Το ‘It: Chapter Two’ ολοκληρώνει μια εποποιία τρόμου και έχει ξεκάθαρο σταρ
Όλοι επιπλέουμε εδώ κάτω και κυρίως ο Bill Hader.
- 4 ΣΕΠ 2019
Κάτι σάπιο ξεβράζεται ξανά στο Derry και καλεί πίσω τους Losers με τον πιο γκροτέσκ τρόπο.
Στην εισαγωγή του ‘It: Chapter Two’, ο Xavier Dolan – σε ένα από τα δύο cameos διάσημων δημιουργών που επιφυλάσσει το φιλμ, το νου σου για τον Stephen King λίγο αργότερα – πέφτει θύμα μιας σκληρής ομοφοβικής επίθεσης που εμπνέεται μεν από το ομώνυμο βιβλίο, αλλά μοιάζει έξτρα αποτρόπαιη στη μεγάλη οθόνη. Με το αίμα του, ο Pennywise θα γράψει «Γυρίστε Σπίτι» στους τοίχους και τόλμα να του αντισταθείς. Οι ενήλικοι πια Losers το προσπαθούν, αλλά αποτυγχάνουν παταγωδώς.
Στα 27 χρόνια που έχουν περάσει από τη μάχη τους με το It, οι περισσότεροι έχουν φαινομενικά προχωρήσει με τη ζωή τους.
Ο Bill (James McAvoy) είναι συγγραφέας ιστοριών τρόμου, επιτυχημένος μάλιστα, αλλά ταιριαστά με το τραύλισμα που τον εμπόδιζε να ολοκληρώσει τη σκέψη του μικρός, έχει γίνει γνωστός για την αδυναμία να ολοκληρώσει σωστά ένα βιβλίο.
Ο Eddie (James Ransone) δουλεύει στη διαχείριση κρίσεων και έχει παντρευτεί μία γυναίκα που μοιάζει τρομερά με την αυταρχική του μητέρα.
Ο Stanley (Andy Bean) διατηρεί το ευαίσθητο, ασθενικό του παρουσιαστικό και οργανώνει ένα μεγάλο ταξίδι με τη σύζυγό του.
Ο Ben (Jay Ryan) έχει χάσει τα κιλά που τον έκαναν στόχο μικρό και είναι πια φτασμένος αρχιτέκτονας, αλλά παρά την αλλαγή του η μοναξιά του είναι έκδηλη.
Η Beverly (Jessica Chastain) είναι πλέον μια πλούσια σχεδιάστρια ρούχων, αλλά έχει εγκλωβιστεί σε έναν κακοποιητικό γάμο που θυμίζει τη σχέση της με τον πατέρα της.
Ο Richie (Bill Hader) έχει την πιο άμεση σύνδεση με το σήμερα – και με την αλλαγή του χρονικού setting της πρώτης ταινίας που τοποθετήθηκε στα ‘80s αντί στα ‘50s – δουλεύοντας πια ως stand-up κωμικός που δεν γράφει ο ίδιος το υλικό του.
Κανείς τους δεν θυμάται την περιπέτεια εκείνου του μακρινού καλοκαιριού εκτός από τον Mike (Isaiah Mustafa) που κρατά μόνος τις θερμοπύλες του Derry, παραχωμένος ανάμεσα σε βιβλία που διερευνούν την ιστορία του τόπου και αποκατεστημένος ως βιβλιοθηκάριος του gang μετά από την αναίτια αλλαγή του αρχικού φιλμ. Εκείνος θυμάται, περιμένει, ψάχνει τον τρόπο που θα σκοτώσει το It όταν επιστρέψει και ξέρει πως θα χρειαστεί και τους υπόλοιπους για να το πετύχει. Μετά το πρώτο σοκ που αναγκάζεται η παρέα να βιώσει όταν τους ζητά να επιστρέψουν και σιγά-σιγά επανέρχεται η θολωμένη τους μνήμη, τους στέλνει να μαζέψουν αντικείμενα με προσωπική για τον καθένα αξία με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν σε ένα τελετουργικό που θα εξουδετερώσει τον εχθρό τους.
Αυτή ακριβώς η αποστολή αναδεικνύει και την ασθένεια της ταινίας – ο χρόνος στο Derry έχει σταματήσει με πολλούς τρόπους στην αφήγηση.
