Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.
Για να παίρνεις ιδέες.
Με τον αληθινό Rick Ross, ο Πάνος Κοκκίνης
Άργησα, το ξέρω, αλλά έστω και τώρα ανακάλυψα ότι το Netflix, πέρα από οτιδήποτε άλλο, έχει και μια χαρά ντοκιμαντέρ. Ένα ολόκληρο ρόστερ για την ακρίβεια, που φροντίζω να ξεκοκαλίζω με ρυθμό ένα την ημέρα. Το καλύτερο; Η αληθινή ιστορία του Freeway Rick Ross (αυτός που του έκλεψε το όνομα ο ράπερ), του εμπόρου ναρκωτικών ο οποίος ήταν πίσω από την επιδημία του κρακ στο Λος Άντζελες των 80s. Αυτός και, ερήμην του, κάτι τυπάδες από την Νικαράγουα και η CIA. Εξαιρετικό. Σχεδόν το ίδιο καλό με την 2η μου επιλογή, ένα ακόμη πιο παλιό δηλαδή για τον βιο και την πολιτεία του Allen Iverson. Αλλά για τον ankle breaker της νιότης μου θα μιλήσουμε αν είναι την επόμενη εβδομάδα.
Με το οι ‘120 Μέρες των Σοδόμων’ του Μαρκήσιου ντε Σαντ, ο Γιώργος Μυλωνάς
Δεν ήμουν έτοιμος για αυτό το βιβλίο. Αν και φιγουράρει στη λίστα με τα βιβλία που έπρεπε κάποια στιγμή να διαβάσω από τα χρόνια της σχολής, αφού διάβασα τις πρώτες 200 σελίδες από το ανουσιούργημα του ντε Σαντ συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν έτοιμος για αυτό το βιβλίο. Μάλλον ευτυχώς, αφού ο Γάλλος που έζησε από το 1740 μέχρι το 1814 μέσα στις 600κάτι σελίδες του έργου του περιγράφει γλαφυρά 600 σεξουαλικά βίτσια. Αν είσαι ψυχίατρος ή ψυχολόγος το έργο του έχει επιστημονική αξία, αφού δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλο μη επιστήμονα να τα συγκεντρώνει και να τα καταγράφει. Αν είσαι απλός αναγνώστης, όπως εγώ, αρχικά μαγεύεσαι από την πλοκή του οι ‘120 Μέρες των Σοδόμων’ κι από τα αφηγηματικά τερτίπια του ντε Σαντ, όμως καθώς οι σελίδες γυρνούν είναι δύσκολο να καταφέρεις να καταπολεμήσεις την αναγούλα που προκαλεί στα σωθικά σου η ανάγνωση του έργου. Εν συντομία πρόκειται για την ιστορία 4 βιτσιόζων (ελευθέριοι αποδίδονται στη μετάφραση) ανδρών γύρω στα 50, οι οποίοι κλείνονται σ’ ένα πύργο στη Γαλλία παρέα με παρθένα αγόρια και κορίτσια από 7 έως 13 ετών, μερικούς επιβήτορες και 4 υπηρέτριες πραγματοποιώντας κάθε άρρωστη σεξουαλική τους φαντασίωση. Από κοπρολαγνία μέχρι θανάτωση των σεξουαλικών τους συντρόφων κατά τη διάρκεια της πράξης. Μέχρι να πέσει στα χέρια μου το ‘οι 120 Μέρες των Σοδόμων’ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να μην ολοκληρώσω ένα βιβλίο εξαιτίας της αηδίας που θα μου προκαλούσε. Κι όμως.
