μια ‘ξεπεσμένη’ μοντέρνα βασίλισσα που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα στους κοινούς θνητούς. Δηλαδή εμάς.

Ενώ, ενδιάμεσα, έτσι για την πλάκα της, μας ‘επέτρεψε’ να την απολαύσουμε ως ξωτικο-βασίλισσα στους Άρχοντες των Δαχτυλιδιών και τα Χόμπιτ, αδίστακτη κατάσκοπο στο Hanna και πράκτορα της KGB στο Indiana Jones and the kingdom of the Crystal Skull.

Μέχρι και τη φωνή της στο Family Guy δάνεισε το κορίτσι το οποίο, στην πραγματικότητα, είναι ένα αλάνι που γουστάρει να σπάει πλάκα και καθόλου σνομπ ή ντίβα. Ένα εντελώς απρόσμενο γεγονός στο οποίο συμφωνεί οποιοσδήποτε τη γνωρίζει καλά ή έχει δει π.χ. πως φέρεται στο backstage των γυρισμάτων ή μιας φωτογράφησης (τρώει με τα χέρια και σκουπίζεται πάνω στη ρόμπα, αυτοσαρκάζεται βάναυσα και λέει πόσο βαριέται να βλέπει ή να μιλάει για τον εαυτό της).

Το πιο εντυπωσιακό από όλα, και ένδειξη του ταλέντου της, είναι ότι η κόρη του Τεξανού διαφημιστή (που πέθανε από καρδιακή προσβολή όταν εκείνη ήταν 8, με αποτέλεσμα να μεγαλώσει -εκείνη και τα δυο αδέλφια της- μόνη της η Αυστραλή μάνα της) τα κατάφερε όλα αυτά χωρίς ποτέ να μείνει ούτε μια νύχτα παραπάνω από ότι ήταν απαραίτητο στο Λος Άντζελες.

Για την ακρίβεια, όταν πρώτα έγινε γνωστή, μετακόμισε με την οικογένειά της (τον θεατρικό σκηνοθέτη σύζυγό της και τα -τρία πλέον- κατάξανθα παιδιά της) στο Brighton. Και μια δεκαετία μετά, όταν γύρισε καμία 20αρια ταινίες, δούλεψε με εκείνους τους σκηνοθέτες που ήθελε (π.χ. Steven Soderbergh-The Good German, Alejandro González Iñárritu-Babel, Wes Anderson-The Life Aquatic with Steve Zissou και, προσεχώς, Terrence Malick-Knight of Cups)και γενικώς της έφυγε η ‘κάψα’, επέστρεψε στο Σίδνεϊ για να τρέξει -μαζί με τον σύζυγό της- μια θεατρική ομάδα. Αυτό δηλαδή που είναι το πραγματικό της πάθος. Το μόνο πράγμα που σκέφτεται από το πρωί ως το βράδυ.

Αν και, επειδή ταυτόχρονα η Cate είναι υπερ-επαγγελματίας, δεν διστάζει να μπει στην πρώτη πτήση για Λος Άντζελες προκειμένου να εμφανιστεί στον Letterman για 10 λεπτά (για να προωθήσει το Blue Jasmine). Και μετά, με το που τελειώσει το γύρισμα, να επιστρέψει αμέσως πίσω στο θέατρο και την οικογένειά της.

Άλλωστε η Blanchett, όπως συμβαίνει συνήθως με τους ανθρώπους που έχει αυτογνωσία, ποτέ δεν πίστεψε τη δημόσια εικόνα που έχτιζαν άλλοι για πάρτη της.

Λογικό αν σκεφτείς ότι εκείνη, όταν επέστρεψε από τον ένα χρόνο που ρεμπέλιασε σε Τουρκία, Αίγυπτο και Βόρεια Αφρική, ήθελε πρώτα να τελειώσει τις σπουδές της σε διοίκηση επιχειρήσεων (ένεκα της οικονομικής ανασφάλειας που ένοιωθε μεγαλώνοντας) και μετά να ασχοληθεί με το θέατρο, ως σκηνοθέτης.

Το μόνο, πάντως, στο οποίο θα διαφωνήσουμε μαζί της είναι η πρόσφατη δήλωσή της ότι ‘Ο φακός της κάμερας κάποια στιγμή βαριέται να σε κοιτάζει. Και εσύ σιχαίνεσαι να κοιτάζεις συνέχεια αυτόν. Η αλήθεια είναι ότι έχω δει υπερβολικά πολύ από τον εαυτό μου στην οθόνη’

Όχι Cate, να πεις στον άντρα σου ότι θα αργήσει σίγουρα μια δεκαετία πριν του επιτρέψουμε να σε έχει όλη για πάρτη του.