Όλα τα τραγούδια του νέου ‘Mamma Mia!’, στη σωστή σειρά

Το ‘Mamma Mia! Here We Go Again’ δεν έκανε απλά το μεγαλύτερο άνοιγμα ταινίας στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι, αλλά είναι και ένα αληθινά απολαυστικό σίκουελ, σκάλες ανώτερο από τον προκάτοχό του.

Η α λα ‘Godfather 2’ δομή με το μοίρασμα του χρόνου στο παρελθόν και στο παρελθόν, οι διπλές εκδοχές των χαρακτήρων, τα μεγαλύτερα, πιο κινηματογραφικά μουσικοχορευτικά νούμερα, οι άψογες προσθήκες στο καστ (Cher! Lily James! Νεαρή Baranski!), η συναισθηματική φόρτιση της 3ης πράξης, η έξυπνη χρήση του βάθους του καταλόγου των ABBA- όλα αυτά είναι μερικοί από τους λόγους που αυτό το σίκουελ δούλεψε τόσο καλά και που η ταινία δεν είναι σε καμία περίπτωση μια από τα ίδια.

Την είδα ήδη δύο φορές, προσωπικά, η τρίτη είναι ήδη πλαναρισμένη. Αλλά νιώθω πως ήδη έχω σκεφτεί τόσο πολύ μερικά από τα χορευτικά που όφειλα να τα βάλω όλα στη σειρά. Ήταν μια απλή αφορμή για να γράψω για όλη -ουσιαστικά- την ταινία. Αλλά, κυρίως, για το κομμάτι στο #1. Νομίζω πως αν το pitch μου ήταν απλά “θέλω να γράψω 500 λέξεις για μια σκηνή 4 λεπτών” δε πέρναγε εξίσου εύκολα.

‘Mamma Mia!’… thank you for the music.

***

19, Thank You for the Music

Το πρώτο εκπληκτικό πράγμα που νιώθεις ως θεατής παρακολουθώντας την ταινία: Το απόλυτο σούσουρο που γεμίζει το σινεμά τη στιγμή που η Sophie κρεμά μια φωτογραφία της Donna και αφήνει να εννοηθεί πως είναι νεκρή. Η ταινία έχει αρχίσει τύπου μισό λεπτό, όχι παραπάνω, κι οι πάντες είναι σε φάση “εεε έχουν σκοτώσει τη Meryl Streep; Αποκλείεται”, το οποίο είναι απίστευτο. Απίστευτο επειδή με ένα φοβερό τρόπο έχει μείνει μυστικό, σχετικά, κι επειδή οι μισοί θεατές είναι σε φάση “εντάξει απλά κάτι δεν καταλάβαμε καλά, χαχα” κι οι άλλοι μισοί είναι σε φάση “μόλις κάθισα και έχω πάρει ποπ κορν και μπύρα δε μπορώ καν να ζητήσω τα λεφτά του εισιτηρίου πίσω”. Το οποίο είναι καλό επειδή μέχρι κανείς να φάει τα ποπ κορν / πιει τη μπύρα η ταινία είναι ήδη τόσο εμφανώς τέλεια που ακόμα κι οι μεγαλύτεροι Streep stans θα σκέφτονται “καλά τελοσπάντων, ας του δώσουμε μια ευκαιρία *τραγουδάει ό,τι παίζει στην οθόνη εκείνη τη στιγμή*”.

18, Kisses of Fire

Είδα την ταινία στην Αίγλη Σάββατο βράδυ και ειλικρινά, τη στιγμή που εμφανίζεται στην οθόνη ο Μουζουράκης συνέβη η εντονότερη αντίδραση από το κοινό. Από πίσω έσκασε ένα φλας και μπροστά μου κινητά έπαιρναν τη σκηνή για story στο instagram. Μουρμούρες παντού. Δώστε στον Μουζουράκη το δικό του ‘Mamma Mia!’ spin-off.

(Μπόνους πόντοι για το γεγονός ότι εμφανίζεται και στα δύο timelines πρακτικά ίδιος κι απαράλλαχτος. Ο Πάνος Μουζουράκης διαπερνά το χωροχρονικό συνεχές της ταινίας. Είναι ο Dr. Manhattan του MammaVerse. Είμαι σίγουρος ότι μπορούσε να δει το χαρούμενο φινάλε, γι’αυτό είναι τόσο στον κόσμο του καθόλη τη διάρκεια. Και εξηγεί και γιατί ήξερε πως η Sophie είναι έγκυος. ΤΟ ΕΛΥΣΑ. Πάνος Μουζουράκης για 14ος Doctor!)

17, Take a Chance On Me

Το ανώτερο ‘αστείο ελληνικό’ μουσικό κομμάτι έρχεται στην κρυφή σκηνή μετά τους τίτλους τέλους της ταινίας και το διασκεδαστικό gag με τον υπεύθυνο του τελωνείου προς Καλοκαίρι.

16, The Name of the Game

Η νεαρή Donna βολτάρει στο νησί και συναντάει μια κατσίκα. Η Lily James κάνει τροχό.

15, Knowing Me, Knowing You

Από τα κορυφαία χιτς των ΑΒΒΑ που δεν εμφανίστηκαν σε καμία μορφή στο πρώτο φιλμ (ούτε καν στους τίτλους τέλους όπως το αδικημένο ‘Waterloo’), εδώ παίζει ως κομμάτι αποχωρισμού. Ταιριαστό, σύντομο, ελαφρώς αδικημένο. Όμως ο Pierce Brosnan εξιλεώνεται για τη φωνητική του απόδοσή στο πρώτο φιλμ! Δηλαδή εμφανώς δε μπορεί να τραγουδήσει ο άνθρωπος, αλλά ό,τι του λείπει σε μελωδικότητα, σε αυτό το σίκουελ το αντισταθμίζει με συναίσθημα.

Και μιλώντας για αυτό,

14, S.O.S.

Είναι μια πολύ σύντομη, πάρα πολύ γλυκιά στιγμή, με τον Sam/Pierce να κοιτάει φωτό της Donna και να απαγγέλει, πρακτικά, το άνοιγμα του ‘S.O.S.’. Το πρώτο βουρκωματάκι.

13, I Have a Dream

Η σαφέστερη ‘πριγκίπισα της Disney’ στιγμή της ταινίας. Η φωνή της Lily James σε αυτό το κομμάτι με κάνει να νιώθω καλύτερα για την δύσκολη καθημερινότητα.

12, Andante, Andante

To τραγούδι-οντισιόν (για το μπαρ του Μουζουράκη). Αλήθεια, η Lily James είναι τα πάντα.

11, Angel Eyes

Υπέροχο κωμικό timing από τις Baranski και Walters ουσιαστικά στο μουσικό τους showcase για αυτή την ταινία. Fun(*) fact: Άκουσα πρώτη φορά αυτό το τραγούδι με μεγάλη καθυστέρηση σε σχέση με το πότε, εχμ, γεννήθηκα, οπότε για πολύ καιρό έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τι μου θύμιζε τι μου θύμιζε τι μου θύμιζε ε και κάποια στιγμή το βρήκα, γιατί πιστεύω πως η γέφυρα στο ‘Σ’ Αγαπώ’ της Μαριάντας είναι μια εφευρετικά επανεστιασμένη εκδοχή του κουπλέ του ‘Angel Eyes’ και μη τα πολυλογώ όποτε ακούω το ‘Angel Eyes’ των ABBA το μπερδεύω μες στο κεφάλι μου με το χιτάκι της Μαριάντας Πιερίδη.

(*για μένα και μόνο εμένα λογικά, άντε και για τη Μαριάντα.)

10, One of Us

Το παιχνίδι με τον καθρέφτη και η μετακίνηση της Seyfried και του Dominic Cooper στο χώρο και στα δωμάτια την ώρα του τραγουδιού ήταν η στιγμή που αληθινά ένιωσα πως έβλεπα κάτι παραπάνω από ένα απλό θεατρικό μιούζικαλ.

9, Why Did It Have to Be Me?

Ο νέος Stellan ήταν ξεκάθαρα η σωστή επιλογή από τους τρεις αλλά τι τα θες, δεν είμαστε νέοι για πάντα. Κατά τα άλλα αυτό είναι από τα κομμάτια στο μέσο της ταινίας που εξηγούν σε μεγάλο βαθμό το πόσο απολαυστική είναι. Θεωρητικά εδώ, όπου η νεαρή Donna πηγαίνει από τον έναν εραστή στον άλλον ενώνοντας τις τελείες της ιστορίας του ορίτζιναλ, θα έπρεπε απλά να βαριόμαστε. Αντ’αυτού, κάθε σκηνή είναι μια μικρή απόλαυση, όπως όλο το νούμερο του ερωτοχτυπημένου Bill. (Με ένα cameo του νέου Colin ο οποίος, εχμ, έφτασε στην Ελλάδα απλά για να ξεμείνει στον μώλο και να γυρίσει πίσω; ΓΙΑΤΙ.)

8, I’ve Been Waiting For You

Συναισθηματική η ερμηνεία της Sophie μαζί με τις Dynamos αλλά μη γελιόμαστε, αν περίμενε μια ζωή να τραγουδήσει μαζί τους δε θα έλεγε μπαλάντα. ΩΣΤΟΣΟ, το δέσιμο των δύο timelines σε αυτό το τραγούδι περισσότερο από κάθε άλλο είναι υποδειγματικό.

7, Waterloo

Ο Hugh Skinner στο ρόλο του νέου Colin Firth πρέπει να πάρει Όσκαρ, αλλά πέραν αυτού το χορευτικό του ‘Waterloo’ το λάτρεψα επειδή έχει μπαγκέτες, έχει σημαίες, έχει καρέκλες, μια ολόκληρη κιτς υπερπαραγωγή, αλλά η ξεκάθαρα κορυφαία του στιγμή είναι όταν, εντελώς απολαυστικά, ένα πανηγυρικό “whoa whoa whoa!” του κομματιού γίνεται -με μια απλή κίνηση του σώματος και του χεριού της Lily James- ένα “ώπα μαν ηρέμησε”.

6, Mamma Mia

Το καλύτερο ταίριασμα κομματιού με τη δραματουργική του θέση στην ταινία. Ξεκινά μελαγχολικά, φτάνει σταδιακά στην έκρηξη, και επικοινωνεί τα πάντα για τη συναισθηματική θέση της Donna σε αυτό το κομβικό σημείο της ιστορίας. Το σίκουελ αυτό γενικά πετυχαίνει (και είναι πανηγυρικά καλύτερη ταινία από το προηγούμενο φιλμ) ακριβώς επειδή βγάζει περισσότερο συναισθηματικό νόημα από ό,τι είχε δικαίωμα -ή χρειαζόταν- να βγάζει, κι αυτό το κομμάτι είναι ένα μεγάλο σύμβολο αυτού.

5, When I Kissed the Teacher

Το πρώτο φουλ μουσικοχορευτικό της ταινίας μας συστήνει την Lily-James-ως-Meryl-Streep και να σας πω κάτι, η Meryl Streep μπορεί να έχει 3 Όσκαρ αλλά μπορεί να κάνει στριφογυριστό crowdsurfing σαν την Lily James; Δε νομίζω. Αυτό κάνει την ταινία αντικειμενικά ήδη καλύτερη από την προκάτοχό της.

Το άλλο αξιοσημείωτο είναι πως το κομμάτι ξεκινά το φλάσμπακ κομμάτι της ταινίας, τη μισή ταινία δηλαδή, μια κίνηση που εν γένει απογειώνει το σίκουελ. Επίσης είναι αστείο λίγο, γιατί τοποθετεί την παρελθοντική δράση επισήμως στο καλοκαίρι του 1979. Γιατί 1979; Εικάζω πως επειδή από τη μία τα νεανικά χρόνια της Donna θα πρέπει να λαμβάνουν χώρα στα ‘70s αλλά από την άλλη οι αριθμοί δε βγαίνουν, επειδή η Amanda Seyfried θα πρέπει να είναι 39 χρονών σήμερα. Οπότε τι να κάνουν οι άνθρωποι, πάμε στο ‘79 που είναι όσο πιο τέρμα ‘70s υπάρχει. Δε ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά, μάλλον φαίνεται ότι έχω διαβάσει υπερβολικά πολλά υπερηρωικά κόμικς στη ζωή μου. Το κομμάτι πετυχαίνει απόλυτα στο σημαντικότερο metric επιτυχίας: Μου αρέσει πλέον περισσότερο από ό,τι πριν δω την ταινία; Ναι. Άρα, θρίαμβος.

4, Super Trouper

Αγνή ευτυχία, φυσικά αρχής γενομένης από την είσοδο της Cher και τη σταδιακή επανεμφάνιση όλων των μελών του κεντρικού καστ. Οι συναντήσεις των ίδιων χαρακτήρων στις διαφορετικές τους ηλικίες είναι ένας μελλοντικός gif παράδεισος.

3, My Love, My Life

Σοβαρά, είναι τέλειο το πώς το μάρκετινγκ της ταινίας έκρυψε το γεγονός πως η Meryl Streep είναι νεκρή σε αυτή την ταινία, χωρίς να πει ψέμματα όμως από την άλλη πως έχει και κανά τεράστιο ρόλο. Στην αρχή ανησυχούσα λίγο για το πώς θα το πάρει αυτό το κοινό, αλλά δε νομίζω πως μετά από αυτό το κομμάτι θα είχε κανείς ένσταση για την κατεύθυνση του στόρι. Cameo εμφάνιση που βγάζει και με το παραπάνω τα λεφτά της, η Streep εμφανίζεται στο ξωκλήσι που βαφτίζεται η κόρη της Sophie για να πάρει τη σκυτάλη από το νεότερο εαυτό της (που ακολουθούμε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας) και να μοιραστεί μια μπαλάντα με την κόρη της που επίσης έφτασε ως εδώ ακολουθώντας τα βήματά της. Αμέσως μετά το κρεσέντο του ‘Fernando’ (βλ. και παρακάτω), τα παράλληλα timelines όλης της ταινίας ενώνονται με σάουντρακ το πιο συγκινητικό κομμάτι των ΑΒΒΑ. Υπόκλιση, και τα λοιπά.

2, Dancing Queen

Οι φτωχοί ψαράδες φίλοι του Αλέξιου ξεκινούν για το Καλοκαίρι με Colin και Stellan στην πλώρη σε φάση Kate/Leo στον ‘Τιτανικό’. Τόσο αναπολογητικά σαχλό και γλυκό που χαζογέλαγα από την πρώτη στιγμή.Είναι σαφώς το μεγάλο set-piece της ταινίας και λειτουργεί τέλεια ως τέτοιο Κομπάρσοι, δράση σε δύο μέτωπα, ανελέητος χορός, παλαμάκια, δραματική κορύφωση με τη συνάντηση όλων των ηρώων, μερικά από τα καλύτερα ερμηνευτικά δευτερόλεπτα της καριέρας του Pierce Brosnan, εξωφρενικό slo-mo κλείσιμο με τον Robert Yeoman να σποτάρει την αχτίδα φωτός ανάμεσα στην Seyfried και τον Cooper. Τρομερά πράγματα. Αποθέωση. Από τη μέση και μετά είχα βουρκώσει και δεν ήξερα γιατί.

Έξτρα λόγος συγκίνησης: Τη δεύτερη φορά που είδα την ταινία, στο Αίγλη, ο μαν που καθόταν από πίσω μου (που δεν είχε σταματήσει να μιλά στον διπλανό του σε κανονική ένταση σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, φωνάζοντας μάλιστα λίγο παραπάνω στα τραγούδια επειδή μάλλον έκανε πολλή φασαρία η ταινία και τον ενοχλούσε), βλέποντας τους φίλους του Αλέξιου στις βάρκες να χορεύουν, σχολίασε, “καλά αυτοί όλοι χορευτές ήτανε;”. Είναι να μη βουρκώνει κανείς;

1, Fernando

Αν όλα αυτά είχαν υπάρξει για να δούμε τη Cher να τραγουδά το ‘Fernando’ στον Andy Garcia, τότε χαλάλι οι δύο ταινίες και οι θεατρικές περιοδείες. Στο αποκορύφωμα μιας ταινίας που είναι ολόκληρη για το legacy, για ζωές που ζήστηκαν και επιβιώνουν στο πνεύμα όσων ακολουθούν, για έρωτες που εκπληρώνονται και για συναισθηματικούς κύκλους που κλείνουν με δεκαετίες καθυστέρηση, η Cher στο ρόλο της μέλλουσας προγιαγιάς στέκεται στην κορυφή μιας πέτρινης σκάλας και ανάμεσα στις φλόγες συναντά 60 χρόνια μετά τον χαμένο της λατίνο εραστή.

Όταν η κάμερα έκανε απότομο ζουμ στον Andy Garcia κι εκείνος φώναξε “RUBY!” ήθελα ταυτόχρονα να ουρλιάξω από τα γέλια και να κλάψω από τη συγκίνηση. Μέχρι και το τέλος του πρώτου ρεφρέν το κομμάτι διατηρεί αυτή την απομακρυσμένη ένταση με τους δυο τους να μικραίνουν πολύ αργά το κενό μεταξύ τους σα να μη πιστεύουν αυτό που βλέπουν. Στο δεύτερο κουπλέ έρχονται κοντά πάνω στην ώρα για να τους βρει το δεύτερο ρεφρέν αγκαλιά, να χορεύουν σε μια πίστα μόνο δική τους, κάτω από έναν ουρανό γεμάτο πυροτεχνήματα.

Δε μπορώ να το περιγράψω ακριβώς, αλλά καθόλη τη διάρκεια του ‘Fernando’ ένιωθα πως άκουγα τις κομμένες ανάσες όλης της αίθουσας. (Ίσως απλά να έχω αυτή την εντύπωση επειδή μέχρι κι ο μαν στην πίσω σειρά δεν μίλησε καθόλου για τα πρώτα τρία λεπτά.) Η Cher δήλωσε πως μετά από αυτή την ταινία θέλησε να ηχογραφήσει ολόκληρο άλμπουμ με διασκευές των ΑΒΒΑ. Ελπίζω να τα τραγουδάει όλα στον Andy Garcia- στο μυαλό μου αυτό το άλμπουμ θα είναι το κρυφό ‘Mamma Mia!’ πρίκουελ για τον έρωτα της Ruby και του Fernando και όποτε κυκλοφορήσει θα το βάλω στο τοπ-10 ταινιών της χρονιάς.

Η Κροατία έπαιξε τελικό Μουντιάλ φέτος το καλοκαίρι αλλά η μεγαλύτερή της στιγμή ήταν η ερμηνεία αυτού του κομματιού στο έδαφός της.

*Το ‘Mamma Mia! Here We Go Again’ προβάλλεται στις αίθουσες.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.

ΚΙ ΑΛΛΑ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