Με την δεύτερη σεζόν του Ozark, ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης
Όχι, το Ozark δεν θα το χαρακτήριζα jaw-dropping σειρά, όμως, ως κλασσικός φαν του Breaking Bad δεν γινόταν να μείνω ασυγκίνητος από το ξέπλυμα χρήματος που προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει ο Marty Byrde. Ευτυχώς, είχα δει την πρώτη σεζόν σχετικά πρόσφατα, οπότε δεν χρειάστηκε να κάνω μεγάλη υπομονή για την δεύτερη που ξεκίνησε να στριμάρει στο Netflix από τις 31 Αυγούστου. Όσον αφορά τους χαρακτήρες, λατρεύω τη σύζυγο του πρωταγωνιστή (Jason Bateman), την Laura Linney, η οποία όσο περνάει ο καιρός, μπαίνει όλο και περισσότερο στο ρόλο της. Αν ψάχνεις ποια θα είναι η επόμενη σειρά που θα δεις και είσαι φαν του είδους, βάλε οπωσδήποτε το Ozark στη λίστα σου. Δε θα σε απογοητεύσει.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Η 2η σεζόν του Ozark θυμίζει House of Cards
Με τον Θάνο Ανεστόπουλο, ο Δημήτρης Μπούτσικος
Τον Θάνο Ανεστόπουλο τον έμαθα μετά τον θάνατό του. Πριν το 2016, οπότε και πέθανε από την επάρατη νόσο (η αποτρόπαια αυτή φράση κλισέ πάντα με ανακατεύει), σε περίπτωση που έπεφτα πάνω του στον δρόμο, θα τον προσπερνούσα σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Σαν να μην περνάει ξυστά από το σώμα μου η ανατριχιαστική φωνή των Διάφανων Κρίνων. Ίσως αυτή η αμελητέα λεπτομέρεια να με αναστατώνει πολύ περισσότερο από την ημέρα που προσέκρουσα πάνω στην είδηση του θανάτου του. Γιατί εκείνη την αποφράδα μέρα (έτσι την αποθήκευσα στον σκληρό μου δίσκο) δεν μπορούσα να συνεισφέρω στο κλίμα χαμού και οδυρμού που επικρατούσε. Πώς να κλάψω, να στενοχωρηθώ και να συγκινηθώ για έναν άνθρωπο που είχε ξεγλιστρήσει της προσοχής και του ενδιαφέροντός μου;
Τα τελευταία δύο χρόνια καταβάλλω υπεράνθρωπες προσπάθειες προκειμένου να επουλώσω κάπως αυτό το δυσθεώρητο χάσμα μεταξύ εμού, του Θάνου Ανεστόπουλου και των Διάφανων Κρίνων. Ειδικά την τρέχουσα εβδομάδα έχω κάνει τεράστια βήματα προόδου. Ξυπνάω και κοιμάμαι με το ‘Βάλτε να πιούμε’. Ψωνίζω στο σούπερμαρκετ, στο μανάβικο, στο ψιλικατζίδικο με το ‘Κάτι σαράβαλες καρδιές’ να συνοδεύει τις μισοάδειες σακούλες. Επιστρέφω από τις αδιέξοδες βόλτες με το ‘Κλόουν την Τετάρτη την Κυριακή νεκρός’ να συντρίβει την εκκωφαντική σιωπή της πολυκατοικίας.
Ένα αληθινά ανεκτίμητο κόλλημα δεν προειδοποιεί προτού σου χτυπήσει την πόρτα. Τι κάνεις τότε, ποια είναι η θέση σου, ποια η αντίδραση σου; Απλώς του ανοίγεις και το απολαμβάνεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Τόσο απλά.
Με το τρέιλερ για την 5η σεζόν του ‘Bojack Horseman’, o Ευθύμιος Σαββάκης
Το(ν) περιμένω πως και πως. Να μπει πάλι από την οθόνη στον καναπέ μου, πιωμένος και να αφηγείται ιστορίες από τη ζωή του. Οι περισσότερες θα είναι θλιβερές. Το γνωρίζω. Και πιθανότατα όταν επιστρέψει στην οθόνη του να μη θυμάται καν το όνομά μου. Δεν με πειράζει. Αυτό το άλογο είναι ταυτόχρονα σπάνια ευφυές, ρεαλιστικά στενάχωρο και βαθιά ανθρώπινο (όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται). Έξι και σήμερα.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
