Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.
Για να παίρνεις ιδέες.
Με αυτή τη φωτογραφία, η Ναστάζια Καπέλλα
Πολύ πριν τα ‘Εγκλήματα’ από τα χρόνια που η Υρώ Μανέ, η Καίτη Κωνσταντίνου και η Μαρία Καβογιάννη ήταν συμφοιτήτριες στη σχολή. <3
Με το ‘Mr Vertigo’ του Paul Auster, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής
Είχα καιρό να διαβάσω Auster κι είπα πριν πιάσω το βαρύ κι ασήκωτο ‘4 3 2 1’ να ξαναμπώ στο συγγραφικό του σύμπαν με κάτι πιο μικρό και ευκολοχώνευτο. Το ‘Mr Vertigo’ ήταν ό,τι πρέπει για την περίσταση. Η ιστορία του μικρού Γουόλτ, ο οποίος από την ηλικία των 9 ετών μαθητεύει δίπλα στον δάσκαλο Γεχούντι με σκοπό να πετάξει, είναι διδακτική, συγκινητική και μεταφέρει το κλίμα και τις συνθήκες στις ΗΠΑ από το 1920 μέχρι και σήμερα. Ο ρατσισμός, ο πόλεμος, η οικονομική κρίση, η αμερικάνικη επαρχία, η ενηλικίωση, οι συμβιβασμοί, ο έρωτας και φυσικά η σκοτεινή και μεταφυσική ματιά του Auster δεν θα σε αφήσουν να σηκώσεις κεφάλι. ‘4 3 2 1’, αισθάνομαι έτοιμος, έλα να τα πούμε.
Με το ‘Emotions Explained with Buff Dudes’ του Andrew Tsyaston, ο Γιάννης Σαχανίδης
Συναισθήματα. Όλοι τα έχουμε. Ειδικά για τη ζωή, για το πως μας βάζει κάτω, μας πατάει, μας γεμίζει άγχος. Λίγοι μπορούμε να τα εξηγήσουμε και να μιλήσουμε για αυτά με τρόπο κατανοητό προς τους άλλους, παρότι είναι πράγματα που οι περισσότεροι από εμάς μοιραζόμαστε. Αν όμως αυτά τα συναισθήματα ήταν μερικοί φουσκωτοί τυπάδες; Ίσως τότε μπορούσαμε να τα συζητήσουμε με όλους. Κι αυτό ακριβώς κάνει το βιβλίο με τα κόμικς του Tsyaston, που βγαίνει στα βιβλιοπωλεία τον Οκτώβριο και κατάφερα να διαβάσω μέσα από ένα Advance Reader Copy που έπεσε αυτή την εβδομάδα στα χέρια μου. Είχε πλάκα, πραγματικά γέλασα σε μερικά από τα stripάκια του, αλλά ήταν και relatable, στο βιβλίο υπάρχει κάτι για τον καθένα από εμάς. Ίσως είναι κάτι που θα προτιμούσα ως εβδομαδιαίο ιντερνετικό κόμικς και όχι ως βιβλίο, αλλά το διασκέδασα τόσο που σίγουρα θα ψάξω τον Οκτώβριο να αγοράσω το βιβλίο για να μπει στη βιβλιοθήκη μου.
Με τον Shea Serrano, o Δημήτρης Μπούτσικος
Ο Shea Serrano δεν έχει αντίπαλο (είδηση θα ήταν να είχε). Είναι ο καλύτερος γραφιάς του καλύτερου site ποπ κουλτούρας στον κόσμο, του Ringer. Τον ανακάλυψα εντελώς τυχαία πριν από ένα μήνα ενώ σκρόλαρα τη σελίδα μου στο Twitter (αυτό δεν είναι είδηση). Δεν αφήνει την παραμικρή ατάκα να πέσει κάτω, την παραμικρή άγνωστη ιστορία να ξεγλιστρήσει από τα χέρια του. Κάθε φορά που γράφει, νιώθεις ότι βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα. Συνήθως, αρνούμαι να ξεκολλήσω από την οθόνη μου όταν διαβάζω τα κείμενά του. Ειδικά όταν καταπιάνεται με το μπάσκετ γυναικών, είναι σκέτη απόλαυση. Τις μέρες που ο μισός Μεξικανός και μισός Αμερικανός Serrano κεντάει, ο υπολογιστής μου κοντεύει να πάρει φωτιά, κοντεύει να εκραγεί. Ο επεξεργαστής του laptop μου γουργουρίζει, φωνάζει, απαιτεί να τον απενεργοποιήσω. Και φυσικά δεν του κάνω το χατίρι, δεν υποκύπτω στην υπέρμετρη μουρμούρα του.
O Shea Serrano θα μείνει για πάντα. Τον πιστεύει λυσσαλέα ακόμη και ο Barack Obama.
Με την βανίλια υποβρύχιο, ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης
Είναι και κάτι απογεύματα που μυρίζουν γλυκιές παιδικές αναμνήσεις. Ένα τέτοιο έλαχε να ζήσω αυτή την εβδομάδα πηγαίνοντας επίσκεψη σε συγγενικά μου πρόσωπα, το οποίο με ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω. Κι αυτό γιατί αντί για κάποιο καφέ ή αναψυκτικό, μου σέρβιραν ένα ποτήρι νερό με ένα κουτάλι γεμάτο βανίλια στο εσωτερικό του. Ξέρεις, το υποβρύχιο που τρώγαμε συνήθως στο σπίτι της γιαγιάς. Κάθε φορά που το κουτάλι συναντούσε τον ουρανίσκο μου ξυπνούσαν τόσο όμορφα συναισθήματα. Ήταν ακριβώς αυτό απαιτούσε η τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου. Ένα βράδυ στο μπαλκόνι, δροσερό αεράκι, υποβρύχιο και θέα το ολόγιομο φεγγάρι. Όνειρο.