Η ωρίμανση των Losers έχει παρεμποδιστεί με πολύ κυριολεκτικό τρόπο λόγω της απώλειας μνήμης τους. Χωρίς το πολύ σημαντικό κομμάτι ενηλικίωσης που τους οδήγησε έξω από το Derry, μία καταστροφή που τους ένωσε αλλά και τους έσπρωξε τελικά να προχωρήσουν, τους βρίσκουμε να ακολουθούν μοτίβα του παρελθόντος. Το τραύμα γενεών και ο τρόπος που επιβιώνει στον χρόνο είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα θεματική της εποποιίας τρόμου που έχει στήσει εδώ ο Andy Muschietti, θα λειτουργούσε όμως καλύτερα αν περνούσαμε περισσότερο χρόνο με την ενήλικη ζωή των Losers. Πώς επεξεργάζεται, ας πούμε, η Bev τον γάμο της μετά την απόδρασή της απ’ αυτόν;
Ως έχει, δυστυχώς ξεφορτωνόμαστε γρήγορα τα προηγούμενα 27 χρόνια για να περάσουμε σε εκτεταμένα flashbacks με το παιδικό καστ που μπορεί στην πλειοψηφία τους να είναι το πιο φρικιαστικό μέρος της ταινίας, το σενάριο όμως του Gary Dauberman υπερ-εξαρτάται από αυτά και χωρίζει το άριστο, νέο καστ πριν προλάβει να μας πείσει για τη χημεία του.
Η μεσαία πράξη φαίνεται ατέλειωτη, εσύ συνειδητοποιείς ότι τα κινηματογραφικά κεφάλαια του ‘It’ βασίζονται σε ένα βιβλίο 1.000 σελίδων, και το καλλιτεχνικό επίτευγμα του Muschietti παρουσιάζεται – και ήταν εξαρχής – περισσότερο μανατζεριακής, logistics φύσης, παρά οτιδήποτε άλλο.
Η επιδεξιότητά του, ωστόσο, είναι αναμφισβήτητη. Τη διακρίνει κανείς ξεκάθαρα στη σεκάνς επίσκεψης της Bev στο πατρικό της. Μπλοκάροντας το οπτικό μας πεδίο και δημιουργώντας κενούς χώρους που γεμίζουν από αμηχανία, οι απλές, απότομες κινήσεις μιας ηλικιωμένης που γνωρίζει η γυναίκα των Losers – μια αστραφτερή για τη Bev αλλά πάντα αξιόπιστη Chastain – οι κοφτές της εμφανίσεις στο καρέ, φέρνουν μεγαλύτερη αναστάτωση κι από όλα τα ποδοβολητά του Pennywise στα εντυπωσιακά σετ του Paul D. Austerberry.
Εκείνος περνά ακόμα περισσότερο χρόνο μπροστά στην κάμερα αυτή τη φορά, χάνοντας τη δύναμη που αντλούσε απ’ τις σκιές όπως όλα τα τέρατα που σέβονται τον εαυτό τους, όμως βρίσκει κι αυτός μαζί με τον Muschietti την καλύτερή του στιγμή στον εφιάλτη της Bev. Ως απλός άνθρωπος. Χωρίς φραμπαλάδες, χωρίς άβολους χορούς, χωρίς μέικαπ (περίπου).
Η ερμηνεία του Bill Skarsgård παραμένει αφοσιωμένη όπως και σύσσωμου του υπόλοιπου καστ – οι νεαροί ηθοποιοί έχουν πειραχτεί με CGI για να κρυφτεί το πέρασμα του χρόνου και ο McAvoy παραμένει για πάντα καλύτερος από το υλικό που διαλέγει – με ξεκάθαρο stand-out τον Hader.
Ήταν η επιλογή του Finn Wolfhard που μας είχε βρει σύμφωνους στο προπέρσινο fancasting μας και, εκ των υστέρων, ήταν μονόδρομος. Όποιος τον παρακολουθεί στο ‘Barry’ του HBO ξέρει ότι ο απόφοιτος του Saturday Night Live στρέφεται αψεγάδιαστα από την κωμωδία στο δράμα, όμως εδώ κάνει και τον τρόμο να φαίνεται εύκολος. Ο τύπος κλέβει την ταινία, τη βάζει στο τσεπάκι του και εξαφανίζεται. Μία προσθήκη σχετικά με τη σεξουαλικότητα του χαρακτήρα του θα συζητηθεί, και από τους πιουρίστες του King, και σε σχέση με το κατά πόσο ήταν ή όχι αρκετά ανεπτυγμένη για να επιδράσει.
Το ‘It: Chapter Two’ είναι σε μεγάλο βαθμό θύμα της τρομακτικής (pun not intended) επιτυχίας της ταινίας του ‘17, μεγαλοποιώντας και υπονομεύοντας τελικά τις αρετές του, σε ένα είδος γνωστό για την οικονομία του. Το συναισθηματικό έδαφος που διασχίζει ωστόσο και η λατρεία του για το παράδοξο, το βοηθούν να επιπλεύσει.
* Το ‘It: Chapter Two’ θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες από την Tanweer.
ΚΙ ΑΛΛΟ IT:
